|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(1997) 1 ΑΑΔ 709
18 Iουνίου, 1997
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΛΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΛΕΞΗ,
Εφεσείων-Εναγόμενος,
v.
ΑΝΔΡΕΑ ΑΣΠΡΟΜΑΛΛΗ,
Εφεσίβλητου-Ενάγοντος.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 9010).
Aμέλεια — Τροχαίο ατύχημα — Eπιμερισμός ευθύνης — Σύγκρουση αυτοκινήτου με μοτοσικλέτα όταν ο οδηγός του αυτοκινήτου επεχείρησε επαναστροφή απότομα και χωρίς προειδοποίηση, μέσα σε κύριο δρόμο, με αποτέλεσμα να κτυπήσει τον οδηγό της μοτοσικλέτας — Το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι ο οδηγός του αυτοκινήτου ήταν αποκλειστικά υπεύθυνος, επικυρώθηκε από το Εφετείο.
Το δυστύχημα συνέβηκε όταν ο εφεσίβλητος, ο οποίος είναι αστυφύλακας, πήγε με μοτοσικλέτα στη λεωφόρο Απ. Παύλου στην Κάτω Πάφο για να κλείσει την πρόσβαση της τροχαίας κίνησης προς το λιμανάκι, τοποθετώντας μία αλυσίδα στο στόμιο του δρόμου. Ο εφεσείων, που ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση, όταν είδε το δρόμο κλειστό έκαμε απότομα και χωρίς προειδοποίηση επαναστροφή, με αποτέλεσμα να κτυπήσει τον εφεσίβλητο.
Η έφεση αφορά τον καταμερισμό της ευθύνης από το πρωτόδικο Δικαστήριο, το οποίο έκρινε τον εφεσείοντα αποκλειστικά υπεύθυνο.
Αποφασίστηκε ότι:
Ο περιορισμός της ορατότητας του εφεσείοντα η οποία προκλήθηκε, σύμφωνα με ισχυρισμό του, από τη δύση του ήλιου, έπρεπε να τον κάμει πιο προσεκτικό.
Ο εφεσίβλητος βρισκόταν νόμιμα στο δρόμο και δεν μπορούσε να κάμει τίποτα για να αποφύγει το δυστύχημα ή να προβλέψει την πιθανότητα οποιουδήποτε κινδύνου αναφορικά με την δική του ασφάλεια.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Υπόθεση που αναφέρθηκε:
ΚΥΚΟΝ Λτδ v. Δημητρίου και Άλλου (1982) 1 Α.Α.Δ. 453.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο κατά της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Σταυρινίδης, A.E.Δ.), που δόθηκε στις 20.5.1993 (Aρ. Aγωγής 1438/89), με την οποία κρίθηκε αποκλειστικά υπεύθυνος για το δυστύχημα.
Αντ. Δράκος, για τον Εφεσείοντα.
Χρ. Γεωργιάδης, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Την απόφαση θα δώσει ο δικαστής Χρ. Αρτεμίδης.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Στην υπό συζήτηση έφεση οι διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου, σε ότι αφορά τα πραγματικά γεγονότα, δεν αμφισβητούνται. Ο δικηγόρος του εφεσείοντος-εναγομένου περιόρισε την επιχειρηματολογία του σε ένα μόνο σημείο. Εισηγήθηκε πως, σύμφωνα με αυτές, θα έπρεπε να επιμεριστεί ευθύνη και στον εφεσίβλητο-ενάγοντα, γιατί ήταν υπαίτιος συντρέχουσας αμέλειας στη σύγκρουση που επεσυνέβη στις 2.9.88, γεγονός που οδήγησε στην αντιδικία.
Το δυστύχημα έγινε στη λεωφόρο Απ. Παύλου στην Κάτω Πάφο. Ο εφεσίβλητος, που είναι αστυφύλακας, πήγε, στα πλαίσια των καθηκόντων του, με μοτοσικλέτα στον πιο πάνω δρόμο για να κλείσει, τοποθετώντας μια αλυσίδα στο στόμιο του δρόμου, την πρόσβαση της τροχαίας κίνησης προς τα δυτικά, που είναι το λιμάνι της Κάτω Πάφου. Όταν τοποθέτησε την αλυσίδα ξεκίνησε για να φύγει κατευθυνόμενος ανατολικά μέσα στη λεωφόρο Απ. Παύλου. Από την αντίθετη διεύθυνση ερχόταν ο εφεσείων με το αυτοκίνητό του. Όταν είδε πως ο δρόμος απέναντί του ήταν κλειστός με την αλυσίδα απότομα και χωρίς οποιαδήποτε προειδοποίηση έκαμε επαναστροφή στον κύριο δρόμο, με αποτέλεσμα να κτυπήσει τον εφεσίβλητο.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, κάτω από τις περιστάσεις που έγινε το δυστύχημα, έκρινε πως ο εφεσείων ήταν αποκλειστικά υπεύθυνος. Ο συνήγορος δεν αμφισβητεί πως ο πελάτης του επέδειξε αμέλεια, αλλά εισηγείται πως και ο εφεσίβλητος ήταν υπαίτιος συντρέχουσας αμέλειας. Αιτιολογώντας τη θέση του, ο συνήγορος υπέβαλε πως η τοποθέτηση της αλυσίδας, και η κατ' ακολουθίαν απαγόρευση της διέλευσης πέραν από αυτή, δημιούργησε μια ειδική κατάσταση της τροχαίας κίνησης στο δρόμο. Ο εφεσίβλητος όφειλε, κατά τον συνήγορο, να προβλέψει πως τα οχήματα που θα ερχόντουσαν με δυτική διεύθυνση, εφόσον θα έβλεπαν πως δεν μπορούσαν να προχωρήσουν, θα έστριβαν πίσω ή δεξιά στην οδό Πλούτωνος, και κατά συνέπεια θα έπρεπε να λάβει τα δέοντα μέτρα για την αποφυγή δυστυχήματος, και για τη δική του ασφάλεια.
Δεν εκλήθη ο συνήγορος του εφεσίβλητου να αγορεύσει, γιατί κρίναμε πως η θέση που υποστήριξε ο δικηγόρος του εφεσείοντος είναι αβάσιμη.
Το δυστύχημα επεσυνέβη για τον αποκλειστικό λόγο ότι ο εφεσείων απότομα, και χωρίς προειδοποίηση, έκαμε επαναστροφή μέσα στον κύριο δρόμο και στον ελιγμό του αυτό κτύπησε τον εφεσίβλητο, τον οποίο, όπως ο ίδιος παραδέκτηκε, δεν είδε καν στο δρόμο γιατί επηρεαζόταν η ορατότητά του από τη δύση του ήλιου, κάτι που θα έπρεπε βεβαίως να τον κάμει πιο προσεκτικό.
Ο εφεσίβλητος βρισκόταν νόμιμα στο δρόμο και δεν υπήρχε τίποτε που μπορούσε, υπό τις περιστάσεις, να κάμει για να αποφύγει το δυστύχημα ή να προβλέψει την πιθανότητα οποιουδήποτε κινδύνου και να πάρει μέτρα για τη δική του ασφάλεια. (Δες: ΚΥΚΟΝ Λτδ v. Δημητρίου και Άλλου (1982) 1 Α.Α.Δ. 453.
Η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι απόλυτα ορθή. Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.