|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1995) 1 ΑΑΔ 77
30 Ιανουαρίου, 1995.
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
INTERNATIONAL MARINE SERVICES COMPANY LIMITED,
Ενάγοντες,
v.
MTR METALS (OVERSEAS) LIMITED,
Εναγομένων,
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 120/93).
Αιτία αγωγής — Προσθήκη αιτίας αγωγής — Διεύρυνση των θεραπειών στο κλητήριο ένταλμα.
Επισταλίες — Ασύνδετες με την εκφόρτωση του πλοίου — Αναγκαία μαρτυρία θεμελίωσης της απαίτησης.
Με την αγωγή τους, οι ενάγοντες πλοιοκτήτες, αξίωσαν από τους εναγόμενους ναυλωτές, αποζημιώσεις $300.000 για παράβαση ναυλοσύμφωνου και/ή για επισταλίες. Σε διαδικασία παρεμπίπτοντος διατάγματος οι εναγόμενοι δέχθηκαν απόφαση για $103.166,70 και παρέμεινε ως επίδικο ζήτημα η αξίωσή τους για $18.687,48, υπόλοιπο επισταλιών και $10.500 ως ασφάλιστρο που κατέβαλαν για επιπρόσθετη ασφάλεια επειδή η εκφόρτωση έγινε με φορτηγίδες αφού το πλοίο δεν προσέγγισε την προβλήτα του λιμανιού.
Το Δικαστήριο επεσήμανε προσθήκη αξιώσεων που δεν περιλαμβάνονται στο κλητήριο ένταλμα, θεμελιωμένων σε γεγονότα μεταγενέστερα της καταχώρησης.
Η ενώπιον του Δικαστηρίου μαρτυρία ήταν ανεπαρκής για να στηρίξει την απαίτηση των εναγόντων για επισταλίες και πρόσθετα ασφάλιστρα.
Αποφασίστηκε, ότι:
(1) Η εκ συμφώνου διεύρυνση των λόγων της αγωγής με αιτία αγωγής θεμελιωμένη σε γεγονότα μεταγενέστερα της καταχώρησης του κλητηρίου, δεν αφαιρούν από το Δικαστήριο την ευχέρεια διαγραφής τους.
(2) Υποχρέωση για καταβολή επισταλιών πρέπει να αποδεικνύεται με την προσαγωγή μαρτυρίας που να τη θεμελιώνει.
(3) Παραμονή του πλοίου στο λιμάνι, που δεν συσχετίζεται με την εκφόρτωση αλλά με παράλειψη κρατικού υπαλλήλου να υπογράψει τα σχετικά έγγραφα, δεν είναι δυνατό να στηρίξει απαίτηση για επισταλίες στο πλαίσιο των δικογραφημένων ισχυρισμών των εναγόντων.
(4) Επιπρόσθετο ασφάλιστρο δεν μπορεί να επιδικαστεί χωρίς απόδειξη ότι οι ενάγοντες έκαμαν δεύτερη ασφάλεια και πλήρωσαν επιπρόσθετο ασφάλιστρο.
Η αγωγή απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Eshelby v. Federated European Bank Ltd [1931] All E.R. 840,
Tilcon Ltd v. Land Investments Ltd [1987] 1 AH E.R. 615,
Gaber Allan Ali v. The Cyprus Ship Poseidonia και Άλλων (1990) 1 Α.Α.Δ. 990,
World Tide v. Vassilico Cement (1988) 1 C.L.R. 488.
Αγωγή Ναυτοδικείου.
Αγωγή Ναυτοδικείου με την οποία οι ενάγοντες ως ιδιοκτήτες του πλοίου "ΜΑΡΙΟΣ" αξιώνουν από τους εναγόμενους -ναυλωτές αποζημιώσεις ύψους $300.000 ως αποζημιώσεις για παράβαση ναυλοσυμφώνου και/ή για επισταλίες.
Γ. Πελαγίας, για τους Ενάγοντες.
Α. Χαβιαράς, για τους Εναγόμενους.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με το κλητήριο ένταλμα, που καταχωρίστηκε στις 22 Ιουλίου 1993, οι ενάγοντες ως ιδιοκτήτες του πλοίου "ΜΑΡΙΟΣ" αξίωσαν από τους εναγόμενους-ναυλωτές αποζημιώσεις ύψους $300,000 ως αποζημιώσεις για παράβαση ναυλοσύμφωνου και/ή για επισταλίες. Στο πλαίσιο της συζήτησης αναφορικά με παρεμπίπτον διάταγμα που είχε εκδοθεί, οι εναγόμενοι δέκτηκαν απόφαση για $103.166,70 και παρέμεινε ως επίδικο ζήτημα η αξίωση των εναγόντων
(α) για $18.687,48, ως υπόλοιπο επισταλιών και/ή ως αποζημίωση για κατακράτηση και/η καθυστέρηση αναχώρησης του πλοίου από 31 Ιουλίου 1993 μέχρι 3 Αυγούστου 1993.
(β) $10.500 ως ασφάλιστρο που κατέβαλαν για επιπρόσθετη ασφάλεια που έκαμαν επειδή η εκφόρτωση έγινε με φορτηγίδες αφού το πλοίο παρέμεινε στο αγκυροβόλιο του λιμανιού και δεν προσέγγισε την προβλήτα του.
Διαπιστώνεται προσθήκη αξιώσεων που δεν περιλαμβάνονταν στο κλητήριο ένταλμα και, κυρίως, θεμελίωση τους πάνω σε γεγονότα μεταγενέστερα της καταχώρισης του κλητηρίου εντάλματος. Σε σειρά υποθέσεων δεν επετράπη η εισαγωγή αιτίας αγωγής που ήταν ανύπαρκτη κατά το χρόνο της καταχώρισης της αγωγής. (Βλ. Eshelby v. Federated European Bank Ltd [1931] All E.R. Rep. σελ. 840, Tilcon Ltd v. Land Investments Ltd [1987] 1 All E.R. 615, Gaber Alian Ali v. The Cyprus Ship Poseidonia και Άλλων (1990) 1 Α.Α.Δ. 990).
To θέμα δεν απασχόλησε τους διαδίκους. Οι εναγόμενοι δεν προέβησαν σε οποιοδήποτε δικονομικό διάβημα, και η δίκη διεξάχθηκε με αντικείμενο τις διαφορές που προσδιόριζαν οι έγγραφες προτάσεις. Αξίζει να σημειωθεί πως στο ποσό για το οποίο οι εναγόμενοι δέκτηκαν απόφαση περιλαμβανόταν και αποζημίωση για επισταλίες μέχρι και τις 31 Ιουλίου 1993 και στη συνέχεια συγκατατέθηκαν σε τροποποίηση της Αναφοράς. Στην υπόθεση World Tide v. Vassilico Cement (1988) 1 C.L.R. 488 με δική του πρωτοβουλία το Δικαστήριο διέγραψε αξίωση που έκρινε ότι διεύρυνε σε βαθμό ανεπίτρεπτο το πλαίσιο των θεραπειών που περιλήφθηκαν στο κλητήριο ένταλμα. Επειδή όμως δεν είμαι έτοιμος, στην απουσία μάλιστα εισήγησης προς αυτή την κατεύθυνση, να θεωρήσω πως το ζήτημα άπτεται της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου, θα εξετάσω την ουσία στο πλαίσιο της μαρτυρίας που προσάχθηκε και της επιχειρηματολογίας των δυο πλευρών.
Βρίσκεται ενώπιόν μου μόνο η μαρτυρία του κ. Νικόλα Γρηγορίου, διευθυντικού στελέχους των εναγόντων. Στις 27 Ιουλίου 1993 το πλοίο αφίχθηκε στο λιμάνι Fang Cheng της Κίνας στο οποίο θα γινόταν η εκφόρτωση. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του, ενώ η εκφόρτωση συμπληρώθηκε στις 31 Ιουλίου 1993 το πλοίο μπόρεσε να αποπλεύσει στις 3 Αυγούστου 1993 επειδή οι παραλήπτες του φορτίου δεν υπέγραψαν νωρίτερα την απαραίτητη έκθεση γεγονότων. Χωρίς αυτή την έκθεση, όπως εξήγησε, δεν θα μπορούσαν οι ενάγοντες να αξιώσουν από τους εναγόμενους αποζημιώσεις για την επισταλία που προηγήθηκε. Με βάση το ναυλοσύμφωνο οι ενάγοντες δικαιούνταν $6.000 ημερησίως εξ ού και η αξίωσή τους.
Η εισήγηση των εναγομένων πως η μαρτυρία αυτή δεν θεμελιώνει υποχρέωσή τους για πληρωμή τέτοιου ποσού, είναι βάσιμη. Βρίσκεται στη βάση της αξίωσης των εναγόντων ο ισχυρισμός της παραγράφου 4 της Αναφοράς τους, πως "οι εναγόμενοι ή αντιπρόσωποι τους υπέγραψαν τα σχετικά έγγραφα για να αποπλεύσει το πλοίο στις 3 .8.1993 και κατά συνέπεια εδημιουργήθησαν επισταλίες". Με βάση τη μαρτυρία, ούτε οι εναγόμενοι ούτε οποιοσδήποτε αντιπρόσωπός τους υπέγραψαν ή αναμενόταν να υπογράψουν την έκθεση γεγονότων. Όπως ανέφερε ο κ. Γρηγορίου, ήταν οι παραλήπτες του φορτίου που καθυστέρησαν να υπογράψουν και δεν έχει τεκμηριωθεί πως αυτοί ήταν αντιπρόσωποι των εναγομένων. Όπως έχει εξηγηθεί, υπογράφει την έκθεση ο πράκτορας του λιμανιού που συνήθως είναι κρατικός υπάλληλος, ως αντιπρόσωπος και του λιμανιού και του πλοίου. Εν πάση περιπτώσει, η παραμονή του πλοίου στο λιμάνι δεν μπορεί να συσχετισθεί προς την εκφόρτωση και δεν είναι δυνατό στο πλαίσιο των ισχυρισμών των εναγομένων όπως αυτές εξειδικεύονται στην Αναφορά τους, να γεννήσει υποχρέωση των εναγομένων προς καταβολή αποζημίωσης για επισταλία. Ισχύει το ίδιο και ως προς την διαζευκτική αξίωση για επιδίκαση του ίδιου ποσού ως αποζημίωσης για κατ' ισχυρισμό κατακράτηση ή καθυστέρηση αναχώρησης του πλοίου. Όχι μόνο δεν υπάρχει μαρτυρία που να την θεμελιώνει αλλά, ως προς αυτή την πτυχή, εντοπίζεται και το επιπρόσθετο πρόβλημα της ανυπαρξίας οποιωνδήποτε ισχυρισμών στο σώμα της Αναφοράς που θα μπορούσαν να αποτελέσουν το απαραίτητο υπόβαθρο για την αξίωση τέτοιας θεραπείας.
Η μαρτυρία του κ. Γρηγορίου είναι ανεπαρκής και σε σχέση με την αξίωση για επιπρόσθετο ασφάλιστρο. Οι εναγόμενοι αρνούνται με την Απάντησή τους ότι οι ενάγοντες δικαιούνται επιπρόσθετο ασφάλιστρο αλλά η εισήγησή τους είναι πως, ανεξάρτητα από αυτό, δεν αποδείχθηκε πως πράγματι οι ενάγοντες έκαμαν δεύτερη ασφάλεια και πως πλήρωσαν επιπρόσθετο ασφάλιστρο. Έχουν δίκαιο. Αυτά τα γεγονότα ήταν έξω από τη σφαίρα της γνώσης του κ. Γρηγορίου. Οι ενάγοντες, συνειδητοποιώντας αυτή την πραγματικότητα, επιχείρησαν να προσάξουν έγγραφα κατ' επίκληση του άρθρου 4 του περί Αποδείξεως Νόμου Κεφ. 9. Δεν θεμελιώθηκαν οι προϋποθέσεις γι' αυτό και η αίτησή τους απορρίφθηκε. Όπως έχουν τα πράγματα οι ισχυρισμοί τους παρέμειναν αναπόδεικτοι και είναι αναπόφευκτη η απόρριψη και αυτής της αξίωσής τους.
Για τους πιο πάνω λόγους η αγωγή απορρίπτεται με έξοδα. Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή για να εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η αγωγή απορρίπτεται με έξοδα.