Στυλιανού Kυριάκος (1999) 1 ΑΑΔ 1899

Προνομιακά εντάλματα — Certiorari και Prohibition — Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari και Prohibition αναφορικά με την έκδοση εντάλματος σύλληψης — Η κλήση κατηγορουμένου δεν είχε επιδοθεί προσωπικά στον κατηγορούμενο-αιτητή, αλλά σε τρίτο πρόσωπο κατά παράβαση του Άρθρου 89 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155 — Αποφασίστηκε ότι η επίδοση ήταν έγκυρη για όλους τους σκοπούς του Νόμου αφού είχε συντελεσθεί με ένα από τους τρόπους που προβλέπονται από το Άρθρο 46 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155. Η αίτηση για άδεια απορρίφθηκε.

Ερμηνεία νόμων — Ο νόμος, για σκοπούς ερμηνείας, πρέπει να διαβάζεται στο σύνολό του — Η ερμηνεία πρέπει να είναι εύλογη και τέτοια που να κάνει το νόμο λειτουργικό — Το Δικαστήριο δεν ερμηνεύει το νόμο με τρόπο που να οδηγεί σε παράλογα αποτελέσματα — Λέξεις ή φράσεις στον ίδιο νόμο θεωρούνται ότι έχουν, εκτός αν προκύπτει διαφορετικά από το κείμενο, την ίδια έννοια.

Ποινική Δικονομία — Ένταλμα σύλληψης — Επίδοση κλήσης κατηγορουμένου — Κατά πόσο είναι δυνατή η έκδοση εντάλματος σύλληψης σε περίπτωση που η κλήση επιδίδεται σε συγκάτοικο του κατηγορουμένου.

Ο αιτητής αντιμετώπιζε κατηγορίες ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας για παραβιάσεις των περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμων του 1978-1995. Η υπόθεση είχε ορισθεί για ακρόαση στις 10.9.99. Η κλήση επιδόθηκε την 2.9.99 σε κάποιο άτομο που ήταν ενήλικας και συγκάτοικος του αιτητή. Ο αιτητής δεν παρουσιάσθηκε στις 10.9.99 και το Δικαστήριο εξέδωσε ένταλμα σύλληψης του.

Ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης certiorari και prohibition για ακύρωση του εντάλματος σύλληψης για παραβίαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης, υπέρβαση δικαιοδοσίας και προφανές νομικό σφάλμα, ήτοι μη τήρηση των προνοιών του Άρθρου 89 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155 που θέτει ως προϋπόθεση για την έκδοση εντάλματος σύλληψης του κατηγορουμένου την απόδειξη επίδοσης κλήσεως κατηγορουμένου στον κατηγορούμενο προσωπικά.

Αποφασίστηκε ότι:

1. Οι πρόνοιες του Άρθρου 89 του Κεφ. 155 πρέπει να ερμηνευθούν σε συνδυασμό με τις πρόνοιες του Άρθρου 46 του Κεφ. 155. Το Άρθρο 46 επιτρέπει την επίδοση κλήσης "σε κάποιο ενήλικο πρόσωπο που ζει με τον κατηγορούμενο".

2. Ο Νόμος, με το Άρθρο 46, έχει προσδιορίσει τους τρόπους επίδοσης. Εφόσο η επίδοση συντελεσθεί με ένα από τους τρόπους που προβλέπονται από το εν λόγω άρθρο, αυτή είναι έγκυρη για όλους τους σκοπούς του νόμου και είναι ικανή να επιφέρει όλα τα έννομα αποτελέσματα που προβλέπονται από την απουσία του κατηγορουμένου περιλαμβανομενης και της έκδοσης εντάλματος σύλληψης. Αν ο νομοθέτης επιθυμούσε να καταστήσει την προσωπική επίδοση προϋπόθεση για την έκδοση εντάλματος σύλληψης τότε θα πρόσθετε στην επίμαχη φράση και τη λέξη "προσωπική".

3. Ο αιτητής δεν ικανοποίησε το Δικαστήριο ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση και/ή συζητήσιμο θέμα.

Η αίτηση απορρίφθηκε.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

L.S.A. Packers Forwarders Ltd v. Φράγκου κ.ά. (1999) 1 A.A.Δ. 392,

Δήμος Λεμεσού ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (1994) 1 Α.Α.Δ. 311,

Georghiades v. Republic (1969) 3 C.L.R. 396,

Kyriakides v. Improvement Board of Eylenja (1977) 3 C.L.R. 198,

Myrianthis v. Republic (1978) 3 C.L.R. 254,

Murray v. Commissioners of Inland Revenue [1918] A.C. 541,

Whitney v. Commissioners of Inland Revenue [1926] A.C. 37.

Aίτηση.

Aίτηση για άδεια καταχώρισης αίτησης για έκδοση διατάγματος τύπου Certiorari το οποίο να ακυρώνει ένταλμα σύλληψης του αιτητή το οποίο εκδόθηκε εναντίον του στην ποινική υπόθεση αρ. 14091/99 ημερ. 10 Σεπτεμβρίου, 1999 του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας.

Α. Χαβιαράς, για τον Aιτητή.

Cur. adv. vult.

KAΛΛHΣ, Δ.: Ο αιτητής αντιμετωπίζει τρεις κατηγορίες ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας για παραβιάσεις των περί Βεβαιώσεως και Εισπράξεως Φόρων Νόμων του 1978 μέχρι 1995. Η υπόθεση του είχε οριστεί για ακρόαση στις 10.9.1999. Σύμφωνα με ένορκη δήλωση η οποία βρίσκεται στο φάκελο της υπόθεσης η κλήση κατηγορουμένου (η κλήση) επιδόθηκε την 2.9.99 σε κάποιο Χρίστο Στυλιανού ο οποίος είναι "ενήλιξ" και συγκάτοικος του αιτητή. Ο αιτητής δεν παρουσιάσθηκε στο Δικαστήριο στις 10.9.99 και το Δικαστήριο εξέδωσε ένταλμα σύλληψης του. Στις 4.11.99 ο αιτητής καταχώρισε την παρούσα αίτηση με την οποία επιδιώκει άδεια "να καταχωρήσει αίτηση για την έκδοση εντάλματος Certiorari που να ακυρώνει το ένταλμα σύλληψης του που εκδόθηκε εναντίον του στην ποινική υπόθεση 14091/99 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας". Ζητά, επίσης, διάταγμα αναστολής της ισχύος του πιο πάνω εντάλματος.

Οι λόγοι για τους οποίους επιδιώκονται οι πιο πάνω θεραπείες, όπως αυτοί καταγράφονται στην αίτηση, είναι οι πιο κάτω:

"(α) Παραβίαση των κανόνων για φυσική δικαιοσύνη επειδή χωρίς να επιδοθεί στον Αιτητή προσωπικά κλήση κατηγορουμένου και ενώ δεν εγνώριζε για την ύπαρξη της ποινικής υπόθεσης 14091/99 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας και στην απουσία του εκτός Κύπρου εκδόθηκε ένταλμα συλλήψεως εναντίον του.

(β) Υπέρβαση εξουσίας επειδή ο Δικαστής που εξέδωσε το ένταλμα σύλληψς του Αιτητή ενήργησε επί ένορκης βεβαίωσης επίδοσης της κλήσεως σε τρίτο πρόσωπο το οποίον δεν συγκατοικούσε με τον Αιτητή ή/και χωρίς μαρτυρία ότι η επίδοση της κλήσης είχε γίνει στον Αιτητή όπως προβλέπει το άρθρο 89 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155.

(γ) Προφανές νομικό σφάλμα ήτοι η μη τήρηση των προνοιών του άρθρου 89 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155 που θέτει ως προϋπόθεση για την έκδοση εντάλματος σύλληψης του κατηγορουμένου μόνον επί τη αποδείξει επίδοσης κλήσεως κατηγορουμένου στον κατηγορούμενο προσωπικά."

Η αίτηση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση του υιού του αιτητή Κυριάκου Στυλιανού. Σύμφωνα με την ένορκη δήλωση: Ο αιτητής απουσιάζει στη Ρουμανία "όπου έχει την συνήθη κατοικία του από περίπου δύο ετών". Ο αιτητής δεν πληροφορήθηκε ότι επιδόθηκε η ποινική κλήση ούτε και γνώριζε για την ύπαρξη της. Ο Χρίστος Στυλιανού στον οποίο, σύμφωνα με την ένορκη δήλωση επίδοσης, έγινε η επίδοση "δεν θυμάται την κλήση ούτε και γνώριζε το περιεχόμενο ή τη σημασία της γιατί δεν την είχε διαβάσει".

Αγορεύοντας υπέρ της εγκυρότητας της αίτησης ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή υποστήριξε ότι έχει σημειωθεί εμφανής παράβαση του άρθρου 89* του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155. Η φράση "κατόπι απόδειξης επίδοσης σε αυτόν κλητηρίου εντάλματος" στο άρθρο 89 του Κεφ. 155 εξυπακούει προσωπική επίδοση. Υπέβαλε ότι ο συνδυασμός του άρθρου 46* του Κεφ. 155 επιτρέπει μεν την επίδοση της κλήσης σε συγκάτοικο "αλλά δεν επιτρέπει την έκδοση εντάλματος σύλληψης αν δεν προϋπάρχει προσωπική επίδοση". Το άρθρο 89 - συνέχισε ο ευπαίδευτος συνήγορος - πρέπει να ερμηνευθεί αυστηρά. Έστω και αν η προτεινόμενη ερμηνεία δεν ευσταθεί έχει σημειωθεί παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης. Ο αιτητής απουσιάζει στο εξωτερικό τα τελευταία δύο χρόνια και με το να προχωρεί το δικαστήριο στην έκδοση εντάλματος σύλληψης και να αποφαίνεται για την προσωπική του κατάσταση έχουν παραβιασθεί οι κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης.

Τυγχάνει εξεταστέο το κατά πόσο είναι δυνατή η έκδοση εντάλματος σύλληψης σε περίπτωση - όπως η παρούσα - που η κλήση επιδίδεται σε συγκάτοικο του κατηγορουμένου.

Ο τρόπος επίδοσης κλήσης διέπεται από το άρθρο 46 του Κεφ. 155 - παρατίθεται πιο κάτω. Το άρθρο αυτό επιτρέπει την επίδοση κλήσης "σε κάποιο ενήλικο πρόσωπο που ζει με τον κατηγορούμενο". Από την άλλη το άρθρο 89(1) του Κεφ. 155 - παρατίθεται πιο κάτω - καθιστά δυνατή την έκδοση εντάλματος σύλληψης του κατηγορουμένου "δυνάμει των διατάξεων του Νόμου αυτού κατόπιν απόδειξης επίδοσης σε αυτόν κλητηρίου εντάλματος".

Έχω την άποψη πως οι πρόνοιες του άρθρου 89 πρέπει να ερμηνευθούν σε συνδυασμό με τις πρόνοιες του άρθρου 46. Μια τέτοια προσέγγιση είναι επιτρεπτή από τους ερμηνευτικούς κανόνες.

Αποτελεί ερμηνευτικό αξίωμα πως ο Νόμος για σκοπούς ερμηνείας πρέπει να διαβάζεται στο σύνολο του. Η ερμηνεία πρέπει να είναι εύλογη και τέτοια που να κάνει το νόμο λειτουργικό. Το δικαστήριο δεν ερμηνεύει το νόμο με τρόπο που να οδηγεί σε παράλογα αποτελέσματα. Λέξεις ή φράσεις στον ίδιο νόμο θεωρούνται ότι έχουν, εκτός εάν προκύπτει διαφορετικά από το κείμενο, την ίδια έννοια (Βλ. L.S.A. Packers Forwarders Ltd v. Φράγκου κ.ά., (1999) 1 A.A.Δ. 392, Δήμος Λεμεσού ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (1994) 1 Α.Α.Δ. 311, 317, Georghiades v. Republic (1969) 3 C.L.R. 396, Kyriakides v. Improvement Board of Eylenja (1977) 3 C.L.R. 198, (1979) 3 C.L.R. 86, Myrianthis v. Republic (1978) 3 C.L.R. 254, Murray v. Commissioners of Inland Revenue [1918] A.C. 541, 553, Whitney v. Commissioners of Inland Revenue [1926] A.C. 37, 52, Maxwell on Interpretation of Statutes, 12η έκδοση, σελ. 199 και Odgers Construction of Statutes, 5η έκδοση, σελ. 263).

Εφόσον το άρθρο 46 του Κεφ. 155 επιτρέπει την επίδοση κλήσης σε "κάποιο ενήλικο πρόσωπο που ζει με τον κατηγορούμενο", έχω την άποψη πως η απόδειξη τέτοιας επίδοσης ισοδυναμεί με "απόδειξη επίδοσης σ' αυτόν" εντός της έννοιας του πιο πάνω άρθρου 89(1) του Κεφ. 155. Ο Νόμος, με το άρθρο 46, έχει προσδιορίσει τους τρόπους επίδοσης. Εφόσο η επίδοση συντελεσθεί με ένα από τους τρόπους που προβλέπονται από το άρθρο 46 αυτή είναι έγκυρη για όλους τους σκοπούς του Νόμου και είναι ικανή να επιφέρει όλα τα έννομα αποτελέσματα που προβλέπονται από την απουσία του κατηγορουμένου περιλαμβανομένης και της έκδοσης εντάλματος σύλληψης. Αν ο νομοθέτης επιθυμούσε να καταστήσει την προσωπική επίδοση προϋπόθεση για την έκδοση εντάλματος σύλληψης τότε στην επίμαχη φράση θα πρόσθετε και την λέξη "προσωπικής". Στην απουσία αυτής της λέξης και ενόψει των προνοιών του άρθρου 46 θεωρώ πως η προσωπική επίδοση δεν αποτελεί προϋπόθεση για την έκδοση εντάλματος σύλληψης.

Σ' αυτό το στάδιο ο αιτητής πρέπει να ικανοποιήσει το δικαστήριο ότι έχει "εκ πρώτης όψεως υπόθεση και/ή ότι υπάρχει συζητήσιμο θέμα". Εν όψει της πιο πάνω ερμηνείας των άρθρων 46 και 89 του Κεφ. 155 κρίνω ότι δεν υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση ή συζητήσιμο θέμα. Έπεται πως η αίτηση πρέπει να απορριφθεί.

Η αίτηση απορρίπτεται.

H αίτηση απορρίπτεται.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία