ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Απόκρυψη Αναφορών (Noteup off) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΑΦΟΡΕΣ:

Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:



ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ:

(2000) 1 ΑΑΔ 849

ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 10518

 

ΕΝΩΠΙΟΝ: ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, M. ΚΡΟΝΙΔΗ, Α. ΚΡΑΜΒΗ, Δ.Δ.

 

VASOS CHARALAMBIDES LIMITED,

από το Πολέμι

Εφεσείοντες

- και -

Πάμπος Ψαρά, εκ Λεμεσού

Εφεσίβλητος

___________

29 Μαΐου, 2000

Για τους εφεσείοντες : κ. Α. Χουβαρτάς προσωπικά και για

κ. Μ. Ιωάννου.

Για τον εφεσίβλητο : κα Στ. Βασιλείου για κ. Α. Θεοφίλου.

___________

Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου

θα δοθεί από το Δικαστή Νικολαΐδη

__________

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.: Η παρούσα έφεση προσβάλλει απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού σε αξίωση του εφεσίβλητου εναντίον των εφεσειόντων-εναγομένων 1, δυνάμει επιταγής. Σε κάποιο στάδιο η αγωγή εναντίον του εναγόμενου 2, διευθυντή των εναγομένων 1, αποσύρθηκε.

Επειδή στην υπεράσπιση γίνεται παραδοχή της έκδοσης της επιταγής, το Δικαστήριο αποφάσισε ότι το βάρος απόδειξης βάρυνε τους εναγόμενους, τους οποίους και κάλεσε να παρουσιάσουν μαρτυρία. Οι εφεσείοντες δεν ανταποκρίθηκαν και το Δικαστήριο προχώρησε σε έκδοση απόφασης υπέρ του ενάγοντα για ποσό £13.000, πλέον έξοδα.

Οι εφεσείοντες ισχυρίζονται ότι η απόφαση εκδόθηκε εσφαλμένα, γιατί ο εφεσίβλητος δεν προσκόμισε οποιανδήποτε μαρτυρία για απόδειξη των γεγονότων που αναφέρονται στην έκθεση απαίτησής του. Ισχυρίζονται ακόμα ότι η επίδικη επιταγή εκδόθηκε για παράνομο σκοπό, επ΄ ονόματι κάποιου Χριστόδουλου Μηνά και όχι του εφεσίβλητου. Ισχυρίζονται τέλος ότι αφού η έκδοση της επιταγής δεν έγινε έναντι καλού και νομίμου ανταλλάγματος, ο εφεσίβλητος δεν μπορούσε να θεωρηθεί ως κάτοχος της επιταγής κατά τον προσήκοντα τρόπο και έτσι το βάρος απόδειξης δεν βάρυνε τους εφεσείοντες.

Κάθε μέρος του οποίου η υπογραφή εμφανίζεται σε συναλλαγματική θεωρείται εκ πρώτης όψεως ότι έχει καταστεί μέρος της για αξία (άρθρο 30(1) του περί Συναλλαγματικών Νόμου, Κεφ. 262). Δηλαδή κάθε κάτοχος συναλλαγματικής (ή επιταγής), θεωρείται εκ πρώτης όψεως ότι είναι κάτοχος κατά προσήκοντα τρόπο. Το βάρος απόδειξης μετατίθεται αν αποδειχθεί ότι η αποδοχή, έκδοση, ή μεταγενέστερη μεταβίβαση της συναλλαγματικής επηρεάζεται από δόλο, εξαναγκασμό, βία, φόβο ή παρανομία, εκτός αν, και μέχρις ότου, ο κάτοχος αποδείξει ότι εν συνεχεία του κατ΄ ισχυρισμόν δόλου και παρανομίας, έχει δοθεί καλή τη πίστει αξία στη συναλλαγματική (άρθρο 30(2)). Το τεκμήριο που δημιουργείται μεταθέτει στους ώμους των εναγομένων το βάρος απόδειξης (Ρωμανός ν. Χρυσάνθου (1991) 1 Α.Α.Δ. 991, Georghiades v. Antoniou and Another (1984) 1 C.L.R. 155 και Patsalides v. Afsharian (1965) 1 C.L.R. 134. Βλέπε επίσης Papaellina v. EPCO (Cyprus) Ltd (1967) 1 C.L.R. 338).

"Κάτοχος", σύμφωνα με το άρθρο 2 του Κεφ. 262, είναι ο δικαιούχος ή το πρόσωπο υπέρ του οποίου έγινε η οπισθογράφηση της συναλλαγματικής ή του γραμματίου που έχει στην κατοχή του, ή ο κομιστής. "Κομιστής", σύμφωνα με το ίδιο άρθρο είναι το πρόσωπο που έχει στην κατοχή του συναλλαγματική ή γραμμάτιο που είναι πληρωτέο στον κομιστή.

Ο ενάγων απαλλάσσεται του βάρους να αποδείξει ότι είναι κάτοχος της επιταγής, αν στην υπεράσπιση γίνει από τον εναγόμενο σχετική παραδοχή. Το τεκμήριο του άρθρου 30(2) δεν απαλλάσσει τον ενάγοντα από την υποχρέωση να αποδείξει ότι είναι κάτοχος της επιταγής.

Στην παρούσα περίπτωση το Δικαστήριο, εν όψει της παραδοχής στην υπεράσπιση της έκδοσης της επιταγής από τους εφεσείοντες, θεώρησε ότι το βάρος απόδειξης είχε μετατεθεί στους ώμους τους και γι΄ αυτό θα έπρεπε να παρουσιάσουν μαρτυρία. ΄Οταν οι εφεσείοντες παρέλειψαν να το πράξουν προχώρησε και εξέδωσε απόφαση εναντίον τους.

Η αντιμετώπιση αυτή είναι λανθασμένη. Το βάρος απόδειξης έφερε ο ενάγων, ο οποίος όφειλε να προσάξει πρώτος μαρτυρία. Εκείνο που οι εναγόμενοι παραδέχονται στην υπεράσπισή τους είναι απλώς ότι είναι οι εκδότες της επιταγής. Δεν παραδέχονται ότι ο ενάγων ήταν κάτοχος της επιταγής. Στην πραγματικότητα αρνούνται κάτι τέτοιο ρητά στην παράγραφο 3(α) της υπεράσπισης. Η άρνηση αυτή δημιούργησε στον ενάγοντα την υποχρέωση να αποδείξει το συγκεκριμένο ισχυρισμό. Συνεπώς χωρίς απόδειξη του ισχυρισμού ότι ο ενάγων είναι ο κάτοχος της επιταγής δεν ενεργοποιείται το τεκμήριο ότι εκ πρώτης όψεως είναι κάτοχος κατά προσήκοντα τρόπο.

Η πρωτόδικη απόφαση ακυρώνεται. Η υπόθεση παραπέμπεται για επανεκδίκαση από άλλο Δικαστήριο. Τα έξοδα της πρωτόδικης διαδικασίας θα είναι έξοδα στην πορεία, ενώ τα έξοδα κατ΄ έφεση θα βαρύνουν τον εφεσίβλητο.

 

 

 

Δ. Δ. Δ.

 

 

 

 

 

 

/ΜΔ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο