|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1992) 1 ΑΑΔ 616
6 Απριλίου, 1992
[ΚΟΥΡΡΗΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στές]
ΣΩΤΗΡΗΣ MENΟΙΚΟΥ,,
Εφεσείων-Ενάγων,
ν.
ΧΡΙΣΤΟΦΗ ΜΑΡΑΘΕΥΤΗ,
Εφεσίβλητου-Εναγομένου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 7909).
Αμέλεια — Τροχαίο ατύχημα — Συντρέχουσα αμέλεια — Καταμερισμός ευθύνης — Σύγκρουση αυτοκινήτων σε συμβολή δευτερεύοντα δρόμου με κύριο δρόμο — Ο καταμερισμός ευθύνης 20% για τον οδηγό που οδηγούσε στον κύριο δρόμο και 80% γι' αυτόν που οδηγούσε στον δευτερεύοντα δρόμο αντικαταστάθηκε με καταμερισμό 40% και 60% αντίστοιχα.
Ο εφεσείων οδηγούσε το αυτοκίνητο του στην οδό Λαρίσσης στο Καιμακλί με σκοπό να στρίψει αριστερά και να μπει στη Λεωφόρο Μακαρίου Γ. Ο εφεσίβλητος οδηγούσε το ταξί του προς την συμβολή των δύο δρόμων με ταχύτητα 35 μίλια την ώρα. Η γεωγραφική τοποθέτηση των δρόμων ήταν ιδιάζουσας μορφής και επέβαλλε σε οδηγό που ερχόταν από την οδό Λαρίσσης για να στρίψει μέσα στην λεωφόρο να προχωρήσει πέραν από την νοητή γραμμή της συμβολής των δύο δρόμων προκειμένου να έχει ορατότητα μέσα στη λεωφόρο. Ο εφεσίβλητος οδήγησε το αυτοκίνητό του στο κέντρο της λεωφόρου προς τη δεξιά της πλευρά για να προσπεράσει σταθμευμένο αυτοκίνητο στα αριστερά του. Ο εφεσείων προχώρησε μέσα στη λεωφόρο πέρα από τη νοητή γραμμή της συμβολής της με την οδό Λαρίσσης για να μπορέσει να ελέγξει τον δρόμο, όταν επήλθε η σύγκρουση με το όχημα του εφεσίβλητου, σε σημείο 1,30 μ. μέσα στη λεωφόρο από το νοητό σημείο της συμβολής της με την οδό Λαρίσσης. Ο εφεσίβλητος παραδέχθηκε στη μαρτυρία του ότι γνώριζε πολύ καλά την περιοχή. Με αυτά τα γεγονότα το πρωτόδικο Δικαστήριο βρήκε ότι και οι δύο οδηγοί ευθύνονταν για το δυστύχημα και κατένειμε την ευθύνη σε 80% για τον εφεσείοντα και 20% για τον εφεσίβλητο. Και οι δύο διάδικοι προσέβαλαν τον καταμερισμό αυτό με έφεση και αντέφεση αντίστοιχα.
Αποφασίσθηκε ότι:
Το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν είχε προσδώσει την δέουσα βαρύτητα στην ταχύτητα που οδηγούσε ο εφεσίβλητος, ούτε στην ιδιάζουσα γεωγραφική τοποθέτηση των δρόμων, που καθιστούσε αναγκαίο για τον εισερχόμενο στην λεωφόρο να προχωρήσει πέραν από το νοητό σημείο συμβολής των δύο δρόμων για να έχει ορατότητα μέσα στη λεωφόρο, ως επίσης και στο ότι ο εφεσίβλητος, που εγνώριζε καλά την περιοχή και επομένως την ύπαρξη της τυφλής γωνίας προς τα δεξιά του, όφειλε να ήταν προσεκτικότερος όταν προσπερνούσε το σταυθμευμένο αυτοκίνητο προς τα αριστερά του, και κατά συνέπεια η παρούσα περίπτωση ενέπιπτε μέσα στις σπάνιες και κατ' εξαίρεση περιπτώσεις όπου εδικαιολογείτο επέμβαση του Εφετείου στην κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με τον καταμερισμό της ευθύνης. Η ευθύνη κατανεμήθηκε σε 60% για τον εφεσείοντα και 40% για τον εφεσίβλητο.
Η έφεση έγινε αποδεχτή με έξοδα. Η αντέφεση απορρίφθηκε χωρίς έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τον ενάγοντα κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Αρέστης, Ε.Δ.) που δόθηκε στις 15 Μαΐου, 1989 (Αρ. Αγωγής 10572/87) με την οποία το Δικαστήριο κατένειμε την ευθύνη κατά 20% εις βάρος εναγομένου κατά 80% εις βάρος του ενάγοντος για το τροχαίο ατύχημα που ενεπλάκησαν και επιδίκασε το ποσό των £280 αποζημιώσεις.
Κ. Δημητριάδης, για τον εφεσείοντα.
Α. Γεωργίου, για τον εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα διαβάσει ο δικαστής Αρτεμίδης.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Στις 21.8.87 επεσυνέβη τροχαίο δυστύχημα στη συμβολή της λεωφόρου Μακαρίου Γ με την οδό Λαρίσσης στο Καϊμακλί. Σε αυτό ενεπλάκησαν τα οχήματα του εφεσείοντα-ενάγοντα, που οδηγούσε από την οδό Λαρίσσης με πρόθεση να στρίψει αριστερά και να μπει στη λεωφόρο και του εφεσίβλητου-εναγομένου, που οδηγούσε στη λεωφόρο προς τη συμβολή της με την Λαρίσσης.
Το σχεδιαγράφημα του τόπου του δυστυχήματος δείχνει την περίεργη γεωγραφική τοποθέτηση των δρόμων, που είναι δύσκολο να περιγραφεί χωρίς το βοήθημα αυτό. Η οδός Λαρίσσης, η λεωφόρος Μακαρίου και η οδός Αρχαγγέλου καταλήγουν σε ένα είδος μεγάλης πλατείας ακανονίστου σχήματος. Ο οδηγός που προτίθεται να εισέλθει από την οδό Λαρίσσης, ή Αρχαγγέλου, στη λεωφόρο πρέπει να προχωρήσει ένα μέτρο πέρα από την νοητή γραμμή που ενώνει τη συμβολή αυτών των δρόμων για να έχει ορατότητα μέσα στη λεωφόρο.
Ο εφεσείων ανέφερε στη μαρτυρία του ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου πως προχώρησε λίγο μέσα στη Μακαρίου για να μπορεί να ελέγξει την κατευθυνόμενη από τα αριστερά του τροχαία κίνηση. Χρειάστηκε όμως να προχωρήσει λίγο ακόμα, αλλά σ' αυτή του την κίνηση επακολούθησε η σύγκρουση με το ταξί που οδηγούσε ο εφεσίβλητος.
Η πραγματική μαρτυρία παρουσιάζει γλαφυρά το συμβάν και δίδει επαρκή στοιχεία του ευρήματος του πρωτόδικου δικαστηρίου πως και οι δυο οδηγοί ήσαν αμελείς. Κατένειμε την ευθύνη κατά 20% εις βάρος του εφεσίβλητου και 80% του εφεσείοντος. Ο τελευταίος προσβάλλει την κρινόμενη απόφαση και εισηγείται πως τα ποσοστά καταμερισμού θα πρέπει να είναι τουλάχιστο αντίστροφα. Ο εφεσίβλητος καταχώρησε αντέφεση. Εισηγείται πως πρέπει να απαλλαγεί πάσης ευθύνης.
Από το σχεδιαγράφημα καταδεικνύεται πως ο εφεσίβλητος οδηγούσε στο κέντρο της λεωφόρου, περισσότερο στη δεξιά της πλευρά, και πριν από τη σύγκρουση άφησε ίχνη τροχοπέδησης μήκους 8.40μ. Για τη θέση που κρατούσε στο δρόμο το Δικαστήριο δέχθηκε τη μαρτυρία του πως στην αριστερή πλευρά του είχε σταματημένο αυτοκίνητο και γι' αυτό αναγκάστηκε να οδηγήσει δεξιότερα για να το προσπεράσει. Το σημείο συγκρούσεως είναι 1μ.30" μέσα στη λεωφόρο από το νοητό σημείο συμβολής της με τη Λαρίσσης.
Έχει επανειλλημένα λεχθεί πως το εφετείο δεν επεμβαίνει στη κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με τον καταμερισμό της ευθύνης, εκτός αν είναι πασίδηλα εσφαλμένη. Η υπό κρίση υπόθεση εμπίπτει σ' αυτές τις σπάνιες και κατ' εξαίρεση περιπτώσεις. Το δικάσαν Δικαστήριο δεν προσέδωσε τη δέουσα βαρύτητα στη ταχύτητα που οδηγούσε ο εφεσίβλητος, που όπως ο ίδιος παραδέχθηκε ήταν 35 μ.α.ω., μέσα σε κατοικημένη περιοχή. Ο χαρακτηρισμός δε του δρόμου που οδηγούσε ως λεωφόρος είναι παραπλανητικός έχοντας υπόψη τη γεωγραφική τοποθέτηση των δρόμων. Η λεωφόρος είναι μέσα στο χωριό Καΐμακλί και ο εφεσίβλητος ταξιτζής γνώριζε, όπως ο ίδιος δέχθηκε στη μαρτυρία του, πολύ καλά την περιοχή και επομένως γνώριζε πως στα δεξιά του ήταν η τυφλή γωνία της συμβολής της λεωφόρου με την οδό Λαρίσσης. Το σταθμευμένο αυτοκίνητο στα αριστερά της λεωφόρου, σε σχέση με την πορεία του και η θέση του, που ήταν σε μικρή απόσταση από τη γωνία της οδού Λαρίσσης, θα έπρεπε να καταστήσει τον εφεσίβλητο προσεκτικότερο. Όφειλε να ελαττώσει την ταχύτητα του και να προσπεράσει το σταθμευμένο όχημα με προσοχή. Δεν θα ήταν άσκοπο μάλιστα αν ηχούσε τη σειρήνα του αυτοκινήτου του, ώστε να προειδοποιήσει για την παρουσία του στο δρόμο, ιδιαίτερα εφόσον θα εκινείτο προς τη δεξιά πλευρά.
Η αμέλεια του εφεσείοντος, όπως πολύ ορθά βρήκε το Δικαστήριο, συνίστατο στο γεγονός πως ο τρόπος που προχώρησε να στρίψει αριστερά στη λεωφόρο ήταν λανθασμένος. Αν οδηγούσε στο κέντρο της Λαρίσσης θα είχε καλύτερη ορατότητα προς στη λεωφόρο. Εφόσον η γωνία ήταν τυφλή η είσοδος του μέσα στη λεωφόρο θα έπρεπε να γίνει με περισσότερη προσοχή.
Έχουμε τη γνώμη πως η ευθύνη του εφεσίβλητου που καθορίστηκε στα 20% πρέπει να διπλασιαστεί στα 40% και αυτή του εφεσείοντος να μειωθεί από 80% σε 60%.
Η έφεση συνεπώς γίνεται αποδεκτή και η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου αντικαθίσταται με απόφαση υπέρ του εφεσείοντος για £560 με έξοδα στην κλίμακα £500-2000 στο πρωτόδικο Δικαστήριο και ενώπιον μας. Η αντέφεση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Η έφεση γίνεται, αποδεκτή με έξοδα.