ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
(1997) 1 ΑΑΔ 709
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική έφεση αρ.9010
ΕΝΩΠΙΟΝ
: ΝΙΚΗΤΑ, ΑΡΤΕΜΙΔΗ, ΚΑΛΛΗ, Δ/στωνΛάκη Γεωργίου Αλέξη, από την Πέγεια
εφεσείων-εναγόμενος
- και -
Ανδρέα Ασπρομάλλη, από την Πάφο
εφεσίβλητου-ενάγοντος
........................
18.6.1997
Για τον εφεσείοντα: κ.Αντ.Δράκος
Για τον εφεσίβλητο: κ.Χρ.Γεωργιάδης
--------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Την απόφαση θα δώσει ο δικαστής Χρ. Αρτεμίδης.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Στην υπό συζήτηση έφεση οι διαπιστώσεις του πρωτόδικου Δικαστηρίου, σε ότι αφορά τα πραγματικά γεγονότα, δεν αμφισβητούνται. Ο δικηγόρος του εφεσείοντος-εναγομένου περιόρισε την επιχειρηματολογία του σε ένα μόνο σημείο. Εισηγήθηκε πως, σύμφωνα με αυτές, θα έπρεπε να επιμεριστεί ευθύνη και στον εφεσίβλητο-ενάγοντα, γιατί ήταν υπαίτιος συντρέχουσας αμέλειας στη σύγκρουση που επεσυνέβη στις 2.9.88, γεγονός που οδήγησε στην αντιδικία.
Το δυστύχημα έγινε στη λεωφόρο Απ. Παύλου στην Κάτω Πάφο. Ο εφεσίβλητος, που είναι αστυφύλακας, πήγε, στα πλαίσια των καθηκόντων, με μοτοσικλέτα στον πιο πάνω δρόμο για να κλείσει, τοποθετώντας μια αλυσίδα στο στόμιο του δρόμου, την πρόσβαση της τροχαίας κίνησης προς τα δυτικά, που είναι το λιμάνι της Κάτω Πάφου. Οταν τοποθέτησε την αλυσίδα ξεκίνησε για να φύγει κατευθυνόμενος ανατολικά μέσα στη λεωφόρο Απ.Παύλου. Από την αντίθετη διεύθυνση ερχόταν ο εφεσείων με το αυτοκίνητο του. Οταν είδε πως ο δρόμος απέναντι του ήταν κλειστός με την αλυσίδα απότομα και χωρίς οποιαδήποτε προειδοποίηση έκαμε επαναστροφή στον κύριο δρόμο, με αποτέλεσμα να κτυπήσει τον εφεσίβλητο.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, κάτω από τις περιστάσεις που έγινε το δυστύχημα, έκρινε πως ο εφεσείων ήταν αποκλειστικά υπεύθυνος. Ο συνήγορος δεν αμφισβητεί πως ο πελάτης του επέδειξε αμέλεια, αλλά εισηγείται πως και ο εφεσίβλητος ήταν υπαίτιος συντρέχουσας αμέλειας. Αιτιολογώντας τη θέση του, ο συνήγορος υπέβαλε πως η τοποθέτηση της αλυσίδας, και η κατ΄ακολουθίαν απαγόρευση της διέλευσης πέραν από αυτή, δημιούργησε μια ειδική κατάσταση της τροχαίας κίνησης στο δρόμο. Ο εφεσίβλητος όφειλε, κατά τον συνήγορο, να προβλέψει πως τα οχήματα που θα ερχόντουσαν με δυτική διεύθυνση, εφόσον θα έβλεπαν πως δεν μπορούσαν να προχωρήσουν, θα έστριβαν πίσω ή δεξιά στην οδό Πλούτωνος, και κατά συνέπεια θα έπρεπε να λάβει τα δέοντα μέτρα για την αποφυγή δυστυχήματος, και για τη δική του ασφάλεια.
Δεν εκλήθη ο συνήγορος του εφεσίβλητου να αγορεύσει, γιατί κρίναμε πως η θέση που υποστήριξε ο δικηγόρος του εφεσείοντος είναι αβάσιμη.
Το δυστύχημα επεσυνέβη για τον αποκλειστικό λόγο ότι ο εφεσείων απότομα, και χωρίς προειδοποίηση, έκαμε επαναστροφή μέσα στον κύριο δρόμο και στον ελιγμό του αυτό κτύπησε τον εφεσίβλητο, τον οποίο, όπως ο ίδιος παραδέκτηκε, δεν είδε καν στο δρόμο γιατί επηρεαζόταν η ορατότητα του από τη δύση του ήλιου, κάτι που θα έπρεπε βεβαίως να τον κάμει πιο προσεκτικό.
Ο εφεσίβλητος βρισκόταν νόμιμα στο δρόμο και δεν υπήρχε τίποτε που μπορούσε, υπό τις περιστάσεις, να κάμει για να αποφύγει το δυστύχημα ή να προβλέψει την πιθανότητα οποιουδήποτε κινδύνου και να πάρει μέτρα για τη δική του ασφάλεια. (Δες: ΚΥΚΟΝ Λτδ ν. Δημητρίου και άλλου, (1982) 1 Α.Α.Δ. 453.
Η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι απόλυτα ορθή. Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Δ.
Δ.
Δ.