|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1996) 1 ΑΑΔ 1180
22 Νοεμβρίου, 1996
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΔΕΛΦΟΙ Α. Χ. Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (ΕΙΔΗ ΥΓΙΕΙΝΗΣ) ΛΤΔ. ΚΑΙ ΑΛΛΗ,
Εφεσείουσες- Εναγόμενες,
ν.
ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
Εφεσίβλητης - Ενάγουσας.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 8612)
Πολιτική Δικονομία — Αυτόματη απόρριψη έφεσης (appeal stands dismissed) — Έφεση, απορρίπτεται αυτόματα αν δεν υποβληθεί αίτηση ετοιμασίας πρακτικών και πληρωθούν τα δικαιώματα εντός ενός μηνός από της καταχώρισης της έφεσης σύμφωνα με τη Δ.35 θ. 21 των Θεσμών της Πολιτικής Δικονομίας — Παράλειψη υποβολής αίτησης ορισμού, δεν επιφέρει απόρριψη της έφεσης.
Πολιτική Δικονομία — Έφεση — Παράλειψη υποβολής αίτησης ορισμού —Δεν επιφέρει αυτόματη απόρριψη της έφεσης.
Η εφεσίβλητη - ενάγουσα καταχώρισε ένσταση κατά της αίτησης των εφεσειουσών - εναγομένων για τροποποίηση των λόγων έφεσης. Εισηγήθηκε ότι δεν υπήρχε ενώπιον του Εφετείου έγκυρη έφεση διότι οι εφεσείουσες - εναγόμενες δεν υπέβαλαν αίτηση ορισμού μέσα στα χρονικά πλαίσια που καθορίζουν οι Θεσμοί της Πολιτικής Δικονομίας και συγκεκριμένα η Δ.35 θ.θ. 21 και 22.
Αποφασίστηκε ότι:
(1) Η μη λήψη των διαβημάτων μέσα στην ταγμένη προθεσμία που προβλέπονται από τη Δ.35 θ.θ. 21 και 22 έχει ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα την αυτόματη απόρριψη της έφεσης (appeal stands dismissed).
(2) Η παράλειψη υποβολής αίτησης ορισμού της έφεσης από τον εφεσείοντα δεν έχει ως αποτέλεσμα την αυτόματη απόρριψη της έφεσης. Η Δ.35 θ. 21 των Θεσμών της Πολιτικής Δικονομίας προβλέπει υποβολή αίτησης για ετοιμασία των πρακτικών και καταβολή των δικαιωμάτων, χωρίς να γίνεται μνεία σε αίτηση ορισμού.
(3) Οι εφεσείουσες - εναγόμενες αποτάθηκαν έγκαιρα για πρακτικά μέσα σε περίοδο μικρότερη του μηνός από την κατάθεση της έφεσης και κατέβαλαν τα δικαιώματα σύμφωνα με τη Δ.35 θ. 21 των Θεσμών της Πολιτικής Δικονομίας, συνεπώς υπήρχε ενώπιον του Εφετείου έγκυρη έφεση.
Η ένσταση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Vika Pika Disco Ltd και Άλλοι v. Happy Streets Disco Ltd (1993) 1 Α.Α.Δ. 1064,
Stylianou v. Nicola (1969) 1 C.L.R. 369,
Kyriakou v. Georghiadou (1970) 1 C.L.R. 145,
Harakis v. Feghali (1979) 1 C.L.R. 293,
Loizide v. Fiakou (1989) 1 C.L.R. 208,
Paritsi v. Karapanayiotis (1979) 1 C.L.R. 629.
Αίτηση.
Αίτηση για τροποποίηση των λόγων έφεσης, στην οποία καταχωρήθηκε ένσταση από την εφεσίβλητη, με την οποία ισχυρίσθηκε ότι δεν υπήρχε έγκυρη έφεση ενώπιον του Εφετείου.
Ν. Παναγιώτου, για τις Εφεσείουσες.
Χρ. Τριανταφυλλίδης, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η απόφαση θα δοθεί από το δικαστή Σ. Νικήτα
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Έχουμε ενώπιόν μας αίτηση για τροποποίηση των λόγων έφεσης. Η εφεσίβλητη κατέθεσε ένσταση. Στην παράγράφο 5 της ένορκης δήλωσης της, που συνοδεύει την ένσταση, θίγεται δικονομικό σημείο, το οποίο, λόγω της καίριας σημασίας του, ακούσαμε προκαταρκτικά. Αν η εφεσίβλητη κερδίσει δεν υπάρχει έγκυρη έφεση. Η παράγραφος 5 δίνει περιεκτικά την ουσία του ζητήματος που θα μας απασχολήσει:
"..... από έρευνα την οποία διεξήγαγα εις το φάκελο του Δικαστηρίου παρατήρησα ότι δεν υπεβλήθη αίτηση ορισμού μέσα στα χρονικά πλαίσια που καθορίζουν οι θεσμοί της Πολιτικής Δικονομίας και κατ' επέκταση δεν υφίσταται Έφεση δια να τύχει τροποποίησης."
Ο άξονας γύρω από τον οποίο κινήθηκαν οι σύντομες αγορεύσεις των δικηγόρων είναι οι θθ. 21 και 22 της Δ.35 του περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικού Κανονισμού:
"21. If the appellant does not, within one month of lodging his notice of appeal, apply for copies and make a deposit as provided in rule 6 of this Order, the appeal may be dismissed on the application of any party. Such application may be made ex parte, but the Court of Appeal may direct notice to be given to such of the other parties or persons affected by the appeal as it may deem fit.
22. If the appellant does not, within three months of lodging his notice of appeal, take the steps mentionedin rule 21 of this Order, the appeal shall stand dismissed, but it may, if the Court of Appeal so deems fit, be reinstated upon such terms as may be just."
Ο δικηγόρος της εφεσίβλητης, επικαλούμενος την απόφαση στην Π.Ε. 8924 Vika Pika Disco Ltd. και Άλλοι ν. Happy Streets Disco Ltd. (1993) 1 Α.Α.Δ. 1064, υπέβαλε ότι οι εφεσείουσες, κατά παράβαση των παραπάνω δικονομικών διατάξεων, δεν αποτάθηκαν για ορισμό της έφεσης. Κατά το συνήγορο η παράλειψη αυτή είναι μοιραία για την ύπαρξη και προώθηση, της έφεσης. Επακολούθησε το αποτέλεσμα που προβλέπει ο Θ.22. Κι αυτό γιατί η υποβολή αίτησης για ορισμό της έφεσης είναι επιτακτική υποχρέωση του εφεσείοντα.
Ο δικηγόρος όμως των εφεσειουσών επέμεινε πως οι θεσμοί δεν επιβάλλουν τέτοιο διάβημα στον εφεσείοντα. Η προϋπόθεση αφορά την αίτηση για τα πρακτικά και την καταβολή των σχετικών δικαιωμάτων, όπως καθορίζονται σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση από τον Πρωτοκολλητή. Και οι πελάτιδές του την είχαν έγκαιρα εκπληρώσει.
Για να συμπληρωθεί το δικονομικό πλαίσιο που διέπει την υπόθεση μπορούμε να αναφερθούμε στη Δ.35 Θ.6 στην οποία παραπέμπει ο θ.21 αναφορικά με την προϋπόθεση που πρέπει να τηρηθεί:
"6. (1) Any party or person affected by the appeal may apply to the Registrar of the Court of Appeal to fix a day for hearing and to prepare copies of the file of the proceedings (or, in the case of an appeal from the decision of the President of a District Court sitting on appeal, of the record of appeal) and documents put in evidence; and, subject to the provisions of part (2), the Registrar shall prepare copies of such part of the said file (or record) and documents as he may think necessary for the use of the Court of Appeal."
Η παράγρ. 2 του θεσμού κάμνει πρόβλεψη για την πληρωμή των δικαιωμάτων, ενώ η παράγρ. 3 προνοεί για τις συνέπειες σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με τις πρόνοιες της παραγρ. 2.
Η νομολογία, ερμηνεύοντας τους θθ.21 και 22, ακολούθησε αταλάντευτα την κατεύθυνση που χάραξε ότι η μη λήψη των διαβημάτων μέσα στην ταγμένη προθεσμία έχει ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα την αυτόματη απόρριψη της έφεσης (appeal stands dismissed). Διαφορετική αντιμετώπιση θα οδηγούσε σε καταστρατήγηση των συμφερόντων των διαδίκων καθώς και των συμφερόντων της δικαιοσύνης. Η στάση αυτή των δικαστηρίων προκύπτει έμμεσα από πληθώρα υποθέσεων που είχαν ως αντικείμενο την επαναφορά της έφεσης ύστερα από απόρριψή της κατ' εφαρμογή των θθ. 21 και 22. Βλέπε, για παράδειγμα, Georghios Stytianou v. Yiannis Nicola 1 C.L.R. 369, Costas Kyriacou v. Yiannoulla Georghiadou 1 C.L.R. 145, Harolds v. Feghali (1979) 1 C.L.R. 293 και Loizide v. Fiakou (1989) 1 C.L.R. 208.
Υπάρχουν ωστόσο και υποθέσεις (λιγότερες) που το θέμα ανέκυψε και συζητήθηκε απευθείας, όπως στην περίπτωση Paritsi ν. Karapanayiotis (1979) 1 C.L.R. 629, 630. Η προσέγγιση ήταν η ίδια:
"The steps to be taken by an appellant under rule 21 of the said order (O. 35) are that within one month of lodging his notice of appeal he should apply for copies and make a deposit as provided in rule 6 of the same Order."
Είναι φανερό πως η μόνη προϋπόθεση η οποία τίθεται αφορά τα πρακτικά (αίτηση και καταβολή δικαιωμάτων). Στο θ.21, που είναι η κρίσιμη διάταξη, δε γίνεται καμιά μνεία στην αίτηση ορισμού. Παραλείπεται. Η απόφαση Vipa Pika Disco Ltd., ανωτέρω, ήταν αίτηση επαναφοράς έφεσης που έγινε με υπόβαθρο τους παραπάνω θεσμούς. Το γεγονός ότι η παράλειψη λήψης των μέτρων του θ. 21 οφειλόταν σε λάθος του δικηγόρου δεν κρίθηκε επαρκής λόγος για τη χορήγηση θεραπείας. Η παράλειψη δεν αφορούσε την αίτηση ορισμού της έφεσης, αλλά τη λήψη και πληρωμή των πρακτικών. Με κανένα τρόπο η απόφαση δεν υποστηρίζει την πρόταση της εφεσίβλητης. Αντίθετα ούτε σε αυτή ούτε σε οποιαδήποτε άλλη υπόθεση, που έχουμε υπόψη, δημιουργήθηκε τέτοιο ζήτημα. Πάντοτε συσχετιζόταν με τα πρακτικά.
Προκύπτει αναντίρρητα από το φάκελο της διαδικασίας στην προκείμενη περίπτωση πως οι εφεσείουσες αποτάθηκαν για τα πρακτικά μέσα σε περίοδο μικρότερη του μηνός από την κατάθεση της έφεσης και κατέβαλαν τα δικαιώματα μέσα στην τασσόμενη προθεσμία. Επομένως η ένσταση που προβλήθηκε είναι αβάσιμη. Και απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος της εφεσίβλητης. Ακολούθως ορίζεται για ακρόαση η αίτηση τροποποίησης.
Η ένσταση απορρίπτεται, με έξοδα.