|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 1 ΑΑΔ 466
15 Ιουνίου, 1990
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στής]
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΑΡΕΣΤΗ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ CERTIORARI ΚΑΙ PROHIBITION,
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΥΠ' ΑΡ. 14/ 1989 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΟΣ.
(Αίτηση Αρ. 92/90).
Προνομιακά Διατάγματα — Certiorari — Σκοπός ο έλεγχος της νομιμότητος και όχι της ορθότητας της προσβαλλομένης αποφάσεως — Πότε εκδίδεται.
Εξώγαμα — Διατροφή εξωγάμου — Τύπος Αιτήσεως.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέριψε την Αίτηση για Άδεια καταχωρήσεως Αιτήσεως προς έκδοση Certiorari, γιατί κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ορθά ο πρωτόδικος Δικαστής εθεώρησε ότι ο τύπος Αιτήσεως διατροφής εξωγάμου ανηλίκου είναι, τηρουμένων των αναλογιών, ο τύπος που χρησιμοποιείται για διατροφήν ανηλίκου βάσει του Περί Δικαστηρίων Νόμου, 1960 (Ν. 14/60).
Η Αίτηση απορρίπτεται.
Αναφερόμενη υπόθεση:
In re Charalambous (1987) 1 Α.Α.Δ. 427.
Αίτηση.
Αίτηση για άδεια για καταχώρηση διαταγμάτων certiorari και prohibition αναφορικά με την υπόθεση Αρ. 14/89 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακος.
Α. Ιακωβίδης, για τον αιτητή.
Cur. adv. vult
ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση: Με την παρούσα αίτηση ο αιτητής ζητά άδεια για να καταχωρήσει αίτηση για έκδοση προνομιακών διαταγμάτων CERTIORARI και PROHIBITION αναφορικά με την εκδίκαση από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας αίτησης για διατροφή ανηλίκου που ακολούθησε απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου αναγνωρίζουσα τον ανήλικο σαν εξώγαμο τέκνο του αιτητή στην παρούσα αίτηση.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας στις 31.5.1990 με ενδιάμεση απόφασή του απόρριψε τρεις προδικαστικές ενστάσεις που είχε εγείρει ο παρών αιτητής και καθ' ου η αίτηση στην αίτηση για διατροφή και οι οποίες είναι οι ακόλουθες:
(α) Η αίτηση για διατροφή δεν έγινε με τον ουσιώδη τύπο υπόμνημα (petition) αλλά διά κλήσεως.
(β) Ως εκ τούτου η αίτηση επεδόθη στον καθ' ου η αίτηση 4 μόνο μέρες αντί 28 όπως στην περίπτωση του υπομνήματος (petition).
(γ) Η αίτηση έγινε από την αιτήτρια στο όνομά της και όχι σαν κηδεμόνος ή πλησιέστερης φίλης του ανηλίκου.
Είναι ο ισχυρισμός του δικηγόρου του αιτητή ότι η προσβαλλόμενη διαδικασία είναι έκδηλα παράνομη για τους πιο πάνω λόγους και ως εκ τούτου πρέπει να δοθεί η αιτούμενη άδεια.
Απορρίπτοντας τις προδικαστικές ενστάσεις το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακος είπε ότι η αίτηση για διατροφή εξωγάμου τέκνου διαφέρει από αίτηση αναγνώρισής του και ως εκ τούτου τηρουμένων των αναλογιών η σωστή διαδικασία είναι εκείνη που διέπει την καταχώρηση αιτήσεων για διατροφή ανηλίκου βάσει του νόμου 14/60. Το Επαρχιακό Δικαστήριο σημείωσε περαιτέρω ότι αν και στην αίτηση μπορεί να μην έγιναν οι απαραίτητες προσαρμογές εν τούτοις αυτό δεν αποτελούσε παρά μόνο μια παρατυπία που δεν επηρέαζε την αίτηση. Αναφέρομαι στην In re Charalambous (1987) 1 Α.Α.Δ. 427 όπου στις σελίδες 437-438 ο Δικαστής Στυλιανίδης είπε:
"The petition is based on the correct Law. But even if the reference to the Law was to some extent faulty, this would amount only to an irregularity which was waived and/or remedied by the steps taken by the respondents. (Re Pritchard (deceased) [1963] 1 All E.R. 873· Spyropoullos v. Transavia (1979) 1 C.L.R. 421· In re HadjiSoteriou (1986) 1 C.L.R. 429· In re Williams and Glyn's Bank plc, C.A. 7040 delivered 19/3/87).
The prescribed forms in the Wills and Succession (Declaration of Death and Legitimation) Rules were adapted and used in this petition. With regard to the forms we repeat what was said almost a hundred years ago by Mr. Justice Hawkins in Bell v. Clubbs, 8 T.L.R. [1891-1892] 296 at p. 298:
"It was very convenient to have forms, which if followed, should be sufficient. But it did not require a servile adherence to the forms provided, for this might do infinite mischief and make the forms traps instead of aids."
Ως εκ τούτου και η επίδοση μέσα σε 4 μέρες ήταν κανονική και ο καθ' ου η αίτηση είχε επαρκή χρόνο εν πάση περιπτώσει να ετοιμαστεί. Τέλος το γεγονός ότι στον τίτλο δεν αναφέρεται ρητά ότι η αιτήτρια εγείρει την αξίωση σαν κηδεμόνας του ανηλίκου δεν είχε σημασία αφού από το λεκτικό ήταν καθαρό πως έκαμε την αίτηση υπό αυτή την ιδιότητα.
Είμαι της γνώμης ότι δεν υπάρχει λάθος στη νομική αυτή προσέγγιση που να δικαιολογεί επέμβαση με τα αι-τούμενα προνομιακά διατάγματα. Εξάλλου πρέπει να σημειωθεί ότι η αρχή πάνω στην οποία εκδίδονται τα διατάγματα αυτά είναι ότι πρέπει να υπάρχει υπέρβαση ή έλλειψη δικαιοδοσίας ή έκδηλη παρανομία και δεν εξετάζεται η ορθότητα της ουσίας της απόφασης. Βλέπε Halsbury's Laws of England, 3η έκδοση, τόμος 11, σελίδα 62 όπου αναφέρονται τα εξής:
"Where the proceedings are regular upon their face and the inferior tribunal had jurisdiction, the superior court will not grant the order of certiorari on the ground that the inferior tribunal had misconceived a point of law."
Για τους πιο πάνω λόγους στην άσκηση της διακριτικής μου εξουσίας πιστεύω ότι δεν υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση για συζήτηση ώστε να δοθεί η άδεια. Συνεπώς η αίτηση απορρίπτεται.
Αίτηση απορρίπτεται.