|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 1 ΑΑΔ 90
6 Φεβρουαρίου, 1995
[ΚΟΥΡΡΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΚΑ,
Εφεσείων-αιτητής,
ν.
ΤΑΜΕΙΟΥ ΠΛΕΟΝΑΖΟΝΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ,
Εφεσίβλητου - καθ' ου η αίτηση.
(Υπόμνημα 288).
Άδεια απουσίας εργοδοτούμενου άνευ απολαβών — Διακοπή του συνεχούς της απασχόλησης — Ερμηνεία του άρθρου 16(1)(2), παράγραφος 7, εδ. ζ, Μέρος II, του Δεύτερου Πίνακα του Περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμου του 1967 (Ν. 24/67).
Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού — Αποζημιώσεις για τερματισμό υπηρεσίας εργοδοτούμενου — Περιστάσεις συνυπολογισμού περιόδου άδειας απουσίας άνευ απολαβών, στο χρόνο απασχόλησης, κατά τον καθορισμό των αποζημιώσεων.
Ο Εφεσείων - αιτητής στην παρούσα έφεση δι' υπομνήματος, διετέλεσε διευθυντής πωλήσεων σε εταιρεία περιορισμένης ευθύνης από 1.12.1963. Από 5.5.1980 έφυγε από την εταιρεία του, για να απασχοληθεί στο εξωτερικό απ' όπου επέστρεψε για να απασχοληθεί και πάλι στην ίδια εταιρεία από 22.2.1986. Οι υπηρεσίες του, τερματίσθηκαν στις 12.5.1990.
Το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού αποφάσισε να του καταβληθεί το ποσό των £940, που καθορίστηκε χωρίς να υπολογιστεί η περίοδος απασχόλησης του στο εξωτερικό.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάσισε ότι ο αιτητής δεν απουσίαζε με άδεια άνευ απολαβών και συνεπώς ότι ορθά το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού υπολόγισε την αποζημίωση.
Ο δικηγόρος του εφεσείοντα - αιτητή, αποδέκτηκε ότι προκειμένου να υπολογιστεί ο χρόνος άδειας εργοδοτούμενου άνευ απολαβών στην περίοδο απασχόλησης, για σκοπούς αποζημιώσεων για τερματισμό απασχόλησης λόγω πλεονασμού, κάθε περίπτωση εξαρτάται από τα ιδιαίτερα περιστατικά της. Πρότεινε όμως ότι στην παρούσα υπόθεση, 6 χρόνια δεν είναι μεγάλο χρονικό διάστημα για να θέσει τον εφεσείοντα έξω από τις πρόνοιες του άρθρου 16 (1)(2), παράγραφος 7, εδ. ζ, Μέρος II του Δεύτερου Πίνακα, του περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμου του 1967 (Ν. 24/67).
Αποφασίστηκε, ότι:
(1) Η έννοια της άδειας απουσίας άνευ απολαβών στην επίδικη διάταξη εμπεριέχει το στοιχείο της προσωρινής απουσίας από την υπηρεσία του εργοδότη· η προσωρινή αυτή απουσία πρέπει να καθορίζεται χρονικά ή να συναρτάται με τις δοσμένες περιστάσεις, όπου παραχωρείται ο χρόνος απουσίας και οι λόγοι παραχώρησης του είναι στοιχεία που μετρούν για να καθοριστεί αν η περίπτωση εμπίπτει στις πρόνοιες του νόμου.
(2) Συναφές στοιχείο είναι επίσης κατά πόσο στην άδεια απουσίας άνευ απολαβών έχει κάποιο άμεσο ή έμμεσο συμφέρον ο εργοδότης, ή δόθηκε για αποκλειστικά ιδιωτικούς σκοπούς του εργοδοτούμενου.
(3) Πρόσθετα, θα πρέπει να προκύπτει η διαπίστωση ότι από το σύνολο των περιστάσεων αποδεικνύεται ότι η εργασιακή σχέση εργοδότη και εργοδοτούμενου συνεχίζεται μεν αλλά τελεί υπό προσωρινή αναστολή.
(4) Η κρίση ότι πρόκειται περί άδειας απουσίας άνευ απολαβών, βασίζεται σε αντικειμενικά δεδομένα και όχι γιατί ο εργοδότης και εργοδοτούμενος χαρακτηρίζουν την απουσία του τελευταίου ως "άνευ απολαβών".
(5) Απουσία του εφεσείοντα - αιτητή επί 6 χρόνια για να απασχοληθεί στο εξωτερικό με όρους που ο ίδιος έκρινε πολύ ευνοϊκούς, χωρίς οποιαδήποτε σχέση με τον προηγούμενο εργοδότη του που να δείχνει ότι έχει ανασταλεί προσωρινά η εργοδότησή του, δεν μπορεί να θεωρηθεί άδεια άνευ απολαβών.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Υπόμνημα.
Υπόμνημα από το Δικαστή του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών σχετικά με την απόφασή του ημερομηνίας 5 Φεβρουαρίου 1993 στην αίτηση του Κώστα Λουκά εναντίον του Ταμείου για Πλεονάζον Προσωπικό με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του για πρόσθετη καταβολή πληρωμής από τους καθ' ων η αίτηση, αφού συνυπολογισθεί στο συνεχές της απασχόλησής του και η περίοδος από 5.5.80 μέχρι 28.2.86, κατά την οποία ο λόγος που απουσίαζε από την εργασία του οφειλόταν σε άδεια άνευ απολαβών.
Γ. Αμπίζας με Μ. Αμπίζα, για τον Εφεσείοντα - αιτητή.
Δ. Παπαδοπούλου (κα) Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για το Εφεσίβλητο - καθ' ου η αίτηση Ταμείο.
Cur. adv. vult.
ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Χρ. Αρτεμίδης.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Στην υπό συζήτηση έφεση διά Υπομνήματος εξετάσαμε την ορθή ερμηνεία και εφαρμογή των προνοιών του άρθρου 16 (1) (2), παραγρ. 7, εδ. ζ, Μέρος Π, του Δεύτερου Πίνακα, του Περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμου, 24/67, που προβλέπουν ότι άδεια απουσίας εργοδοτούμενου άνευ απολαβών δεν διακόπτει το συνεχές της απασχολήσεως, και επομένως κατά τον τερματισμό της υπηρεσίας του δικαιούται να διεκδικήσει, και για την περίοδο αυτής της απουσίας, αποζημίωση από το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο προέβη στη διαπίστωση ότι ο ισχυρισμός του εφεσείοντος πως απουσίαζε με άδεια άνευ απολαβών ήταν μεταγενέστερο κατασκεύασμα, για να τύχει του ευεργετήματος της παραπάνω πρόνοιας του Νόμου. Σε ολόκληρη όμως την απόφασή του το Δικαστήριο ασχολείται με το νομικό ζήτημα της ερμηνείας και εφαρμογής της επίμαχης διάταξης, με δοσμένο γεγονός ως να είχε ο εφεσείων άδεια απουσίας άνευ απολαβών. Με διάταγμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απευθυνόμενο προς το εκδικάσαν πρωτόδικο Δικαστήριο, περιελήφθη στο Υπόμνημά του και ερώτημα κατά πόσον η διαπίστωση, πως ο εφεσείων κατασκεύασε τον ισχυρισμό για άδεια απουσίας άνευ απολαβών, ήταν αυθαίρετη, λόγω παντελούς έλλειψης μαρτυρίας που να την στηρίζει. Έχουμε τη γνώμη πως το εύρημα αυτό του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι πράγματι αυθαίρετο γιατί, προτού καταλήξει σε τούτο, δεν παράθεσε καν τη σχετική μαρτυρία, την οποία, αφού πρώτα αναλύσει, να προχωρήσει να αναφέρει εκείνα που δέχεται ως αληθή. Απλώς στο τέλος της απόφασής του διαβάζουμε:
"Ο αιτητής όταν απουσίαζε δεν απουσίαζε με άδεια άνευ απολαβών. Την άδεια άνευ απολαβών την "κατασκεύασε" μεταγενέστερα της απουσίας του."
Δεν πρόκειται όμως να κάνουμε οποιαδήποτε διαταγή που θα καθυστερήσει την τελεσιδικία στην υπόθεση, γιατί θεωρούμε πως η τελική απόφαση του Δικαστηρίου, και η αιτιολογία που δίνει, είναι ορθή, θεωρώντας ως γεγονός πως ο εφεσείων είχε άδεια απουσίας άνευ απολαβών από τον εργοδότη του.
Ο αιτητής ήταν από 1.12.63 διευθυντής πωλήσεων στην εταιρεία Ρολάνδης, Λουκά & Σωτηριάδης Λτδ. Από 5.5.80 έως 22.2.86 έφυγε από την εργασία του για να εργοδοτηθεί στη Σιέρρα Λεόνε. Το 1982 η πιο πάνω εταιρεία μετονομάστηκε σε Southfields Industries Ltd, στην οποία ο εφεσείων εργοδοτήθηκε όταν επέστρεψε στην Κύπρο. Τον Μάϊο 1990 η πιο πάνω εταιρεία μετονομάστηκε σε Λοΐζος Λουκά & Υιοί Λτδ. Στις 12.5.90 τερματίστηκαν οι υπηρεσίες του εφεσείοντα. Το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού ενέκρινε να του καταβληθεί ποσό £944, που υπολογίστηκε με βάση τη διάρκεια της περιόδου συνεχούς απασχολήσεώς του, εξαιρώντας την περίοδο 5.5.80 έως 28.2.86 που εργοδοτείτο, όπως είπαμε πιο πάνω, στη Σιέρρα Λεόνε.
Εισηγήθηκε ο δικηγόρος του εφεσείοντα πως, εφόσον η επίμαχη πρόνοια του Νόμου είναι ρητή, δεν χωρεί οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία της καθαρής γλώσσας που χρησιμοποιεί ο νομοθέτης, και επομένως πρέπει να εφαρμοστεί χωρίς να διερευνάται παραπέρα ποία μπορεί να είναι τα πιθανά αποτελέσματα από μια τέτοια ερμηνεία. Σε διευκρινιστικό όμως ερώτημα του Δικαστηρίου, με το ακόλουθο παράδειγμα: αν εργοδοτούμενος, που έχει το ελάχιστο της περιόδου εργοδότησης (104 εβδομάδες) για να δικαιούται διεκδίκησης από το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού, πάρει άδεια απουσίας άνευ απολαβών και παραμείνει εκτός εργασίας για π.χ. 10, 20, 30 χρόνια, ή ακόμη και για το υπόλοιπο του χρόνου ικανότητάς του προς εργασία, επιστρέφει σε αυτή για λίγο καιρό και ακολούθως τερματιστούν οι υπηρεσίες του, μπορεί να αξιώσει από το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού; ο δικηγόρος δέκτηκε, πολύ ορθά, πως κάθε περίπτωση εξαρτάται από τα ιδιαίτερα περιστατικά της. Πρότεινε όμως πως, αναφορικά με την εξεταζόμενη έφεση, 6 χρόνια δεν είναι μεγάλο χρονικό διάστημα για να θέτει τον εφεσείοντα έξω από τις πρόνοιες του Νόμου.
Έχουμε τη γνώμη πως η έννοια της άδειας απουσίας άνευ απολαβών, που απαντάται στην επίδικη διάταξη, εμπεριέχει το στοιχείο της προσωρινής απουσίας από την υπηρεσία του εργοδότη. Η προσωρινή αυτή απουσία πρέπει να καθορίζεται χρονικά, ή να συναρτάται με τις δοσμένες περιστάσεις όπου παραχωρείται. Ο χρόνος απουσίας και οι λόγοι που παραχωρείται, είναι στοιχεία που μετρούν για να καθοριστεί αν κάποια περίπτωση εμπίπτει στις πρόνοιες του Νόμου. Συναφές στοιχείο είναι, επίσης, κατά πόσο στην άδεια απουσίας άνευ απολαβών έχει κάποιο άμεσο ή έμμεσο συμφέρον ο εργοδότης ή είναι για αποκλειστικά ιδιωτικούς σκοπούς του εργοδοτούμενου. Συνδεδεμένο με τα πιο πάνω είναι και η διαπίστωση αν από το σύνολο των περιστάσεων αποδεικνύεται πως η εργασιακή σχέση εργοδότη και εργοδοτούμενου συνεχίζεται μεν αλλά τελεί υπό προσωρινή αναστολή. Συνοπτικά, η κρίση βασίζεται σε αντικειμενικά δεδομένα και όχι γιατί ο εργοδότης και εργοδοτούμενος χαρακτηρίζουν την απουσία του τελευταίου ως "άνευ απολαβών".
Στην υπόθεση που εξετάζουμε ο εφεσείων έφυγε από την εταιρεία, στην οποία εργαζόταν, για να εργοδοτηθεί στο εξωτερικό με όρους υπηρεσίας που έκρινε ο ίδιος ως πολύ ευνοϊκούς. Παρέμεινε σε αυτή την απασχόληση για 6 συνεχή χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δεν υφίστατο οποιαδήποτε σχέση με τον προηγούμενο εργοδότη του, που να δείχνει πως είχε ανασταλεί προσωρινά η εργοδότησή του.
Για τους λόγους που αναπτύσσουμε παραπάνω, η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντος.
Η έφεση δια υπομνήματος απορρίπτεται με έξοδα.