|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 1 ΑΑΔ 762
9 Ιουλίου, 1997
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4. ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΩΝ 1964 ΩΣ 1991,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ
ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΥ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ
ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 4/6/97 ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΙΑΤΑΧΘΗΚΕ Η ΚΑΤΑΚΡΑΤΗΣΗ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΥ.
(Αίτηση Αρ. 78/97).
Προνομιακά Eντάλματα — Certiorari — Αίτηση για παραχώρηση άδειας καταχώρησης αίτησης με σκοπό την έκδοση εντάλματος certiorari, για ακύρωση διατάγματος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, με το οποίο εγκρίθηκε αίτημα της αστυνομίας για κράτηση αντικειμένων, που κατασχέθηκαν δυνάμει εντάλματος ερεύνης για την περαιτέρω διερεύνηση διάπραξης αδικημάτων από τον αιτητή — Εκ πρώτης όψεως ύπαρξη πλάνης ως προς το νόμο — Παραχώρηση της αιτούμενης άδειας.
Τα αντικείμενα κατασχέθηκαν από τη δισκοθήκη του αιτητή δυνάμει εντάλματος έρευνας, σε σχέση με τη διάπραξη των αδικημάτων της λειτουργίας δισκοθήκης χωρίς άδεια, της μετάδοσης μουσικής μέσω μεγαφώνων και της πώλησης οινοπνευματωδών ποτών. Το Δικαστήριο Πάφου ενέκρινε αίτημα της αστυνομίας για την κράτησή τους για την περαιτέρω διερεύνηση των αδικημάτων.
Ο αιτητής ζήτησε άδεια για καταχώριση αίτησης προς έκδοση διατάγματος certiorari προς ακύρωση του διατάγματος κράτησης των αντικειμένων. Αμφισβήτησε το βάσιμο της δικαιολογίας που δόθηκε και το συσχετισμό των αντικειμένων προς τα αδικήματα. Επίσης ήγειρε θέμα άρνησης φυσικής δικαιοσύνης αφού δεν του δόθηκε η ευκαιρία να ακουστεί, εν όψει του Άρθρου 30 του Συντάγματος. Η επιχειρηματολογία του αφορούσε τα Άρθρα 27 και 32 του Κεφ. 155.
Αποφασίστηκε ότι:
Ούτε η αίτηση της αστυνομίας αλλά ούτε και το πρακτικό του Δικαστηρίου αναφέρονται στο Άρθρο 32(1) του Κεφ. 155 που προσδιορίζει τη φύση της εξουσίας προς κράτηση αντικειμένων που κατάσχονται δυνάμει δικαστικού εντάλματος έρευνας. Αποτέλεσμα αυτού είναι ότι αναδύεται εκ πρώτης όψεως θέμα πλάνης ως προς το νόμο εν όψει και της αναφοράς του δικαστή σε άλλα άρθρα και συγκεκριμένα στα Άρθρα 27(γ)(1) του Κεφ. 155 και 187 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154.
Εν όψει των ανωτέρω η αιτούμενη άδεια κρίθηκε δικαιολογημένη και παραχωρήθηκε.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Concrete Mix Ltd v. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 360,
Περρέλλα Τζεννάρο (Aρ. 2) (1995) 1 A.A.Δ. 692.
Aίτηση.
Aίτηση με την οποία ο αιτητής ζητά άδεια για έκδοση εντάλματος certiorari με σκοπό την ακύρωση του διατάγματος κράτησης διαφόρων αντικειμένων ιδιοκτησίας του αιτητή, το οποίο εκδόθηκε στις 4/6/1997 από το Δικαστήριο Πάφου.
Χ. Αρτέμης, για τον Αιτητή.
KΩNΣTANTINIΔHΣ, Δ.: Aνάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Δυνάμει εντάλματος έρευνας κατασχέθηκε αριθμός αντικειμένων από τη δισκοθήκη του αιτητή σε σχέση με τη διάπραξη των αδικημάτων της χωρίς άδεια λειτουργίας της δισκοθήκης, της μετάδοσης μουσικής μέσω μεγαφώνων και της πώλησης οινοπνευματωδών ποτών. Αυτά περιγράφονται ως δέκα μεγάφωνα διαφόρων τύπων, 155 δίσκοι C.D., 13 δίσκοι "pick-up", ένα "CD-player", δύο "amplifiers", ένα "Channel Master", ένα "Grammofonon", ένα Μικρόφωνο και μια κονσόλα. Την επομένη, δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου ενέκρινε αίτημα της αστυνομίας για την κράτησή τους "για την περαιτέρω διερεύνηση των αδικημάτων".
Ο αιτητής ζητά άδεια για την καταχώριση αίτησης προς έκδοση διατάγματος certiorari προς ακύρωση του διατάγματος. Αμφισβητεί την ανάγκη κράτησης των αντικειμένων σε σχέση προς τα αδικήματα που εξειδικεύθηκαν και συναφώς το βάσιμο της δικαιολογίας, όπως τη χαρακτηρίζει, που δόθηκε. Ως προς τά περισσότερα, αρνείται και το συσχετισμό τους καν προς τα αδικήματα και σημειώνει πως δεν του απαγγέλθηκε κατηγορία γι' αυτά. Και προβάλλει την επιπρόσθετη θέση πως το διάταγμα εκδόθηκε κατά παράβαση κανόνα της φυσικής δικαιοσύνης αφού δεν του δόθηκε η ευκαιρία να ακουστεί ενόψει του Άρθρου 30 του Συντάγματος το οποίο, όπως εισηγείται, καλύπτει την περίπτωση όσο και αν ο περί Ποινικής Δικονομίας Νόμος Κεφ. 155 (όπως μεταφράστηκε και ενοποιήθηκε) δεν επιβάλλει τέτοια υποχρέωση.
Η επιχειρηματολογία του αφορούσε στα άρθρα 27 και 32 του Κεφ. 155. Το πρώτο ρυθμίζει τα της έκδοσης εντάλματος έρευνας και, μεταξύ άλλων, της δυνάμει του κατάσχεσης αντικειμένων. Το δεύτερο ρυθμίζει τα της κράτησής τους από εκεί και πέρα και είναι σε σχέση προς την εξουσία που αυτό παρέχει που αναφέρεται η αίτηση. Πτυχές της έννοιας και του συσχετισμού των δυο άρθρων εξετάστηκαν στην υπόθεση Concrete Mix Ltd v. Aστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 360. Αφορούσε στις προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 32(3) για "αποδέσμευση των αντικειμένων από την αστυνομική φύλαξη" αλλά έγινε και αναφορά στο άρθρο 32(1). Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα από τη σελίδα 366.
"Οι διατάξεις που αφορούν την κατάσχεση και κράτηση αντικειμένων (για ανακριτικούς και αποδεικτικούς σκοπούς) είναι ταξινομημένες με χρονολογική σειρά η οποία αντανακλά τα τρία ξεχωριστά στάδια που οριοθετούνται και ρυθμίζονται από το νόμο. Το άρθρο 27 διέπει την εξουσία για την κατάσχεση αντικειμένων. Αυτά μπορεί να κατασχεθούν κατά την εκτέλεση εντάλματος ερεύνης εφόσο η εξέτασή τους κρίνεται αναγκαία για τους σκοπούς της αστυνομικής έρευνας. Η κατάσχεση αντικειμένου, βάσει του άρθρ. 27, παρέχει μόνο περιορισμένο δικαίωμα κράτησης, μέχρι την παρουσίασή του, το συντομότερο δυνατό, ενώπιον του Δικαστηρίου, όπως προβλέπεται στο άρθρο 32(1) του νόμου. Κριτής της αναγκαιότητας της περαιτέρω κράτησης του αντικειμένου για τους σκοπούς των ανακρίσεων και μελλοντικής ποινικής διαδικασίας, είναι το Δικαστήριο. Οι πρόνοιες του άρθρ. 32(1) παρέχουν διακριτική ευχέρεια στο Δικαστήριο να διατάξει την κράτηση και φύλαξη κατασχεθέντος αντικειμένου από τις αστυνομικές Αρχές μέχρι και την αποπεράτωση ποινικής διαδικασίας η οποία ήθελε προκύψει από τις αστυνομικές έρευνες."
Εν τούτοις, το αίτημα της αστυνομίας για κράτηση των αντικειμένων, στηρίχθηκε στο άρθρο 27(γ)(ι) του Κεφ. 155. Και ο δικαστής, με τη σύντομη αιτιολόγηση της διαταγής που εξέδωσε, αναφέρθηκε στο ίδιο, με παραπομπή και στη σελίδα 27 του Criminal Procedure in Cyprus των Λοΐζου και Πική. Όπου συζητούνται οι προϋποθέσεις έκδοσης εντάλματος έρευνας. Επίσης, στο άρθρο 187 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 οπότε και επιτείνονται τα ερωτηματικά.
Το άρθρο 187(4) και (5) του Κεφ. 154 εισάγει ιδιαίτερο μηχανισμό που απολήγει σε δυνατότητα έρευνας χωρίς δικαστικό ένταλμα, όμως σαφώς δεν διεξάχθηκε εδώ έρευνα δυνάμει του. Και, πάντως, και σε εκείνη την περίπτωση, αντικείμενο μπορεί να κατασχεθεί και πάλιν όμως για "να τύχει μεταχείρισης με τον ίδιο τρόπο που θα τύγχανε, αν ήταν πράγμα που κατασχέθηκε κατά τη διάρκεια έρευνας δυνάμει εντάλματος". Αν δε είχαμε διαδικασία στη βάση της οποίας βρισκόταν το άρθρο 187, θα προέκυπτε και το ζήτημα της ουσιαστικής του εμβέλειας. Αφού, όπως υπέβαλε και ο αιτητής, αυτό το άρθρο καλύπτει μόνο τηλεβόα, μεγάφωνο, ενισχυτή ήχου ή άλλο όργανο που αυτόματα, μηχανικά ή ηλεκτρικά ενισχύει ή μεταδίδει ενισχυμένο ήχο.
Δεν υπάρχει αναφορά είτε στην αίτηση της αστυνομίας είτε στο πρακτικό του Δικαστηρίου στο άρθρο 32(1) του Κεφ. 155, που είναι το προσδιοριστικό της φύσης της εξουσίας προς κράτηση αντικειμένων που κατάσχονται δυνάμει δικαστικού εντάλματος έρευνας. Και αναδύεται εκ πρώτης όψεως ζήτημα πλάνης ως προς το νόμο, εμφανούς στο πρακτικό, αφού η διαταγή για την κράτηση των αντικειμένων εμφανίζεται να μή συναρτήθηκε προς παράγοντες ενταγμένους στο δικαιοδοτικό πλαίσιο του άρθρου 32(1). [βλ. συναφώς Αναφορικά με την αίτηση του Τζεννάρο Περέλλα Πολιτική Έφεση 9169 - 18.7.95]. Πολύ περισσότερο, ενόψει της αναφοράς από το δικαστή στα άλλα άρθρα. Το ζήτημα αυτό αναφύεται ως συναρτημένο προς τους ισχυρισμούς που προβλήθηκαν και, κάτω από αυτές τις συνθήκες, η επίλυσή του αποτελεί προϋπόθεση για την εξέταση των ιδιαίτερων θεμάτων που ήγειρε ο αιτητής σε σχέση με το άρθρο 32(1), περιλαμβανομένων και των αναφερθέντων σε σχέση με τη φυσική δικαιοσύνη. Αυτά θα προκύψουν και θα δικαιολογείται να εξεταστούν εφόσον διαπιστωθεί πως υπάρχει το υπόβαθρό τους. Διαφορετικά, η ενασχόληση με αυτά θα ήταν ακαδημαϊκή.
Παρέχεται η αιτούμενη άδεια. Η αίτηση να καταχωριστεί εντός πέντε ημερών. Να επιδοθεί στον Πρωτοκολλητή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου και στους καθ' ων η αίτηση. Να οριστεί στις 17 Ιουλίου 1997 στις 8.45 π.μ. για οδηγίες ως προς την περαιτέρω πορεία της.
Εν όψει των ανωτέρω η αιτούμενη άδεια κρίνεται δικαιολογημένη και παραχωρείται.