|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 1 ΑΑΔ 1406
20 Ιουλίου, 1998
[ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ (1) ΛΕΩΝΙΔΑ ΑΡΕΣΤΗ
ΚΑΙ (2) ΛEΩNIΔA APEΣTH ΛTΔ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ
ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ CERTIORARI ΚΑΙ/ Ή PROHIBITION
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ/ Ή ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ
ΥΠ' ΑΡ. 1543/92 ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΤΗΝ 3/2/93.
(Αίτηση Aρ. 61/98)
Προνομιακά Εντάλματα — Certiorari και Prohibition — Αίτηση για χορήγηση άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari για ακύρωση διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με το οποίο οι αιτητές διατάσσοντο να παραδώσουν ελεύθερη την κατοχή μέρους κτήματος το οποίο κατείχαν παράνομα — Επίσης για έκδοση εντάλματος Prohibition παρεμποδίζον το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας και/ή την ενάγουσα στην αγωγή να προχωρήσει στην εκτέλεση του διατάγματος — Καταχώρηση της αίτησης μετά πάροδο 5½ σχεδόν χρόνων από την έκδοση του διατάγματος — Ισχυρισμός για ύπαρξη πλάνης — Κρίθηκε ότι δε θεμελιώθηκαν οι προϋποθέσεις για χορήγηση της αιτούμενης άδειας.
Δικαστική απόφαση — Κατάληξη των διαδίκων σε συμπεφωνημένη απόφαση — Δεν αποκλείει την παρέμβαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου — Πότε η απόφαση μπορεί να παραμερισθεί με έφεση ως εσφαλμένη και πότε υπόκειται σε ακύρωση με έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας εξέδωσε απόφαση για παράνομη κατοχή μέρους κτήματος στο Στρόβολο από τους αιτητές και εκδόθηκε εναντίον τους διάταγμα να παραδώσουν ελεύθερη την κατοχή του. Το διάταγμα αναστάληκε υπό όρους που αφορούσαν την καταβολή μηνιαίας αποζημίωσης. Μετά πάροδο 5½ χρόνων από την έκδοση του διατάγματος, οι αιτητές ζήτησαν άδεια για καταχώρηση της παρούσας αίτησης για έκδοση ενταλμάτων certiorari και prohibition. Ισχυρίστηκαν ότι κατά την καταχώρηση της αγωγής η ενάγουσα δεν ήταν ιδιοκτήτρια του κτήματος και ότι τελούσαν υπό πλάνη όταν συμφώνησαν στη διευθέτηση, που αποτέλεσε τη βάση για έκδοση της επίδικης απόφασης. Ισχυρίστηκαν επίσης ότι το γεγονός ότι οι διάδικοι συμφώνησαν στους όρους της απόφασης δεν αποκλείει την παρέμβαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Επικαλέσθηκαν προς τούτο την απόφαση στην αίτηση αρ. 149/94 του Ηλία Ηλία ημερ. 11/1/95.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Όπως αποφασίστηκε στην πιο πάνω απόφαση, η οποία ακολουθήθηκε και στην αίτηση αρ. 131/97 του Μιλτιάδη Κλεάνθους ημερ. 30/6/98, το κύρος δικαστικής απόφασης αποσυσχετίζεται πλήρως από τις επιθυμίες ή ενέργειες των διαδίκων. Η παρούσα υπόθεση δεν έχει ομοιότητα με την Ηλία. Το πλήρες Επαρχιακό Δικαστήριο είχε εξουσία να επιληφθεί της διαφοράς και να εκδώσει οποιασδήποτε μορφής απόφαση περιλαμβανομένης και της συμπεφωνημένης.
2. Το επίδικο διάταγμα δεν είναι προϊόν νομικού σφάλματος ή πλάνης που είναι έκδηλη σ' αυτό. Ως εκ τούτου δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις για χορήγηση της αιτούμενης άδειας.
3. Η καθυστέρηση των αιτητών συνιστούσε ένα ακόμα λόγο για την μη παραχώρηση άδειας.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Ηλία (Aρ. 1) (1995) 1 Α.Α.Δ. 1,
Κλεάνθους (1998) 1 A.A.Δ. 1298.
Aίτηση.
Aίτηση με την οποία οι αιτητές ζητούν άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση ενταλμάτων Certiorari και Prohibition αναφορικά με το διάταγμα του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ημερομηνίας 3 Φεβρουαρίου, 1993, στην αγωγή υπ' αρ. 1543/92, με το οποίο οι αιτητές διατάσσοντο να παραδώσουν ελεύθερη την κατοχή μέρους κτήματος το οποίο κατείχαν παράνομα.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Aιτητές.
Cur. adv. vult.
NIKHTAΣ, Δ.: Η αιτήτρια 2 είναι εγγεγραμμένη μετοχική εταιρεία περιορισμένης ευθύνης. Ο αιτητής 1 είναι μέτοχος και διευθυντής της. Την 3/2/93 εκδόθηκε εναντίον τους, στην αγωγή αρ. 1543/92 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, διάταγμα να παραδώσουν ελεύθερη την κατοχή μέρους έκτασης, περιγραφόμενης ως χωράφι, η οποία κείται στην οδό Ελαιώνων, στο Στρόβολο. Τούτο έδωσε το πλήρες Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας. Οι αιτητές αναγνώρισαν, όπως προκύπτει από το κείμενο της απόφασης, η οποία επισυνάφθηκε στην αίτηση, ότι κατείχαν το κτήμα παράνομα μετά τη λήξη και τον τερματισμό της ενοικίασης. Πρέπει να λεχθεί ότι το διάταγμα αναστάληκε υπό όρους που αφορούν την καταβολή μηνιαίας αποζημίωσης.
Τώρα, 5 1/2 χρόνια μετά την έκδοση του διατάγματος, οι αιτητές ζητούν άδεια για ενεργοποίηση των διαδικασιών που θα τους επιτρέψουν να καταχωρήσουν αίτηση για διατάγματα certiorari και prohibition. Απώτερη επιδίωξη είναι η ακύρωση του προμνησθέντος διατάγματος (με το πρώτο ένδικο μέσο) και με prohibition η παρεμπόδιση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας και/ή της ενάγουσας στην παραπάνω αγωγή ή οποιουδήποτε αντιπροσώπου της να προχωρήσει στην εκτέλεση του διατάγματος, μετά την εκπνοή της περιόδου αναστολής.
Το κτήμα, όπως αναφέρει ο αιτητής σε ένορκη δήλωση του που συνοδεύει την κρινόμενη αίτηση, είχε ενοικιασθεί στην εταιρεία από το 1984, η οποία το διαμόρφωσε και το λειτουργεί ως χώρο και επιχείρηση παιγνιδιών και αναψυχής. Κατά το χρόνο έγερσης της αγωγής η ενάγουσα δεν ήταν ιδιοκτήτρια. Είχε δωρήσει το κτήμα στο γιο της Άντη Ζαχαρία Μιχαηλίδη, όπως προκύπτει από το φωτοαντίγραφο του τίτλου ιδιοκτησίας (βλέπε τεκμ. Γ). Η μεταβίβαση έγινε στις 31/12/91. Και η αγωγή, στην οποία προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι έχει την ιδιοκτησία, κατατέθηκε αργότερα στις 19/2/92.
Έτσι, κατά το δικηγόρο των αιτητών, οι πελάτες του τελούσαν υπό πλάνη όταν συμφώνησαν στη διευθέτηση, που αποτέλεσε τη βάση για έκδοση της επίδικης απόφασης. Με αποτέλεσμα να είναι λανθασμένη τέτοια απόφαση γιατί η ενάγουσα ήταν "ανειλικρινής" και απέκρυψε το παραπάνω στοιχείο. Με τον τρόπο αυτό, σύμφωνα με την παράγραφο 12 της δήλωσης, που παρεμβάλλω αυτούσια "παρεμποδίστηκε η κανονική εκδίκαση ή υπεράσπιση μας και κατ' επέκταση έχω παραπλανηθεί πριν οδηγηθώ στις διευθετήσεις που έγιναν".
Ουσιαστικά έγινε εισήγηση πως η απόφαση είναι προϊόν παραπλάνησης ή εξαπάτησης των αιτητών και του δικαστηρίου. Έχει, τέλος, λεχθεί πως το ότι και τα δύο διάδικα μέρη στην αγωγή συμφώνησαν στους όρους της απόφασης δεν αποκλείει την παρέμβαση, όπως κρίθηκε στην αίτηση αρ. 149/94 του Ηλία Ηλία ημερ. 11/1/95. Ας σημειωθεί πως η απόφαση αυτή ακολουθήθηκε από τον Κωνσταντινίδη Δ., στην αίτηση αρ. 131/97 τoυ Μιλτιάδη Κλεάνθους ημερ. 30/6/98.
Είναι ορθό ότι στην παραπάνω υπόθεση αποφασίστηκε ότι το κύρος δικαστικής απόφασης αποσυσχετίζεται πλήρως από τις επιθυμίες ή ενέργειες των διαδίκων. Το δικαιοδοτικό πλαίσιο ενός δικαστηρίου ρυθμίζεται από το νομοθέτη και σε καμιά περίπτωση από τη βούληση οποιουδήποτε άλλου. Διαφωτιστικός στο προκείμενο είναι ο Basu "Commentary on the Constitution of India", 5η έκδοση, τόμος 3, σελ. 554. Εδώ η κατάσταση δεν έχει καμιά ομοιότητα με την Ηλία. Το πλήρες Επαρχιακό Δικαστήριο είχε εξουσία να επιληφθεί της διαφοράς και να εκδώσει οποιασδήποτε μορφής απόφαση περιλαμβανομένης και της συμπεφωνημένης. Τη θεμελιακη διαφορά μεταξύ λανθασμένης απόφασης και έλλειψης δικαιοδοσίας κάμνει ο Basu στις σελ. 583 και 584:
"This fundamental characteristic of the scope of certiorari should never be forgotten. While appeal is a remedy for correcting an erroneous decision (wheher on fact or on law), the writ of certiorari does not issue to correct a mere erroneous decision or irregularity in procedure (except where the error is one of law which is "apparent on the face of the record" or it constitutes a denial of natural justice). Its object is to get rid of a decision which is vitiated by a defect of jurisdiction or a denial of the basic principles of justice, - not to substitute a right determination for a wrong one."
Aπό την εξέταση του κειμένου του επιδίκου διατάγματος δεν προκύπτει νομικό σφάλμα ή πλάνη που είναι έκδηλη σε αυτό. Δε συντρέχουν οι προϋποθέσεις που υπήρχαν στις περιπτώσεις της νομολογίας που έχει παραπέμψει ο συνήγορος και στις οποίες είτε παραχωρήθηκε άδεια είτε υπήρξε τελικά παρέμβαση με προνομιακό ένταλμα.
Εν πάση περιπτώσει δεν έχει στο προκείμενο θέση ο κανόνας για αποκάλυψη, που επικαλέστηκε ο συνήγορος. Ισχύει σε άλλο πεδίο του δικαίου, που ασφαλώς δεν υπάρχει λόγος να αναλύσουμε με αυτή την ευκαιρία. Μεταφέρω μόνο απόσπασμα από το Halsbury's Laws of England, 4η έκδοση, τόμος 26, παραγ. 556 στη σελ. 280, που αναφέρεται στους χειρισμούς, όπου η περίπτωση είναι κατάλληλη, για ακύρωση δικαστικής απόφασης:
"The court has no power to amend or set aside its judgment or order where it has come to an erroneous decision of fact or law, or where new material evidence has come to light, or if it transpires that the judgment or order had been obtained by fraud or false evidence: in such cases relief must be sought by way of appeal or, where appropriate, by separate action to set aside the judgment or order."
Δε θα παραχωρούσα άδεια για ένα πρόσθετο - και ανεξάρτητο - λόγο: την καθυστέρηση των αιτητών. Το ζήτημα της ιδιοκτησίας θα μπορούσε να τεθεί, δεδομένου ότι είναι εύκολη η διερεύνηση του, στην υπεράσπιση των αιτητών κατά τα αρχικά στάδια της αγωγής ή σε οποιοδήποτε λογικό χρονικό διάστημα μεταγενέστερα. Αφέθηκε όμως η επιδίωξη θεραπείας τις τελευταίες ημέρες πριν την εκπνοή της αναστολής, αφού παρήλθαν ήδη 5 1/2 σχεδόν χρόνια από την έκδοση του διατάγματος.
Δεν έχουν θεμελιωθεί οι προϋποθέσεις για χορήγηση άδειας κατάθεσης αίτησης. Το διάβημα απορρίπτεται.
H αίτηση απορρίπτεται.