|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(1995) 1 ΑΑΔ 1084
14 Δεκεμβρίου, 1995 [ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 155(4), 28(1) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟ ΝΟΜΟ ΑΡ. 39/62 ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 21(1) ΤΟΥ Ν.14/60 ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ Α.Ι. MOTOKINISI LTD., ΑΙΤΉΤΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ CERTIORARI ΚΑΙ PROHIBITION,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΤΗΝ 22/11/95 ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 6855/95 ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΙΑΤΑΧΘΗΚΑΝ ΟΙ ΑΙΤΉΤΕΣ ΝΑ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΝ ΤΟ ΟΧΗΜΑ HU 682 ΣΤΗΝ ΕΝΑΓΟΥΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 6855/95, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΧΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ.
(Αίτηση Αρ. 208/95).
Προνομιακά εντάλματα — Certiorari και Prohibition — Έλεγχος ορθότητας απόφασης με προνομιακό ένταλμα τύπου Certiorari και απαγόρευση με ένταλμα τύπου prohibition σε κατώτερο Δικαστήριο να συνεχίσει την υπόθεση.
Προσωρινό διάταγμα — Ex-parte διάταγμα — Έκδοση ex-parte διατάγματος στην απουσία του αντιδίκου — Ημερομηνία ορισμού τον διατάγματος ως επιστρεπτέου — Δικαίωμα ακρόασης.
Κατόπιν ex-parte αίτησης της ενάγουσας στην υπόθεση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού με αρ. 6855/95, εκδόθηκε εναντίον της εναγομένης εταιρείας διάταγμα το οποίο την διέτασσε να παραδώσει στην ενάγουσα το αυτοκίνητό της, στο οποίο είχε κάμει διάφορες επισκευές, για τις οποίες προέκυψαν διαφορές μεταξύ τους.
Η αιτήτρια εταιρεία, ζήτησε άδεια από το Ανώτατο Δικαστήριο να καταχωρήσει αίτηση με σκοπό την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων του τύπου certiorari για ακύρωση του ex-parte διατάγματος και prohibition που να απαγορεύει στο Δικαστήριο να επιληφθεί περαιτέρω της υπόθεσης.
Ο δικηγόρος της αιτητρίας, εισηγήθηκε ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού δεν είχε τοπική αρμοδιότητα, ότι το κλητήριο δεν αποκάλυπτε βάση αγωγής, ότι με την έκδοση του διατάγματος καταργήθηκε το δικαίωμα κατακράτησης της αιτητρίας για διασφάλιση της προς αυτήν οφειλής με καταστρεπτικές συνέπειες για την ιδία και τέλος, ότι στερήθηκε του δικαιώματος ακρόασης.
Αποφασίστηκε, ότι:
(1) Η αναφορά στα δικόγραφα ότι η σύμβαση έγινε εν μέρει στη Λευκωσία και εν μέρει στη Λεμεσό, προσδίδει αρμοδιότητα εκδίκασης της διαφοράς στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού.
(2) Το ένταλμα certiorari και κατ' επέκταση εκείνο του prohibition, δεν είναι το κατάλληλο μέσο ελέγχου της ορθότητας της απόφασης ως προς τα θέματα ουσίας που ήγειρε η αιτήτρια.
(3) Η αιτήτρια δε στερήθηκε του δικαιώματος ακρόασης, αφού το ex-parte διάταγμα ήταν ορισμένο για να δείξει λόγο γιατί να μη συνεχίσει η ισχύς του.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αίτηση.
Αίτηση με την οποία η αιτήτρια εταιρεία επιδιώκει την έκδοση άδειας του Δικαστηρίου να προωθήσει τη διαδικασία για την έκδοση διαταγμάτων certiorari και prohibition, με σκοπό την ακύρωση ex - parte διατάγματος ημερ. 22.11.95 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού στην αγωγή 6855/95 και περαιτέρω να εμποδιστεί το πρωτόδικο Δικαστήριο να συνεχίσει την εκδίκαση της αγωγής.
Α. Πασχαλίδης με τη Χρ. Χ"Δημητρίου (κα), για την Αιτήτρια.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Η αιτήτρια είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης. Εδρεύει στη Λευκωσία. Διατηρεί στα Λατσιά συνεργείο επιδιόρθωσης αυτοκινήτων. Έχει καταθέσει την κρινόμενη αίτηση για άδεια του δικαστηρίου να προωθήσει τη διαδικασία για την έκδοση διατάγματος certiorari και διατάγματος prohibition. Με το πρώτο θα επιδιωχθεί τελικά η ακύρωση ex parte διατάγματος ημερ. 22/11/95. Το εξέδωσε δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού στην αγωγή αρ. 6855/95 εναντίον της αιτήτριας, που είναι εναγόμενη στην αγωγή εκείνη. Η αιτήτρια διατάχθηκε να παραδώσει το αυτοκίνητο Porsche με αρ. εγγραφής HU 682 στην ενάγουσα στην οποία είναι παραδεκτό ότι ανήκει. Η αιτήτρια επιζητεί περαιτέρω να εμποδίσει με prohibition το πρωτόδικο δικαστήριο να συνεχίσει την εκδίκαση της αγωγής.
Η αγωγή έχει αρχίσει με την καταχώρηση γενικά οπισθογραφημένου κλητηρίου εντάλματος (βλέπε διάταξη 2 του Διαδικαστικού Κανονισμού Πολιτικής Δικονομίας). Φωτοτυπία του εντάλματος έχει επισυναφθεί στην ένορκη δήλωση της Αθηνούλας Νικολαΐδου από τη Λευκωσία, υπαλλήλου της αιτητρίας, που υποστηρίζει την παρούσα αίτηση. Το αίτημα θεραπείας είναι πολλαπλό: για επιστροφή του αυτοκινήτου στην ενάγουσα και επίσης αποζημιώσεις για απώλεια χρήσης και μείωσης της αξίας του, για παράνομη κατακράτηση και για ιδιοποίηση ή οικειοποίηση. Για την ακρίβεια για το τελευταίο αίτημα χρησιμοποιείται η λέξη "μετατροπή" (βλέπε παράγραφο Ε). Υποθέτω πως πρόκειται για μετάφραση της έννοιας "conversion".
Συνημμένη στην ένορκη δήλωση της υπαλλήλου της αιτητρίας είναι φωτοτυπία ένορκης δήλωσης (από 4 σελίδες) του συζύγου της ενάγουσας με την οποία υποστηρίχθηκε το αίτημά της για προσωρινή προστασία. Αρκεί πιστεύω, για τους σκοπούς της απόφασης, να συνοψίσω τα κύρια σημεία, αποφεύγοντας όσο είναι δυνατό αναφορά στις λεπτομέρειες. Το πιο πάνω αυτοκίνητο παραδόθηκε στο γκαράζ της αιτήτριας στα Λατσιά το Φεβρουάριο του 1994 για συγκεκριμένες επιδιορθώσεις μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα και με βάση κατάλογο εξαρτημάτων που η ενάγουσα υπέβαλε. Αργότερα συμφωνήθηκε επιπρόσθετη εργασία και γενικό βάψιμο του αυτοκινήτου έναντι συμφωνημένης δαπάνης £500 περίπου. Η αιτήτρια απέστειλε στην ενάγουσα λογαριασμό αποτελούμενο από αριθμό τιμολογίων συμποσουμένων σε £5.985. Η τελευταία κατέβαλε έναντι συνολικά £4.800, ποσό για το οποίο εκδόθηκαν αποδείξεις από την αιτήτρια, που επισυνάφθηκαν στην ένορκη δήλωση. Παρά ταύτα και παρά τις συνεχείς διαμαρτυρίες της ενάγουσας, η αιτήτρια καθυστέρησε στην ολοκλήρωση των επιδιορθώσεων και την παράδοση του αυτοκινήτου σε αυτήν.
Σύμφωνα πάντοτε με την ένορκη δήλωση που κατατέθηκε εκ μέρους της ενάγουσας, τελικά τον Αύγουστο του τρέχοντος έτους της ζήτησαν να καταβάλει το ποσό των £13.000. Ο λογαριασμός αυτός περιέχει διπλές και τριπλές ακόμη χρεώσεις για τα ίδια εξαρτήματα και περαιτέρω η ενάγουσα χρεώθηκε για εργασίες για τις οποίες δεν έδωσε καμιά εξουσιοδότηση. Οι διευθυντές και άλλοι υπεύθυνοι της εταιρείας στους οποίους υπέδειξε τις υπερχρεώσεις παραδέχθηκαν τα λάθη τους, αλλά δεν αναπροσάρμοσαν το λογαριασμό. Έτσι τους κάλεσε εγγράφως να της παραδώσουν στις 8/11/95 τον τελικό λογαριασμό και το αυτοκίνητό της, αλλά η αιτήτρια αρνήθηκε να ικανοποιήσει το αίτημά της. Η ενάγουσα ισχυρίστηκε τέλος ότι το αυτοκίνητο της, που είναι ξηλωμένο στα υποστατικά της αιτητρίας, εγκαταλείφθηκε από την εναγομένη και υφίσταται φθορές.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας υπέβαλε ότι το δικαστήριο Λεμεσού δεν έχει τοπική αρμοδιότητα, όπως διαλαμβάνει το άρθρο 21(1) (α) των περί Δικαστηρίων Νόμων, να επιληφθεί της υπόθεσης, δεδομένου ότι διεξάγει τις εργασίες της στην επαρχία Λευκωσίας όπου και η έδρα της. Περαιτέρω, τυχόν διάρρηξη της συμφωνίας είναι φανερό, από την ένορκη δήλωση του συζύγου της ενάγουσας, ότι έλαβε χώρα στη Λευκωσία. Ο κ. Πασχαλίδης ενεργώντας σωστά, όπως το επιβάλλει το καθήκον του ως δικηγόρου, επέσυρε την προσοχή μου στην παράγραφο 2 της μαρτυρίας αυτής. Ο ισχυρισμός που περιέχει είναι ότι η συμφωνία για τις επιδιορθώσεις έγινε εν μέρει στη Λεμεσό και εν μέρει στη Λευκωσία.
Ο δικηγόρος της αιτητρίας έχει επικαλεσθεί νομικό σφάλμα που προκύπτει - και συνάμα είναι ορατό - από το φάκελο της διαδικασίας. Ο ισχυρισμός όμως ότι η συμφωνία έγινε μερικώς σε μία και μερικώς σε άλλη επαρχία εκθεμελιώνει τη βάση του επιχειρήματος διότι, αν αληθεύει, φέρνει την υπόθεση μέσα στη δικαιοδοσία του δικαστηρίου Λεμεσού στο οποίο κατατέθηκε η αγωγή. Αναφέρει στο προκείμενο ο Basil "Commentary on the Constitution of India" τόμος 3ος, 5η έκδοση, σελ. 664 και 665:
"When certiorari is sought for on the ground of want of jurisdiction, or bias, or fraud, evidence on affidavit is not only admissible but it is, as a rule necessary. The Court can be informed of all the circumstances, to establish the absence of jurisdiction, and the like.
But when it is sought on the ground of error of law apparent on the face of the record, affidavit evidence is not, as a rule, admissible, for the simple reason that the error must appear on the record itself."
Προβλήθηκε επίσης σαν λόγος παραχώρησης άδειας ο ισχυρισμός ότι το κλητήριο δεν αποκαλύπτει βάση αγωγής. Θα παρατηρούσα πρώτα πως ένα τέτοιο ζήτημα δεν ελέγχεται με προνομιακά διατάγματα. Άλλη είναι η εμβέλειά τους. Ωστόσο οφείλω να παρατηρήσω ότι δεν είναι αναγκαία η παράθεση των θεμελιακών στοιχείων της αγωγής. Αρκεί να προσδιορίζεται η φύση της απαίτησης ή των θεραπειών που ο ενάγων αξιώνει. Η Δ.2 Καν. 3 αναφέρει στο προκείμενο:
"...The writ shall be indorsed with a statement of the nature of the claim made, or of the relief or remedy required in the action, but it shall not be essential to set forth in such indorsement the precise ground of complaint, or the precise remedy or relief to which the plaintiff considers himself entitled "
Ο τελευταίος λόγος είναι ότι το δικαστήριο λανθασμένα έδωσε το διάταγμα. Κι αυτό διότι με την έκδοσή του καταργείται το δικαίωμα κατακράτησης της αιτητρίας για διασφάλιση της οφειλής με καταστρεπτικές γι' αυτή συνέπειες, ενώ η ενάγουσα δε θα αντιμετώπιζε τέτοιες συνέπειες αν το διάταγμα δεν είχε εκδοθεί. Περαιτέρω στερήθηκε του δικαιώματος ακρόασης.
Το ένταλμα certiorari και κατ' επέκταση εκείνο του prohibition δεν είναι το κατάλληλο ένδικο μέσο για να ελεχθεί απλά και μόνο η ορθότητα δικαστικής απόφασης ως προς την ουσία της. Εκτός στις περιπτώσεις εκείνες που το νομικό λάθος εμφανίζεται στο φάκελο της διαδικασίας κατά τρόπο έκδηλο. Δε βρισκόμαστε όμως μπροστά σε μία τέτοια περίπτωση. Δεν είναι δυνατό να εκφραστώ ως προς την ορθότητα της απόφασης - ούτε χρειάζεται -ενόψει των προβαλλομένων ισχυρισμών που ήδη εξέθεσα και ενόψει των σχετικών προνοιών του άρθρου 128 του περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ. 149, που ρυθμίζει τα ειδικά δικαιώματα επισχέσεως θεματοφύλακα (lien by a bailee). Βλέπε επίσης σχόλιο των Pollock & Mulla Indian Contract & Specific Relief Acts, 9η έκδοση, σελ. 678 μέχρι 680 για το άρθρο 170 του Ινδικού Νόμου περί Συμβάσεων που είναι ταυτόσημο με το άρθρο 128. .
Θα παρατηρούσα τέλος ότι δεν είναι σωστό ότι η αιτήτρια έχει στερηθεί του δικαιώματος ακρόασης. Η υπόθεση είναι ορισμένη ενώπιον του δικαστηρίου Λεμεσού σήμερα για να δείξει λόγο η αιτήτρια γιατί να μη συνεχίσει να ισχύει το επίδικο διάταγμα. Πέραν αυτού θα μπορεί να αμφισβητήσει, αν παραστεί ανάγκη, το αποτέλεσμα της διαδικασίας με άλλο ένδικο μέσο. Αναφορικά με τις συνέπειες του διατάγματος για την αιτήτρια, παρότι το θέμα είναι άσχετο, θα υπομνήσω ότι με βάση τους όρους του διατάγματος, που είναι ενώπιόν μου ως τεκμήριο, η ενάγουσα κατέθεσε εγγύηση £10.000 για να καλυφθούν οποιεσδήποτε ζημιές υποστεί από τυχόν αδικαιολόγητη έκδοση του διατάγματος.
Δε θεμελιώθηκε από πρώτη άποψη υπόθεση για χορήγηση άδειας για κανένα από τα αιτούμενα διατάγματα. Η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.