|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 9229.
ΕΝΩΠΙΟΝ
: ΑΡΤΕΜΙΔΗ, ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ, ΚΑΛΛΗ, Δ.Δ.
Κυριάκου Ηρακλέους,
Εφεσεί οντα-Εναγόμενου.
ν.
1. Στέλιου Χήρα, και
2. Στέλιου Χρυσάνθου,
Εφεσιβ λήτων-Εναγόντων.
_________________
20 Δεκεμβρίου, 1996
.Για τον Εφεσείοντα: Ντ. Παπαδόπουλος για Λ. Παπαφιλίππου.
Για τους Εφεσίβλητους: Στ. Ερωτοκρίτου (κα.)
__________________
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.
: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσειο Δικαστής Π. Καλλής.
__________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΑΛΛΗΣ, Δ.
: Το βράδυ της 16.9.90 στο δρόμο Κλήρου-Αρεδιού αυτοκίνητο που οδηγείτο από τον εφεσείοντα-εναγόμενο προς την κατεύθυνση του Αρεδιού συγκρούστηκε με τα ποδήλατα που οδηγούσαν οι ενάγοντες-εφεσίβλητοι προς την ίδια κατεύθυνση.Στην αγωγή που ήγειραν οι ενάγοντες για αποζημιώσεις το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι ο εφεσείων ήταν εξ ολοκλήρου υπεύθυνος για τη σύγκρουση.
Οι λόγοι για την πιο πάνω κατάληξη του πρωτόδικου δικαστηρίου, όπως συνοψίζονται στην απόφαση του, ήταν οι πιο κάτω:
Ο εφεσείων οδηγούσε σε σκοτεινό δρόμο, σε ώρα νύκτας, και ενώ δεν είχε εμπόδιο να βλέπει μέχρι τα όρια ορατότητας που επέτρεπαν τα φώτα του, εντούτοις δεν είχε σε λειτουργία τα ψηλά φώτα του οχήματος του. Πρόσθετα ενώ σε ελάχιστα μέτρα θα εισερχόταν στο όριο ταχύτητας των 50 χιλ./ώρα και στην κατοικημένη περιοχή διατήρησε την ταχύτητα που είχε, μεγαλύτερη από τα 50 χιλ./ώρα, σύμφωνα με τον δικό του ισχυρισμό 75 - 80 χιλ./ώρα.
Μπροστά του και σε απόσταση ενός ποδιού από την αριστερή άκρη του δρόμου πλάτους 5.40 μ. βρίσκονταν οι δύο ποδηλάτες φορόντας άσπρες φανέλλες, πιο μπροστά τρίτος ποδηλάτης με ανοικτόχρωμη φανέλλα, και στα ποδήλατα, πλάτους 1/2 μέτρου, υπήρχαν ταινίες που αντανακλούσαν το φως τυλιγμένες γύρω από τις σωλήνες στις οποίες στηρίζονταν οι σέλλες, ύψους 30 -45 εκατοστών και διαμέτρου 1/2 - 3/4 της ίντζας. Παρά ταύτα δεν είδε καθόλου τους ενάγοντες και κατά συνέπεια δεν έλαβε κανένα αποτρεπτικό μέτρο.
Υπό τέτοιες περιστάσεις ήταν φανερό - συνεχίζει το πρωτόδικο δικαστήριο - "ότι ο εφεσείων δεν οδηγούσε με τρόπο ώστε να έχει επαρκή έλεγχο μπροστά του, σε συνάρτηση με τις συνθήκες φωτισμού του δρόμου, φώτων του οχήματος του, ώρας και τόπου". ΄Ηταν ως εκ των ανωτέρω αμελής.
Σε σχέση με το ζήτημα της συντρέχουσας αμέλειας το πρωτόδικο δικαστήριο δεν δέχθηκε τον ισχυρισμό του εφεσείοντα ότι οι εφεσίβλητοι ποδηλατούσαν δίπλα ο ένας από τον άλλο και κάτω από συνθήκες παντελούς έλλειψης φωτισμού. ΄Οπως έχει ήδη αναφερθεί, το πρωτόδικο δικαστήριο διαπίστωσε ότι στα ποδήλατα υπήρχαν ταινίες που αντανακλούσαν το φως τυλυγμένες γύρω από τις σωλήνες στις οποίες στηρίζονταν οι σέλλες.
Το πρωτόδικο δικαστήριο δεν εξέτασε κατά πόσο επρόκειτο για υπόθεση ανεπαρκούς φωτισμού επειδή τέτοια υπόθεση ήταν έξω από τα πλαίσια της υπεράσπισης. ΄Οπως υπέδειξε, στις λεπτομέρειες της υπεράσπισης αναφέρετο ότι τα ποδήλατα δεν είχαν ούτε φώτα ούτε αντανακλαστικά. Η υπεράσπιση αφορούσε σε υπόθεση μη φωτισμένου αντικειμένου ή οχήματος.
Τελική κατάληξη του πρωτόδικου δικαστηρίου σε σχέση με το ζήτημα της συντρέχουσας αμέλειας ήταν ότι ο εφεσείων δεν έπεισε το δικαστήριο δια την παντελή έλλειψη φωτισμού. Συνεπώς ούτε ως προς το θέμα του φωτισμού ήταν επιτρεπτό να αποδοθεί ευθύνη στους ενάγοντες. Ούτε δε ως προς το θέμα του ρουχισμού τους εφόσον φορούσαν άσπρες φανέλλες.
Η παρούσα έφεση στρέφεται εναντίον της κατάληξης του πρωτόδικου δικαστηρίου με την οποία οι εφεσίβλητοι είχαν απαλλαγεί οποιασδήποτε ευθύνης για την επίδικη σύγκρουση.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα υποστήριξε ότι η παρουσία των ποδηλάτων στο δρόμο, τα οποία δεν έφεραν φωτισμό, συνιστά κίνδυνο για την τροχαία και αποτελεί εκ πρώτης όψεως απόδειξη αμέλειας. Υποστήριξε, περαιτέρω, ότι εναπόκειτο στους εφεσίβλητους να αποδείξουν ότι οι φωσφορούχες ταινίες αποτελούσαν επαρκή, υπό τις περιστάσεις, φωτισμό και τέτοια απόδειξη δεν είχε προσαχθεί.
Από την άλλη η ευπαίδευτη συνήγορος των εφεσιβλήτων υποστήριξε ότι το τεκμήριο αμέλειας είχε ανατραπεί επειδή οι εφεσίβλητοι είχαν καταστήσει τον εαυτό τους ορατό με τις φωσφορούχες ταινίες και τα ανοικτόχρωμα ρούχα. Εναπόκειτο δε στον εφεσείοντα να αποδείξει την ανεπάρκεια του φωτισμού και ο τελευταίος δεν την έχει αποδείξει.
Πράγματι είναι δεκτό από την νομολογία ότι η παρουσία ενός μη φωτισμένου οχήματος στο δρόμο κατά τη διάρκεια της νύκτας συνιστά κίνδυνο για την τροχαία και αποτελεί εκ πρώτης όψεως απόδειξη αμέλειας (Βλ. Κάτσιου ν. Σιακαλλή (1969) 1 Α.Α.Δ. 346, 352 και Παύλου ν. Λαζάρου (1982) 1 Α.Α.Δ. 850, 853). Ωστόσο το πραγματικό βάθρο πάνω στο οποίο επιχειρείται η θεμελίωση της σχετικής εισήγησης είναι ανύπαρκτο. Στην κρινόμενη περίπτωση δεν πρόκειται για μη φωτισμένο όχημα. ΄Οπως έχει διαπιστωθεί από το πρωτόδικο δικαστήριο τα ποδήλατα έφεραν φωσφορούχες ταινίες στο πίσω μέρος. Μάλιστα ο αστυφύλακας ο οποίος είχε διερευνήσει το δυστύχημα είχε διαπιστώσει ότι οι ταινίες αντανακλούσαν το φως από κάποια απόσταση. Εναπόκειτο λοιπόν στον εφεσείοντα να αποδείξει ότι τα ποδήλατα δεν ήταν επαρκώς φωτισμένα. Η απουσία φωτισμού συνιστά λόγο για διαπίστωση συντρέχουσας αμέλειας. Ωστόσο το βάρος απόδειξης συντρέχουσας αμέλειας βαρύνει τον εναγόμενο εκτός αν η μαρτυρία του ενάγοντα εγείρει ζήτημα συντρέχουσας αμέλειας οπότε το βάρος απόδειξης μετατίθεται (Βλ. Charlesworth & Percy on Negligence, 8η έκδοση, παραγ. 3-14, Clerk & Lindsell on Torts, 16η έκδοση, παραγ. 1-156, Phipson on Evidence, 12η έκδοση, παραγ. 94, Caswell v. Powell Dulfryn Associated Collieries Ltd (1940) A.C. 172 και Wakelin v. L. & S.W. Ry. (1886) 12 App. Cas. 41, 47)
.Στην κρινόμενη υπόθεση, με βάση το ενώπιον μας υλικό, η αμέλεια του εφεσείοντα έχει αναντίλεκτα αποδειχθεί (Βλ. Caswell (πιο πάνω)) και δεν υπήρχε μαρτυρία εκ μέρους των εναγόντων η οποία έτεινε να αποδείξει συντρέχουσα αμέλεια (βλ. Wakelin (πιο πάνω))
.Ακολουθεί πως το βάρος απόδειξης συντρέχουσας αμέλειας παρέμεινε επί των ώμων του εφεσείοντα ο οποίος απέτυχε να το αποσείσει. Δεν έχουμε εντοπίσει οποιοδήποτε σφάλμα στην προσέγγιση του πρωτόδικου δικαστηρίου. Η σύγκρουση οφείλετο στην αποκλειστική αμέλεια του εφεσείοντα για τους λόγους που έχουν επισημανθεί από το πρωτόδικο δικαστήριο (βλ. σελ. 2 πιο πάνω).
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΕΑΠ.