CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(1998) 1 ΑΑΔ 2138

Ρ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Στις 7/12/1994 το φορτηγό αυτοκίνητο του εφεσείοντα JZ405 ήταν σταθμευμένο σε περιβόλι στον Πύργο Λεμεσού για να φορτώσει γκρέιπφρουτ. Το φορτηγό είχε κάσια με σιδερένιες πόρτες, φύλλα, δύο σε κάθε πλευρά, που άνοιγαν στο πλάι. Κοντά στο αυτοκίνητο, σε μικρή απόσταση, υπήρχαν γυναίκες οι οποίες τοποθετούσαν τα γκρέιπφρουτ σε κιβώτια τα οποία ακολούθως φορτώνονταν στο αυτοκίνητο. Μεταξύ των γυναικών ήταν και η τριτοδιάδικος-μητέρα του εφεσίβλητου. Σε κάποιο στάδιο, επειδή εξαντλήθηκαν τα κιβώτια, ο εφεσείων ανέβηκε πάνω στην κάσια του αυτοκινήτου για να ρίξει κάτω άλλα. Ενώ κατέβαζε την πλαϊνή σιδερένια πόρτα του φορτηγού αυτή έπεσε προς τα κάτω και χτύπησε τον εφεσίβλητο, ηλικίας πέντε ετών, ο οποίος, εκείνη τη στιγμή, βρισκόταν στο πίσω μέρος του φορτηγού παίζοντας με την αλυσίδα της πόρτας. Ως αποτέλεσμα του χτυπήματος ο εφεσίβλητος υπέστη διάφορες σωματικές βλάβες.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού άκουσε την εκατέρωθεν μαρτυρία, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι την αποκλειστική ευθύνη για το δυστύχημα έφερε ο εφεσείων λόγω αμέλειας και παράβασης νόμιμου καθήκοντος έναντι του εφεσίβλητου. Ακολούθως, αφού έλαβε υπόψη την ιατρική μαρτυρία που είχε ενώπιόν του σε σχέση με τις σωματικές βλάβες που είχε υποστεί ο εφεσίβλητος, του επιδίκασε £8.000,00 ως γενικές αποζημιώσεις και £40,00 ως ειδικές αποζημιώσεις.

Ο δικηγόρος του εφεσείοντα επικέντρωσε την έφεσή του σε δύο σημεία. Αμφισβήτησε την ορθότητα της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου να αποδώσει στον εφεσείοντα πλήρη ευθύνη για το δυστύχημα. Κατά την εισήγησή του ευθύνη για το δυστύχημα υπείχε και η τριτοδιάδικος-μητέρα του εφεσίβλητου λόγω συντρέχουσας αμέλειας αφού αυτή βρισκόταν κοντά στο φορτηγό όταν το παιδί της έπαιζε με την αλυσίδα και ο κίνδυνος να χτυπηθεί από το άνοιγμα της πόρτας ήταν από πλευράς της ορατός. Αμφισβήτησε, επίσης, την ορθότητα της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου ως προς το ύψος των γενικών αποζημιώσεων. Κατά την εισήγησή του, το ποσό των £8.000,00 που επιδικάστηκε στον εφεσίβλητο ως γενικές αποζημιώσεις είναι υπερβολικό το δε σφάλμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου οφείλεται στον παραλληλισμό της υπόθεσης του εφεσίβλητου με υποθέσεις που δεν προσομοιάζουν, τις υποθέσεις Φοινικαρίδης και ΄Αλλη ν. Γεωργίου και ΄Αλλων [(1991) 1 Α.Α.Δ. 475], και Κυριάκου ν. Δημοκρατίας [(1991) 1 Α.Α.Δ. 1065].

Αναφορικά με τις γενικές αποζημιώσεις κατατέθηκαν εκ συμφώνου δύο ιατρικά πιστοποιητικά. ΄Ενα του Νευροχειρούργου στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας Κ. Κωνσταντινίδη και ένα του Ειδικού Νευρολόγου Ψυχίατρου Χρ. Μέση. Σύμφωνα με τα πιστοποιητικά αυτά, που αποτέλεσαν την ιατρική μαρτυρία στην υπόθεση, ο εφεσίβλητος υπέστη τις ακόλουθες σωματικές βλάβες ως αποτέλεσμα του δυστυχήματος. Κρανιοεγκεφαλικό τραύμα με εμπιεστικό κάταγμα του κρανίου, τρώση της μήνιγγος και θλάση του εγκεφάλου. Εμφάνισε αριστερή ημιπάρεση η οποία παρουσίασε βελτίωση προοδευτικά και δεν είναι πλέον εμφανής. Σύμφωνα με το Νευροχειρούργο Κ. Κωνσταντινίδη, ο οποίος ήταν και ο θεράπων γιατρός του εφεσίβλητου, παρά την προληπτική αντιεπιληπτική αγωγή, η εμφάνιση επιληψίας δεν μπορεί να αποκλεισθεί ενώ, κατά το Νευρολόγο Χρ. Μέση, η πιθανότητα παρουσίασης μετατραυματικής επιληψίας, ανκαι δεν μπορεί να αποκλεισθεί, είναι μηδαμινή. Επιπλέον, σύμφωνα με το γιατρό Χρ. Μέση, ο εφεσίβλητος έχει δυστονικές κινήσεις του λαιμού και της κεφαλής κατά τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Σύμφωνα με τη νομολογία το Εφετείο παρεμβαίνει για διαφοροποίηση του ύψους των γενικών αποζημιώσεων που επιδικάστηκαν πρωτόδικα μόνο στις περιπτώσεις που αυτές κρίνονται ως υπερβολικά χαμηλές ή υπερβολικά ψηλές ή στις περιπτώσεις που καθορίστηκαν πάνω στη βάση λανθασμένης αρχής. Εξάλλου η ίδια νομολογία αποκαλύπτει σταθερή άνοδο του επιπέδου των γενικών αποζημίωσεων, τάση που αντανακλά μεγαλύτερη ευαισθησία για τον ανθρώπινο πόνο. Λαμβάνεται, επίσης, σοβαρά υπόψη η συνεχής μείωση της αξίας του χρήματος. (Βλέπε, μεταξύ άλλων, Paraskevaides (Overseas) Ltd. v. Christofi (1982) 1 C.L.R. 789, Polycarpou v. Adamou (1988) 1 C.L.R. 727, Φοινικαρίδης και ΄Αλλη ν. Γεωγίου και Άλλων (1991) 1 Α.Α.Δ. 475, Παναγή ν. Θεοδώρου (1992) 1(Β) Α.Α.Δ. 1303, Κωνσταντίνου ν. Ιωάννου (1993) 1 Α.Α.Δ. 669, Ορφανίδου ν. Πέρναρου (1994) 1 Α.Α.Δ. 253, Μαυροπετρή ν. Λουκά (1995) 1 Α.Α.Δ. 66, Αλεξάνδρου ν. Λεβέντη, Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 8452, απόφαση δόθηκε στις 24/4/1996, Κωνσταντίνου ν. Γεωργίου και ΄Αλλης, Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 9309, απόφαση δόθηκε στις 28/11/1997 και Κούρρη ν. Παπαδοπούλου, Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 9660, απόφαση δόθηκε στις 27/5/1998.)