CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(2000) 1 ΑΑΔ 79

Πολιτική Έφεση αρ. 10434.

Κλήθηκε ο εκτιμητής της απαλλοτριούσας Αρχής ο οποίος κατέθεσε για την αξία του κτήματος, προφανώς σύμφωνα με την προγενέστερη εκτίμησή του. Ο μάρτυρας δεν αντεξετάστηκε. Στην πρόσκληση του Δικαστηρίου στο δικηγόρο που εμφανίστηκε εκ μέρους του δικηγόρου των απαιτητών, να αντεξετάσει το μάρτυρα, δόθηκε αρνητική απάντηση, ως ήταν αναμενόμενο. Το Δικαστήριο καθόρισε την αποζημίωση βάσει της μαρτυρίας που προσήγαγε η εφεσίβλητη. Δεν ακούστηκε η άλλη πλευρά, η θέση της οποίας ήταν διάφορη ως προς το ύψος της καταβλητέας αποζημίωσης.

Στις 23 Σεπτεμβρίου 1998 οι εφεσείοντες υπέβαλαν αίτηση για παραμερισμό της εκδοθείσας απόφασης επικαλούμενοι προς νομική θεμελίωσή της, τις πρόνοιες της Δ.33 θ.5, των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας οι οποίες προβλέπουν:

Το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση κατά κύριο λόγο διότι η εκδοθείσα απόφαση δεν ήταν νομικά εφικτό να παραμεριστεί. Διατυπώνεται η θέση, ως συνάγεται από την απόφαση του πρωτοδίκου Δικαστηρίου, ότι επρόκειτο για απόφαση ουσίας η οποία προέκυψε σε διαδικασία στην οποία πήραν μέρος αμφότεροι οι διάδικοι, οπόταν δεν χωρούσε ο παραμερισμός της βάσει της Δ.33 θ.5. Διακρίνονται οι αποφάσεις στη Μesolongitis v. Koutas (1986)1 C.L.R. 161, και Τoumbouros Estates Limited v. Χαριτίνης Ιωαννίδου κ.ά. Πολιτική Έφεση αρ. 9647 - 20.11.1997, (απόφαση πλειοψηφίας), στις οποίες εγκρίθηκαν αιτήματα για επαναφορά αγωγών που απορρίφθηκαν κατά την ημέρα της ακρόασης με το σκεπτικό ότι σε καμιά από εκείνες δεν ήταν παρών ο αντίδικος, ως η παρούσα περίπτωση. Στη Mesolongitis, αίτημα για επαναφορά εγκρίθηκε μετά την απόρριψη αγωγής λόγω της παράλειψης του ενάγοντος να την προωθήσει κατά την ημέρα της ακρόασης. Το ίδιο και στην Toumbouros Estates Ltd (ανωτέρω). Διέκρινε, το πρωτόδικο Δικαστήριο, επίσης και την Evagorou v. Christodoulou and Another (1982)1 C.L.R. 771, στην οποία υπογραμμίζεται η ευρύτητα της εξουσίας για επαναφορά υπόθεσης η οποία απορρίπτεται ερήμην του ενάγοντος με το δικαιολογητικό ότι, το αίτημα στην υπόθεση εκείνη υποβλήθηκε κάτω από διαφορετική διάταξη των θεσμών, συγκεκριμένα τη Δ.26, θ.14.

Εάν σωστά ερμηνεύουμε την πρωτόδικη απόφαση, ομιλούμε υποθετικά διότι το σκεπτικό της απόφασης στο σημείο αυτό δεν είναι ευκρινές^. παρατίθεται και δεύτερος νομικός λόγος για την απόρριψη της αίτησης, τούτος^. εφόσον η απόφαση ήταν καθοριστική για τα δικαιώματα των διαδίκων και κατά συνέπεια εφέσιμη κατά τη νομολογία η οποία πραγματεύεται το θέμα, το μόνο μέσο παραμερισμού της ήταν η άσκηση έφεσης. Οι αποφάσεις στις οποίες παραπέμπει το πρωτόδικο Δικαστήριο, αναγνωρίζουν ότι μόνο αποφάσεις καθοριστικές για τα δικαιώματα των διαδίκων, σε αντίθεση με ενδιάμεσες αποφάσεις που δεν έχουν αυτό το χαρακτηριστικό, μπορεί να αποτελέσουν το αντικείμενο έφεσης. Παραπέμπει στις, Νίκος Ιεροδιακόνου κ.ά. ν. Σωτηρούλλας Τηλεμάχου Γεωργίου, Πολιτική Έφεση αρ. 10013 - 15.12.1998^. A. Efthymiou Enterprises Ltd κ.ά. ν. Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου κ.ά., Πολιτική Έφεση αρ. 10130 - 22.9.1998^. Μαυρονικόλα ν. Φοινιώτη, Πολιτική Έφεση αρ. 8592 - 12.12.1997^. Πάφος Στόουν Εστέϊτς ν. Βαλαωρίτη, Πολιτική Έφεση αρ. 9263 - 25.2.1997^. Apak Agro v. Union Des Co operatives (Aρ.1), (1992)1 A.A.Δ. 1166^. Χάσικος ν. Χαραλαμπίδης (1990)1 Α.Α.Δ. 389.)

Παρά το γεγονός ότι δεν προσάχθηκε μαρτυρία εκ μέρους των εφεσειόντων-απαιτητών και παρά το ότι ο δικηγόρος που εμφανίστηκε εκ μέρους τους, δήλωσε ότι η εντολή του περιοριζόταν στην υποβολή αιτήματος για αναβολή, το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε την απόφαση που δόθηκε ως απόφαση επί της ουσίας για το λόγο και μόνο ότι ο δικηγόρος παρακολούθησε τη διαδικασία που ακολούθησε. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αγνόησε το γεγονός ότι η παρουσία του δικηγόρου ήταν πλασματική, χωρίς εξουσία να εκπροσωπήσει τους απαιτητές και χωρίς να γνωρίζει την υπόθεσή τους. Άλλη πτυχή της υπόθεσης στην οποία δεν έστρεψε την προσοχή του είναι ο κατ΄ ουσία εξεταστικός χαρακτήρας της διαδικασίας για τον προσδιορισμό της καταβλητέας αποζημίωσης, όπως διαφαίνεται και από τους ίδιους τους Διαδικαστικούς Κανονισμούς που διέπουν τον καθορισμό της. (Βλ. Από τους περί Δικαστηρίου Εκτίμησης Αποζημιώσεων Κανονισμούς του 1956, Τhe Compensation Assessment Tribunal Rules, 1956/Νο. 1151 και Νεοκλέους ν. Γενικού Εισαγγελέα (1993)1 Α.Α.Δ. 352.) Στην ουσία ακούστηκε η μια πλευρά ερήμην της άλλης. Επίλυση υπόθεσης επί της ουσίας προϋποθέτει ακρόαση και των δύο μερών σε σχέση με τη διαφορά η οποία ανακύπτει από την αντιπαραβολή των εκατέρωθεν θέσεων, όπως αυτές στοιχειοθετούνται στη δικογραφία.

Συνάγεται από την απόφαση του Δικαστηρίου ότι, αν δεν έκρινε νομικά ανέφικτη την επαναφορά της Παραπομπής, θα αποδεχόταν το αίτημα. Τα γεγονότα στα οποία βασίστηκε η αίτηση δεν αμφισβητήθηκαν από την απαλλοτριούσα Αρχή ούτε διατυπώθηκε οποιοδήποτε ερωτηματικό γι΄ αυτά από το Δικαστήριο. Το κώλυμα στο ανέφικτο ικανοποίησης του αιτήματος εντοπίζεται στις διαπιστώσεις που έχουμε αναφέρει που κρίνονται, για τους λόγους που έχουμε εκθέσει, εσφαλμένες.