CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(2000) 1 ΑΑΔ 1907

ΕΝΩΠΙΟΝ: ΠΙΚΗ, Π., ΝΙΚΗΤΑ, ΚΡΑΜΒΗ, Δ/στών

Μεταξύ:

ΠΙΚΗΣ, Π.: Με μονομερή αίτηση των εφεσιβλήτων, εκδόθηκε Διάταγμα, σύμφωνα με το οποίο καθοριζόμενο άτομο, ο κ. Κιττής, θα εκπροσωπούσε τους εναγομένους σε αγωγή τους (των εφεσιβλήτων), η οποία θα στρεφόταν κατά του Εκτελεστικού Γραφείου του Δημοκρατικού Κόμματος και των προσώπων που έλαβαν μέρος στη συνεδρία του, κατά την οποία λήφθηκε απόφαση ή αποφάσεις, στις οποίες οι εφεσίβλητοι ενίσταντο και με την αγωγή τους θα επεδίωκαν να ακυρώσουν.

Αφού άκουσε και τα δύο μέρη, κατά την αναθεώρηση του Διατάγματος, το Επαρχιακό Δικαστήριο επικύρωσε το Διάταγμα, με μια τροποποίηση - τη διαγραφή της φράσης «υπό την προσωπική του ιδιότητα».

Ο Στάθης Κιττής εφεσίβαλε την απόφαση.

Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε στην απόφαση του Εφετείου στην Κιττής ν. Μιχαηλίδη κ.ά., Πολιτική ΄Εφεση 10268, 31/1/00, ότι το μέρος του Διατάγματος, που επέτρεπε όπως ο Στάθης Κιττής εναχθεί «εκ μέρους και ως εκπροσώπου όλων των προσώπων που αποτελούν το Εκτελεστικό Γραφείο του Δημοκρατικού Κόμματος που έλαβαν μέρος στις αποφάσεις του Εκτελεστικού Γραφείου ημερομηνίας 16.2.1998, και εκ μέρους και ως εκπροσώπου όλων των υπολοίπων σωμάτων και μελών του Δημοκρατικού Κόμματος που υποστηρίζουν αποφάσεις του Εκτελεστικού Γραφείου του Δημοκρατικού Κόμματος ημερομηνίας 16.2.1998», ήταν ανυπόστατο και έπρεπε να παραμεριστεί, οπόταν διατάχθηκε η ακύρωσή του. Αποδέχτηκε όμως το μέρος της αντέφεσης, που αφορούσε το μη ενακτέο του Στάθη Κιττή υπό την προσωπική του ιδιότητα. Αυτό ήταν εφικτό^. δεν υπήρχε κανόνας που να το απαγορεύει.

Στην απόφαση του Εφετείου - Κιττής ν. Μιχαηλίδη κ.ά., (ανωτέρω), που εκδόθηκε από το Χατζηχαμπή, Δ., το Δικαστήριο πραγματεύεται, σε κάποια έκταση, την ερμηνεία της Δ.9, θ.9, των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, του διαδικαστικού κανόνα που ρυθμίζει θέματα αντιπροσώπευσης διαδίκων, οι οποίοι έχουν όμοιο συμφέρον και επηρεάζονται ανάλογα από αγωγή η οποία εγείρεται εναντίον τους από καθοριζόμενο άτομο ή άτομα. Το Δικαστήριο διαπίστωσε:-

Στην αγόρευσή του (περίγραμμα) ο δικηγόρος των εφεσιβλήτων παραπέμπει, πρώτο, στην απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου - Raftopoulos and Others v. Theocharides and Others (1974) J.S.C. 496 - ο λόγος της οποίας δεν ενέχει δέσμευση για το Ανώτατο Δικαστήριο, και δεύτερο, στην υπόθεση Κ. Φιλελευθέρων κ.ά. ν. ΡΙΚ (1989) 3 Α.Α.Δ. 196 (Τόμος Β), στην οποία γίνεται ιστορική αναφορά στο γεγονός ότι, πριν την έγερση της προσφυγής, εξασφαλίστηκε διάταγμα εκπροσώπησης, χωρίς όμως το βάσιμο του διατάγματος να εξεταστεί, ή η ερμηνεία της Δ.9, θ.9, να αποτελέσει αντικείμενο δικαστικής θεώρησης. ΄Εγινε, επίσης, αναφορά από τους εφεσίβλητους σε αγγλικές αποφάσεις, ερμηνευτικές της Δ.16, θ.9, των παλαιών Αγγλικών Θεσμών, η οποία έχει όμοιο αντικείμενο όπως και η Δ.9, θ.9, των Κυπριακών Θεσμών, πλην το κείμενό της διαφέρει σε ουσιώδη σημεία από εκείνο του αντίστοιχου κυπριακού θεσμού, όπως υποδεικνύεται στην απόφαση του Εφετείου στην Πολιτική ΄Εφεση 10268, (ανωτέρω).

Δεν έχει υποδειχθεί οποιαδήποτε απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ο λόγος της οποίας να συγκρούεται με την Πολιτική ΄Εφεση 10268, ή να έρχεται σε αντίθεση προς αυτή άμεσα ή έμμεσα, και, εξ όσων είμαστε σε θέση να διαπιστώσουμε, δεν υπάρχει τέτοια απόφαση. Ακόμα σημαντικότερο, δεν έχει προβληθεί λόγος ή οποιαδήποτε αιτιολογία, η οποία να δικαιολογεί απόκλιση από το λόγο της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Πολιτική ΄Εφεση 10268.

Πότε δικαιολογείται, ή μπορεί να χωρήσει απόκλιση από το λόγο δικαστικής απόφασης, αποτέλεσε το αντικείμενο πολλών δικαστικών αποφάσεων, οι πλείστες από τις οποίες αναθεωρήθηκαν και ο λόγος τους αποτυπώνεται στη Μαυρογένης ν. Βουλής κ.ά. (Αρ. 3) (1996) 1 Α.Α.Δ. 315.

Κρίνουμε την απόφαση στην Πολιτική ΄Εφεση 10268 δεσμευτική και το λόγο της καθοριστικό για την αποδοχή της ενώπιόν μας έφεσης, η οποία γίνεται δεκτή. Το Διάταγμα, το οποίο προσβάλλεται παραμερίζεται.