|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 1 ΑΑΔ 1633
8 Δεκεμβρίου, 1997
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ/στές]
KIMON TUTORIAL CENTRE (ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ) ΛΤΔ,
Εφεσείοντες-Εναγόμενοι,
v.
EΛΛΗΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΚΑΙ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΠΩΝΥΜΙΑ
G. E. ENGLISH CENTRE ΚΑΙ/ 'Η PRIVATE INSTITUTE G. E. ENGLISH CENTRE,
Εφεσιβλήτων-Εναγόντων.
(Πoλιτική Έφεση Αρ. 9725).
Πολιτική Δικονομία — Έφεση — Επαναφορά έφεσης η οποία απορρίφθηκε λόγω μη καταβολής του ποσού που απαιτείται για την ετοιμασία των πρακτικών, Δ.35, θ.1 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Kανονισμών — Επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου που είναι απεριόριστη και ασκείται με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε υπόθεσης — Στην παρούσα υπόθεση κρίθηκε ότι υπήρχε λόγος για άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Εφετείου υπέρ της επαναφοράς της έφεσης.
Οι δικηγόροι των εφεσειόντων απέστειλαν σε δικηγορικό γραφείο στη Λευκωσία με το οποίο συνεργάζονταν, το ποσό των ΛΚ5 για να καταβληθεί στο Πρωτοκολλητείο για ετοιμασία των πρακτικών της έφεσης. Η δικηγορική υπάλληλος του εν λόγω γραφείου παρέλειψε να το καταθέσει με αποτέλεσμα η έφεση να απορριφθεί. Με την παρούσα αίτηση ζήτησαν την επαναφορά της.
Ο συνήγορος των εφεσιβλήτων έφερε ένσταση στην αίτηση.
Ο συνήγορος των εφεσειόντων στήριξε την αίτησή του στο ισχυρισμό ότι η παράλειψη καταχώρησης ήταν αποτέλεσμα καλόπιστου λάθους και κάλεσε το Δικαστήριο να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια και να εκδόσει το αιτούμενο διάταγμα.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το θέμα υπάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, η οποία σύμφωνα με τη νομολογία είναι απεριόριστη, η άσκηση της όμως εξαρτάται από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε υπόθεσης.
2. Η συμμόρφωση των διαδίκων με τις προθεσμίες που τίθενται από τους θεσμούς είναι επιβεβλημένη, προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων της δικαιοσύνης, ενώ η διαδικασία αυτή δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για καθυστέρηση του επιτυχόντος διαδίκου.
3. Ο λόγος για τον οποίο έλαβε χώρα η παράλειψη της δικηγορικής υπαλλήλου στην παρούσα υπόθεση, δεν έχει ουσιαστικά εξηγηθεί στο Δικαστήριο. Θα πρέπει να είναι το αποτέλεσμα εσφαλμένης εντύπωσης με την οποία αυτή παρέμεινε.
4. Υπήρξαν περιπτώσεις που το Ανώτατο Δικαστήριο ανεγνώρισε ότι η αμέλεια ή η παράλειψη του δικηγόρου του αιτητή, μπορούσε να αποτελέσει ικανοποιητική δικαιολογία. Η παρούσα υπόθεση είναι μια τέτοια περίπτωση.
5. Κάθε περίπτωση αποφασίζεται με βάση τα δικά της γεγονότα. Στην παρούσα περίπτωση, τα ακόλουθα γεγονότα συνηγορούν υπέρ της έγκρισης της αίτησης:
α) Ο δικηγόρος που χειριζόταν την υπόθεση έλαβε όλα τα δέοντα μέτρα για έγκαιρη καταβολή του ποσού. Tα μέτρα αυτά ήταν:
i. Επικοινώνησε με κατάλληλο πρόσωπο στο οποίο εμπιστεύτηκε τη διεκπεραίωση του θέματος και έλαβε διαβεβαιώσεις για την πληρωμή του ποσού.
ii. Μόλις διαπιστώθηκε η μη καταβολή του ποσού, και η απόρριψη της έφεσης, καταχώρησε αμέσως σχετική αίτηση.
β) Η παράλειψη δεν οφειλόταν στο γραφείο του δικηγόρου των εφεσειόντων, αλλά σε άλλο γραφείο το οποίο είχαν κάθε λόγο να εμπιστεύονται.
γ) Με πρόσφατη τροποποίηση το Ανώτατο Δικαστήριο κατήργησε το συγκεκριμένο θεσμό και υιοθέτησε μια πιο πρακτική προσέγγιση.
Η αίτηση εγκρίθηκε. Η έφεση επαναφέρθηκε με έξοδα σε βάρος των αιτητών.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Georghiou v. Republic (1968) 1 C.L.R. 411,
HadjiMichael v. Karamichael and Others (1967) 1 C.L.R. 61,
Σολιάτης & Συνεργάται v. Χριστοδουλίδη (1990) 1 A.A.Δ. 1162,
Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος v. Χριστοφόρου (1993) 1 Α.Α.Δ. 470,
Vipa Pika Disco Ltd και Άλλοι v. Happy Streets Disco Ltd (1993) 1 Α.Α.Δ. 1064,
Stylianou v. Nicola and Another (1969) 1 C.L.R. 369,
Pavlou and Another v. Cacoyiannis and Others (1963) 2 C.L.R. 405.
Aίτηση.
Aίτηση από τους εφεσείοντες για επαναφορά της έφεσης Aρ. 9725, η οποία απορρίφθηκε, λόγω της μή καταβολής του ποσού των £5 που απαιτείται για την ετοιμασία των πρακτικών.
Α. Κουκούνης, για τους Εφεσείοντες.
Δ. Χατζηνέστορος, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv.vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα διαδικασία οι εφεσείοντες αξιώνουν διάταγμα για επαναφορά της παρούσας έφεσης που απορρίφθηκε λόγω μη καταβολής του ποσού των £5 που απαιτείτο για ετοιμασία των πρακτικών βάσει της Δ.35, θ.1 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, θεσμός που στο μεταξύ αντικαταστάθηκε με άλλο λιγότερο δραστικό.
Στην ένορκο δήλωση που συνοδεύει την αίτηση αναφέρεται ότι αμέσως μετά τη λήψη της σχετικής ειδοποίησης του Πρωτοκολλητή, οι δικηγόροι των εφεσειόντων απέστειλαν σε δικηγορικό γραφείο στη Λευκωσία με το οποίο συνεργάζονται, το ποσό με γραπτές οδηγίες για την καταβολή του. Σε τηλεφωνική επικοινωνία η υπάλληλος του γραφείου αυτού διαβεβαίωσε τους δικηγόρους των εφεσειόντων ότι το ποσό καταβλήθηκε στο Πρωτοκολλητείο. Σε μεταγενέστερο στάδιο και ειδικότερα στις 30.5.1997, οι δικηγόροι των εφεσειόντων πληροφορήθηκαν από Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, ενώπιον του οποίου είχαν υποβάλει αίτηση για προσωρινό διάταγμα, ότι η έφεση είχε απορριφθεί λόγω μη καταβολής του προβλεπόμενου ποσού. Αμέσως υποβλήθηκε η παρούσα αίτηση.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσιβλήτων έφερε ένσταση στην αίτηση, στην ένορκο δήλωση δε που συνοδεύει την ένστασή του αναφέρει ότι σχετική έρευνα που έκανε στο Πρωτοκολλητείο του Ανωτάτου Δικαστηρίου επιβεβαίωσε ότι το ποσό, παρά τις διαβεβαιώσεις της δικηγορικού υπαλλήλου και τους ισχυρισμούς του δικηγόρου των εφεσειόντων, δεν είχε πληρωθεί.
Κατά την ενώπιόν μας διαδικασία έδωσαν μαρτυρία τόσο ο κ. Γιώργιος Κουκούνης, ένας από τους δικηγόρους των εφεσειόντων και το πρόσωπο που προέβη στην ένορκο δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, όσο και η κα Κούλλα Στυλιανού, δικηγορική υπάλληλος στο γραφείο επιδόσεως των δικηγόρων των εφεσειόντων. Τόσο ο κ. Κουκούνης όσο και η κα Στυλιανού ουσιαστικά κατέθεσαν ότι εκ λάθους η κα Στυλιανού θεώρησε και γι' αυτό πληροφόρησε σχετικά και τον κ. Κουκούνη, ότι είχε προβεί στη σχετική καταχώρηση και μόλις τον Ιούνιο ή Ιούλιο του 1997, ύστερα από τηλεφώνημα του κ. Κουκούνη και σχετική έρευνα στο Πρωτοκολλητείο διαπιστώθηκε ότι η καταχώρηση δεν είχε γίνει.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσειόντων στήριξε την αίτησή του στον ισχυρισμό ότι η παράλειψη καταχώρησης ήταν αποτέλεσμα καλόπιστου λάθους γιατί δόθηκε πίστη στη διαβεβαίωση της δικηγορικής υπαλλήλου του γραφείου με το οποίο συνεργάζονται στη Λευκωσία. Ο κ. Κουκούνης κάλεσε το Δικαστήριο να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ του και να εκδόσει το αιτούμενο διάταγμα. Αντίθετα ο δικηγόρος των εφεσιβλήτων, αφού αναφέρτηκε στη νομολογία, κάλεσε το Δικαστήριο να απορρίψει την αίτηση.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το θέμα υπάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου. Στην πλούσια επί του σημείου νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου επαναλαμβάνεται συνεχώς ότι η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου είναι απεριόριστη, η άσκησή της όμως εξαρτάται από τα ιδιαίτερα περιστατικά της κάθε υπόθεσης.
Κατά καιρούς το Ανώτατο Δικαστήριο αναγνώρισε σε μερικές περιπτώσεις ότι η αμέλεια ή παράλειψη του δικηγόρου του αιτητή μπορεί να αποτελέσει ικανοποιητική δικαιολογία για άσκηση της διακριτικής ευχέρειας υπέρ της παράτασης του χρόνου για καταχώρηση έφεσης, επισημαίνοντας συνάμα ότι αυτό δεν αποτελεί και τον κανόνα (Niki Georghiou v. Republic (1968) 1 C.L.R. 411. Βλέπε επίσης Εrini Costa Hji Michael v. Maria Karamichael and Others (1967) 1 C.L.R. 61). Aπό την άλλη, όπως αναφέρεται και στην υπόθεση Σολιάτης & Συνεργάται v. Ανδρέα Χριστοδουλίδη, Αίτηση αρ. 144/90, ημερ. 27.12.1990, δεν υπάρχει νομολογία που να δείχνει ότι η παράλειψη ή αμέλεια του δικηγόρου να καταχωρήσει εμπρόθεσμα την έφεσή του μπορεί να θεωρηθεί από μόνη της ως ικανοποιητικός λόγος για την άσκηση της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου υπέρ της παράτασης της προθεσμίας (βλέπε επίσης Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος v. Χριστάκη Σταύρου Χριστοφόρου, Αίτηση στην Π.Ε. 8818, ημερ. 25.6.1993).
Στην υπόθεση Vipa Pika Disco Ltd και Άλλων v. Happy Streets Disco Ltd, Π.Ε. 8924, ημερ. 30.12.1993, τονίζεται ότι οι διάδικοι πρέπει να συμμορφώνονται με τις προθεσμίες που τίθενται από τους θεσμούς, γιατί η τήρησή τους εξυπηρετεί τα συμφέροντα της δικαιοσύνης, ενώ η διαδικασία αυτή δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για καθυστέρηση του επιτυχόντος διάδικου.
Η εκ παραδρομής παράλειψη του δικηγορικού υπαλλήλου να πληροφορήσει το δικηγόρο σχετικά με την κατάσταση της έφεσης που τελικά απορρίφθηκε με βάση τη Δ.35, θ.22 για παράλειψη πρόωθησής της, θεωρήθηκε ότι δεν αποτελούσε ικανοποιητικό λόγο για επαναφορά της (Georghios Stylianou v. Yiannis Nicola and Another (1969) 1 C.L.R. 369).
Επίσης, σε αίτηση για παράταση του χρόνου για καταχώρηση έφεσης αποφασίστηκε ότι η παράλειψη του δικηγόρου ή του διάδικου να προβεί στα δέοντα διαβήματα για την καταχώρηση έφεσης μέσα στην καθοριζόμενη από τους Κανονισμούς προθεσμία, δεν αποτελεί ικανοποιητικό λόγο για άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ του (Areti Pavlou and Another v. George P. Cacoyiannis and Others (1963) 2 C.L.R. 405).
Στην παρούσα υπόθεση είναι φανερό ότι η μη συμμόρφωση ήταν αποτέλεσμα κακής συνεννόησης ή ακόμα και λάθους της δικηγορικής υπαλλήλου που ανέλαβε τη διεκπεραίωση. Παρόλον ότι ο κ. Κουκούνης, υπεύθυνος για το χειρισμό της υπόθεσης δικηγόρος, προέβη στα κατάλληλα διαβήματα για να συμμορφωθεί, εν τούτοις η δικηγορική υπάλληλος την οποία εμπιστεύθηκε, για κάποιο λόγο παρέλειψε να καταθέσει στο Πρωτοκολλητείο το προβλεπόμενο από τους Θεσμούς ποσό των £5. Δεν έχει ουσιαστικά εξηγηθεί στο Δικαστήριο ο λόγος για τον οποίο έλαβε χώρα η παράλειψη της δικηγορικής υπάλληλου. Αντιλαμβανόμαστε ότι θα πρέπει να είναι το αποτέλεσμα εσφαλμένης εντύπωσης με την οποία παρέμεινε η κα Στυλιανού.
Μας έχει πάρα πολύ προβληματίσει η στάση που θα πρέπει να τηρήσουμε. Η νομολογία δίδει ευρεία διακριτική ευχέρεια στο Δικαστήριο. Από την άλλη γίνεται αναφορά στην ανάγκη ύπαρξης αντικειμενικών μόνο δυσκολιών. Κάθε περίπτωση κρίνεται από τα ιδιαίτερα της χαρακτηριστικά.
Υπήρξαν περιπτώσεις που το Ανώτατο Δικαστήριο ανεγνώρισε ότι η αμέλεια ή η παράλειψη του δικηγόρου του αιτητή μπορούσε να αποτελέσει ικανοποιητική δικαιολογία. Νομίζουμε ότι η παρούσα υπόθεση είναι μια τέτοια περίπτωση.
Ο δικηγόρος που χειριζόταν την υπόθεση έλαβε όλα τα απαιτούμενα διαβήματα για την έγκαιρη καταβολή του ποσού. Επικοινώνησε με κατάλληλο πρόσωπο στο οποίο εμπιστεύθηκε την διεκπεραίωση και έλαβε διαβεβαιώσεις για την πληρωμή του ποσού. Αργότερα, μόλις διαπιστώθηκε η μη καταβολή και η απόρριψη της έφεσης καταχώρησε αμέσως σχετική αίτηση. Νομίζουμε ότι οι περιστάσεις δικαιολογούν μια επιεική προσέγγιση.
Σημαντικό ρόλο στην απόφασή μας έπαιξε και το γεγονός ότι η παράλειψη δεν οφειλόταν στο γραφείο του κ. Κουκούνη, αλλά σε άλλο γραφείο το οποίο είχαν κάθε λόγο να εμπιστεύονται. Σημειώνουμε επίσης ότι με πρόσφατη τροποποίηση το Ανώτατο Δικαστήριο κατάργησε το συγκεκριμένο θεσμό και υιοθέτησε μια πιο πρακτική προσέγγιση.
Με βάση τα πιο πάνω η αίτηση εγκρίνεται. Η έφεση επαναφέρεται με έξοδα εναντίον των αιτητών.
H αίτηση εγκρίνεται. H έφεση επαναφέρεται με έξοδα κατά των αιτητών.