|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 1 ΑΑΔ 738
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ.10350
ΕΝΩΠΙΟΝ:
Π. ΑΡΤΕΜΗ, Γ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Ρ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, ΔΔ.Mεταξύ:
1. G. FRANTZIS MOTORS & ENTERPRISES LTD,
2. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ,
Εφεσειόντω ν-εναγομένων,
και
WESTLAND HOLDINGS LTD,
Εφεσιβλήτων-εναγόντων.
- - - - - - -
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ:
22.5.00EΜΦΑΝΙΣΕΙΣ
Για τους εφεσείοντες-εναγομένους αιτητές: κ. Κ. Μελάς
Για τον εφεσίβλητο-ενάγοντα καθ΄ου η αίτηση: κ. Σ. Αμερικάνος με την κα Τζ. Ανδρέου.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Π. ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.:
Οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες είναι εταιρεία με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο. Μετά από αίτηση των εφεσειόντων-εναγομένων το Επαρχιακό Δικαστήριο εξέδωσε στις 17.2.97 διάταγμα ασφάλειας για έξοδα, που προέβλεπε τα ακόλουθα:"Εκδίδεται λοιπόν διάταγμα που να διατάσσει τους ενάγοντες σε 30 μέρες από σήμερα να δώσουν ασφάλεια για τα έξοδα που ν΄ανέρχεται στο ποσό Λ.Κ. 2.000. Διατάσσεται επίσης όπως πάσα περαιτέρω διαδικασία ανασταλεί μέχρις ότου δοθεί μία τέτοια ασφάλεια και σε περίπτωση παράλειψης των Καθ΄ων η αίτηση να την παράσχουν εντός 30 ημερών από σήμερα η αγωγή θεωρείται ως απορριφθείσα με έξοδα."
Οι ενάγοντες εντός της πιο πάνω προθεσμίας με επιστολή της Συνεργατικής Πιστωτικής Εταιρείας Πέρα Χωρίου Νήσου έδωσαν τραπεζική εγγύηση για ποσό £2.074 με δικαιούχο τον Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, με την οποία εγγυήθηκαν την πληρωμή οποιουδήποτε ποσού μέχρι του πιο πάνω που θα επιδικαζόταν ως έξοδα εναντίον των εναγόντων στην αγωγή.
Οι εφεσείοντες-εναγόμενοι με αίτηση τους ημερομηνίας 20.2.98, ζητούσαν διάταγμα του Δικαστηρίου που να αναγνωρίζει ότι η αγωγή θα έπρεπε να θεωρείται ως απορριφθείσα λόγω μη συμμόρφωσης με το διάταγμα για ασφάλεια εξόδων, ή, διαζευκτικά, διάταγμα του Δικαστηρίου που να απορρίπτει για
τον ίδιο λόγο την αγωγή.Ήταν πρωτόδικα η θέση των εφεσειόντων-αιτητών ότι ουσιαστικά δεν είχε δοθεί εγγύηση γιατί αυτή δεν δόθηκε προς τους εναγομένους, όπως προνοεί η Δ.60 θ.6 και ως εκ τούτου η αγωγή θα έπρεπε να θεωρηθεί ως απορριφθείσα ή να απορριφθεί. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού επεσήμανε τις θέσεις των διαδίκων, απέρριψε την αίτηση με βάση το ότι μετά την κατ΄ισχυρισμό μη συμμόρφωση των εφεσιβλήτων-εναγόντων με το διάταγμα για ασφάλεια για έξοδα οι εφεσείοντες-εναγόμενοι προέβησαν σε περαιτέρω διαβήματα στην αγωγή με τη συνέχιση και προώθηση αίτησης που υπέβαλαν για περαιτέρω λεπτομέρειες, διαβήματα που περιγράφονται λεπτομερώς στην πρωτόδικη εφεσιβαλλόμενη απόφαση. Έρεισμα για την πιο πάνω θέση του το πρωτόδικο Δικαστήριο βρήκε στην απόφαση στην υπόθεση
HE.NI.PA Estates Ltd v. Club Dido (1995) 1 A.A.Δ. 371.Είναι ένα από τα παράπονα των εφεσειόντων ότι το Δικαστήριο θα έπρεπε πρώτα ν΄αποφασίσει περί της ύπαρξης ή όχι της αγωγής μετά από το διάταγμα του και την κατ΄ισχυρισμό μη συμμόρφωση των εφεσιβλήτων και μετά να εξετάσει το θέμα με βάση το οποίο απέρριψε την αίτηση.
Έχουμε εξετάσει με προσοχή τα επιχειρήματα εκατέρωθεν και έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η έφεση πρέπει ν΄απορριφθεί.
Η Δ.60 θ.6 προνοεί τα ακόλουθα:
"Where a bond is to be given as security for costs, it shall, unless the Court or a Judge otherwise directs, be given to the party or person requiring the security, and not to an officer of the Court".
(H υπογράμμμιση είναι δική μας).
Στην παρούσα περίπτωση ο πιο πάνω θεσμός δεν έχει εφαρμογή. Το Δικαστήριο στο διάταγμα του δεν καθόρισε τον τρόπο με τον οποίο θα εδίδετο η ασφάλεια για έξοδα και κατά την κρίση μας ήταν ελεύθεροι οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες να δώσουν εγγύηση όπως επέλεξαν, που θα εξασφάλιζε αποτελεσματικά τα δικαιώματα των εφεσειόντων-εναγομένων σε περίπτωση που θα επιδικάζονταν έξοδα υπέρ τους, πράγμα που έγινε κατά την κρίση μας. Η απόφαση στην υπόθεση Adidas v. Κrashias (No.2) (1990) 1 A.A.Δ. 1087 στην οποία παρέπεμψε ο ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσειόντων διαφοροποιείται από την παρούσα γιατί εκεί η δοθείσα εγγύηση αφορούσε τις υποχρεώσεις τρίτου πρόσωπου και όχι των εναγόντων-εφεσειόντων, γεγονός που ήταν καθοριστικό για την απόφαση του Δικαστηρίου πως δεν υπήρξε συμμόρφωση με το διάταγμά του.
Περαιτέρω, συμφωνούμε με το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι, η καθυστέρηση υποβολής της αίτησης για απόρριψη της αγωγής για ένα ολόκληρο χρόνο κατά τον οποίο οι εφεσείοντες-εναγόμενοι έλαβαν διάφορα διαβήματα στην αγωγή χωρίς να υποστηρίξουν ότι αυτή είχε απορριφθεί ή θα έπρεπε να απορριφθεί, εμπόδιζε τους εφεσείοντες-εναγομένους να προβάλουν τον πιο πάνω ισχυρισμό τους. Όπως επεσήμανε το πρωτόδικο Δικαστήριο τέτοια συμπεριφορά θα συνιστούσε έκδηλη κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας. Στην υπόθεση
HE.NI.PA (πιο πάνω), όπου δεν υπήρξε συμμόρφωση παροχής ασφάλειας για έξοδα εντός της καθορισμένης στο διάταγμα περιόδου, το Δικαστήριο αποφάσισε πως, αφ΄ης στιγμής ακολούθησαν διάφορα διαβήματα στην αγωγή, εμποδίζονταν οι εναγόμενοι από το να επιτύχουν στον ισχυρισμό τους ότι η αγωγή θα έπρεπε να θεωρηθεί απορριφθείσα σύμφωνα με το διάταγμα του Δικαστηρίου. Στη σελ. 375 το Δικαστήριο κατέληξε ως ακολούθως:"Αν γινόταν δεκτή η εισήγηση του δικηγόρου της εφεσείουσας θα σήμαινε πως αυτός μπορεί να επιλέγει το χρόνο υποβολής του ισχυρισμού του όποτε θέλει, ακόμα και την τελευταία στιγμή κατά την ακρόαση πιθανής έφεσης στην αγωγή. Κάτι τέτοιο θα ήταν βεβαίως απαράδεκτο και άδικο."
Κάτω από το φως των πιο πάνω η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος των εφεσειόντων.
Δ. Δ. Δ.
/Χ.Π.