|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(1998) 1 ΑΑΔ 1059
21 Mαΐου, 1998
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
1. ΕΛΕΝΗ ΣΑΒΒΑ ΕΥΘΥΒΟΥΛΟΥ,
2. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΠΑΣΧΑΛΗ,
3. ΚΩΣΤΑ ΣΑΒΒΑ,
Εφεσείοντες-Ενάγοντες,
v.
1. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΒΕΛΤΙΩΣΕΩΣ ΚΙΣΣΟΝΕΡΓΑΣ,
2. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟΥ
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 9712)
Αποζημιώσεις — Αποζημιώσεις για παράνομη επέμβαση σε ακίνητη ιδιοκτησία — Ιδιοκτήτες απέτυχαν να αποδείξουν τη ζημιά που υπέστησαν ως αποτέλεσμα της παράνομης επέμβασης — Δικαιούνται μόνο στην επιδίκαση ονομαστικών αποζημιώσεων αλλά όχι σε έξοδα ή ακόμη μπορεί και να διαταχθούν να καταβάλουν έξοδα στον εναγόμενο.
Οι εφεσείοντες καταχώρησαν αγωγή κατά των εφεσιβλήτων στην οποία ισχυρίζονταν ότι οι εφεσίβλητοι με ψευδείς παραστάσεις, δόλο και απάτη πέτυχαν τη μεταβίβαση του τεμαχίου 22/2 που, μαζί με το τεμάχιο 22/1, ανήκε αρχικά στους εφεσείοντες. Το τεμάχιο 22/2 εγγράφηκε μαζί με την πηγή που ευρίσκετο εντός αυτού, στο όνομα των εφεσιβλήτων αρ. 1 δυνάμει της δήλωσης μεταβίβασης 1971/66. Οι εφεσείοντες ζήτησαν διάταγμα του Δικαστηρίου όπως ακυρωθούν οι εγγραφές για τα τεμάχια 22/1 και 22/2 και όπως επανέλθει το κτήμα ως ενιαίο τεμάχιο 22, όπως ήταν πριν τη μεταβίβαση και εγγραφή στο όνομά τους.
Διαζευκτικά οι εφεσείοντες αξιούσαν διάταγμα που να απαγορεύει στους εφεσιβλήτους να επεμβαίνουν στο εγγεγραμμένο τεμάχιό τους αρ. 22/1. Οι εφεσείοντες ισχυρίζονταν ότι οι εφεσίβλητοι επενέβησαν στο τεμάχιο 22/1 σε βάθος 15 ποδών και αφαίρεσαν ποσότητα νερού από πηγή που ευρίσκετο σ' αυτό.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε το αίτημα των εφεσειόντων για ακύρωση των εγγραφών των τεμαχίων 22/1 και 22/2, αφού είχε καταλήξει ότι οι ισχυρισμοί των εφεσειόντων περί δόλου, απάτης και ψευδών παραστάσεων δεν αποδείχθηκαν. Βρήκε όμως ότι αποδείχθηκε επέμβαση στο τεμάχιο των εφεσειόντων 22/1 κατά ένα τετραγωνικό μέτρο εκ μέρους των εφεσιβλήτων, όπου είχε ανεγερθεί μία δεξαμενή νερού. Εξέδωσε ανάλογο διάταγμα και επεδίκασε ονομαστικές αποζημιώσεις εκ £10.- γιατί, όπως αποφάνθηκε, δεν αποδείχθηκε συγκεκριμένη ζημιά. Επιπλέον επιδίκασε έξοδα υπέρ των εφεσειόντων στην κλίμακα £200 - £500.-
Οι εφεσείοντες καταχώρησαν την παρούσα έφεση με τους ακόλουθους λόγους:
1. Η διαπίστωση, ότι δεν αποδείχθηκε οποιαδήποτε ζημιά στο τεμάχιο 22/1, είναι εσφαλμένη εν όψει της μαρτυρίας που υπήρχε ότι οι εφεσίβλητοι με την επέμβασή τους αφαίρεσαν νερό αξίας £10.000 από πηγή που τους ανήκει και ευρίσκεται εντός του τεμαχίου 22/1.
2. Η διαπίστωση ότι δεν υπήρξε δόλος είναι εσφαλμένη.
3. Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι αναιτιολόγητη.
Οι εφεσίβλητοι 1 καταχώρησαν αντέφεση προσβάλλοντας την απόφαση του Δικαστηρίου, ότι υπήρξε επέμβαση στο κτήμα των εφεσειόντων τεμάχιο 22/1, ως εσφαλμένη, γιατί στην έκθεση απαιτήσεως δεν υπήρχε τέτοιος ισχυρισμός. Επίσης προσέβαλαν ως εσφαλμένη την επιδίκαση εξόδων υπέρ των εφεσειόντων και απαίτησαν έξοδα υπέρ τους.
Οι εφεσίβλητοι 2 καταχώρησαν αντέφεση αναφορικά με την επιδίκαση εξόδων υπέρ των εφεσειόντων από το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η μαρτυρία δεν απέδειξε ότι υπήρχε και δεύτερη πηγή που βρισκόταν στο τεμάχιο 22/1, αφού τόσο οι μάρτυρες των εφεσειόντων όσο και ο μάρτυρας των εφεσιβλήτων κατέθεσαν απερίφραστα για μια πηγή νερού, πηγή που αγοράστηκε μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο και εγγράφηκε στο όνομα των εφεσιβλήτων 1 και βρίσκεται στο τεμάχιο 22/2. Η επίδικαση μόνο ονομαστικών αποζημιώσεων £10.- από το πρωτόδικο Δικαστήριο είναι ορθή εφ' όσον δεν υπήρξε καμμιά μαρτυρία τόσο για την αξία του ενός τετραγωνικού μέτρου γης, όσο και για τη ζημιά που προκλήθηκε εξ αιτίας αυτής της επέμβασης.
2. Η αντέφεση τόσο των εφεσιβλήτων 1 όσο και αυτή των εφεσιβλήτων 2 είναι βάσιμη μόνο αναφορικά με το θέμα των εξόδων. Σε περίπτωση επιδίκασης μόνο ονομαστικών αποζημιώσεων, το Δικαστήριο έχει την ευχέρεια να στερήσει τον ενάγοντα των εξόδων του ή ακόμη και να τον καταδικάσει στην πληρωμή των εξόδων της άλλης πλευράς.
3. Στην παρούσα υπόθεση η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, επιδικάζοντας πλήρη έξοδα υπέρ των εφεσειόντων, δεν ασκήθηκε ορθά ούτε και αιτιολογήθηκε. Ως εκ τούτου η διαταγή για τα έξοδα πρέπει να παραμεριστεί και να αντικατασταθεί με διαταγή όπως η κάθε πλευρά επωμισθεί τα έξοδά της. Δεν εκδίδεται καμμιά διαταγή για τα έξοδα είτε στην έφεση είτε στις αντεφέσεις.
Η έφεση απορρίπτεται. Η αντέφεση των εφεσιβλήτων 1 επιτυγχάνει μερικώς. Η αντέφεση των εφεσιβλήτων 2 επιτυγχάνει.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Ttantis v. Hadjimichael a.o. (1982) 1 C.L.R. 301,
Παπακόκκινου κ.ά. v. Θεοδοσίου (1991) 1 Α.Α.Δ. 379,
Anglo-Cyprian Trade Agencies Ltd. v. Paphos Wine Industries Ltd [1959] 1 All E.R. 873.
Έφεση.
Έφεση από τους ενάγοντες κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Aναστασίου, Π.E.Δ. και Xαραλάμπους, E.Δ.) που δόθηκε στις 29 Φεβρουαρίου, 1996 (Aρ. Aγωγής 1067/91) με την οποία α) απορρίφθηκε το αίτημά τους για ακύρωση των εγγραφών των τεμαχίων 22/1 και 22/2 έτσι ώστε το κτήμα να καταστεί ενιαίο τεμάχιο και β) επιδικάσθηκαν υπέρ τους ονομαστικές αποζημιώσεις Λ.K.10 και έξοδα για την παράνομη επέμβαση των εναγομένων κατά ένα τετραγωνικό μέτρο στο εγγεγραμμένο σ' αυτούς τεμάχιο 22/1.
Ε. Κορακίδης, για τους Εφεσείοντες.
Χρ. Γεωργιάδης, για τους Εφεσιβλήτους 1.
Ξ. Ευσταθίου, για τους Εφεσιβλήτους 2.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Μ. Κρονίδης, Δ.
ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ.: Οι εφεσείοντες είναι οι εγγεγραμμένοι ιδιοκτήτες του τεμαχίου 22/1 Φ/Σ 45/19 με αριθμό εγγραφής 13413, οι δε εφεσίβλητοι αρ. 1 εγγεγραμμένοι ιδιοκτήτες του τεμαχίου 22/2 Φ/Σ 45/19 με αριθμό εγγραφής 13414. Το κτήμα των εφεσιβλήτων αρ. 1 είναι έκτασης 2025 τ.π., εντός αυτού δε υπάρχει πηγή νερού.
Μέχρι το έτος 1966 τα δύο πιο πάνω τεμάχια συνιστούσαν ένα και μοναδικό τεμάχιο το 22 το οποίο ήταν εγγεγραμμένο στους εφεσείοντες. Με πωλητήριο έγγραφο ημερομηνίας 10.2.66 μεταξύ των εφεσειόντων και των εφεσιβλήτων αρ. 1 συμφωνήθηκε όπως οι τελευταίοι αγοράσουν έναντι του τιμήματος των £2.200,- την πηγή που υπήρχε στο κτήμα τεμάχιο 22 των εφεσειόντων και τον πέριξ αυτής χώρο. Προς το σκοπό αυτό υποβλήθηκε από τους εφεσείοντες στο Κτηματολόγιο αίτηση για διαχωρισμό του τεμαχίου 22 σε δύο τεμάχια για να καταστεί δυνατή η μεταβίβαση του πωληθέντος κτήματος. Το Κτηματολόγιο μετά από επιτόπιον έρευνα προέβη στο διαχωρισμό του τεμαχίου 22 σε δύο τεμάχια το 22/1 και 22/2. Το δεύτερο τεμάχιο εμβαδού 2025 τ.π. και η εντός αυτού πηγή ενεγράφησαν στο όνομα των εφεσιβλήτων αρ. 1 δυνάμει της δήλωσης μεταβίβασης 1971/66.
Οι εφεσείοντες στην αγωγή τους ισχυρίστηκαν ότι οι εναγόμενοι με ψευδείς παραστάσεις, δόλο και απάτη πέτυχαν τη μεταβίβαση του τεμαχίου 22/2 επ' ονόματι των εφεσιβλήτων 1 και ζήτησαν διάταγμα του Δικαστηρίου όπως ακυρωθούν οι εγγραφές για τα τεμάχια 22/1 και 22/2 και να επανέλθει το κτήμα ως ενιαίο τεμάχιο 22, όπως ήταν πριν τη μεταβίβαση και να εγγραφεί στο όνομά τους. Συνάμα απαιτούσαν αποζημιώσεις £11.500 που συνίσταντο στην αξία της γης των 2025 τ.π. (Τεμάχιο 22/2) εκ £1.500,= και την αξία του ύδατος εκ £10.000,-.
Διαζευκτικά οι εφεσείοντες αξιούσαν διάταγμα που να απαγορεύει στους εφεσίβλητους να επεμβαίνουν στο εγγεγραμμένο τεμάχιο τους αρ. 22/1. Οι εφεσείοντες ισχυρίζονται ότι οι εφεσίβλητοι επενέβησαν στο τεμάχιο 22/1 σε βάθος 15 ποδών και αφαίρεσαν ποσότητα νερού από πηγή που ευρίσκεται σ' αυτό.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, μετά από ακροαματική διαδικασία απέρριψε το αίτημα των εφεσειόντων για ακύρωση των εγγραφών των τεμαχίων 22/1 και 22/2 μετά από την κατάληξη του ότι δεν απεδείχθη ο ισχυριζόμενος δόλος, απάτη ή ψευδείς παραστάσεις εκ μέρους των εφεσιβλήτων. Βρήκε όμως ότι απεδείχθη επέμβαση στο εγγεγραμμένο στους εφεσείοντες τεμάχιο 22/1 κατά ένα τετραγωνικό μέτρο εκ μέρους των εφεσιβλήτων, όπου είχε ανεγερθεί η δεξαμενή (ντεπόζιτο) νερού. Εξέδωσε δε προς τούτο ανάλογο διάταγμα και επεδίκασε ονομαστικές αποζημιώσεις εκ £10,- γιατί, όπως αποφάνθηκε, δεν απεδείχθη συγκεκριμένη ζημιά. Προσέτι επεδίκασε έξοδα υπέρ των εφεσειόντων στην κλίμακα £200-£500.
Οι εφεσείοντες, που προφανώς δεν ικανοποιήθηκαν από την απόφαση του Δικαστηρίου, καταχώρησαν την παρούσα έφεση. Με τους δύο πρώτους λόγους ισχυρίζονται ότι λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο βρήκε ότι δεν απεδείχθησαν, ένεκα της επέμβασης στο τεμάχιο 22/1, οποιεσδήποτε ζημιές ενώ υπήρχε μαρτυρία ότι οι εφεσίβλητοι με την επέμβαση τους αφαίρεσαν νερό αξίας £10.000,- από πηγή που τους ανήκει και ευρίσκεται στο τεμάχιο 22/1. Με τον τρίτο λόγο έφεσης οι εφεσείοντες προσβάλλουν την κατάληξη του Δικαστηρίου ότι δεν απεδείχθη ο ισχυριζόμενος δόλος και κατά συνέπεια η κύρια απαίτηση τους είχε απορριφθεί. Με τον τέταρτο λόγο ισχυρίζονται ότι η απόφαση του Δικαστηρίου είναι αναιτιολόγητη.
Με ειδοποίηση αντέφεσης οι εφεσίβλητοι αρ. 1 προσβάλλουν την απόφαση του Δικαστηρίου ότι υπήρξε επέμβαση στο κτήμα των εφεσειόντων, τεμάχιο 22/1, ως εσφαλμένη γιατί στην έκθεση απαίτησης δεν περιείχετο τέτοιος ισχυρισμός. Επίσης προσβάλλουν ως εσφαλμένη την επιδίκαση εξόδων υπέρ των εφεσειόντων και απαιτούν όπως επιδικασθούν έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων αρ. 1.
Οι εφεσίβλητοι αρ. 2 προσβάλλουν επίσης με αντέφεση την επιδίκαση εξόδων υπέρ των εφεσειόντων από το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Ο τρίτος λόγος έφεσης που αφορούσε την απόφαση του Δικαστηρίου στο κύριο αίτημα της αγωγής δεν αναπτύχθηκε ούτε στο περίγραμμα, αλλά ούτε και ενώπιόν μας στην ακροαματική διαδικασία. Θεωρούμε ότι έχει εγκαταληφθεί. Εξάλλου και οι συνήγοροι των εφεσιβλήτων το επισημαίνουν και θεωρώντας ότι ο λόγος αυτός έχει εγκαταληφθεί από τους εφεσείοντες, απέφυγαν να απαντήσουν. Δεν θα ασχοληθούμε επομένως με το λόγο αυτό της εφέσεως.
Οι δύο πρώτοι λόγοι και ο τέταρτος λόγος έφεσης που αναφέρονται σε πηγή νερού μέσα στο τεμάχιο 22/1, ιδιοκτησίας των εφεσειόντων, δεν ευσταθούν. Το πρωτόδικο Δικαστήριο βρήκε απλά ότι η ανεγερθείσα δεύτερη δεξαμενή (ντεπόζιτο) επενέβαινε κατά ένα τετραγωνικό μέτρο στο κτήμα 22/1. Καμιά μαρτυρία, εκτός της μαρτυρίας του ίδιου του εφεσείοντα αρ. 3, δεν παρουσιάστηκε για ύπαρξη δεύτερης πηγής νερού εκτός αυτής που βρίσκεται στο τεμάχιο 22/2 των εφεσιβλήτων αρ. 1. Αντίθετα, ο μάρτυρας αρ. 1 των εφεσειόντων που κατέθεσε στο πρωτόδικο Δικαστήριο απερίφραστα κατέθεσε ότι υπήρχε μια μόνο πηγή και αυτή βρίσκεται στο τεμάχιο 22/2 των εφεσιβλήτων. Το ίδιο κατέθεσε και ο μάρτυρας αρ. 2 που κάλεσαν οι εφεσείοντες. Αυτός κατέθεσε επίσης για ένα μέτωπο πηγής από όπου αναβλύζει νερό από διάφορα σημεία. Επίσης ο μάρτυρας αρ. 1 που κάλεσαν οι εφεσίβλητοι θετικά κατέθεσε ότι μια μόνο πηγή υπάρχει, αυτή που βρίσκεται στο τεμάχιο 22/2.
Είναι γεγονός ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν διατύπωσε εύρημα σε σχέση με τον ισχυρισμό των εφεσειόντων ότι οι εφεσίβλητοι αφαίρεσαν νερό που τους ανήκει από πηγή που βρίσκεται στο κτήμα τους, δηλαδή το τεμάχιο 22/1. Έμμεσα όμως το Δικαστήριο έχει προβεί στη διαπίστωση ότι μόνο μια πηγή υπάρχει και αυτή βρίσκεται στο κτήμα των εφεσιβλήτων, τεμάχιο 22/2, πηγή νερού που μεταβιβάστηκε σ' αυτούς μαζί με τον πέριξ αυτής χώρο. Διαπιστώνουμε και εμείς μελετώντας τη μαρτυρία ότι τόσο οι μάρτυρες των εφεσειόντων όσο και ο μάρτυρας υπεράσπισης απερίφραστα κατέθεσαν για μια πηγή νερού, πηγή που αγοράστηκε μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο και ενεγράφη στο όνομα των εφεσιβλήτων αρ. 1 και βρίσκεται στο τεμάχιο 22/2. Η κατάληξη αυτή δεν ανάγεται σε εύρημα από αξιολόγηση αμφισβητούμενης μαρτυρίας, το οποίο άλλως το Εφετείο δεν θα μπορούσε να εξάξει, αλλά αποτελεί αδιαμφισβήτητη διαπίστωση από τη μαρτυρία που οι ίδιοι οι εφεσείοντες παρουσίασαν στο Δικαστήριο.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατά συνέπεια ορθά αποφάσισε ότι οι αποζημιώσεις για την επέμβαση ενός τετραγωνικού μέτρου περιορίζοντο στην αξία της μηδαμινής αυτής έκτασης γης. Καμιά αφαίρεση νερού δεν υπήρξε εκ μέρους των εφεσιβλήτων από πηγή των εφεσειόντων. Εφ' όσον δε δεν υπήρξε καμιά μαρτυρία τόσο για την αξία του ενός τετραγωνικού μέτρου γης όσο και για τη ζημιά που προκλήθηκε εξαιτίας αυτής της επέμβασης ορθά το Δικαστήριο επεδίκασε μόνο ονομαστικές αποζημιώσεις (Βλέπε: Ttantis v. Hadjimichael (1982) 1 C.L.R. 301, Μ. Παπακοκκίνου και Άλλες ν. Μ. Θεοδοσίου (1991) 1 Α.Α.Δ. 379).
ΑΝΤΕΦΕΣΗ
Οι εφεσίβλητοι αρ. 1 με τον πρώτο λόγο αντέφεσης ισχυρίζονται ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάσισε ότι υπήρξε επέμβαση στο κτήμα, τεμάχιο 22/1 των εφεσειόντων διότι τέτοιος ισχυρισμός δεν προβάλλετο στην Έκθεση Απαίτησης και δεν υπήρχε μαρτυρία ότι αυτοί ήσαν ένοχοι επέμβασης. Ο λόγος αυτός της αντέφεσης δεν ευσταθεί. Στην παράγραφο 14 της Έκθεσης Απαίτησης, αν και κακώς διατυπωμένη, προβάλλεται σαφώς ο ισχυρισμός ότι οι εφεσίβλητοι επενέβησαν στο κτήμα τους (τεμάχιο 22/1) σε βάθος 15 ποδών και αφαίρεσαν ποσότητα νερού, επέμβαση την οποία και συνεχίζουν. Το γεγονός είναι ότι δεν απεδείχθη στην ολότητα του ο ισχυρισμός αυτός, απεδείχθη όμως επέμβαση μόνο ενός τετραγωνικού μέτρου. Το πρωτόδικο Δικαστήριο βρήκε ότι υπήρχε η πιο πάνω επέμβαση απορρίπτοντας τον ισχυρισμό για αφαίρεση ποσότητας νερού. Το ελάχιστο του ισχυρισμού των εφεσειόντων που περιέχεται στην Έκθεση Απαίτησης τους εμπεριέχεται στο ζητούμενο μέγιστο. Ορθά ακόμα το Δικαστήριο επέρριψε ευθύνη στους εφεσιβλήτους αρ. 1 για την επέμβαση αφού υπήρχε μαρτυρία που δεν αμφισβητήθηκε, ότι η δεξαμενή (ντεπόζιτο) που κατά ένα τετραγωνικό μέτρο επενέβαινε στο κτήμα 22/1, ανεγέρθη από το Τμήμα Υδάτων κατόπιν υποδείξεων τους και πληρωμής της δαπάνης. Κατά συνέπεια ο λόγος αυτός της αντέφεσης απορρίπτεται.
Τόσον οι εφεσίβλητοι αρ. 1 όσο και οι εφεσίβλητοι αρ. 2 προσβάλλουν την επιδίκαση εξόδων από το Δικαστήριο υπέρ των εφεσειόντων. Ισχυρίζονται ότι οι εφεσείοντες απέτυχαν στο μέγιστο και κύριο μέρος της απαίτησής τους και κατά συνέπεια το Δικαστήριο έπρεπε να ασκήσει τη διακριτική του εξουσία υπέρ των ιδίων και να επιδικάσει τα έξοδα υπέρ τους. Ισχυρίζονται ότι οι εφεσίβλητοι υπερασπίζονταν σε αγωγή στην κλίμακα £10.000-£25.000 και τελικά επεδικάσθη ποσό αποζημιώσεων μόνο £10,-. Διαπιστώνουμε ότι πράγματι το μέγιστο και κύριο μέρος της απαίτησης των εφεσειόντων απέτυχε. Έχει επιτύχει μόνο στο ελάχιστο που απαιτούσε και μάλιστα με επιδίκαση ονομαστικών αποζημιώσεων εκ £10,-.
Όπως αναφέρεται στον Winfield and Jolowicz on Tort, 9η έκδοση, στη σελίδα 565, σε περιπτώσεις που επιδικάζονται μόνο ονομαστικές αποζημιώσεις, το Δικαστήριο έχει την ευχέρεια να στερήσει τον ενάγοντα των εξόδων του, ή ακόμη να τον καταδικάσει στην πληρωμή των εξόδων της άλλης πλευράς (Βλέπε: Anglo-Cyprian Trade Agencies Ltd. v. Paphos Wine Industries Ltd. [1959] 1 All E.R. 873 και Παπακοκκίνου και Άλλες ν. Θεοδοσίου (πιο πάνω)).
Στην παρούσα υπόθεση το πρωτόδικο Δικαστήριο, επιδικάζοντας πλήρη έξοδα υπέρ των εφεσειόντων δεν άσκησε ορθά τη διακριτική του εξουσία, ούτε και την αιτιολόγησε. Η διαταγή για τα έξοδα πρέπει να παραμεριστεί και να αντικατασταθεί με διαταγή όπως η κάθε πλευρά επωμισθεί τα δικά της.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η αντέφεση των εφεσιβλήτων αρ. 1, επιτυγχάνει μερικώς όσον αφορά τα έξοδα.
Η αντέφεση των εφεσιβλήτων αρ. 2 επιτυγχάνει.
Η διαταγή για έξοδα στην πρωτόδικη διαδικασία ακυρώνεται και αντικαθίσταται με διαταγή όπως η κάθε πλευρά επωμισθεί τα δικά της έξοδα.
Δεν εκδίδεται καμιά διαταγή για έξοδα όσον αφορά είτε την έφεση είτε τις αντεφέσεις.
H έφεση απορρίπτεται. H αντέφεση των εφεσιβλήτων 1 επιτυγχάνει μερικώς. H αντέφεση των εφεσιβλήτων 2 επιτυγχάνει.