|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 1 ΑΑΔ 181
13 Φεβρουαρίου, 1991
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΙΝ ΔΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΙΝ ΑΔΕΙΑΣ ΔΙΑ ΝΑ ΑΙΤΗΘΕΙ ΔΙΑΤΑΓΜΑ CERTIORARI ΚΑΙ/Η PROHIBITION (FOR AN ORDER OF CERTIORARI AND/OR PROHIBITION) ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΜΗΛΙΔΩΝΗ
- και -
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΗΜΕΡ. 16.1.91 ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗΝ ΑΓΩΓΗ 4431/90 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ.
(Αρ. Αιτήσεως 21/91).
Προνομιακά Διατάγματα - Αίτηση για παραχώρηση άδειας για καταχώρηση αίτησης για έκδοση διατάγματος certiorari και/ή prohibition αναφορικά με διάταγμα κατεδάφισης —Ύπαρξη εναλλακτικού ένδικου μέσον.
Η Αιτήτρια ζήτησε άδεια για να καταχωρήσει αίτηση για έκδοση διαταγμάτων της φύσεως certiorari και/ή prohibition αναφορικά με διάταγμα κατεδάφισης της περίφραξης της οικοδομής της, που εκδόθηκε μετά από παραδοχή ενοχής της Αιτήτριας σε δύο κατηγορίες για ανέγερση και ανοχή ανέγερσης οικοδομής χωρίς άδεια. Κατά την επιβολή της ποινής η Αιτήτρια δεν εκπροσωπήθηκε από δικηγόρο λόγω στάσης εργασίας των δικηγόρων, το δε πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε αίτηση της Αιτήτριας για αναβολή. Η Αιτήτρια δεν άσκησε το δικαίωμα έφεσης κατά της επίδικης απόφασης που είχε.
Αποφασίσθηκε ότι
Για να δοθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακών διαταγμάτων πρέπει να αποδειχθεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση ή ότι υπάρχει συζητήσιμο θέμα και σε περιπτώσεις όπου υφίσταται εναλλακτικό ένδικο μέσο, και, ειδικά, διαδικασία έφεσης, ότι υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις. Στην παρούσα υπόθεση, το Επαρχιακό Δικαστήριο είχε δικαιοδοσία να εκδόσει το επίδικο διάταγμα μέσα στα πλαίσια της διακριτικής του εξουσίας, και για οποιοδήποτε παράπονο της Αιτήτριας υπήρχε η διαδικασία της έφεσης.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Υπόθεση που αναφέρθηκε:
In re Anthimou (1991) 1 Α.Α.Δ. 41.
Αίτηση.
Αίτηση για άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακών διαταγμάτων certiorari και prohibition αναφορικά με διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας στην Ποινική Υπόθεση Αρ. 4431/90 ημερ. 16.1.91.
Λ. Γεωργιάδου (κα), για την αιτήτρια.
Cur. adv. vult.
ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την παρούσα αίτησή της η αιτήτρια ζητά από το Δικαστήριο άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακών διαταγμάτων certiorari και prohibition, αναφορικά με διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ημερομηνίας 16.1.91 στην ποινική αγωγή 4431/90 στην οποία εξεδόθη διάταγμα κατεδάφισης της περίφραξης της οικοδομής της, η οποία βρίσκεται στο χωριό Αγία Μαρίνα Ξυλιάτου.
Η αίτηση αυτή συνοδεύεται από την ένορκο ομολογία της αιτήτριας, ημερομηνίας 8.2.91 στην οποία αναφέρει σαν γεγονότα τα ακόλουθα: Η αιτήτρια είναι ιδιοκτήτρια των τεμαχίων 68/1 και 68/2 Φυλ/Σχ ΧΧΙΧ/51 στο χωριό Αγία Μαρίνα της Επαρχίας Λευκωσίας στα οποία ο πατέρας της ανήγειρε υποστατικά πριν από 40 περίπου χρόνια κατόπιν αδείας. Κατά ή περί τον Νοέμβριο του 89 άρχισε να κάμνει ορισμένες κατασκευές, τις οποίες περιγράφει στις παραγράφους 4 και 5 της ένορκης δήλωσής της, δηλαδή ανακατασκευή της οροφής και, όπως αναφέρει επί λέξει στην παράγραφο 5 "έκρινα ότι είχα το δικαίωμα να αφαιρέσω την παλιά οροφή και να την αντικαταστήσω με νέα υλικά κάμνοντας πλάκα και στεγάζοντας τα υφιστάμενα δωμάτια με νέα υλικά τα οποία εσουβάτισα, όπως και να επιδιορθώσω τον υφιστάμενο εξωτερικό τοίχο και να τον βάψω."
Κατά ή περί τον Ιανουάριο του 1990 ο Έπαρχος Λευκωσίας ειδοποίησε την αιτήτρια ότι έπρεπε να εξασφαλίσει άδεια οικοδομής για τις πιο πάνω εργασίες. Η αιτήτρια υπέβαλε αίτηση και η αρμόδια αρχή της απάντησε ότι (α) μεγάλο μέρος του αυθαίρετου υποστέγου χώρου επεμβαίνει μέσα στον χώρο που πρέπει να παραχωρηθεί διά τη διεύρυνση του εφαπτόμενου δρόμου και (β) δεν καθορίζεται στο σχέδιο η χρήση του υποστέγου χώρου. Με την πιο πάνω επιστολή η αίτηση για άδεια απορρίφθηκε.
Την 1.2.90 η αρμόδια αρχή καταχώρησε εναντίον της αιτήτριας την ποινική υπόθεση 4431/90 στην οποία της προσάχθηκαν δύο κατηγορίες. Συγκεκριμένα η πρώτη κατηγορία αφορούσε ανέγερση οικοδομής χωρίς άδεια από την αρμόδια αρχή, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3 και 20 του Περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96. Στις λεπτομέρειες του αδικήματος αναφέρεται ότι άρχισε την ανέγερση οικοδομής δηλαδή προσθήκη επί υφιστάμενης οικοδομής και περίφραξης χωρίς άδεια της αρμόδιας αρχής, δηλαδή του Επάρχου Λευκωσίας. Η δεύτερη κατηγορία ήταν για ανοχή ανέγερσης οικοδομής.
Η αιτήτρια παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Δικαστήριο στις 16.3.90 με δικηγόρο και δεν παραδέχθηκε ενοχή. Στις 29.5.90 παρόλο που η υπόθεση ήταν ορισμένη για ακρόαση, μετά από συμβουλή του τότε δικηγόρου της, ζήτησε άδεια από το Δικαστήριο να αλλάξει την προηγούμενη απάντησή της στις δύο κατηγορίες, η άδεια της δόθηκε και παραδέχθηκε ενοχή και στις δύο κατηγορίες. Η υπόθεση, μετά από πολλές αναβολές, ορίστηκε για να ακουστούν γεγονότα και να επιβληθεί ποινή στις 16.1.91. Η αιτήτρια, η οποία τη μέρα εκείνη δεν είχε τις υπηρεσίες του δικηγόρου της, λόγω της στάσης εργασίας των δικηγόρων, ζήτησε αναβολή αλλά το Δικαστήριο απέρριψε την αίτησή της και προχώρησε στην έκθεση των γεγονότων.
Τα γεγονότα που αναφέρθηκαν στο Δικαστήριο ήταν ότι στο τεμάχιο της αιτήτριας υπήρχε υφιστάμενη οικοδομή, στην οποία η αιτήτρια άρχισε να κάμνει προσθήκες δηλαδή είχε κατασκευάσει πέντε κολώνες στο πρόσωπο της οικοδομής, τοποθέτησε δοκούς και έκαμε ανακατασκευή των εξωτερικών τοίχων του περιφράγματος της οικοδομής. Δεν είχε υποβάλει οποιαδήποτε αίτηση όταν έκαμε την ανέγερση του περιφράγματος. Αργότερα όταν υπέβαλε αίτηση φάνηκε ότι αυτή η περίφραξη είχε ανακατασκευαστεί σε σημείο που να εμποδίζει τη δίοδο του δημόσιου δρόμου και δεν θα εξασφάλιζε άδεια. Ζητήθηκε διάταγμα κατεδάφισης της ανακατασκευασθείσας περίφραξης. Η αιτήτρια όταν της ζητήθηκε να πει οτιδήποτε για τις κατηγορίες είπε ότι οι τοίχοι ήταν κτισμένοι και ζήτησε από το Δικαστήριο να πάει επιτόπου για να εξακριβώσει το τί έκαμε. Το Δικαστήριο εξέδωσε το αιτούμενο διάταγμα κατεδάφισης της περίφραξης της οικοδομής και έδωσε αναστολή δύο μηνών στην αιτήτρια εκτός αν εν τω μεταξύ ήθελε εξασφαλίσει άδεια από την αρμόδια αρχή. Από την απόφαση αυτή του Δικαστηρίου δεν ασκήθηκε έφεση.
Στην υπόθεση Γεωργίου Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, αναφορικά με την αίτηση για άδεια να καταχωρήσει αίτηση για διάταγμα certiorari ο Δικαστής κ. Στυλιανίδης ανάφερε τα ακόλουθα στις σελ. 45-46:
"Τα προνομιακά εντάλματα εισάχθηκαν στην έννομη τάξη της Κύπρου από την Αγγλία. Το Δικαστήριο King's Bench είχε, εκτός από τη Δικαιοδοσία Εφετείου, εγγενή δικαιοδοσία να ελέγχει τα κατώτερα Δικαστήρια με εποπτική ιδιότητα. Ο έλεγχος με το ένταλμα certiorari γίνεται για να περιορίζονται τα κατώτερα Δικαστήρια μέσα στη δικαιοδοσία τους και να τηρούν το Νόμο. Το ένταλμα certiorari είναι διορθωτικού χαρακτήρα. Τα πρακτικό της απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου εξετάζεται και, αν υπάρχει υπέρβαση δικαιοδοσίας ή πλάνη νόμου πρόδηλη στο πρακτικό, προκατάληψη ή συμφέρο από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση, ή λήψη της απόφασης με δόλο ή ψευδορκία, η ελεγχόμενη απόφαση ακυρώνεται- (βλ., μεταξύ άλλων, The Attorney-General v. Panayiotis Christou, 1962 C.L.R. 129 Pastellopoullos v. Republic (1985) 2 C.L.R. 165 Christofi and Others v. Iacovidou (1986) 1 C.L.R. 236).
Για την υποβολή αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος είναι αναγκαία η άδεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Ο λόγος είναι προφανής: Η δικαιοδοσία αυτή είναι το κατάλοιπο της εξουσίας του Δικαστηρίου και ασκείται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, για καθορισμένους λόγους που έχουν αναφερθεί πιο πάνω.
Για την χορήγηση άδειας ο αιτητής πρέπει να ικανοποιήσει το Ανώτατο Δικαστήριο ότι έχει "εκ πρώτης όψεως" υπόθεση και/ή ότι υπάρχει "συζητήσιμο ζήτημα", στην έννοια που δόθηκε στις φράσεις αυτές στις Αγγλικές υποθέσεις Sidnell v. Wilson [1966] 1 ALL E.R. 681 και Land Securities v. Metropolitan Police [1983] 2 All E.R. 254,258, οι οποίες υιοθετήθηκαν στην υπόθεση In re Kakos (1985) 1. C.L.R. 250.
Η πλάνη περί το νόμο πρέπει να είναι έκδηλη στο πρακτικό. Το πρακτικό είναι η ελεγχόμενη απόφαση και το πρακτικό του Δικαστηρίου χωρίς προσθήκες ή ενόρκους ομολογίες - (Rex' v. Nat Bell Liquors Ld. [1922] A.C. 128, στη σελ. 159 Baldwin & Francis v. Patents Appeal Tribunal [1959] 2 All E.R. 433, In re Argyrides (1987) 1 C.L.R. 23)."
Στην ίδια απόφαση στη σελίδα 48 αναφέρεται:
"Οπου προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο και, ειδικά, διαδικασία έφεσης, το Ανώτατο Δικαστήριο σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, κάτω από εξαιρετικές περιστάσεις, δίδει άδεια."
Εχω εξετάσει με προσοχή τα γεγονότα της υπόθεσης και είμαι της γνώμης ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας είχε δικαιοδοσία να εκδόσει το πιο πάνω διάταγμα, ότι το εξέδωσε εξασκώντας τη διακριτική του εξουσία και ότι για την υπόθεση αυτή οποιοδήποτε παράπονο μπορεί να είχε η αιτήτρια για την απόφαση υπήρχε καθαρά γι' αυτήν το ένδικο μέσο της έφεσης.
Υπό τις περιστάσεις είμαι της γνώμης ότι δεν έχουν δημιουργηθεί προϋποθέσεις για την παραχώρηση άδειας στην αιτήτρια για να καταχωρήσει αίτηση για έκδοση προνομιακών διαταγμάτων certiorari και prohibition και η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.