ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Έρευνα - - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


(1997) 1 ΑΑΔ 302

ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Πολιτική Εφεση αρ.9138

ΕΝΩΠΙΟΝ: ΑΡΤΕΜΙΔΗ, ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, ΚΑΛΛΗ, Δ/στων

Aνδρέας Αγαθοκλέους

αιτητής

- και -

1. Εδαξύλ Ξυλουργικές Επιχειρήσεις Λτδ,

2. Κώστα Χριστοδούλου, από τη Λευκωσία

καθ΄ων η αίτηση

........................

Αίτηση ημερ.24.1.97

26 Μαρτίου, 1997

Για τον αιτητή: κ.Χρ.Πουργουρίδης

Για τους καθ΄ων η αίτηση: κ.Γ.Πελαγίας

......................

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Στις 18.12.96 το εφετείο, με την παρούσα σύνθεση, εξέδωσε την απόφαση του στην Πολιτική Εφεση 9138 Εδαξύλ Ξυλουργικές επιχειρήσεις Λτδ κ.α. ν. Α.Αγαθοκλέους. Στις 24.1.97 ο εφεσίβλητος, στην πιο πάνω έφεση, καταχώρισε την υπό κρίση αίτηση με την οποία επιδιώκει τον παραμερισμό της απόφασης μας και την επανασυζήτηση της έφεσης. Το αίτημα στηρίζεται στον ισχυρισμό πως η απόφαση μας στην πιο πάνω έφεση είναι εσφαλμένη γιατί επιδικάστηκαν ποσά υπέρ των εφεσειόντων - καθ΄ων η αίτηση στην παρούσα διαδικασία - μεγαλύτερα από εκείνα που αξίωναν στην αγωγή τους και τούτο χωρίς να ακολουθηθεί η διαδικασία τροποποίησης της εκθέσεως απαιτήσεως. Πρόσθετα, ο αιτητής διατείνεται πως έχει παρεισφρύσει στην απόφαση και αριθμητικό λάθος, το οποίο για σκοπούς απονομής δικαιοσύνης πρέπει να διορθωθεί.

Στην αρχή της συζήτησης θέσαμε ως προκαταρκτικό ζήτημα την ύπαρξη ή μή εξουσίας στο εφετείο, που στο σύστημα μας λειτουργεί ως ο τελευταίος βαθμός δικαιοδοσίας, να παραμερίζει απόφαση που εξέδωσε με σκοπό να επανεξετασθεί η υπόθεση. Ο δικηγόρος του αιτητή εισηγήθηκε πως το εφετείο έχει τέτοια εξουσία, που είναι σύμφυτη της αρμοδιότητας του. Είπε επίσης πως η εξουσία αυτή πηγάζει τώρα και από τη νέα Δ.64 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Αναπτύσσοντας την επιχειρηματολογία του ο συνήγορος μας παρέπεμψε σε Αγγλικές και Κυπριακές αποφάσεις, δίδοντας έμφαση στις υποθέσεις A.G. v. Birmingham Corporation (1880) 15 Ch.D.423. και Graig n. Kanseen (1943) 1 All E.R.108, τις οποίες και χαρακτήρισε ως καθοριστικές στην προώθηση της θέσης του.

Η άποψη μας είναι πως η αίτηση είναι αβάσιμη. Το Ανώτατο Δικαστήριο ως Εφετείο, με διευρυμένη μάλιστα σύνθεση από 5 δικαστές, ερεύνησε το ζήτημα που μας απασχολεί στην υπόθεση Ορφανίδης ν. Μιχαηλίδης (1968) 1 Α.Α.Δ. 295, στην οποία ηγέρθηκαν πανομοιότυπα

νομικά σημεία. Δεν θα αναφερθούμε σε έκταση στην απόφαση. Θα αρκεστούμε να πούμε μόνο πως σ΄αυτή γίνεται εξαντλητική συζήτηση του ζητήματος, με ειδική μάλιστα συγκριτική αναφορά στα ισχύοντα στην Αγγλία και στον τόπο μας.

To μόνο που θα μπορούσαμε να προσθέσουμε, ως δικό μας σχόλιο, είναι πως η απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση Ορφανίδης υιοθέτησε ουσιαστικά τη θεμελιακή αρχή, που ενυπάρχει στο σύστημα

απονομής της δικαιοσύνης που ακολουθούμε, της διασφάλισης δηλαδή της τελεσιδικίας. Δεν έχει το Δικαστήριο σύμφυτη εξουσία να παραμερίζει εκδοθείσα απόφαση του, με σκοπό την επανασυζήτηση της.

Η αίτηση θα απορριφθεί. Ας μη νομισθεί όμως ότι επειδή δεν ασχοληθήκαμε με την ουσία της παραμένει οποιαδήποτε αδικία εις βάρος του αιτητή, όπως διατείνεται ο ίδιος. Επί αυτού παραπέμπουμε στην απόφαση που εκδώσαμε για να διαπιστωθεί το αβάσιμο των εισηγήσεων του και σε ότι αφορά τα γεγονότα της υπόθεσης αλλά και τα νομικά σημεία.

Τέλος παρατηρούμε, έστω και για ακαδημαϊκή συζήτηση, πως οι αγγλικές υποθέσεις στις οποίες αναφέρθηκε ο συνήγορος του αιτητή δεν υποστηρίζουν τις εισηγήσεις του. Η Δ.64 δεν έχει καμιά απολύτως σχέση

 

 

 

με το ζήτημα που μας απασχόλησε, ασχολείται με άλλα ολωσδιόλου δικονομικά ζητήματα. Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.

Δ.

Δ.

Δ.

 

 

/ΜΑΑ

 

 
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο