ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Χαράλαμπος Δημητρίου

και

Μάριος Χαραλάμπους

_ _ _ _ _ _ _ _

Για τον Εφεσείοντα: Κος. Π. Πετράκης.

Για τον Εφεσίβλητο: Κα. Στ. Ερωτοκρίτου.

_ _ _ _ _ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ _

΄Οπως διαπίστωσε το πρωτόδικο δικαστήριο, ενώ τα δύο οχήματα εχώριζε απόσταση γύρω στα 30 μέτρα, ο εφεσίβλητος κινήθηκε προς τα δεξιά και, αφού πλησίασε τον εφεσείοντα, πήρε το κέντρο περίπου του δρόμου και άρχισε να τον προσπερνά. Προτού ολοκληρωθεί πλήρως το προσπέρασμα ο εφεσείων έκανε ένα ελιγμό προς τα δεξιά στην προσπάθεια του να αποφύγει τη σύγκρουση του με νεκρό σκύλο που βρισκόταν μέσα στην άσφαλτο, 0.60 εκατοστά από το αριστερό άκρο της ασφάλτου. Η ενέργεια αυτή του εφεσείοντα είχε ως αποτέλεσμα να χτυπήσει το μοτοποδήλατο του πάνω στον αριστερό πισινό τροχό του βυτιοφόρου με επακόλουθο τον τραυματισμό του.

Με βάση τα πιο πάνω δεδομένα το πρωτόδικο δικαστήριο, αφού συμπέρανε ότι ο εφεσίβλητος, πάντοτε κατά τη στιγμή της σύγκρουσης, εκινείτο 1.50 έως 2 μέτρα δεξιότερα του εφεσείοντα, έκρινε ότι ο εφεσίβλητος δεν υπείχε καμμία ευθύνη για το δυστύχημα και πως την πλήρη ευθύνη έφερε ο εφεσείων ο οποίος, στην προσπάθεια του να αποφύγει το σκύλο, ελίχθηκε προς τα δεξιά με αποτέλεσμα να προσκρούσει στον αριστερό πισινό τροχό του βυτιοφόρου.

Η συνήγορος του εφεσίβλητου υιοθέτησε την απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου. Αφού υποστήριξε ότι αποκλειστική αιτία του δυστυχήματος ήταν ο προς τα δεξιά ελιγμός του εφεσείοντα, πρόσθεσε ότι, όπως είχαν τα γεγονότα, το δυστύχημα δεν θα απεφεύγετο έστω και αν το βυτιοφόρο εκινείτο ακόμα δεξιότερα του εφεσείοντα.

Δεν συμφωνούμε ούτε με τη θέση του συνήγορου του εφεσείοντα ούτε με τη θέση του συνήγορου του εφεσίβλητου. ΄Εχουμε την άποψη ότι για το δυστύχημα ευθύνονται για αμέλεια τόσο ο εφεσείων όσον και ο εφεσίβλητος. Ευθύνεται ο εφεσείων διότι, ενώ, σύμφωνα με τη μαρτυρία του, τη στιγμή που πρόσεξε το νεκρό σκύλο σε απόσταση 10 ή και περισσότερων μέτρων μπροστά του, ταυτόχρονα πρόσεξε και το βυτιοφόρο να τον ακολουθεί, εν τούτοις δεν προχώρησε σε οποιαδήποτε ενέργεια, με το σηματοδότη ή με το χέρι, ώστε να προειδοποιήσει το βυτιοφόρο, προτού εκείνο αρχίσει να τον προσπερνά, ότι είχε την πρόθεση να κινηθεί δεξιότερα για να αποφύγει το σκύλο. Ευθύνεται όμως και ο εφεσίβλητος. Ως έχει η πραγματική μαρτυρία, η απόσταση που τήρησε από το μοτοποδήλατο ενώ το προσπερνούσε είναι ζήτημα αν εκυμαίνετο γύρω στο 1 μέτρο. Αν ληφθεί υπόψη το μέγεθος του βυτιοφόρου και το γεγονός ότι είναι λογικό να αναμένεται ότι ένα δίκυκλο όχημα, όπως το μοτοποδήλατο, είναι εύκολο να έχει σε κάποια στιγμή απόκλιση από την ευθεία πορεία σε συνάρτηση με το γεγονός ότι ο εφεσίβλητος είχε τη δυνατότητα να κινηθεί πολύ δεξιότερα, αφού μεταξύ της δεξιάς πλευράς του και του δεξιού άκρου της ασφάλτου μεσολαβούσαν 2.70 μέτρα, το συμπέρασμα είναι ότι, υπό τις περιστάσεις, ο εφεσίβλητος οδηγούσε πολύ πλησίον του εφεσείοντα ενώ τον προσπερνούσε. Το κατά πόσο το δυστύχημα δεν θα απεφεύγετο έστω και αν το βυτιοφόρο εκινείτο ακόμα δεξιότερα, όπως υπεστήριξε η συνήγορος του εφεσίβλητου, είναι καθαρά ζήτημα πιθανολόγησης πάνω στο οποίο δεν θα εκφράσουμε άποψη.

Με βάση τις πιο πάνω παρατηρήσεις μας ανατρέπουμε το εύρημα του πρωτόδικου δικαστηρίου ότι για το δυστύχημα υπείχε πλήρη ευθύνη ο εφεσείων. Ευρίσκουμε ότι το δυστύχημα ήταν το αποτέλεσμα της συντρέχουσας αμέλειας και των δύο οδηγών. Καθορίζουμε την ευθύνη στο 60% για τον εφεσίβλητο και στο 40% για τον εφεσείοντα.

΄Υστερα από συμφωνία μεταξύ των μερών, το ποσό που θα εδικαιούτο ο εφεσείων υπό μορφή ειδικών αποζημιώσεων, επί πλήρους ευθύνης, καθορίστηκε στις £400. Το ποσό των £700 καθορίστηκε από το δικαστήριο ως το εύλογο ποσό που θα εδικαιούτο ο εφεσείων υπό μορφή γενικών αποζημιώσεων, πάντοτε επί πλήρους ευθύνης.

Ενόψει του καταμερισμού της ευθύνης, όπως τον καθορίσαμε, επιδικαζόνται υπέρ του εφεσείοντα τα ακόλουθα ποσά:-

(α) £420 ως γενικές αποζημιώσεις με τόκο προς 6% ετήσια από την ημερομηνία που εγεννήθη το αγώγιμο δικαίωμα, δηλαδή από 9/8/1993, μέχρι 29/11/1996, ημερομηνία έναρξης της ισχύος του Νόμου 101(Ι) του 1996, και από 29/11/1996 με τόκο προς 8% ετήσια μέχρι τελικής αποπληρωμής.

(β) £240 ως ειδικές αποζημιώσεις με τόκο προς 6% ετήσια για το ήμισυ της πιο πάνω περιόδου (9/8/1993 μέχρι 29/11/1996) και από 29/11/1996 με τόκο προς 8% μέχρι τελικής αποπληρωμής.

Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα στην ανάλογη κλίμακα πρωτόδικα και κατ΄ έφεση.

Δ.

Δ.

Δ.

/ΜΝ