|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 1 ΑΑΔ 569
1 Ιουνίου, 1995
[ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ/στής]
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΣΕΡΤΙΟΡΑΡΙ (CERTIORARI) ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΜΟΥ (PROHIBITION) ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ THE RED TELEPHONE CO. LIMITED,
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΕΚΔΟΘΕΝ ΤΗΝ 20/3/1995 ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΕΚΔΙΚΑΣΙΝ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ 71/95 ΥΠΟ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ,
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟΝ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ.
(Αίτηση Αρ. 75/95).
Προνομιακά εντάλματα — Certiorari — Διάταγμα Μονομελούς Επαρχιακού Δικαστηρίου για διεξαγωγή έρευνας ή ανάκρισης στις υποθέσεις εταιρείας περιορισμένης ευθύνης — Αρμοδιότητα Πλήρους Επαρχιακού Δικαστηρίου — Εκ πρώτης όψεως συζητήσιμο θέμα αρμοδιότητας Μονομελούς Επαρχιακού Δικαστηρίου.
Εταιρείες — Εταιρεία περιορισμένης ευθύνης — Διάταγμα έρευνας ή ανάκρισης στις υποθέσεις της — Αρμοδιότητα Επαρχιακού Δικαστηρίου — Σύνθεση Δικαστηρίου — Ο περί Εταιρειών Νόμος Κεφ. 113 άρθρο 209.
Certiorari — Προϋποθέσεις έκδοσης — Έκδηλη παρανομία — Υπέρβαση ή έλλειψη εξουσίας κατώτερου Δικαστηρίου.
Ο Νίκος Νικολάου, μέτοχος της εταιρείας "The Red Telephone Co. Limited", καταχώρησε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού αίτηση ζητώντας να διεξαχθεί έρευνα ή ανάκριση στις υποθέσεις της εταιρείας και πέτυχε διάταγμα κατόπιν μονομερούς αιτήσεώς του.
Ο κύριος μέτοχος της εταιρείας, Φρίξος Ηλιάδης με αίτηση άδειας καταχώρησης αίτησης για έκδοση ενταλμάτων τύπου certiorari και prohibition, ζήτησε ακύρωση του διατάγματος και απαγόρευση προώθησης της αίτησης ενώπιον του Δικαστή που το εξέδωσε ή ενώπιον οποιουδήποτε άλλου Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού.
Η αίτηση ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στηρίχθηκε σε αναρμοδιότητα του Δικαστηρίου και επί πασιφανούς σφάλματος στο νομικό σημείο στο οποίο στηρίχθηκε η απόφαση.
Ο δικηγόρος των αιτητών, εισηγήθηκε ότι η Δικαστής που εκδίκασε την αίτηση, δεν είχε αρμοδιότητα σύμφωνα με τον περί Εταιρειών Νόμο Κεφ. 113, άρθρα 2, 159(α) (11), 209, 211 και 202, να επιληφθεί της αίτησης αναφορικά με την εταιρεία. Πρότεινε, ότι ' αρμοδιότητα είχε μόνο το Πλήρες Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού και/ή το ίδιο Δικαστήριο συγκροτούμενο από τον Πρόεδρο και ενός ή δύο περαιτέρω μελών του.
Αποφασίστηκε, ότι:
(1) Είναι ικανοποιητικό για την παραχώρηση άδειας αιτήσεως certiorari και prohibition, να φαίνεται στην αίτηση και τις ενόρκους δηλώσεις που την υποστηρίζουν και γενικά στο υλικό των πρακτικών που τη συνοδεύει ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση για συζήτηση, ώστε να εκδοθεί άδεια.
(2) Μεταξύ των λόγων για τους οποίους εκδίδονται εντάλματα της φύσεως certiorari για ακύρωση απόφασης κατώτερου Δικαστηρίου, περιλαμβάνεται η έλλειψη εξουσίας.
(3) Η έκδοση του υπό κρίση διατάγματος από Μονομελές Δικαστήριο αντί του Πλήρους Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού δημιουργεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση για συζήτηση.
Η αίτηση έγινε δεκτή.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Papadopoulos (1968) 1 C.L.R. 496,
In Re Nina Panaretou (1972) 1 C.L.R. 165,
In Re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250.
Αίτηση.
Αίτηση με την οποία οι αιτητές ζητούν άδεια του Δικαστηρίου για έκδοση διαταγμάτων certiorari και prohibition σε σχέση με το διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερομηνίας 20/3/95 στην αίτηση εταιρειών 71/95.
Σ. Πίττας για Α. Νεοκλέους, για τον Αιτητή.
ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την αίτηση αυτή, ο αιτητής ζητά άδεια του Δικαστηρίου για έκδοση των ακόλουθων δύο προνομιακών ενταλμάτων:
"Η αιτούμενη θεραπεία είναι άδεια του Δικαστηρίου δι' αίτησιν για Διάταγμα CERTIORARI ακυρώνον και/ή παραμερίζον (quashing) το διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερομηνίας 20/3/1995 εις την αίτηση εταιρειών 71/95 και όπως δοθησομένης της αιτουμένης αδείας, το ως άνω διάταγμα παύσει ισχύον και/ή ακυρωθεί και/ή ανασταλεί η ισχύς του μέχρι πλήρους εκδικάσεως της αιτήσεως διά ΣΕΡΤΙΟΡΑΡΙ (CERTIORARI), και άδεια του Δικαστηρίου διά να αιτηθούν Διάταγμα Παρεμποδισμού (PROHIBITION) εμποδίζον τον Έντιμον Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου κ. Α. Βλαδίμηρου, ή οιονδήποτε άλλον Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού από του να επιληφθούν περαιτέρω της εκδικάσεως της αιτήσεως εταιρειών 71/95 και όπως δοθησομένης της αιτουμένης αδείας ο ως άνω Έντιμος Δικαστής ή οιοσδήποτε Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού εμποδισθούν από του να προχωρήσουν καθ' οιονδήποτε τρόπον εις την εκδίκαση της ως άνω Αίτησης Εταιρειών.".
Τα γεγονότα της υπόθεσης, εμφαίνονται στην ένορκη δήλωση του Διευθύνοντος Συμβούλου της αιτήτριας Εταιρείας, ημερομηνίας 19/5/95 και σε συντομία είναι τα εξής:
Ο Φρίξος Ηλιάδης είναι ο Διευθύνων Σύμβουλος και κατά πλειοψηφία μέτοχος της αιτήτριας Εταιρείας The Red Telephone Co. Limited, από τη Λεμεσό. Η αιτήτρια Εταιρεία είναι Εταιρεία περιορισμένης ευθύνης διά μετοχών, δεόντως συσταθείσα με τον Κυπριακό Νόμο και έχει την έδρα της στη Λεμεσό. Το ονομαστικό κεφάλαιο της αιτήτριας Εταιρείας είναι 50,000 συνήθεις μετοχές εκ £1,- εκάστη, το δε εκδοθέν μετοχικό κεφάλαιο είναι £10.000,- και είναι κατανεμημένο στον Φρίξο Ηλιάδη £7.000,-, στο Νίκο Νικολάου £2.500,- και στη Τζιλ Ηλιάδη £500,-.
Ο Νίκος Νικολάου κατεχώρησε Αίτηση υπ' αριθμό 71/95 στις 3/3/1995 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού (Τεκμήριο Α), με την οποία ζητά να διεξαχθεί έρευνα ή ανάκριση στις υποθέσεις της αιτήτριας Εταιρείας. Στις 17/3/1995 κατεχώρησε μονομερή αίτηση στην Αίτηση Εταιρειών 71/95 και στις 20/3/95 εξασφάλισε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού το επίδικο διάταγμα αντίγραφο του οποίου επισυνάπτεται ως Τεκμήριο Γ.
Ο Φρίξος Ηλιάδης ισχυρίζεται ότι το εκδοθέν διάταγμα είναι τόσο σαρωτικό και γενικό και απεριόριστο που μπορεί να έχει ως επακόλουθο την πτώχευση, καταστροφή και επηρεασμό της αιτήτριας Εταιρείας. Η αιτήτρια Εταιρεία η οποία εργοδοτεί 15 υπαλλήλους δεν μπορεί να λειτουργήσει, γιατί συνεπεία του διατάγματος έχουν παγοποιηθεί όλοι οι Τραπεζικοί Λογαριασμοί της και όλα τα περιουσιακά στοιχεία και δεν μπορεί να προβεί σε αγορές και πωλήσεις εμπορευμάτων. Συνεπεία του διατάγματος, η αιτήτρια Εταιρεία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα πιο βασικά έξοδα συντήρησης και λειτουργίας της και ως αποτέλεσμα τρίτοι πιστωτές άρχισαν να απειλούν ότι θα λάβουν δικαστικά διαβήματα εναντίον τους.
Οι λόγοι επί των οποίων βασίζεται η αίτηση είναι πρώτον η αναρμοδιότητα του Δικαστηρίου και δεύτερον ότι η έκδοση του συντηρητικού διατάγματος της 2/3/1995 στηρίχτηκε επί εσφαλμένου νομικού σημείου, το οποίο είναι πασιφανές και/ή προφανές από το πρακτικό του Δικαστηρίου.
Σχετικά με την αναρμοδιότητα του Δικαστηρίου, σύμφωνα με την ένορκη δήλωση η Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, κα. Δέσπω Μιχαηλίδου, δεν είχε αρμοδιότητα σύμφωνα με τον περί Εταιρειών Νόμο, Κεφ. 113, άρθρα 2, 159(α)(11), 209,211 και 202 να επιληφθεί της αίτησης υπ' αριθμό 71/95, ούτε και είχε αρμοδιότητα να εκδώσει το διάταγμα που εξέδωσε. Το μόνο αρμόδιο Δικαστήριο να επιληφθεί της αίτησης του καθ' ου η αίτηση στη ρηθείσα αίτηση ημερομηνίας 17/3/1995, είναι το Δικαστήριο με τη σύνθεση που προβλέπεται από τον περί Εταιρειών Νόμο, Κεφ. 113, άρθρο 209, ήτοι μόνο το Πλήρες Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού και/ή το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού συνιστάμενο από τον Πρόεδρο του Δικαστηρίου και ενός ή δύο περαιτέρω μελών αυτού, όπως ρητά αναφέρεται στο πιο πάνω άρθρο.
Στο παρόν στάδιο, το Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στην ουσία της αιτήσεως. Είναι ικανοποιητικό για την παραχώρηση άδειας για καταχώρηση αιτήσεως για έκδοση εντάλματος Certiorari και Prohibition, να φαίνεται στην αίτηση και στις ενόρκους δηλώσεις που τΐ|ν υποστηρίζουν και γενικά στο υλικό των πρακτικών που τη συνοδεύει, πως υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση για συζήτηση ώστε να δοθεί άδεια (Βλέπε Costas Papadopoulos (Ex Parte) (1968) 1 C.L.R. 496, In Re Nina Panaretou (1972) 1 C.L.R. 165 και In Re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250).
Οι λόγοι για τους οποίους εκδίδονται εντάλματα της φύσεως Certiorari για ακύρωση απόφασης κατώτερου Δικαστηρίου, περιλαμβάνουν υπέρβαση ή έλλειψη εξουσίας, έκδηλη παρανομία (error of law on the face of the record), προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση, δόλο ή ψευδορκία στη λήψη της απόφασης και παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης.
Έχω εξετάσει τα επιχειρήματα του αιτητή και είμαι της γνώμης πως υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση για συζήτηση, ώστε να δοθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης Certiorari.
Συνεπώς, η αίτηση επιτρέπεται. Οι αιτητές να καταχωρήσουν αίτηση για Certiorari εντός 15 ημερών από σήμερα.
Το υπό αμφισβήτηση διάταγμα αναστέλλεται, μέχρι της ακροάσεως και τελείας αποπερατώσεως της αίτησης.
Η αίτηση επιτρέπεται.