|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 1 ΑΑΔ 2370
21 Δεκεμβρίου, 1998
[ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στής]
YALTA SEA TRADE PORT,
Eνάγοντες,
v.
1. EMED CHARTERING LIMITED,
2. MIOMIR MLADENOVIC,
3. MIROSLAV LJUBISAVLJEVIC,
Εναγομένων.
(Αγωγή Ναυτοδικείου Aρ. 124/98)
Ναυτοδικείο — Πρακτική — Διάδικοι — Προσθήκη εναγομένου — Ex parte αίτηση βασιζόμενη στον Καν. 30 του περί Δικαιοδοσίας Ναυτοδικείου Διαδικαστικού Κανονισμού του 1893 — Απόρριψη της αίτησης — Έκδοση οδηγιών όπως η αίτηση γίνει διά κλήσεως και επιδοθεί σε όλους τους ενδιαφερομένους.
Πριν την επίδοση του κλητηρίου εντάλματος, οι ενάγοντες-αιτητές κατέθεσαν την κρινόμενη ex parte αίτηση για την προσθήκη εταιρείας με την επωνυμία Emed Shipping Limited από τη Λεμεσό ως συνεναγομένης. Η αίτηση δεν υποστηρίζετο από ένορκη δήλωση. Η αίτηση στηρίχθηκε στον Καν. 30 του περί Δικαιοδοσίας Ναυτοδικείου Διαδικαστικού Κανονισμού του 1893.
Ο συνήγορος των εναγόντων-αιτητών εισηγήθηκε πως το κατάλληλο δικονομικό μέσο μπορεί να αναζητηθεί στους Καν. 203-212 του περί Δικαιοδοσίας Ναυτοδικείου Διαδικαστικού Κανονισμού του 1893. Σε συνδυασμό με τον Καν. 13 που επιτρέπει την τροποποίηση του κλητηρίου εντάλματος και τους Καν. 29, 30 και 32. Εισηγήθηκε, επίσης, ότι το θέμα δεν έχει επιλυθεί από τη νομολογία.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η υπόθεση Williams & Glyn's Bank plc v. The Ship "Maria", στην οποία συζητήθηκε παρόμοιο με την κρινόμενη υπόθεση θέμα, στηρίχθηκε στον Καν. 30. Στην υπόθεση εκείνη, η οποία ήταν έντονα διαφιλονικούμενη, η ex parte αίτηση απερρίφθη γιατί με βάση τον Καν. 30 το κατάλληλο δικονομικό μέσο είναι η αίτηση διά κλήσεως. Όμως, από το σκεπτικό της απόφασης είναι καθαρό ότι, με βάση τον Καν. 237, η ορθή ερμηνεία του Καν. 30 είναι πως χρειάζεται αίτηση με κλήση.
Ο Καν. 30 των Κυπριακών Κανονισμών Ναυτοδικείου αντιστοιχεί στη Δ.16, θ. 11 των Αγγλικών Θεσμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αγγλίας, ενώ ο Καν. 34 αντιστοιχεί στη Δ.17 των πιο πάνω Αγγλικών Θεσμών (οι Παλαιοί Θεσμοί του Ανωτάτου Δικαστηρίου που ίσχυαν την 15.8.1960). Αιτήσεις δυνάμει της Δ.16, θ.11, πρέπει να γίνονται διά κλήσεως, ενώ αιτήσεις δυνάμει της Δ.17, Θ.4, πρέπει να γίνονται ex parte.
2. Η παρούσα αίτηση στηρίζεται στον Καν. 30 των Κυπριακών Κανονισμών Ναυτοδικείου και, ως εκ τούτου, ενόψει των αντίστοιχων αγγλικών κανονισμών, πρέπει να γίνει διά κλήσεως.
Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Hadjievangelou v. Dorami Marine Ltd. a.o. (No.1) (1978) 1 C.L.R. 545,
Williams & Glyn's Bank plc v. Ship "Maria" (1985) 1 C.L.R. 667.
Aίτηση.
Mονομερής αίτηση από τους ενάγοντες σε αγωγή Nαυτοδικείου για τροποποίηση του κλητηρίου εντάλματος, δια της προσθήκης εταιρείας ως συνεναγομένης, προτού αυτό επιδοθεί.
Α. Χαβιαράς, για τους Eνάγοντες-αιτητές.
Cur. adv. vult.
NIKHTAΣ, Δ.: Η απαίτηση των εναγόντων/αιτητών εναντίον των 3 εναγομένων είναι για ποσό $576.658,24 οφειλόμενο, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους "ως ναύλα και/ή ενοίκια και/ή ως αποζημιώσεις για τη χρήση και/ή ενοικίαση των πλοίων Tavria ή Τavriya ή Ivan Lesovicov και Piotr Lidov". H πρώτη εναγόμενη είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, που έχει την έδρα της στη Λεμεσό. Στην ίδια πόλη φαίνεται ότι κατοικούν και οι δύο άλλοι εναγόμενοι, που είναι φυσικά πρόσωπα.
Προτού επιχειρηθεί η επίδοση του κλητηρίου εντάλματος κατατέθηκε η κρινόμενη ex parte αίτηση για την προσθήκη εταιρείας με την επωνυμία Emed Shipping Limited από τη Λεμεσό ως συνεναγομένης. Η αίτηση δεν υποστηρίζεται από ένορκο δήλωση. Τα ερείσματα της ωστόσο αναφέρονται στο σώμα της αίτησης. Προβάλλονται οι ακόλουθοι δύο λόγοι:
"(1) Η εν τω τίτλω αγωγή δεν έχει ακόμη επιδοθεί σε οποιοδήποτε από τους εναγομένους.
(2) Η Emed Shipping Limited είναι αναγκαίος διάδικος στη διαδικασία ως διάδοχος των υποχρεώσεων και δικαιωμάτων της εναγομένης αρ. 1 αφ' ενός και αφ' ετέρου διότι ήτο μέρος της ισχυριζόμενης σύμβασης και της παράβασης αυτής εκ μέρους των εναγομένων."
Έθεσα το ερώτημα αν το θέμα μπορεί να εξετασθεί στη βάση μονομερούς διαβήματος και έδωσα την ευκαιρία στο συνήγορο των αιτητών να το εξετάσει και να εκφράσει τις απόψεις του. Τελικά εισηγήθηκε πως το κατάλληλο δικονομικό μέσο μπορεί να αναζητηθεί στους Καν. 203-212 του περί Δικαιοδοσίας Ναυτοδικείου Διαδικαστικού Κανονισμού του 1893. Σε συνδυασμό με τον Καν. 13, που επιτρέπει την τροποποίηση του κλητηρίου εντάλματος και τους Καν. 29, 30 και 32. Στη συνέχεια ο συνήγορος υπέβαλε: (1) ότι δε θα επηρεασθούν τα συμφέροντα των υφιστάμενων εναγομένων γιατί δεν έχει ακόμη επιδιωχθεί η επίδοση της αγωγής σε αυτούς. και (2) εναπόκειται στον ενάγοντα να επιλέξει τα πρόσωπα από τα οποία θα ζητήσει θεραπεία και θα ήταν "άτοπο", όπως ακριβώς είπε, να έχει λόγο στο ζήτημα ο προτεινόμενος εναγόμενος.
Έχει, τέλος, λεχθεί ότι δε φαίνεται το θέμα αυτό να έχει επιλυθεί από τη νομολογία. Από την υπόθεση Megas Hadjievangelou v. Dorami Marine Ltd. & Others (No. 1) (1978) 1 C.L.R. 545, όπου έγινε αίτηση για προσθήκη εναγομένου, δεν προκύπτει με ποιό δικονομικό μέτρο αντιμετωπίστηκε το ζήτημα. Θα μπορούσε ωστόσο να συναχθεί, από την έλλειψη οποιασδήποτε αναφοράς, ότι το θέμα τέθηκε στο δικαστήριο με ex parte αίτηση. Αυτή είναι η εισήγηση.
Ο Καν. 29 προβλέπει πως οποιοσδήποτε αριθμός προσώπων με κοινά δικαιώματα ή κοινές υποχρεώσεις, που στηρίζονται στην ίδια βάση, μπορούν να κινήσουν αγωγή ή να εναχθούν από κοινού ως ομόδικοι. Το πιο ουσιαστικό όμως νομικό έρεισμα για αυτού του είδους την αίτηση είναι ο Καν. 30. Αναφέρεται στις συνθήκες υπό τις οποίες μπορεί να γίνει διαγραφή ή προσθήκη διαδίκων είτε ως εναγόντων είτε ως εναγομένων, παρέχοντας συνάμα τα κριτήρια για την ενέργεια αυτή. Η εξουσία του δικαστηρίου, όπως προβλέπει ο Κανονισμός, ασκείται ύστερα από σχετική αίτηση από οποιονδήποτε διάδικο ή πρόσωπο ή ακόμη και χωρίς τέτοια αίτηση. Δεν καθορίζεται αν στην περίπτωση που καταχωρείται αίτηση είναι τύπου ex parte ή διά κλήσεως.
Είναι βολικό να έχουμε υπόψη τί προβλέπει ο Καν. 30:
"The Court or Judge may at any stage of the proceedings and either with or without an application for that purpose being made by any party or person and upon such terms as shall seem just, order that the name or names of any party or parties be struck out or that the names of any person or persons who are interested in the action or who ought to have been joined either as Plaintiffs or Defendants or whose presence before the Court is necessary in order to enable the Court effectually and completely to adjudicate upon and settle all questions involved in the action be added."
Eίναι γεγονός πως δεν αναφέρεται στην απόφαση Hadjievangelou (No.1), ανωτέρω, το είδος της αίτησης με βάση την οποία το δικαστήριο άσκησε τη δικαιοδοσία του. Παρατηρώ ότι δεν είχε εγερθεί το ζήτημα. Είναι όμως λογικό, για να μην πώ αναπόφευκτο, να υποθέσουμε ότι επρόκειτο για αίτηση διά κλήσεως ή τουλάχιστον για μονομερή αίτηση, της οποίας διατάχθηκε η επίδοση, δεδομένου ότι εκτός του δικηγόρου του αιτητή εμφανίστηκε δικηγόρος και για το πρόσωπο που προτάθηκε και τελικά προστέθηκε ως συνεναγόμενος. Συνεπώς η υπόθεση δε συνηγορεί υπέρ της άποψης του δικηγόρου του αιτητή. Αντίθετα.
Περαιτέρω στην υπόθεση Williams & Glyn's Bank plc v. The Ship "Maria" (1985) 1 C.L.R. 667, συζητήθηκε όμοιο ζήτημα. Ήταν ex parte αίτηση για αντικατάσταση της ενάγουσας Τράπεζας με άλλη, αλλά η αρχή δεν μπορεί να είναι διαφορετική για προσθήκη προσώπου ως εναγομένου. Είναι η ίδια δικονομική διάταξη . Η αντικαταστάτρια είχε τη συγκατάθεση της άλλης Τράπεζας να συνεχίσει την αγωγή. Και περαιτέρω, όπως αναφέρθηκε σε σχετική ένορκη δήλωση που έγινε εκ μέρους της, η πρώτη "succeeded to the rights of the plaintiff". Επισημαίνω ότι και εδώ πρόκειται για ισχυρισμό για διαδοχή σε υποχρεώσεις και δικαιώματα.
Η υπόθεση εκείνη, όπως και η κρινόμενη, στηρίχθηκε στον Καν. 30. Ο Σαββίδης Δ. απέρριψε την ex parte αίτηση γιατί με βάση τον Καν. 30 το κατάλληλο δικονομικό μέσο είναι η αίτηση διά κλήσεως. Είναι γεγονός ότι έλαβε υπόψη και το ότι η υπόθεση ήταν έντονα διαφιλονικούμενη. Όμως είναι καθαρό από το σκεπτικό ότι, με βάση τον Καν. 237, η ορθή ερμηνεία του Καν. 30 είναι πως χρειάζεται αίτηση με κλήση. Στις σελ. 670-671 το δικαστήριο αναφέρει:
"Rule 30 of the Cyprus Admiralty Rules corresponds to Order 16, rule 11 of the English R.S.C., whereas rule 34 corresponds to the English R.S.C. 17 (the old R.S.C. in force on the 15th August, 1960, the Independence Day of the Republic of Cyprus).
Reading from the Annual Practice, 1960, the equivalent English rules and the notes thereto, it is clear that applications under Order 16, rule 11, have to be made by summons, whereas applications under Order 17, rule 4, are made ex-parte."
Επομένως η αίτηση απορρίπτεται. Οι οδηγίες μου είναι η σχετική αίτηση να γίνει διά κλήσεως και να επιδοθεί σε όλους τους ενδιαφερομένους. Αν φυσικά οι αιτητές επιθυμούν να προωθήσουν τέτοιο ζήτημα. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
H αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.