|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 1 ΑΑΔ 980
25 Iουνίου, 1999
[ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 & 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
(ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 1964.
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ 1. ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, 2. ΤΑΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, 3. ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ,
4. ΑΝΔΡΟΥΛΛΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΚΑΙ 5. ΙΩΑΝΝΗ ΖΑΝΤΗ,
ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΟΥΝ ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ
ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ
ΗΜΕΡ. 20.3.97 ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ/ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡ. 29.9.97 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΗ ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΑΙΤΗΣΗ
ΥΠ' ΑΡ. 713/97, ΗΜΕΡ. 17.9.97, ΜΕΤΑΞΥ:
ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΑΚΑΚΙΟΥ
KAI
1. ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ,
2. ΤΑΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ,
3. ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ,
4. ΑΝΔΡΟΥΛΛΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ,
5. ΙΩΑΝΝΗ ΖΑΝΤΗ,
6. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΛΟΪΖΟΥ,
(Aίτηση Aρ. 43/99)
Φυσική δικαιοσύνη — Διαιτητική διαδικασία — Εφαρμογή φυσικής δικαιοσύνης σε διαιτητική διαδικασία — Δικαίωμα διαδίκου να ακουστεί.
Προνομιακά εντάλματα — Certiorari — Διαιτητική απόφαση εκδοθείσα δυνάμει του Άρθρου 52 του περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμου του 1985 (Ν. 22/85) — Αίτηση για έκδοση Certiorari προς ακύρωση της, καθώς και προς ακύρωση απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με την οποία διατάχθηκε η εγγραφή της διαιτητικής απόφασης στο Πρωτοκολλητείο — Κατά πόσο η διαιτητική απόφαση ελέγχεται με Certiorari.
Διαιτησία — Έφεση — Άσκηση δικαιώματος έφεσης εναντίον διαιτητικής απόφασης δυνάμει του Άρθρου 52(4) του περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμου του 1985 (Ν. 22/85).
Στις 20/3/97 εκδόθηκε διαιτητική απόφαση με την οποία καταδικάστηκαν οι αιτητές να πληρώσουν στους καθ' ων η αίτηση το ποσό των £44.354,02 πλέον τόκο και έξοδα διαιτησίας. Στις 29/9/97 το Ε. Δ. Λευκωσίας εξέδωσε διάταγμα με το οποίο διατάχθηκε όπως η εν λόγω διαιτητική απόφαση καταχωρηθεί και εγγραφεί στο Πρωτοκολλητείο του Δικαστηρίου. Οι αιτητές έλαβαν γνώση της διαιτητικής απόφασης μετά που οι καθ' ων η αίτηση καταχώρησαν αίτηση για είπραξη του ποσού με μηνιαίες δόσεις.
Οι αιτητές, με την παρούσα αίτηση, ζητούν την έκδοση ενταλμάτων certiorari με τα οποία να εξαλειφθούν το πιο πάνω διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας και η εκδοθείσα διαιτητική απόφαση.
Αποφασίστηκε ότι:
Η παράλειψη γνωστοποίησης της διαιτητικής απόφασης στους αιτητές συνιστά παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης. Τέτοια παράβαση, καθώς έχει νομολογηθεί, αποτελεί καλό λόγο για τη χορήγηση των επίδικων θεραπειών.
Η αίτηση για άδεια επιτράπηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Papayiannis v. Registrar of Co-Operative Credit Societies (1965) 1 C.L.R. 263,
Tourabis v. Pelides (1967) 1 C.L.R. 5,
Καβαλλάρη (1990) 1 Α.Α.Δ. 1147,
R. v. Home Secretary ex. P. Santillo [1981] Q.B. 778,
Ridge v. Baldwin [1964] A.C. 40,
Fleet Mortgage v. Mortgage v. Lower Maisonette [1972] 1 W.L.R. 765,
R. v. Leyland Magistrates, ex. P. Hawthorn [1979] 1 All E.R. 209.
Aίτηση.
Aίτηση με την οποία οι αιτητές ζητούν άδεια για την καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού διατάγματος της φύσεως Certiorari αναφορικά με την απόφαση της Διαιτησίας ημερ. 20 Mαρτίου, 1997 με την οποία καταδικάστηκαν να πληρώσουν προς τη Συνεργατική Πιστωτική Eταιρεία Aκακίου το ποσό των £44.354,02 πλέον τόκο και έξοδα καθώς και την απόφαση του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας στην αίτηση 713/97 δυνάμει της οποίας έχει καταχωρηθεί και εγγραφεί στο Πρωτοκολλητείο του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας η πιο πάνω εκδοθείσα απόφαση.
Χρ. Λειβαδιώτου, για τους Aιτητές.
Cur. adv. vult.
KAΛΛHΣ, Δ.: Με την παρούσα αίτηση οι αιτητές ζητούν τις πιο κάτω θεραπείες:
"(1) Όπως εκδοθεί Ένταλμα Σερτιοράρι (CERTIORARI) και όπως προσκομισθεί ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού και εξαλειφθεί η εκδοθείσα απόφαση/διάταγμα από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας ημερ. 29.9.97 στην υπ' αρ. 713/97 Πρωτογενή Αίτηση, υπό της Εντίμου Δικαστού κ. Έφης Παπαδοπούλου, δυνάμει της οποίας έχει καταχωρηθεί και εγγραφεί στο Πρωτοκολλητείο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με έξοδα, η εκδοθείσα την 20.03.97 δυνάμει διαιτησίας απόφαση, στην οποία καταδικάστηκαν οι Αιτητές (Καθ' ων οι αιτητές 1-5) να πληρώσουν προς την Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία Ακακίου (Αιτήτρια) το ποσό των £44.354,02 με τόκο 9% από 20.3.97 μέχρι εξοφλήσεως, πλέον £30.- έξοδα διαιτησίας.
(2) Όπως εκδοθεί Ένταλμα Σερτιοράρι (CERTIORARI) και όπως προσκομισθεί ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού και εξαλειφθεί η εκδοθείσα υπό του Διαιτητού κ. Λεωνίδα Λεωνίδου απόφαση (Διαιτησίας) ημερ. 20.3.97, δυνάμει της οποίας αποφασίστηκε όπως οι πιο πάνω Αιτητές πληρώσουν αλληλεγγύως το γραμμάτιο με αρ. 0720-0 για £44.354,02 πλέον τόκους 9% ετησίως από 20.3.97 μέχρι εξοφλήσεως.
(3) Όπως δοθεί αναστολή εκτελέσεως πάσης διαδικασίας στην υπ' αρ. 713/97 Αίτηση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, μέχρι πλήρους εκδικάσεως και εκδόσεως τελικής αποφάσεως στην αίτηση των Αιτητών για έκδοση διατάγματος Certiorari."
Η αίτηση ορίσθηκε για ακρόαση στις 15.6.99 και επιδόθηκε στην Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία Ακακίου και στον Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας. Οι τελευταίοι δεν εμφανίσθηκαν κατά την πιο πάνω ημερομηνία και η ακρόαση της αίτησης προχώρησε στην απουσία τους.
Τα πραγματικά περιστατικά τα οποία σχετίζονται με την αίτηση έχουν ως πιο κάτω:
Η διαιτητική απόφαση, αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας, εκδόθηκε στις 20.3.97 δυνάμει του άρθρου 52 του περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμου του 1985 (Ν 22/85). Στις 29.9.97 Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας εξέδωσε διάταγμα με το οποίο διατάχθηκε "όπως η διαιτητική απόφαση ημερ. 20.3.97 καταχωρηθεί και εγγραφεί εις το Πρωτοκολλητείο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας".
Οι αιτητές έλαβαν γνώση της διαιτητικής απόφασης κατά τον Σεπτέμβριο του 1998 μετά που η καθ' ης η αίτηση Σ.Π.Ε. Ακακίου καταχώρισε αίτηση για είσπραξη του ποσού της διαιτητικής απόφασης με μηνιαίες δόσεις. Ακολούθησαν διάφορα διαβήματα των αιτητών με τα οποία ζήτησαν εξηγήσεις από την καθ' ης η αίτηση "για το αξιούμενο ποσό και αναφερόμενο γραμμάτιο επειδή οι ίδιοι αρνούνταν και/ή αγνοούσαν ότι όφειλαν τέτοιο ποσό". Η αίτηση για χορήγηση άδειας για την καταχώριση της παρούσας αίτησης καταχωρήθηκε στις 22.4.99. Η άδεια χορηγήθηκε στις 27.4.99.
Στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την παρούσα αίτηση οι αιτητές ισχυρίσθηκαν ότι η καθ' ης η αίτηση, Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία Ακακίου, ουδέποτε τους γνωστοποίησε την διαιτητική απόφαση "για να αρχίσει η περίοδος προθεσμίας για άσκηση έφεσης". Επομένως ουδέποτε "επήλθε τελεσιδικία" στην απόφαση αυτή κατά τον χρόνο της καταχώρισης της αίτησης για εγγραφή της διαιτητικής απόφασης.
Η σχετική για την άσκηση έφεσης πρόνοια βρίσκεται στο άρθρο 52(4) του Νόμου 22/85 το οποίο προβλέπει:
"(4) Οιοσδήποτε θεωρεί τον εαυτόν του ηδικημένον από την απόφασιν οιουδήποτε διαιτητού ή διαιτητών δύναται να υποβάλη έφεσιν εις το Δικαστήριον εντός είκοσι και μιας ημερών από της ημερομηνίας της προς αυτόν γνωστοποιήσεως της αποφάσεως."
Τυγχάνει εξεταστέο κατά πόσο η διαιτητική απόφαση ελέγχεται με ένταλμα Certiorari. Η απάντηση είναι καταφατική (Βλ. Papayiannis v. Registrar of Co-Operative Credit Societies (1965) 1 C.L.R. 263, 271, Tourabis v. Pelides (1967) 1 C.L.R. 5 και Καβαλλάρη (1990) 1 Α.Α.Δ. 1147).
Σύμφωνα με το πιο πάνω άρθρο 52(4) οι αιτητές είχαν δικαίωμα να ασκήσουν έφεση εναντίον της διαιτητικής απόφασης. Δεν έχουν ασκήσει έφεση γιατί δεν γνώριζαν για την ύπαρξη της διαιτητικής απόφασης. Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τους αιτητές, η καθ' ης η αίτηση, προχώρησε στην εγγραφή της διαιτητικής απόφασης χωρίς να είχε δώσει την ευκαιρία στους αιτητές να λάβουν τα υπό του νόμου προβλεπόμενα ένδικα μέσα για αμφισβήτηση της εγκυρότητας ή νομιμότητας της. Οι κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης απαιτούν όπως στα μέρη μιας διαδικασίας παρέχεται πλήρης ευκαιρία να ακουστούν. Εμπεριέχουν την υποχρέωση ακριβοδίκαιης δράσης από τα σώματα που λαμβάνουν αποφάσεις (R. v. Home Secretary ex. p. Santillo [1981] Q.B. 778). Εφαρμόζονται στις περιπτώσεις κατά τις οποίες μια απόφαση επηρεάζει τα δικαιώματα ενός διαδίκου (Ridge v. Baldwin [1964] A.C. 40). Στην κρινόμενη περίπτωση ο ισχυρισμός των αιτητών ότι δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να ασκήσουν τα υπό του Νόμου προβλεπόμενα ένδικα μέσα για αμφισβήτηση της διαιτητικής απόφασης έχει παραμείνει αδιαμφισβήτητος. Προκύπτει, επομένως, ότι οι αιτητές δεν γνώριζαν για την ύπαρξη της διαιτητικής απόφασης. Αγνοούσαν μια ουσιώδη πτυχή της διαδικασίας η οποία τους αφορούσε και επηρέαζε τα νόμιμα δικαιώματα τους. Τέτοια άγνοια, καθώς έχει νομολογηθεί, συνιστά παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης (Fleet Mortgage v. Lower Maisonette [1972] 1 W.L.R. 765 και Natural Justice by Paul Jackson, Second ed., σελ. 60). Η διαδικασία ενώπιον του Διαιτητή και η διαδικασία εγγραφής της διαιτητικής απόφασης αποτελούν δύο άρρηκτα συνδεδεμένες και αλληλένδετες διαδικασίες. Οποιαδήποτε πλημμέλεια η οποία σημειώνεται στην πορεία της διαδικασίας, η οποία οδηγεί στην εγγραφή της απόφασης, επηρεάζει τη νομιμότητα τόσο της διαιτητικής απόφασης όσο και της απόφασης του δικαστηρίου για εγγραφή της.
Δεν έχει σημασία το κατά πόσο για την ισχυριζόμενη πλημμέλεια δυνατόν να μην ευθύνεται ο διαιτητής ή το δικαστήριο. Έχει νομολογηθεί ότι χωρεί ένταλμα Certiorari ακόμη και στην περίπτωση που η πλημμέλεια οφείλεται σε ένα από τα μέρη της διαδικασίας - εδώ στην καθ' ης η αίτηση (R. v. Leyland Magistrates, ex.p. Hawthorn [1979] 1 All E.R. 209, 210, 211).
Η παράλειψη γνωστοποίησης της διαιτητικής απόφασης στους αιτητές συνιστά, όπως υποδεικνύεται πιο πάνω, παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης. Τέτοια παράβαση, καθώς έχει νομολογηθεί, αποτελεί καλό λόγο για την χορήγηση των επίδικων θεραπειών (Βλ. Tourabis, πιο πάνω και Ridge, πιο πάνω). Ακολουθεί πως η αίτηση πρέπει να πετύχει.
Εκδίδεται διάταγμα ως οι παραγ. 1 και 2 της αίτησης με έξοδα. Η παραγ. 3 της αίτησης απορρίπεται. Φαίνεται ότι έχει περιληφθεί λόγω παραδρομής.
H αίτηση για άδεια επιτρέπεται.