ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

Επί τοις αφορώσι το άρθρον 155.4 του Συντάγματος και τα

άρθρα 3 και 9 του Περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι

Διατάξεις) Νόμου 33/1964 όπως αυτός έχει τροποποιηθεί.

Επί τοις αφορώσι την αίτηση των

1. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ Αρχιτέκτονες & Μηχανικοί

2. Σταύρος Οικονόμου

3. Νικόλας Οικονόμου εκ Λευκωσίας δι΄ άδειαν προς υποβολή

αιτήσεως δι΄ έκδοσιν Διατάγματος και/ή Εντάλματος MANDAMUS

και

Επί τοις αφορώσι την Απόφασιν και/ή Διάταγμα του Δικαστηρίου

Εργατικών Διαφορών ημερ. 8.9.98 στην Αίτηση Αρ. 186/1996.

____________________

Για τους αιτητές: Γ. Παπαθεοδώρου.

Για την καθ΄ ης η αίτηση: Α. Χ" Σέργης.

Για το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού: Ρ. Παπαέτη (κα.), Δικηγόρος

της Δημοκρατίας.

___________________

Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής ζητά την πιο κάτω θεραπεία:

Παραθέτω τα σχετικά πραγματικά περιστατικά όπως τα είχα παραθέσει στην απόφαση μου ημερ. 13.11.98 με την οποία είχε χορηγηθεί άδεια για την καταχώριση της παρούσας αίτησης:

Στις 29.9.98 οι αιτητές καταχώρισαν αίτηση για σύνταξη υπομνήματος σε σχέση με τους πιο κάτω λόγους έφεσης:

"1. Το Πρωτόδικο Δικαστήριο προέβει σε λανθασμένη εκτίμηση του συνόλου

της δοθείσης ενώπιόν του μαρτυρίας ή του μέρους της μαρτυρίας των

καθ΄ ων η αίτηση η οποία δεν αμφισβητήθηκε ή η οποία παρέμεινε αναντί-

λεκτη υπό της αιτήτριας, με αποτέλεσμα να καταλήξει στο λανθασμένο

συμπέρασμα ότι οι καθ΄ ων η αίτηση δεν απέσεισαν το βάρος της από-

δειξης ότι η απόλυση της αιτήτριας οφείλετο σε μείωση του όγκου των

εργασιών τους ήτοι σε πλεονασμό.

2. Καμιά μαρτυρία δεν ετέθη ενώπιον του Δικαστηρίου εκ μέρους της

αιτήτριας η οποία θα μπορούσε νομικά να στηρίξει την γενική και

αόριστη θέση της ότι όλα τα χρόνια οι εργασίες των καθ΄ ων η αίτηση

ήσαν σταθερές.

3. Η απόφαση του Πρωτόδικου Δικαστή να απορρίψει ή να μη χρησιμοποιήσει

ή να μη λάβει υπ΄ όψη του τη διαφοροποίηση - μείωση του όγκου εργασίας

την έλλειψη νέων εντολών - παραγγελιών για νέες εργασίες των καθ΄ ων

η αίτηση κατά την επίδικη περίοδο αλλά η απόφαση του να λάβει υπ΄ όψη

μόνο τις εισπράξεις των καθ΄ ων η αίτηση, είναι λανθασμένη και αντίθετη

με τις πρόνοιες του άρθρου 18(γ) (v) και (vii) του Περί Τερματισμού

Απασχολήσεων Νόμου, 1967 (24/1967).

4. Το Πρωτόδικο Δικαστήριο δεν απεφάσισε ή δεν εξέτασε ή παρεγνώρισε

και παρεβίασε το νόμιμο δικαίωμα των καθ΄ων η αίτηση όπως αποφασίσουν περί του μεγέθους της εις την επιχείρησή τους εργατικής

δύναμης κατά ρητή παράβαση του άρθρου 23 του Περί Τερματισμού

Το πρωτόδικο δικαστήριο με απόφαση του ημερ. 12.10.98 απέρριψε την αίτηση. ΄Εκρινε ότι οι λόγοι της έφεσης δεν συνθέτουν υπόθεση υποκείμενη σε έφεση και δεν αποκαλύπτουν αμιγή νομικά σημεία.

Οι καθ΄ ων η αίτηση εδήλωσαν ότι δεν φέρουν ένσταση στην αίτηση.

Το μόνο επίδικο θέμα στην παρούσα διαδικασία είναι κατά πόσο το πρωτόδικο δικαστήριο ορθά απέρριψε την αίτηση για σύνταξη υπομνήματος σε σχέση με τους πιο πάνω λόγους.

Παρίσταται ανάγκη να εξετάσω τους λόγους απόρριψης της αίτησης. Καθώς φαίνεται από το σχετικό πρακτικό του πρωτόδικου δικαστηρίου η αίτηση απορρίφθηκε γιατί οι λόγοι της έφεσης δεν συνθέτουν υπόθεση υποκείμενη σε έφεση και δεν αποκαλύπτουν αμιγή νομικά σημεία. Ο πιο πάνω λόγος απόρριψης προϋποθέτει την ύπαρξη διακριτικής ευχέρειας στο πρωτόδικο δικαστήριο να παραπέμψει ή όχι νομικό σημείο στο Ανώτατο Δικαστήριο και την ύπαρξη διακριτικής ευχέρειας να αποφασίσει κατά πόσο το σημείο που εγείρεται είναι νομικό ή όχι.

Το κατά πόσο το πρωτόδικο δικαστήριο έχει διακριτική ευχέρεια σε σχέση με τα δύο πιο πάνω θέματα έχει επιλυθεί στην Λοΐζου ν. Stylson Engineering Co. Ltd., Υπόμνημα 323/12.11.98. Μεταφέρω το σχετικό απόσπασμα:

Υιοθετώ την πιο πάνω προσέγγιση. Το πρωτόδικο δικαστήριο δεν είχε διακριτική ευχέρεια να εξετάσει κατά πόσο οι πιο πάνω λόγοι έφεσης εγείρουν ή όχι νομικά σημεία. Η παραπομπή των σημείων που εγείρονται με τους πιο πάνω λόγους έφεσης ήταν επιτακτική και υποχρεωτική για το πρωτόδικο δικαστήριο.

Π. ΚΑΛΛΗΣ,

Δ.

/ΕΑΠ.