Η υπό κρίση έφεση έχει ως αντικείμενο την ερμηνεία γραπτής σύμβασης των διαδίκων, ημερομηνίας 1.5.91. Πρόκειται για "σύμβαση συνεργασίας" όπως ο τίτλος του κειμένου ορίζει και περιλαμβάνει τρία παραρτήματα (Α, Β, Γ). Στη συνέχεια θα αναφέρεται ως "η σύμβαση", και όπου χρειάζεται θα γίνεται αναφορά στο συγκεκριμένο παράρτημα.

Οι εφεσίβλητοι, οι οποίοι είναι ασφαλιστική εταιρεία προσέλαβαν τον εφεσείοντα στην υπηρεσία τους ως "ειδικό συνεργάτη" τους και η σύμβαση διέπει τη σχέση που δημιουργήθηκε. Η σύμβαση και τα τρία παραρτήματα (Α, Β, Γ) καθιερώνουν σύστημα οικονομικών παροχών προς τον εφεσείοντα. Οι οικονομικές παροχές προς τον εφεσείοντα συναρτώνται από μετρήσιμους παράγοντες το δε εξυπονοούμενο στοιχείο της σύμβασης είναι η παροχή κινήτρων προς τον εφεσείοντα για παραγωγή ασφαλειών προς αμοιβαίο οικονομικό όφελος.

Η σύμβαση ήταν αόριστης διάρκειας και τα συμβαλλόμενα μέρη είχαν τη δυνατότητα τερματισμού της οποτεδήποτε. Η σύμβαση τερματίστηκε από τον εφεσείοντα τον Αύγουστο του 1992. Ενεκα του τερματισμού της σύμβασης ανέκυψε οικονομική διαφορά μεταξύ των διαδίκων. Οι εφεσίβλητοι ήγειραν αγωγή εναντίον του εφεσείοντα με την οποία αξίωναν την επιστροφή σ΄ αυτούς ΛΚ15.000, ποσό το οποίο ο εφεσείων εισέπραξε από τους εφεσίβλητους στα πλαίσια της μεταξύ τους συμβατικής σχέσης.

Οι εφεσίβλητοι διατείνονται ότι ο εφεσείων υπέχει έναντι τους υποχρέωση για επιστροφή του ποσού της απαίτησης εφόσον η σύμβαση τερματίστηκε αναίτια από τον εφεσείοντα. Διατείνονται επίσης ότι ο εφεσείων κατείχε με βάση τη σύμβαση θέση ανεξάρτητου ειδικού συνεργάτη και ότι η σχέση που δημιουργήθηκε με βάση τη σύμβαση δεν υπόκειται στις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας.

Το πρωτόδικο δικαστήριο αποφάσισε ότι η σύμβαση τερματίστηκε αναίτια από τον εφεσείοντα. Η φύση της σχέσης των διαδίκων κρίθηκε ότι δεν ήταν σχέση εργοδότη εργοδοτούμενου και ότι ο εφεσείων με βάση τη σύμβαση υπέχει υποχρέωση επιστροφής των χρημάτων που εισέπραξε στους εφεσείοντες.

Ο προσδιορισμός της φύσης της σχέσης των διαδίκων ορθά κρίθηκε ότι αποτελεί σημαντικό στοιχείο για την επίλυση της διαφοράς. Η σύμβαση αναντίλεκτα αποτελεί σημαντική πηγή αναζήτησης και εντοπισμού της βούλησης των συμβαλλομένων μερών καθόσον αφορά τη ρύθμιση των μεταξύ τους συμβατικών σχέσεων. Εκ των πραγμάτων ανέκυψε ζήτημα ερμηνείας της σύμβασης.

Οι παράγραφοι 2 και 3 της σύμβασης άπτονται του θέματος του προσδιορισμού της συμβατικής σχέσης των διαδίκων και τις παραθέτουμε:

Το πρωτόδικο δικαστήριο ερμήνευσε τις πιο πάνω παραγράφους της σύμβασης και συνεκτίμησε τη σχετική προφορική μαρτυρία επί του θέματος. Θεωρούμε ότι το δικαστήριο ορθά κατέληξε στο συμπέρασμα πως ο εφεσείων δεν ήταν εργοδοτούμενος - υπάλληλος των εφεσιβλήτων. Η προφορική μαρτυρία, όπως ορθά αξιολογήθηκε από το δικαστήριο, συγκλίνει προς την πρωτόδικη κατάληξη καθόσον αφορά το θέμα του προσδιορισμού της φύσης της σχέσης των διαδίκων.

1ος χρόνος ΛΚ50.000

2ος χρόνος ΛΚ60.000

3ος χρόνος ΛΚ80.000

4ος χρόνος ΛΚ90.000

Οι εφεσίβλητοι κατέβαλαν στον εφεσείοντα το ποσό των £15.000 του οποίου ζητούν την επιστροφή με βάση την παράγραφο 3 του παραρτήματος Γ , η οποία προβλέπει:

Η ευθύνη ελάχιστης παραγωγής κατ΄ έτος όπως προβλέπεται στο άρθρο 2 του παραρτήματος Γ συνδέεται με το άρθρο 4 του ιδίου παραρτήματος στο οποίο διευκρινίζεται ότι με τη συμπλήρωση των τεσσάρων ετών συνεργασίας η παραγωγή αθροιστικά θα πρέπει να είναι ΛΚ280.000 και άνω (που είναι το σύνολο της παραγωγής των τεσσάρων χρόνων που προβλέπει το άρθρο 2 του παραρτήματος Γ) για να μην επιστρέψει τίποτε από τις £15.000.

Ωσαύτως ο εφεσείων θα έπρεπε με βάση το άρθρο 5 του παραρτήματος Γ να επιτύγχανε στη λήξη των 4 χρόνων συνολική διατηρησιμότητα και για τα τέσσερα χρόνια σε ποσοστό 70% στην κατ΄ ελάχιστο συνολική παραγωγή των ΛΚ280.000, η οποία αντιστοιχεί στο ποσό των ΛΚ196.000.

Τέλος η παράγραφος 6 του παραρτήματος Γ προβλέπει ότι στην περίπτωση που ο εφεσείων διακόψει τη συνεργασία μετά τη συμπλήρωση δύο ετών αλλά προτού συμπληρωθούν τα τέσσερα χρόνια συνεργασίας υποχρεούται να επιστρέψει στους εφεσίβλητους οποιοδήποτε ποσό έλαβε από αυτούς δυνάμει της παραγράφου 3 του παραρτήματος Γ.

Στην προκειμένη περίπτωση η καταβολή του ποσού των ΛΚ15.000 στα πλαίσια των προβλεπόμενων οικονομικών παροχών προς τον εφεσείοντα συναποτελούν ένα ευρύτερο σύστημα παροχών συνηρτημένο άμεσα και καθοριστικά με το βαθμό παραγωγικότητας του εφεσείοντα και των ασφαλιστών που μετείχαν στην ομάδα του τους οποίους ήλεγχε ο ίδιος ο εφεσείων.

Η διατήρηση της παραγωγής σε καθορισμένα επίπεδα, η μείωση ή η αύξηση της παραγωγής είναι παράγοντες σχετικοί με την διακύμανση του ύψους των παροχών προς τον εφεσείοντα, τη συνέχιση ή τη διακοπή τους καθώς και την επιστροφή μέρους των παροχών που έλαβε ο εφεσείων ανάλογα με την περίπτωση όπως ρητά καθορίζεται στη σύμβαση και τα παραρτήματα (Α, Β, Γ).

Ο εφεσείων κατέθεσε ότι μέχρι την ημερομηνία του τερματισμού της σύμβασης πέτυχε παραγωγή ύψους ΛΚ78.000. Το θέμα του ύψους της παραγωγής που πέτυχε ο εφεσείων κατέστη επίδικο με την ίδια την υπεράσπιση του εφεσείοντα. Το πρωτόδικο δικαστήριο αποδέχτηκε τη μαρτυρία του κ. Χρ. Ελευθερίου (ΜΕ1) και για τους λόγους που εξηγεί στην απόφασή του ορθά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ύψος της παραγωγής που πέτυχε ο εφεσείων κατά το διάστημα της συνεργασίας του με τους εφεσίβλητους δεν ξεπέρασε τις ΛΚ66.98 ενώ η διατηρησιμότητα της παραγωγής του μέχρι την ημερομηνία της παραίτησης του ήταν μόνο 30% γεγονός το οποίο, με βάση και κατ΄ εφαρμογή της παραγράφου 3 του παραρτήματος Γ δημιουργεί υποχρέωση σε βάρος του εφεσείοντα για επιστροφή των ΛΚ15.000 στους εφεσίβλητους.

Το πρωτόδικο δικαστήριο εξέτασε την υπόθεση με τη μεγαλύτερη δυνατή προσοχή και έλαβε υπόψη του όλους τους παράγοντες σε σχέση με το νόμο και τη νομολογία στο θέμα της ερμηνείας της σύμβασης και του τερματισμού από τον εφεσείοντα. Η κατάληξη του δικαστηρίου είναι ορθή και δεν δικαιολογείται καμία παρέμβαση.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του εφεσείοντα.

Π.

Δ.

Δ.

ΑΦ.