|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 1 ΑΑΔ 57
20 Ιανουαρίου, 1999
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΑΝΔΡΕΟΥ,
Eφεσείων-Eνάγων,
ν.
1. ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ,
2. ΜΕΛΗ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων.
(Πολιτική Έφεση Aρ. 9864)
Αμέλεια — Τροχαίο ατύχημα — Επιμερισμός ευθύνης — Σύγκρουση μεταξύ αυτοκινήτου σαλούν και μοτοσυκλέττας, που ερχόταν εξ αντιθέτου κατευθύνσεως, όταν η οδηγός του αυτοκινήτου, σε μια κλειστή στροφή, προσπέρασε σταθμευμένο όχημα στην αριστερή πλευρά του δρόμου σε σχέση με την πορεία της — Η οδηγός του αυτοκινήτου δεν ήχησε τη σειρήνα της — Δεν καταλογίσθηκε πρωτόδικα, στην οδηγό του αυτοκινήτου, οποιαδήποτε ευθύνη — Ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης κατ' έφεση και απόδοση αποκλειστικής ευθύνης σ' αυτή λόγω παράλειψης της, υπό τις περιστάσεις, να ηχήσει τη σειρήνα του οχήματος της.
Αμέλεια — Τροχαίο ατύχημα — Ήχηση της σειρήνας οχήματος — Κατά το προσπέρασμα σταθμευμένου οχήματος στην αριστερή πλευρά του δρόμου σε σχέση με την πορεία του οχήματος που προσπερνά — Κατά το προσπέρασμα προπορευόμενου οχήματος — Κατά πόσο ο οδηγός που προσπερνά έχει υποχρέωση να ηχεί τη σειρήνα του — Πότε η παράλειψη ήχησης της σειρήνας, γενικά, μπορεί να στοιχειοθετήσει αμέλεια.
Η α΄ εφεσίβλητη οδηγούσε το όχημα της στην κατοικημένη περιοχή της Αραδίππου κατευθυνόμενη προς μια κλειστή στροφή που είχε κλίση προς τα δεξιά σε σχέση με την πορεία της. Ο δρόμος είχε πλάτος 5.50 μέτρα. Στα αριστερά της πριν την κλειστή στροφή υπήρχε σταθμευμένο όχημα που άφηνε ελεύθερο χώρο 3,40 μέτρα. Η α΄ εφεσίβλητη οδηγούσε με ταχύτητα 30-40 μ.α.ω. Όταν πλησίασε το σταθμευμένο όχημα μείωσε την ταχύτητα της και αφού βεβαιώθηκε ότι δεν έρχονταν άλλα αυτοκίνητα στο δρόμο έδειξε με το φωτεινό σηματοδότη της ότι θα προσπερνούσε. Μόλις προσπέρασε και ενώ βρισκόταν ακόμα στη δεξιά πλευρά του δρόμου σε σχέση με την πορεία της, αντιλήφθηκε τον εφεσείοντα από απόσταση 1,30 μέτρων από την αριστερή άκρη του δρόμου, με ταχύτητα 30 μ.α.ω. Ο εφεσείων εφάρμοσε αμέσως και τα δύο φρένα της μοτοσυκλέττας, αλλά δεν κατόρθωσε να την ακινητοποιήσει προτού αυτή συγκρουσθεί με το όχημα της α΄ εφεσίβλητης.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η α΄ εφεσίβλητη δεν είχε ευθύνη για το ατύχημα και απέρριψε την αγωγή του εφεσείοντα χωρίς έξοδα.
Ο εφεσείων ισχυρίσθηκε στην έφεση ότι το συμπέρασμα το πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η α΄ εφεσίβλητη δεν ευθύνετο για το ατύχημα είναι εσφαλμένο, αφού η παράλειψη της να ηχήσει τη σειρήνα του οχήματος της ενώ προσπερνούσε και βρισκόταν στη δεξιά πλευρά του δρόμου, συνιστούσε αμέλεια.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το κριτήριο της ασφαλούς οδήγησης είναι αντικειμενικό και απρόσωπο και οι διαστάσεις του περιορίζονται στη συμπεριφορά ενός σώφρονα και όχι τέλειου οδηγού.
2. Η ήχηση της σειρήνας ενός οχήματος μπορεί να αποδειχθεί επωφελής αφού προειδοποιεί άλλα πρόσωπα που χρησιμοποιούν το δρόμο, αλλά δεν απαλλάττει τον οδηγό του οχήματος από την υποχρέωση να επιδείξει τη δέουσα προσοχή.
3. Από μόνη της η παράλειψη ήχησης της σειρήνας δεν μπορεί να στοιχειοθετήσει αμέλεια, αλλά όταν εξετάζεται σε συνδυασμό με άλλα γεγονότα μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι ένας οδηγός σε μια συγκεκριμένη περίπτωση ήταν αμελής.
4. ΄Εχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι ένας οδηγός κατά το προσπέρασμα δεν έχει υποχρέωση να ηχεί τη σειρήνα του, εκτός αν ο οδηγός του προπορευόμενου οχήματος οδηγεί με τέτοιο τρόπο που θα έπρεπε να εμβάλει τον οδηγό που προσπερνά, σε ανησυχία. Επιπρόσθετα η ήχηση της σειρήνας δεν επιβάλλεται όταν ένας μοτοσυκλεττιστής βλέπει ένα διαβάτη στο πεζοδρόμιο ή όταν ένας οδηγός οδηγεί σε κατοικημένη περιοχή όπου υπάρχει πιθανότητα ένα παιδί να τρέξει για να διασταυρώσει το δρόμο πίσω από σταθμευόμενο όχημα.
5. Στην παρούσα υπόθεση, η κλειστή στροφή του δρόμου, το πλάτος του δρόμου, η περιορισμένη ορατότητα και η ύπαρξη του σταθμευμένου οχήματος, καθιστούσαν την ήχηση της σειρήνας εκ μέρους της εφεσίβλητης, επιβεβλημένη. Με την ήχηση της σειρήνας του οχήματος της, η α΄ εφεσίβλητη θα έκανε γνωστή την παρουσία της στους άλλους οδηγούς, όταν κατά το προσπέρασμα θα ήταν υποχρεωμένη να καταλάβει ολόκληρο το πλάτος του δρόμου, με πιθανότητα ανακοπής της πορείας οχήματος, που θα ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση. Η παράλειψη της α' εφεσίβλητης να ηχήσει τη σειρήνα του οχήματος της, συνιστούσε κάτω από τις περιστάσεις αμέλεια. Στην απουσία στοιχείων που θα αποδείκνυαν οποιαδήποτε ευθύνη εκ μέρους τους εφεσείοντος, η α΄ εφεσίβλητη κρίνεται αποκλειστικά υπεύθυνη για το ατύχημα.
Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα τόσο πρωτόδικα όσο και κατ' έφεση.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Wintle v. Bristol Tramways and Carriage Co. Ltd. [1917] 8C LJKB 240,
Foskett v. Mistry [1984] RTR 1,
Hairettinis v. Aristides (1969) 1 C.L.R. 283,
Constantinou v. Salahouris (1969) 1 C.L.R. 416,
Barton v. Knowles [1951] A.C. 214,
Holdack v. Bullock Bros (Electrical) & Co. [1967] 109 S.J. 238,
Koudellaris v. Christoforou (1975) 1 C.L.R. 366,
Emmanuel a.o. v. Nicolaou a.o. (1977) 1 C.L.R. 15,
Tsialis v. Argyrides a.o. (1985) 1 C.L.R. 9,
Davies v. Journeaux [1976] RTR 111 (CA),
Moore v. Poyner [1975] RTR 127,
Stavrou v. Papadopoulos (1969) 1 C.L.R. 172,
Μενοίκου v. Μαραθεύτη (1992) 1 Α.Α.Δ. 616.
Έφεση.
Έφεση από τον ενάγοντα κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Kληρίδης, A.E.Δ.) που δόθηκε στις 29 Nοεμβρίου, 1996 (Aγωγή Aρ. 1283/93) με την οποία απορρίφθηκε η απαίτησή του εναντίον και των δύο εφεσιβλήτων-εναγομένων για αποζημιώσεις αναφορικά με αυτοκινητιστικό δυστύχημα στο οποίο ενεπλάκη με όχημα που οδηγούσε η εφεσίβλητη 1.
Α. Κλεάνθους, για τον Eφεσείοντα.
Α. Δημητρίου, για τους Eφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Τ. Ηλιάδη.
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Το βασικό ερώτημα που εγείρεται στην παρούσα έφεση είναι κατά πόσο η α΄ εφεσίβλητη που πλησίαζε με το όχημα της σε μια κλειστή στροφή μέσα σε κατοικημένη περιοχή, ενώ προσπερνούσε ένα όχημα που ήταν σταθμευμένο στην αριστερή πλευρά του δρόμου σε σχέση με την πορεία της, είχε υποχρέωση να ηχήσει τη σειρήνα του οχήματος της για να προειδοποιήσει οχήματα που πιθανόν να έρχονταν από την αντίθετη κατεύθυνση.
(α) Τα γεγονότα
Γύρω στις 2.00 μ.μ. της 6/4/91 η α΄ εφεσίβλητη οδηγούσε το υπ' αριθμό SY 150 όχημα της τύπου Ford σαλούν κατά μήκος της οδού Πετράκη Κυπριανού στην Αραδίππου κατευθυνόμενη προς μια κλειστή στροφή που είχε κλίση προς τα δεξιά σε σχέση με την πορεία της. Η περιοχή ήταν κατοικημένη και ο δρόμος που ήταν ασφαλτωμένος είχε πλάτος 5.50 μέτρα. Στα αριστερά της α΄ εφεσίβλητης πριν από τη στροφή υπήρχε σταθμευμένο ένα όχημα που άφηνε ελεύθερο χώρο 3,40 μέτρα για να περάσει η α΄ εφεσίβλητη. Η τελευταία που οδηγούσε με ταχύτητα μεταξύ 30-40 μ.α.ω., όταν πλησίασε το σταθμευμένο όχημα μείωσε την ταχύτητα της και αφού βεβαιώθηκε ότι δεν έρχονταν οχήματα ούτε από μπροστά ούτε από πίσω, έδειξε με το φωτεινό σηματοδότη της ότι θα προσπερνούσε. Μόλις συμπλήρωσε την προσπέραση και ενώ βρισκόταν ακόμα στη δεξιά πλευρά του δρόμου σε σχέση με την πορεία της, αντιλήφθηκε από μια απόσταση 10 περίπου μέτρων να έρχεται από απέναντι της ο εφεσείων. Ο τελευταίος οδηγούσε τη μοτοσικλέτα του στην αριστερή πλευρά του δρόμου σε σχέση με την πορεία του, 1,30 μέτρα μακριά από την αριστερή άκρη του δρόμου. Μόλις έστριψε τη στροφή, είδε από μια απόσταση 10 περίπου μέτρων μπροστά του το όχημα της εφεσίβλητης να κρατεί την αριστερή πλευρά του δρόμου σε σχέση με την πορεία του. Εφάρμοσε αμέσως τα φρένα του αλλά η μοτοσικλέτα σύρθηκε και κτύπησε πάνω στο δεξιό εμπρόσθιο μέρος του οχήματος της α΄ εφεσίβλητης, που είχε ήδη αρχίσει να παίρνει την αριστερή πλευρά του δρόμου σε σχέση με την πορεία της. Οι γενικές και ειδικές αποζημιώσεις είχαν συμφωνηθεί σε £700 και το μόνο θέμα που παρέμεινε προς εκδίκαση ήταν το θέμα της ευθύνης.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο μετά από μια λεπτομερή ανάλυση της μαρτυρίας που προσφέρθηκε και της σχετικής νομολογίας, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν μπορούσε να καταλογίσει οποιαδήποτε ευθύνη στην α΄ εφεσίβλητη ούτε οποιαδήποτε συντρέχουσα αμέλεια στον εφεσείοντα και απέρριψε την αγωγή χωρίς έξοδα. Ειδικότερα αναφορικά με την υποχρέωση της α΄ εφεσίβλητης να ηχήσει τη σειρήνα του οχήματός της, το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού ανέφερε ότι η α΄ εφεσίβλητη προτού προσπεράσει το σταθμευμένο όχημα είχε μειώσει την ταχύτητα της, είχε ελέγξει το δρόμο τόσο μπροστά όσο και πίσω της και μετά άρχισε να προσπερνά, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν ετίθετο θέμα ήχησης της σειρήνας της, αφού μια τέτοια ενέργεια δεν θα εξυπηρετούσε σε τίποτε.
Είναι η θέση του εφεσείοντος ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα δεν κατέληξε σε συμπέρασμα ότι η α΄ εφεσίβλητη ήταν αμελής, αφού η παράλειψη της να ηχήσει τη σειρήνα του οχήματος της ενώ προσπερνούσε και βρισκόταν στη δεξιά πλευρά του δρόμου συνιστούσε αμέλεια.
(β) Η νομική πλευρά
Η οδήγηση ενός οχήματος σε δημόσιο δρόμο εξυπακούει την εξάσκηση της προσήκουσας προσοχής από τον οδηγό του οχήματος. Αυτή η υποχρέωση προϋποθέτει τη χρήση του δρόμου με τέτοιο λογικό τρόπο έτσι που η ασφάλεια άλλων προσώπων που χρησιμοποιούν το δρόμο να μην τίθεται σε κίνδυνο. Το κριτήριο που εφαρμόζεται σε μια τέτοια περίπτωση είναι αντικειμενικό και απρόσωπο και οι διαστάσεις του περιορίζονται στη συμπεριφορά ενός σώφρονα και όχι του τέλειου οδηγού.
Η ήχηση της σειρήνας ενός οχήματος μπορεί να αποδειχθεί επωφελής αφού προειδοποιεί άλλα πρόσωπα που χρησιμοποιούν το δρόμο, αλλά δεν απαλλάττει τον οδηγό του οχήματος από την υποχρέωση να επιδείξει τη δέουσα προσοχή. Παράλειψη της ήχησης της σειρήνας είναι μόνο ένα παράλληλο γεγονός και όχι μια ανεξάρτητη πράξη αμέλειας. (Ίδε Wintle v. Bristol Tramways and Carriage Co. Ltd. [1917] 8C LJKB 240)
Από μόνη της η παράλειψη ήχησης της σειρήνας δεν μπορεί να στοιχειοθετήσει αμέλεια, αλλά όταν εξετάζεται σε συνδυασμό με άλλα γεγονότα μπορεί να οδηγήσει σε συμπέρασμα ότι ένας οδηγός σε μια συγκεκριμένη περίπτωση ήταν αμελής. (Ίδε Foskett v. Mistry [1984] RTR 1 (CA).)
Στην υπόθεση Hairettinis v. Aristides [1969] 1 C.L.R. 283 το Ανώτατο Δικαστήριο επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση σύμφωνα με την οποία ο εφεσίβλητος είχε βρεθεί ένοχος συντρέχουσας αμέλειας σε ποσοστό 20%, όταν πλησιάζοντας μια στροφή ενός δρόμου στο οποίο διεξάγονταν οδικά έργα, χωρίς να έχει ορατότητα, παρέλειψε να παραμείνει στην αριστερή πλευρά του δρόμου και να ηχήσει τη σειρήνα του.
Στην υπόθεση Constantinou v. Salahouris [1969] 1 C.L.R. 416) όπου μια μοτοσικλέτα και ένα φορτηγό συγκρούστηκαν σε μια απότομη και επικίνδυνη στροφή του δρόμου Μιτσερού - Ορούντας, όταν οι οδηγοί των δύο οχημάτων είχαν την ευκαιρία να αντιληφθούν για πρώτη φορά ο ένας τον άλλο από μια απόσταση 5-6 μέτρων, το Ανώτατο Δικαστήριο επικύρωσε την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου σύμφωνα με την οποία οι οδηγοί των δύο οχημάτων ήταν υπεύθυνοι κατά 50%, αφού μεταξύ άλλων παρέλειψαν να ηχήσουν τη σειρήνα του οχήματος που οδηγούσαν.
Έχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι ένας οδηγός όταν προσπερνά ένα άλλο όχημα δεν έχει υποχρέωση να ηχεί τη σειρήνα του, εκτός αν ο οδηγός του προπορευόμενου οχήματος οδηγεί με τέτοιο τρόπο που θα έπρεπε να εμβάλει τον οδηγό που προσπερνά, σε ανησυχία. (Barton v. Knowles [1951] A.C. 214, Holdack v. Bullock Bros (Electrical) & Co. [1967] 109 S.J. 238, Koudellaris v. Christoforou [1975] 1 C.L.R. 366, Emmanuel and another v. Nicolaou and Another [1977] 1 C.L.R. 15, Tsialis v. Argyrides and Another [1985] 1 C.L.R. 9). Επιπρόσθετα η ήχηση της σειρήνας δεν επιβάλλεται όταν ένας μοτοσικλετιστής βλέπει ένα διαβάτη να στέκεται σε ένα πεζοδρόμιο (Davies v. Journeaux [1976] RTR 111 (CA)) ή όταν ένας οδηγός οδηγεί σε μια κατοικημένη περιοχή όπου υπάρχει πιθανότητα ένα μικρό παιδί να τρέξει για να διασταυρώσει πίσω από ένα σταθμευμένο όχημα (Moore v. Poyner [1975] RTR 127).
Η υποχρέωση ήχησης της σειρήνας από ένα οδηγό που προσπερνά ένα όχημα που βρίσκεται σταθμευμένο στην αριστερή πλευρά του δρόμου σε σχέση με την πορεία του, εξαρτάται και από την έκταση της ορατότητας που έχει ο οδηγός που προσπερνά. Οσο πιο μεγάλη είναι η ορατότητα τόσο πιο απομακρυσμένη καθίσταται η υποχρέωση να ηχήσει τη σειρήνα του.
Στην υπόθεση Stavrou v. Papadopoulos [1969] 1 C.L.R. 172 ο ενάγων δεν ήχησε τη σειρήνα του λεωφορείου του ενώ προσπερνούσε ένα σταθμευμένο αμάξι στην αριστερή πλευρά του δρόμου σε σχέση με την πορεία του και συγκρούστηκε με το όχημα του εναγομένου που ερχόταν από απέναντι με μεγάλη ταχύτητα. Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι το στοιχείο της ήχησης της σειρήνας δεν μπορούσε να αποτελέσει θέμα εξέτασης από το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού δεν είχε συμπεριληφθεί στα δικόγραφα. Ανεξάρτητα όμως από την πιο πάνω παράλειψη το Ανώτατο Δικαστήριο προχώρησε να αναφέρει ότι ο οδηγός του λεωφορείου δεν είχε την υποχρέωση να ηχήσει τη σειρήνα του οχήματος του, αφού τη στιγμή που προσπερνούσε βρισκόταν μακριά από τη στροφή του δρόμου. Πιο συγκεκριμένα οι οδηγοί των δύο οχημάτων είχαν την ευκαιρία να δουν ο ένας τον άλλο για πρώτη φορά, όταν βρίσκονταν σε μια απόσταση 136΄ μακριά ο ένας από τον άλλο.
Στην υπόθεση Μενοίκου ν. Μαραθεύτη [1992] 1 Α.Α.Δ. 616 ο εφεσείων είχε πρόθεση να εισέλθει με το όχημα του από πάροδο ενός προαστίου της Λευκωσίας σε λεωφόρο. Η γεωγραφική τοποθέτηση της παρόδου ήταν ιδιάζουσα και λόγω της ύπαρξης τυφλής γωνίας, ο οδηγός που εισερχόταν από την πάροδο θα έπρεπε να εισέλθει μέσα στη λεωφόρο για να έχει ορατότητα. Ο εφεσίβλητος που οδηγούσε το όχημα του με ταχύτητα 30-35 μ.α.ω. αναγκάστηκε να το κατευθύνει προς τη δεξιά πλευρά του δρόμου για αποφύγει ένα σταθμευμένο όχημα που βρισκόταν στην αριστερή πλευρά της λεωφόρου σε σχέση με την πορεία του. Ο εφεσείων εισήλθε στη λεωφόρο και συγκρούστηκε με το όχημα του εφεσιβλήτου σε ένα σημείο 1.30 μέτρα μακριά από τη νοητή συμβολή της παρόδου με τη λεωφόρο. Το Ανώτατο Δικαστήριο καταλόγισε ποσοστό ευθύνης 60% στον εφεσείοντα και 40% στον εφεσίβλητο, αφού έκρινε ότι ο εφεσίβλητος έπρεπε να μειώσει την ταχύτητα του και να προσπεράσει το σταθμευμένο όχημα με προσοχή. Αναφορικά με την παράλειψη του εφεσιβλήτου να ηχήσει τη σειρήνα του οχήματος του, το Ανώτατο Δικαστήριο τόνισε ότι,
"Δεν θα ήταν άσκοπο μάλιστα αν ηχούσε τη σειρήνα του αυτοκινήτου του, ώστε να προειδοποιήσει για την παρουσία του στο δρόμο, ιδιαίτερα εφόσον θα εκινείτο προς τη δεξιά πλευρά."
Στην παρούσα περίπτωση η παρατήρηση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι, "το προσπέρασμα ενείχε κινδύνους", είναι απόλυτα ορθό. Η κλειστή στροφή, το πλάτος του δρόμου, η περιορισμένη ορατότητα και η ύπαρξη του σταθμευμένου οχήματος είναι τα στοιχεία που καθιστούσαν την ήχηση της σειρήνας εκ μέρους της α΄ εφεσίβλητης επιβαλλόμενη. Η α΄ εφεσίβλητη προτού αρχίσει τη διαδικασία της προσπέρασης του σταθμευμένου οχήματος, που θα την υποχρέωνε να καταλάβει ολόκληρο το πλάτος του δρόμου με πιθανότητα αποκοπής της πορείας οχήματος που θα ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση, θα έπρεπε μεταξύ των άλλων μέτρων προφύλαξης, να ηχήσει και τη σειρήνα του οχήματος της έτσι που να φέρει σε γνώση άλλων οδηγών που πλησίαζαν από την αντίθετη κατεύθυνση, την παρουσία της στο δρόμο. Μια τέτοια προληπτική ενέργεια θα μπορούσε να λειτουργήσει και σαν προειδοποίηση για άλλα πρόσωπα που χρησιμοποιούσαν το δρόμο, σε βαθμό που πιθανό να οδηγούσε και στην αποφυγή του ατυχήματος. Η παράλειψη της α΄ εφεσίβλητης να ηχήσει τη σειρήνα του οχήματος της συνιστούσε κάτω από τις περιστάσεις αμέλεια.
Ο εφεσείων οδηγούσε τη μοτοσικλέτα του από την αντίθετη κατεύθυνση με ταχύτητα γύρω στα 30 μ.α.ω., κρατώντας την αριστερή πλευρά του δρόμου και φορώντας το κράνος του. Αντιλήφθηκε για πρώτη φορά το όχημα της α΄ εφεσίβλητης μετά την απότομη στροφή, από μια απόσταση 10 περίπου μέτρων. Εφάρμοσε αμέσως και τα δύο φρένα της μοτοσικλέτας αλλά δεν κατόρθωσε να την ακινητοποιήσει προτού αυτή συγκρουσθεί με το όχημα που οδηγούσε η α΄ εφεσίβλητη.
Συνακόλουθα η πρωτόδικη απόφαση ακυρώνεται. Επειδή δεν υπάρχουν οποιαδήποτε στοιχεία που θα αποδείκνυαν οποιαδήποτε ευθύνη εκ μέρους του εφεσείοντος, η α΄ εφεσίβλητη βρίσκεται αποκλειστικά υπεύθυνη για το ατύχημα.
Έχοντας υπόψη ότι οι γενικές και ειδικές αποζημιώσεις έχουν συμφωνηθεί πρωτόδικα στις £700, εκδίδεται απόφαση εναντίον και των δύο εφεσιβλήτων, προσωπικά και αλληλέγγυα, για το ποσό των £700. Οι εφεσίβλητοι καταδικάζονται στην καταβολή των εξόδων τόσο της πρωτόδικης διαδικασίας όσο και της διαδικασίας της έφεσης.
H έφεση επιτρέπεται με έξοδα, τόσο πρωτόδικα όσο και κατ' έφεση.