|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 1 ΑΑΔ 2121
21 Δεκεμβρίου, 1999
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ AΡΘΡΟ 155(4) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ)
ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (Ν.33/64)
ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ
ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (AP. 6) ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΕΙ
ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΕΝΤΑΛΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI,
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (ΚΟΡΦΙΩΤΗΣ Δ.) ΣΤΙΣ 10.11.99 ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΜΕ ΑΡ. 6267/92.
(Αίτηση Aρ. 145/99)
Προνομιακά εντάλματα — Certiorari — Έκδοση από Επαρχιακό Δικαστήριο διατάγματος αναστολής πλειστηριασμού και διατάγματος αναστολής εκτέλεσης τελεσίδικης δικαστικής απόφασης κατά του εναγομένου, για παράδοση ελεύθερης κατοχής κρατικού κτήματος και αποζημιώσεις — Έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης είχε απορριφθεί πριν την καταχώρηση της αίτησης για έκδοση των διαταγμάτων αναστολής και απεκρύβη από τον εναγόμενο — Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari για ακύρωση των διαταγμάτων αναστολής έγινε δεκτή από το Ανώτατο Δικαστήριο —Τα διατάγματα εκδόθηκαν καθ' υπέρβαση δικαιοδοσίας αφού δεν παρέχεται σε κανένα Δικαστήριο εξουσία αναστολής εκτέλεσης τελεσίδικης απόφασης.
Έφεση — Δεν παρέχεται εξουσία για επανεκδίκαση έφεσης — Ο τρίτος βαθμός δικαιοδοσίας συνιστά θεσμό άγνωστο στο νόμο.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, μετά από μονομερή αίτηση του εναγομένου δυνάμει της Δ.40, θ.11 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, που καταχωρήθηκε στις 11.11.99 εξέδωσε διάταγμα αναστολής του πλειστηριασμού καθώς και διάταγμα αναστολής της εκτέλεσης της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερ. 17.5.96. Με την εν λόγω απόφαση ο εναγόμενος διατασσόταν να παραδώσει στη Δημοκρατία ελεύθερη κατοχή κτήματος που βρισκόταν μέσα στο κρατικό δάσος Τροόδους, αποζημιώσεις ύψους £6.300 καθώς και £700 ετησίως από 1.1.96 μέχρι παράδοσης του κτήματος. Η Δημοκρατία ανέκτησε κατοχή του κτήματος στις 5.9.97 και παρέμεινε, ως εκ τούτου, μόνο προς εκτέλεση το μέρος της απόφασης για την επιδίκαση αποζημιώσεων και η διαταγή ως προς τα έξοδα. Στις 15.5.98 το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την έφεση του εναγομένου υπ' αρ. 9715, εναντίον της πρωτόδικης απόφασης.
Η Δημοκρατία καταχώρησε αίτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο με την οποία ζητούσε άδεια να καταχωρήσει αίτηση για ένταλμα certiorari προς ακύρωση των πιο πάνω εκδοθέντων διαταγμάτων καθώς και διάταγμα αναστολής μέχρι τέλους της παρούσας διαδικασίας οποιασδήποτε περαιτέρω διαδικασίας ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, την οποία επικαλέσθηκε ο εναγόμενος δεν μπορεί στη συγκεκριμένη περίπτωση να θεωρηθεί ως νέο γεγονός μέσα στην έννοια της Δ.40, θ.11. Αλλά και η ενδεχόμενη τροποποίηση του περί Ενοικιοστασίου Νόμου, η οποία αποτελούσε βάση της αίτησης του εναγομένου, δεν μπορεί να επηρεάσει υποθέσεις που έχουν ήδη αποφασιστεί τελεσίδικα σε τελευταίο βαθμό δικαιοδοσίας.
2. Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού δεν είχε δικαιοδοσία να αναστείλει την εκτέλεση της συγκεκριμένης απόφασης. Η εκκρεμοδικία έληξε τελεσίδικα με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Π.Ε. 9715 και δεν παρείχετο εξουσία για επανεκδίκαση έφεσης ενώ ο τρίτος βαθμός δικαιοδοσίας είναι θεσμός άγνωστος στο νόμο.
Η αίτηση για άδεια έγινε δεκτή χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Αντωνίου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 A.A.Δ. 339,
Ορφανίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 44,
Κορέλλης (1999) 1 A.A.Δ. 1122.
Aίτηση.
Aίτηση από το Γενικό Eισαγγελέα για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari για ακύρωση του διατάγματος το οποίο εκδόθηκε από το Eπαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού (Kορφιώτης, Δ.) στις 10 Nοεμβρίου, 1999, στην Aγωγή Aρ. 6267/92 με το οποίο αναστέλλετο η πώληση, με δημόσιο πλειστηριασμό, της κινητής περιουσίας του εναγομένου προς ικανοποίηση του εξ' αποφάσεως χρέους του και των εξόδων της πρωτόδικης και της κατ' έφεση διαδικασίας.
M. Mαλαχτού-Παμπαλλή, για τον Aιτητή.
Cur. adv. vult.
NIKOΛAΪΔHΣ, Δ.: Στις 17.5.1996, ύστερα από ακροαματική διαδικασία, εκδόθηκε από το Πλήρες Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού απόφαση εναντίον του εναγόμενου στην αγωγή υπ΄αρ. 6267/92, με την οποία διατασσόταν όπως παραδώσει στη Δημοκρατία την ελεύθερη κατοχή κτήματος που βρισκόταν μέσα στο κρατικό δάσος Τροόδους. Ο εναγόμενος διατάκτηκε επίσης να καταβάλει ως αποζημιώσεις ποσό £6.300, καθώς και £700 ετησίως από 1.1.1996 μέχρι παράδοσης του κτήματος. Η απόφαση επιδόθηκε στον εναγόμενο και επειδή αυτός δεν συμμορφώθηκε εκδόθηκε στις 5.7.1996 ένταλμα ανάκτησης κατοχής. Η Δημοκρατία τελικά ανέκτησε την κατοχή του κτήματος στις 5.9.1997.
Στις 15.5.1998 απορρίφθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο η Π.Ε. 9715 που καταχώρησε ο εναγόμενος εναντίον της πρωτόδικης απόφασης. Πριν την έκδοση της απόφασης του Εφετείου είχαν απορριφθεί διαδοχικές αιτήσεις του εναγόμενου, τόσο στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, όσο και στο Ανώτατο Δικαστήριο, για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης μέχρι εκδίκασης της έφεσης.
Ύστερα από αίτηση του Γενικού Εισαγγελέα στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού εκδόθηκε στις 14.9.1999 ένταλμα εκποίησης της κινητής περιουσίας του εναγόμενου προς ικανοποίηση του εξ αποφάσεως χρέους και των εξόδων, τόσο της πρωτόδικης, όσο και της κατ' έφεση διαδικασίας. Δυνάμει του εντάλματος δικαστικός επιδότης κατέσχε κινητή περιουσία του εναγόμενου, η οποία θα επωλείτο σε δημόσιο πλειστηριασμό στις 12.11.1999.
Την προηγούμενη ημέρα ο εναγόμενος καταχώρησε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού μονομερή αίτηση με την οποία αξίωνε διάταγμα αναστολής του πλειστηριασμού, καθώς και διάταγμα αναστολής της εκτέλεσης της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερ. 17.5.1996. Το Δικαστήριο εξέδωσε τα αιτούμενα διατάγματα.
Με την παρούσα αίτηση αξιώνεται η παροχή άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari για μεταφορά ενώπιον του Δικαστηρίου για ακύρωση του διατάγματος που εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού στις 10.11.1999, καθώς και διάταγμα αναστολής μέχρι πέρατος της παρούσας διαδικασίας, οποιασδήποτε περαιτέρω διαδικασίας ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού.
Ο Γενικός Εισαγγελέας αξιώνει τις πιο πάνω θεραπείες γιατί το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού εκδίδοντας το διάταγμα στην απουσία οποιασδήποτε νομοθετικής εξουσιοδότησης, ενήργησε εκτός δικαιοδοσίας, μια και δεν παρέχεται σε Δικαστήριο εξουσία ακύρωσης δικαστικής απόφασης που επικυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο. Τέλος, προβάλλεται το επιχείρημα ότι με την απόρριψη της έφεσης, η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερ. 17.5.1996 κατέστη οριστικά τελεσίδικη και δεν παρέχεται σε κανένα Δικαστήριο εξουσία αναστολής της εκτέλεσής της.
Ως βάση της αίτησής του ο εναγόμενος αναφέρει την έκδοση το 1999 απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με την οποία κρίθηκε ότι οι διατάξεις του περί Ενοικιοστασίου Νόμου που προβλέπουν ότι δεν είναι δυνατή η δημιουργία θέσμιας ενοικίασης έναντι της Δημοκρατίας παραβαίνει την αρχή της ισότητας. Εν όψει της πιο πάνω απόφασης ο εναγόμενος, όπως ο ίδιος ανέφερε στην αίτησή του, είχε πρόθεση να επιδιώξει την ακύρωση της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού με διάταγμα Certiorari. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην αίτηση ο εναγόμενος παρέλειψε να αποκαλύψει ότι έφεση που καταχωρήθηκε εναντίον της πιο πάνω απόφασης είχε απορριφθεί.
Η αίτηση του εναγόμενου βασίζεται στη Δ.40, θ.11, των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας που προβλέπει ότι οποιοσδήποτε διάδικος εναντίον του οποίου έχει εκδοθεί απόφαση ή διάταγμα, μπορεί να υποβάλει αίτηση στο Δικαστήριο για αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης επί τη βάσει γεγονότων που προέκυψαν σε τόσο προχωρημένο στάδιο που δεν μπορούσαν να περιληφθούν στα δικόγραφα.
Πιστεύω ότι θα πρέπει να παρασχεθεί η αιτούμενη άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση διατάγματος Certiorari. Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού δεν είχε δικαιοδοσία να αναστείλει την εκτέλεση της συγκεκριμένης απόφασης. Η εκκρεμοδικία μεταξύ των διαδίκων έληξε τελεσίδικα με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Π.Ε. 9715. Όπως έχει τονιστεί και στην υπόθεση Αντωνίου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 A.A.Δ 339 δεν παρέχεται εξουσία για επανεκδίκαση έφεσης, ενώ ο τρίτος βαθμός δικαιοδοσίας είναι θεσμός άγνωστος στο νόμο (βλέπε επίσης Ορφανίδης κ.α. ν. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 44).
Ο νόμος προβλέπει ένα στάδιο έφεσης το οποίο στην προκείμενη περίπτωση έχει διανυθεί με την ακρόαση της έφεσης και εξαντληθεί με την έκδοση της απόφασης.
Όπως αναφέρεται και στην υπόθεση Κορέλλης (1999) 1 A.A.Δ. 1122 δεν παρέχεται από το Σύνταγμα ή το νόμο εξουσία στο Εφετείο να αλλοιώσει με οποιοδήποτε τρόπο απόφασή του, εκτός βέβαια στις περιπτώσεις που προβλέπονται στη Δ.25, θ.6, για διόρθωση λαθών. Όπως επισημαίνεται, όταν το Σύνταγμα καθορίζει τον τελευταίο βαθμό δικαιοδοσίας της δικαστικής εξουσίας, ταυτόχρονα ορίζεται και ο τρόπος που άγεται σε τελεσιδικία η υπόθεση, όταν διανυθεί και αυτό το στάδιο.
Στην παρούσα υπόθεση εκτός του ότι η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν μπορεί να θεωρηθεί στη συγκεκριμένη περίπτωση νέο γεγονός μέσα στην έννοια της Δ.40, θ.11, η απόφαση αυτή ή ακόμα και η ενδεχόμενη τροποποίηση του σχετικού νόμου, δεν μπορεί να επηρεάσει υποθέσεις που έχουν ήδη αποφασιστεί τελεσίδικα σε τελευταίο βαθμό δικαιοδοσίας.
Για σκοπούς δίκαιης καταγραφής θα πρέπει να θυμήσουμε ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού δεν είχε υπ' όψιν του, αφού το γεγονός δεν αποκαλύφθηκε από τον εναγόμενο, ότι η υπόθεση είχε κριθεί τελεσίδικα από το Ανώτατο Δικαστήριο. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι το μόνο μέρος της απόφασης που παραμένει προς εκτέλεση, μετά την ανάκτηση κατοχής, είναι η επιδίκαση αποζημιώσεων και η διαταγή ως προς τα έξοδα.
Ο Γενικός Εισαγγελέας να καταθέσει αίτηση για έκδοση εντάλματος Certiorari μέσα σε δεκαπέντε ημέρες από σήμερα. Οποιαδήποτε διαδικασία ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού αναστέλλεται μέχρι της τελικής εκδίκασης της πιο πάνω αίτησης. Καμιά διαταγή ως προς τα έξοδα.
H αίτηση για άδεια γίνεται δεκτή χωρίς έξοδα.