|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 1 ΑΑΔ 1411
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΝΑΥΤΟΔΙΚΕΙΟΥ
ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ
στην ΑΓΩΓΗ ΝΑΥΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΡ. 121/97
ΕΝΩΠΙΟΝ
: ΠΙΚΗ, Π., ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, ΚΑΛΛΗ, ΚΡΟΝΙΔΗ, ΚΡΑΜΒΗ, Δ/στώνΜεταξύ
:-VECTOR ONEGA A.G., εκ Λιχτενστάιν 6 Heligensereuz Fl-9490 VADUZ,
Εναγόντων-Καθ' ων η Αίτηση
- και -
1. Του πλοίου M/V GIRVAS υπό σημαία Ρωσίας και
τώρα ευρισκομένου εις το Λιμάνι της Λεμεσού,
2. WHITE SEA & ONEGA SHIPPING COMPANY,
εκ Ρωσίας, PETROZAVODSK, 7 RIGACHIN STREET,
Εναγομένων-Αιτητών
------------------------
23 Ιουλίου, 1998
Για τους Αιτητές - Εναγόμενους: Ρ. Καλλίγερου (κα) μαζί με
Στ. Μουσιούττα (κα).
Για τους Καθ' ων η Αίτηση - Ενάγοντες: Σ. Πίττας.
------------------------
Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ.Μ. Πικής, Π.
------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΙΚΗΣ, Π.: Στις 9 Ιουνίου, 1998, ο Δικαστής, ο οποίος επιλαμβάνεται της αγωγής κατ' αντικειμένου ("in rem"), αποδέχθηκε αίτημα των εναγόντων για την εκτίμηση και πώληση του πλοίου εκκρεμούσης της δίκης. Κατέληξε ότι η πώληση είναι προς το συμφέρον όλων, περιλαμβανομένων και των εναγομένων, των ιδιοκτητών του πλοίου, ενόψει:-
(α) Των διογκούμενων εξόδων φύλαξης του πλοίου, ανερχό-μενων σε £4.500,00 μηνιαίως, πλέον το ισάξιο των μισθών πέντε ναυτικών, μελών του προσωπικού, που ευρίσκονται στο πλοίο, αποτιμούμενων σε $3.000,00 το μήνα.
(β) Της φθίνουσας κατάστασης του πλοίου
(γ) Της αδιαφορίας των πλοιοκτητών για την τύχη του πλοίου.
Τα γεγονότα, που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, αποκάλυψαν ότι οι ιδιοκτήτες όχι μόνο δεν κατέβαλαν το απαιτούμενο ποσό ή εγγύηση για την απελευθέρωση του πλοίου, ΗΠΑ$1.400.000,00, αλλά ούτε έχουν τέτοια πρόθεση.
Με την παρούσα αίτηση, οι εναγόμενοι εξαιτούνται την αναθεώρηση του Διατάγματος του Δικαστηρίου. Το διάβημα βασίζεται στον Κ.165 και έχει ως λόγο την επανεξέταση του αιτήματος για την πώληση του πλοίου.
Ανάλογα με τη θεώρηση του αιτήματος από το εφετείο, η εκδοθείσα διαταγή μπορεί να επικυρωθεί, ή να τροποποιηθεί, ή να ακυρωθεί - (βλ.
Williams & Glyn's Bank v. Kouloumbis (1984) 1 C.L.R. 569. Williams & Glyn's Bank v. Kouloumbis (1984) 1 C.L.R. 674. Williams & Glyn's Bank v. Kouloumbis (1986) 1 C.L.R. 627). ΄Οπως εξηγείται στη σχετικά πρόσφατη απόφασή μας Geto Trading Limited v. Του πλοίου M/V Vladimir Vaslyayev, Αίτηση για Αναθεώρηση Διατάγματος στην Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 56/93, 21/3/96:- (σελ. 4)«Η αναθεώρηση δε συνιστά μέτρο αναγόμενο στη δευτεροβάθμια δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αλλά μορφή αναθεώρησης, επαγόμενη την επανεξέταση του αντικειμένου της διαδικασίας.»
Η πώληση του πλοίου ορίστηκε στις 30 Ιουλίου, 1998. Με μονομερή αίτηση των ιδιοκτητών, ζητήθηκε η αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης για την πώληση του πλοίου μέχρις ότου ακουστεί η αίτηση για αναθεώρηση.
Κρίναμε ορθό όπως ορίσουμε την αίτηση για αναθεώρηση προς ακρόαση, ώστε να καταστεί δυνατή, χωρίς χρονοτριβή, η αντιμετώπιση του ουσιαστικού αιτήματος. Η αναθεώρηση αποστερεί την αίτηση για αναστολή του αντικειμένου της.
Οι αιτητές δεν αμφισβήτησαν την ορθότητα της καθοδήγησης του Δικαστηρίου, ως προς τις αρχές που διέπουν την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου να διατάξει την πώληση πλοίου εκκρεμούσης της δίκης.
Ο Κ. 74 παρέχει εξουσία για την πώληση του πλοίου τόσο μετά όσο και εκκρεμούσης της δίκης. Ανάλογη εξουσία, όπως διαπιστώνει ο Δικαστής ο οποίος επιλήφθηκε σε πρώτο στάδιο του αιτήματος, παρέχεται και στα αγγλικά δικαστήρια. Σχετική είναι η Ord. 50, r.2 των παλαιών Αγγλικών Θεσμών του Δικαστηρίου, η οποία, όπως φαίνεται, αποτέλεσε και το πρότυπο για τον Κ. 74 των Κυπριακών Θεσμών Ναυτοδικείου.
Συνάγεται από τις πρόνοιες του Κ. 74, ότι μπορεί να διαταχθεί η πώληση πλοίου εκκρεμούσης της δίκης, εφόσο αποκαλυφθεί ικανός λόγος, ο οποίος να δικαιολογεί το μέτρο αυτό. Καλός μπορεί να θεωρηθεί λόγος ο οποίος προάγει το σκοπό για τον οποίο παρέχεται η εξουσία, που δεν είναι άλλος από την προστασία του αντικειμένου της σύλληψης, του πλοίου, από τη φθορά που επιφέρει ο χρόνος και από τα έξοδα για τη φύλαξή του ενώ τελεί σε αδράνεια.
Η πώληση του πλοίου εκκρεμούσης της δίκης αποτελεί εξαιρετικό μέτρο, όπως διαπιστώνεται στη Williams & Glyn's Bank Ltd. v. Ship 'Maria' (1983) 1 C.L.R. 773, (απόφαση Σαββίδη, Δ.), στην οποία το Δικαστήριο πραγματεύεται σε έκταση τις αρχές που διέπουν την άσκηση της εξουσίας που παρέχεται από τον Κ. 74 - (βλ., επίσης Almyr Maritime S.A. v. The Cargo on Board the Ship 'Almyrta' (1975) 1 C.L.R. 116, 118, (απόφαση Α. Λοΐζου, Δ.), και Kyrmizoudes v. Ship 'Philipoupolis' (1978) 1 C.L.R. 526, (απόφαση Τριανταφυλλίδη, Π.). Η πώληση του πλοίου δεν αποτελεί το φυσικό επακόλουθο της σύλληψής του ή της προοπτικής κράτησής του για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα. Καθίσταται, όμως, παραδεκτό μέτρο, εφόσο αποκαλυφθούν λόγοι που την επιβάλλουν, προς διαφύλαξη της αξίας του πλοίου.
Η παράλειψη του ιδιοκτήτη του πλοίου να το απελευθερώσει, καθώς και η αδιαφορία για την τύχη του ενώ τελεί υπό σύλληψη, αποτελούν παράγοντες οι οποίοι κατατείνουν υπέρ της πώλησης εκκρεμούσης της δίκης. Τα έξοδα συντήρησής του κατά την ίδια περίοδο, σε συσχετισμό προς την αξία του πλοίου, αποτελούν άλλο παράγοντα, ο οποίος τείνει να δικαιολογήσει την πώληση. ιδιαίτερα όπου καταφαίνεται ότι η αντιμετώπισή τους θα μειώσει ουσιωδώς την καθαρή αξία του πλοίου. Και τούτο, πάντα σε συνάρτηση προς το ύψος της απαίτησης των εναγόντων, που, στην προκείμενη περίπτωση, υπερβαίνει σημαντικά το ένα εκατομμύριο δολάρια Αμερικής.
΄Οπως και ο Δικαστής, ο οποίος επιλήφθηκε του αιτήματος σε πρώτο στάδιο, έτσι και εμείς διαπιστώνουμε ότι οι ιδιοκτήτες επέδειξαν αδιαφορία για την τύχη του πλοίου μετά τη σύλληψή του, η οποία προκύπτει από την παράλειψή τους να το απελευθερώσουν και την απουσία οποιασδήποτε ένδειξης ότι θα το πράξουν στο μέλλον. Τα διογκούμενα έξοδα συντήρησης τείνουν να μειώσουν την αξία του πλοίου, ως αντικειμένου για την ικανοποίηση των απαιτήσεων των εναγόντων. Η αξία αυτή, κατά τα προϋπολογιζόμενα, δεν υπερβαίνει την αξία της απαίτησης. Οι ιδιοκτήτες του πλοίου δεν επέδειξαν σπουδή στην προβολή της υπεράσπισης της απαίτησης. Την 1η Δεκεμβρίου, 1997, το Δικαστήριο διέταξε την υποβολή υπεράσπισης μέσα σε τέσσερις εβδομάδες. Οι πλοιοκτήτες δε συμμορφώθηκαν. Στις 8 Ιανουαρίου, 1998, διατάχθηκαν εκ νέου να καταχωρίσουν την υπεράσπισή τους σε τρεις εβδομάδες, πράγμα που δεν έπραξαν μέχρι σήμερα.
Στις 8 Ιανουαρίου, 1998, υποβλήθηκε η αίτηση για την πώληση του πλοίου εκκρεμούσης της δίκης.
Στις 22 Ιανουαρίου, 1998, οι ιδιοκτήτες υπέβαλαν αίτηση για την αναστολή της διαδικασίας, ενόψει της ύπαρξης ρήτρας διαιτησίας, αίτηση η οποία ακόμη εκκρεμεί.
Στις 10 Απριλίου, 1998, το Δικαστήριο διέταξε όπως οι δύο αιτήσεις ακουστούν με τη σειρά που υποβλήθηκαν.
Η ακρόαση της αίτησης της 8ης Ιανουαρίου, 1998, των εναγόντων οδήγησε στην έκδοση του Διατάγματος, το οποίο τυγχάνει αναθεώρησης στην παρούσα διαδικασία.
Κρίνουμε το Διάταγμα για την πώληση του πλοίου δικαιολογημένο και, κατ' ακολουθίαν, επικυρώνουμε την απόφαση για την πώλησή του.
Π.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΜΠ