Preece ν. Εστία Ασφ. Εταιρεία (1990) 1 ΑΑΔ 695

Η Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου και οι Κυρίαρχες Βρεττανικές Βάσεις εζήτησαν να εμφανισθούν ως amicus curiae στην πιο πάνω Έφεση. Προς θεμελίωση της αιτήσεως αυτής προέβαλαν, μεταξύ άλλων, και το ειδικό ενδιαφέρον της Κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου για τα συμφέροντα των υπηκόων του, ως ο εφεσείων.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, αφού παρέθεσε εκτεταμένο απόσπασμα από την απόφαση στην υπόθεση Theodossiadou and others v. The Republic (1985) 1 C.L.R 178, που αναλύει τις αρχές, που διέπουν το θέμα της ακροάσεως κάποιου, ως amicus curiae, απέρριψε το αίτημα, επειδή ο λόγος, που αναφέρεται πιο πάνω, ως προβληθείς από τους Αιτητές, οδηγεί σε εφαρμογή της αρχής (Βλ. Theodossiadou, supra) ότι πρόσωπο, που έχει συμφέρον στην υπόθεση, δεν μπορεί να ακουσθεί ως amicus curiae.

Το Αίτημα απορρίπτεται.

Αναφερόμενη υπόθεση:

Theodossiadou and Others v. The Republic (1985) 1 C.L.R. 178.

Αίτηση.

Αίτηση εκ μέρους της Κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου και Βορείου Ιρλανδίας και των Κυρίαρχων Βρεττανικών Βάσεων για να εμφανιστεί ως amicus curiae στην παρούσα έφεση.

Κ. Ερωτοκρίτου με Κ. Σταματίου, για τον Εφεσείοντα.

Κ. Μιχαηλίδης με Α. Ερωτοκρίτου, για τους εφεσίβλητους.

Μ. Τριανταφυλλίδης, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας και Δ. Παπαδοπούλου (Κα) Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α ως amicus curiae.

Γ. Κακογιάννης, για την αίτηση του Ηνωμένου Βασιλείου.

Cur. adv. vult.

ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Ο κ. Κακογιάννης υπόβαλε, με γραπτή αίτηση ημερομηνίας 6 Αυγούστου, 1990, αίτημα εκ μέρους της Κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου και Βορείου Ιρλανδίας και των Κυρίαρχων Βρεττανικών Βάσεων για να εμφανιστεί ως amicus curiae στην παρούσα έφεση.

Η ιστορία του θεσμού του "amicus curiae" ("φίλου του Δικαστηρίου") και οι καθοδηγητικές αρχές, με βάση τις οποίες το Δικαστήριο ασκεί τη διακριτική του ευχέρεια να ακούσει κάποιο ως amicus curiae, έχουν αναπτυχθεί στην υπόθεση Theodosiadou and Others v. Repulic (1985) 3 C.L.R. 178. Στις σελ. 188-189 ειπώθηκε:-

"... the principles emerging from examination of the exercise of the jurisdiction to hear someone as amicus curiae and principles relevant thereto, are briefly the following:-

(a) No one, other than a party to the proceedings, can be heard as of right.

(b) The Court has discretion to hear someone other than a party, either on its own motion or at the request of the latter.

(c) The jurisdiction is not a substitute for either joinder or intervention. It is primarily intended to afford to a disinterested party an opportunity either to straighten the record or in the case of the Attorney-General, to voice views from the impersonal standpoint of the general public. A party with a direct interest in the outcome of the immediate dispute will not be heard as amicus curiae.

(d) Occasionally parties with a direct interest in the dispute who would ordinarily be entitled to be joined as parties but with no institutional right to representation, are invited to be heard as amicus curiae, as was the case with the Disciplinary Board. These cases are exceptional, explicable by reference to the inherent jurisdiction of the Court to regulate proceedings before it, including power to safeguard a right for representation to everyone directly interested in dispute in the absence of procedural regulation. The above statement of principles must be supplemented by the following addendum. In no reported case was anyone heard as amicus curiae in a matter pertaining to the conduct of a party in the proceedings."

("... οι αρχές που προκύπτουν από την εξέταση της άσκησης της δικαιοδοσίας να ακούεται ένας ως φίλος του Δικαστηρίου - amicus curiae - είναι σε συντομία οι ακόλουθες:-

(α) Κανένας άλλος, εκτός από διάδικο, δεν νομιμοποιείται να λάβει μέρος στη διαδικασία.

(β) Το Δικαστήριο έχει διακριτική ευχέρεια να ακούει πρόσωπο που δεν είναι διάδικος, ενεργώντας αυτεπάγγελτα, ή μετά από αίτηση του προσώπου αυτού.

(γ) Η δικαιοδοσία αυτή δεν είναι υποκατάστατο της συνένωσης, ούτε της παρέμβασης στη διαδικασία. Πρωταρχικός σκοπός της είναι η παροχή ευκαιρίας σε πρόσωπο που δεν έχει συμφέρο να δώσει ευθεία κατεύθυνση στη διαδικασία, ή, στην περίπτωση του Γενικού Εισαγγελέα, να εκφέρει απόψεις από την απρόσωπη θέση του ευρύτερου κοινού. Πρόσωπο με άμεσο συμφέρον στο αποτέλεσμα της επίδικης διαφοράς δεν μπορεί να ακουσθεί ως amicus curiae.

(δ) Κάποτε πρόσωπα με άμεσο συμφέρον στην επίδικη διαφορά που συνήθως θα εδικαιούντο να συνενωθούν ως διάδικοι, αλλά δεν έχουν θεσμοθετημένο δικαίωμα εκπροσώπησης, καλούνται να ακουσθούν ως amicus curiae, όπως έγινε στην περίπτωση του Πειθαρχικού Συμβουλίου. Οι εξαιρετικές αυτές περιπτώσεις δικαιολογούνται από την εγγενή δικαιοδοσία του Δικαστηρίου να ρυθμίζει την ενώπιόν του διαδικασία, όταν δεν υπάρχει διαδικαστικός κανόνας, συμπεριλαμβανομένης της εξουσίας του Δικαστηρίου να διασφαλίζει δικαίωμα εκπροσώπησης σε οποιοδήποτε έχει άμεσο συμφέρον σε επίδικη διαφορά. Οι πιο πάνω αρχές συμπληρώνονται με το ακόλουθο πρόσθεμα. Σε καμμιά δημοσιευμένη υπόθεση δεν ακούστηκε οποιοσδήποτε ως amicus curiae για θέμα που αφορούσε τη συμπεριφορά διάδικου στη διαδικασία.")

Το Δικαστήριο θα αποφασίσει το εγειρόμενο ζήτημα με βάση τις πιο πάνω αρχές, τις οποίες υιοθετεί. Οι λόγοι που προβλήθηκαν για την υποστήριξη του αιτήματος είναι:-

(α) Στην παρούσα έφεση εγείρεται θέμα ερμηνείας του όρου "απόφαση" που απαντάται στο Άρθρο 10 του περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων (Ασφάλεια υπέρ Τρίτου) Νόμου, (Κεφ. 333, των Νόμων της Κύπρου (Έκδοση 1959) και Νόμο C7/60), και σε πανομοιότυπο Νόμο που ισχύει και εφαρμόζεται στις περιοχές των Κυρίαρχων Βρεττανικών Βάσεων.

(β) Το ειδικό ενδιαφέρο της Βρεττανικής Κυβέρνησης για τα συμφέροντα των υπηκόων της - του εφεσείοντα και άλλων προσώπων που βρίσκονται στην ίδια θέση· και

(γ) Η Διεθνής θέση και Διακρατική σχέση των Κυρίαρχων Βρεττανικών Βάσεων με τη Δημοκρατία της Κύπρου.

Ο δεύτερος λόγος συγκρούεται με τις αρχές που διατυπώθηκαν στην υπόθεση Theodosiadou (ανωτέρω), γιατί πρόσωπο που έχει συμφέρον στην έκβαση της υπόθεσης δεν ακούεται ως amicus curiae.

Αναφορικά με την ερμηνεία του όρου "απόφαση" και τις Διεθνείς και Διακρατικές σχέσεις των Κυρίαρχων Βρεττανικών Βάσεων με τη Δημοκρατία της Κύπρου, στην έκταση που δυνατό να ασκούν επιρροή πάνω στην παρούσα έφεση, το Δικαστήριο έχει καλέσει το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για να εκφέρει τη γνώμη του.

Κάτω από τις περιστάσεις της παρούσας έφεσης, κρίνουμε πως δεν πρέπει να αποδεχτούμε το αίτημα του κ. Κακογιάννη.

Αίτηση απορρίπτεται.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία