|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 1 ΑΑΔ 2184
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 10077
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΑΡΤΕΜΙΔΗ, ΚΡΑΜΒΗ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, ΔΔ.
1. MERCK & CO INC. από τις ΗΠΑ,
2. MERCK SHARP & DOHME B.V. από την Ολλανδία,
3. Μιχαλάκης Ιακωβίδης & Σία, από τη Λευκωσία,
Εφεσείοντες-ενάγοντες,
- ν -
MEDOCHEMIE LTD, από τη Λεμεσό,
Εφεσίβλητοι-εναγόμενοι.
- - - - - -
23 Νοεμβρίου, 1998
.Για τους εφεσείοντες: κ. Αχ. Δημητριάδης.
Για τους εφεσίβλητους: κα Κ. Κακουλλή.
- - - - - -
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ
.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσειο Δικαστής Α. Κραμβής.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ
.: Οι εφεσείοντες είναι οι ενάγοντες στην αγωγή αρ. 4310/96 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με την οποία αξιώνουν από τους εφεσίβλητους αποζημιώσεις και άλλες θεραπείες για ισχυριζόμενη προσβολή ή παραβίαση του Κυπριακού Προνομίου Ευρεσιτεχνίας αρ. 1813 το οποίο βασίζεται στο Προνόμιο Ευρεσιτεχνίας του Ηνωμένου Βασιλείου με αριθμό 351918 που βασίζεται στο Ευρωπαϊκό Προνόμιο Ευρεσιτεχνίας με αριθμό ΕΡΟ 351918.
Οι εφεσίβλητοι με την προσφυγή αρ. 592/96 επιδιώκουν την ακύρωση της διοικητικής πράξης του Εφόρου Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας που αφορούσε την εγγραφή στο Μητρώο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας και έκδοση του πιο πάνω πιστοποιητικού Ευρεσιτεχνίας με αριθμό 1813 στο όνομα των εφεσειόντων αρ. 1 οι οποίοι είναι και το ενδιαφερόμενο μέρος στην προσφυγή.
Οι εφεσίβλητοι κατεχώρησαν αίτηση για αναστολή της διαδικασίας και/ή της εκδίκασης της αγωγής 4310/96 μέχρι την εκδίκαση και/ή έκδοση τελεσίδικης απόφασης από το Ανώτατο Δικαστήριο στην προσφυγή με αρ. 592/96.
Κατόπιν ακροάσεως, το αίτημα για αναστολή της διαδικασίας έγινε δεκτό. Το πρωτόδικο δικαστήριο με ενδιάμεση απόφασή του ημερομηνίας 9.10.97 διέταξε αναστολή της εκδίκασης της αγωγής αρ. 4310/96 μέχρι τελικής εκδίκασης της προσφυγής με αρ. 592/96.
Το σκεπτικό της απόφασης συνοψίζεται στην πιο κάτω περικοπή της προσβαλλόμενης απόφασης:
"Κρίνω ότι η απόφαση στην προσφυγή αν αυτή πετύχει θα καθορίσει τελεσίδικα την Αγωγή ενώ σε περίπτωση αποτυχίας της θα περιορίσει τα μέγιστα τα επίδικα θέματα που εγείρονται με την υπεράσπιση. ΄Οτι η καθυστέρηση των τεσσάρων μηνών που επεδείχθη στην καταχώρηση της αίτησης δεν είναι καθοριστική ούτε τόσο μεγάλη που να ληφθεί σοβαρά υπόψη για άρνηση παραχώρησης του αιτήματος και τούτο σε συνάρτηση με την ήδη διαπιστωθείσα καθυστέρηση συμπλήρωσης των εγγράφων προτάσεων και υποβολής αιτήματος ορισμού εκ μέρους των Εναγόντων.
Το δικαίωμα του Ενάγοντα να τύχει δίκαιης δίκης μέσα σε εύλογο χρόνο δυνάμει του άρθρου 30.3 του Συντάγματος δεν παραγνωρίζεται. Συνεκτιμώντας όμως όλα τα πιο πάνω σε συνδυασμό με την ύπαρξη δεσμευτικού διατάγματος του Δικαστηρίου που κατοχυρώνει τα δικαιώματα των Εναγόντων κατά την εκκρεμοδικία με οδηγούν στο να καταλήξω ότι συγκεκριμένη χρονική αναστολή της διαδικασίας δεν πλήττει ανεπανόρθωτα τα δικαιώματα των Εναγόντων. Η εκδίκαση της Προσφυγής που σημειωτέον συνιστά διαδικασία άνευ μαρτυρίας δεν
διαφαίνεται από την πρακτική που ακολουθείται στο Ανώτατο Δικαστήριο ότι θα καθυστερήσει για πολύ.Από την άλλη συμφωνώ με την κα Κακουλλή ότι αντίθετα αν προηγηθεί η εκδίκαση της Αγωγής η Εναγόμενη εταιρεία θα στερηθεί της κύριας υπεράσπισης της εφόσο το Δικαστήριο δεν θα έχει δικαιοδοσία να εξετάσει τα εγειρόμενα εκεί θέματα.
Σημειώνω ακόμα ότι δέχομαι ότι τυχόν εκδίκαση της Αγωγής θα οδηγήσει σε σπατάλη δικαστικού χρόνου και χρήματος εφόσον είναι εύκολα προδιαγραφόμενο το ενδεχόμενο αναμονής της έκβασης της προσφυγής για επαναπροσδιορισμό της παραπέρα πορείας των διαδίκων (π.χ. αίτηση αναστολής εκτέλεσης σε περίπτωση καταχώρησης έφεσης εναντίον της πρωτόδικης απόφασης σε συνδυασμό και με τυχόν εκκρεμοδικία της Προσφυγής κ.λ.π.).
Σημειώνω επιπρόσθετα ότι οι θεραπείες που αξιώνονται με την Αγωγή είναι κατά κύριο λόγο η έκδοση Διαταγμάτων."
Η εγγενής εξουσία του Δικαστηρίου να διατάσσει την αναστολή της διαδικασίας ή της εκδίκασης εκκρεμούσας αγωγής εξασκείται με φειδώ και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Βλ.
Halsbury's Laws of England, 4η έκδ., τόμος 47, σελ. 323. Η κρατούσα πρακτική είναι ότι οι αγωγές δεν πρέπει να αναστέλλονται εκτός αν συντρέχουν λόγοι οι οποίοι πέρα από κάθε λογική αμφιβολία καθιστούν αναγκαία την αναστολή. Βλ. The Municipality of Limassol v. Archbishop of Cyprus (1981) 1 CLR 445 στη σελίδα 452.Στην Παπακόκκινου κα ν. Γενικές Ασφάλειες Κύπρου, Πολ. Εφ. 9716/13.6.97 αναφέρεται:
"Κατ΄ αρχήν, σύμφωνα με το άρθρο 47 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, αναστολή χωρεί σε σχέση μόνο με την εκτέλεση απόφασης όχι με τη συνέχιση της εξέλιξης της μη συμπληρωθείσας διαδικασίας. Το ίδιο, καθώς νομολογήθηκε, είναι το αποτέλεσμα και δυνάμει του κ. 18 της Δ.35: βλ.
Βλ. επίσης Αντζολέττα Χ"Ιωσήφ ν. Αννας Πετρίχου, Πολ. Εφ. 9975/23.2.98.
Ο τρόπος με τον οποίο η πρωτόδικος Δικαστής προσέγγισε το θέμα για να καταλήξει στην απόφαση για αναστολή κάθε περαιτέρω διαδικασίας στην αγωγή μέχρι την τελική εκδίκαση της προσφυγής υπ΄ αριθμ. 592/96 βρίσκεται σε αντίθεση προς την πάγια νομολογία η οποία υπάρχει επί του θέματος.
Στην προκείμενη περίπτωση δεν είχαν καταδειχθεί λόγοι οι οποίοι πέρα από κάθε λογική αμφιβολία καθιστούσαν αναγκαία την αναστολή. Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε η πρωτόδικος δικαστής ότι "η απόφαση στην προσφυγή αν αυτή πετύχει θα καθορίσει τελεσίδικα την αγωγή ενώ σε περίπτωση αποτυχίας της θα περιορίσει τα μέγιστα τα επίδικα θέματα που εγείρονται με την υπεράσπιση" είναι εσφαλμένο. Το ενδεχόμενο επηρεασμού των δικαιωμάτων των διαδίκων στην παρούσα υπόθεση από το οποιοδήποτε αποτέλεσμα στην προσφυγή είναι απομακρυσμένο.
Η έφεση επιτυγχάνει. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Τα έξοδα, τόσο πρωτόδικα όσο και έφεσης, να είναι υπέρ των εφεσειόντων.
Δ.
Δ.
Δ.
ΑΦ.