CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

DOUDOU MOUSTAFA MATSOURI ν. DURIYE AHMET RUSTEM (1973) 1 CLR 24

Γεωργίου Eιρήνη ν. Kυπριακών Aερογραμμών Λτδ (1999) 1 ΑΑΔ 1043

Παπακόκκινου Bερεγγάρια Π. και Άλλη ν. Δήμου Πάφου (Aρ. 1) (1999) 1 ΑΑΔ 1311

Παπακόκκινου Bερεγγάρια Π. και Άλλη ν. Δήμου Πάφου (Aρ. 2) (1999) 1 ΑΑΔ 1772

Aντωνίου Aνδρέας ν. Δημοκρατίας (1998) 3 ΑΑΔ 339

Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.25

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:

Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή

(2000) 1 ΑΑΔ 729

Για τον εφεσείοντα: κ. Α. Χαβιαράς.

ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Στην αγωγή 11043/91, Ε.Δ. Λευκωσίας, ο εφεσείων ήταν συνεναγόμενος με την εταιρεία Cyprus Transport Taxi Co Ltd της οποίας ήταν διευθυντής. Ενάγουσα ήταν η εφεσίβλητη. Η αγωγή αφορούσε έξι τιμολόγια που είχαν εκδοθεί από την εταιρεία αναφορικά με την εκ μέρους της αγορά συστημάτων κλιματισμού από την εφεσίβλητη. Σε κάποιο στάδιο, μετά την έγερση της αγωγής, ο εφεσείων έδωσε οδηγίες στο δικηγόρο του, κ. Α. Χαβιαρά, να δεχθεί απόφαση στην αγωγή εναντίον της εταιρείας μόνο. Όμως, λόγω κακής συνεννόησης μεταξύ του κ. Α. Χαβιαρά και του δικηγόρου κ. Ντ. Παπαδόπουλου, που εμφανίστηκε εκ μέρους του, στο Δικαστήριο δηλώθηκε και εκδόθηκε απόφαση τόσο εναντίον της εταιρείας όσο και εναντίον του εφεσείοντα. Ο τελευταίος αντιλήφθηκε για πρώτη φορά ότι είχε εκδοθεί απόφαση και εναντίον του όταν τον επισκέφθηκαν επιδότες στο σπίτι του για να του κατάσχουν την κινητή του περιουσία.

Σύμφωνα με το δικηγόρο του εφεσείοντα, η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι δεν έχει εξουσία να επέμβει στην εκ συμφώνου απόφαση στην αγωγή 11043/91, θεωρώντας ότι είναι δεσμευμένο από τη σχετική νομολογία, είναι εσφαλμένη για το λόγο ότι η νομολογία που επικαλείται αναφέρεται σε περιπτώσεις που διαφοροποιούνται από την περίπτωση του εφεσείοντα. Στις περιπτώσεις που αναφέρεται η νομολογία, υποστήριξε, η εκ συμφώνου απόφαση ή διάταγμα αφορούσε εναγομένους που είχαν προσωπική εμπλοκή στην αιτία της αγωγής και η αγωγή παραμερισμού είχε ως αιτία ή δικαιολογητικό είτε την εκ μέρους τους μη αντίληψη των όρων του συμβιβασμού είτε την υπέρβαση εξουσίας εκ μέρους του δικηγόρου, ενώ, στην περίπτωση του εφεσείοντα, αυτός δεν είχε καμιά απολύτως σχέση με την αιτία της αγωγής ούτε ανέλαβε, καθ΄ οιονδήποτε τρόπο, τις υποχρεώσεις της εταιρείας του έναντι της εφεσίβλητης. Επιπλέον, σύμφωνα πάντοτε με το δικηγόρο του εφεσείοντα, η υπόθεση Doudou Moustafa Matsouri v. Durige Ahmet Rustem διαφοροποιείται και για το λόγο ότι εκεί δηλώθηκε «συμβιβασμός» ενώ, στην περίπτωση του εφεσείοντα, δηλώθηκε αποδοχή απόφασης «ως η απαίτηση».

Η θέση του δικηγόρου του εφεσείοντα δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Με την εξαίρεση των περιπτώσεων που προβλέπονται στη Δ.25 θ.6 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, για διόρθωση, δηλαδή, γραμματικών λαθών ή λαθών που προκύπτουν από τυχαία διολίσθηση ή παράλειψη, η αρχή ότι τα Δικαστήρια δεν έχουν δικαιοδοσία να τροποποιούν διατάγματά τους που έχουν τελειοποιηθεί ή αποφάσεις τους που έχουν εκδοθεί, είναι σαφής. Επιβεβαιώθηκε, μάλιστα, και από πρόσφατες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου. (Βλ. Αντωνίου ν. Δημοκρατίας, Αίτηση στην Α.Ε. 1449, 15.5.1998, Γεωργίου ν. Κυπριακές Αερογραμμές, Αίτηση στην Πολ. Έφ. 8957, 9.7.1999, Αίτηση 53/99 Α. Κορέλλης, 19.7.1999 και Παπακοκκίνου ν. Δήμου Πάφου, Αίτηση στην Πολ. Έφ. 9724, 21.10.1999). Η περίπτωση του εφεσείοντα δεν μπορεί εύλογα να διαφοροποιηθεί.