|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 1 ΑΑΔ 405
30 Μαΐου, 1990
[ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ/στής]
GARGILL INTERNATIONAL S.A.,
Ενάγοντες,
ν.
GREENOCK NAVIGATION COMPANY LIMITED,
Εναγομένων.
(Υπόθεση Ναυτοδικείου Αρ. 309/87).
Ναυτοδικείο — Πρακτική — Όπου Θέμα δεν ρυθμίζεται από το περί Δικαιοδοσίας Κυπριακού Ναυτοδικείου Διάταγμα, 1893, τότε και βάσει του Κ. 237 του εν λόγω διατάγματος, εφαρμόζονται οι Αγγλικοί Θεσμοί, που ίσχυαν την 15.8.60.
Ναυτοδικείο — Πρακτική — Δικαιοδοσία αναστολής της διαδικασίας ή συνοπτικής απορρίψεως αγωγής — Οι Αγγλικοί θεσμοί, που ίσχυαν την 15.8.60, Θ.25, Καν. 2, 3 και 5, Θ. 19, Καν. 27 και Θ.32, Καν. 6 — Η εν λόγω εξουσία ασκείται με πολλή φειδώ και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις.
Η πιο πάνω αγωγή έγινε με το όνομα της Gargill Gestion S.A., ως ενάγουσας. Ο τότε δικηγόρος της ενάγουσας υπέβαλε αίτηση τροποποιήσεως του τίτλου επί του ότι εκ λάθους δεν ανεγράφη το ορθό όνομα της ενάγουσας, Gargill International S.A. Η αίτηση έγινε δεκτή.
Ο νέος δικηγόρος της ενάγουσας υπέβαλε νέαν αίτηση για αντικατάσταση της ενάγουσας με την Tradax Ocean Transportation S.A. Η αίτηση αιτιολογήθηκε με το ότι, ενόψει εγγράφου, που περιήλθε σε γνώση του εν λόγω δικηγόρου κατά το στάδιο της αποκαλύψεως εγγράφων, η ενάγουσα απέκτησε δικαίωμα της Tradax εξ υποκαταστάσεως και ότι γι' αυτό, αφού δεν συνδέει την ενάγουσα συμβατική σχέση με την εναγόμενη, η Tradax πρέπει να αντικαταστήσει την ενάγουσα. Η αίτηση για τροποποίηση εν τέλει απεσύρθη.
Βασιζομένη κυρίως στην "παραδοχή" που περιείχε η εν λόγω αίτηση για τροποποίηση (έλλειψη συμβατικής σχέσεως μεταξύ ενάγουσας και εναγόμενης, η εναγόμενη ζήτησε την συνοπτική απόρριψη της αγωγής.
Ενόψει της νομικής αρχής, που σκιαγραφείται στο δεύτερο πιο πάνω περιληπτικό σημείωμα, και αφού κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ένορκος δήλωση, που υποστήριζε την δεύτερη αίτηση τροποποιήσεως, δεν περιείχε παραδοχές γεγονότων, αλλά έκφραση νομικής θέσης των δικηγόρων της ενάγουσας, το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες αποφάσεις:
Ellis v. Allen [1911-1913] All E.R. 906·
In Re Beeny Ffrench v. Sproston [1894] 1 Ch. D. 499·
Nigeria Produce Marketing Co. Ltd. and Another v. Sonora Shipping Co. Ltd. and Another (1979) 1 C.L.R. 395·
Asimenios v. Paraskeva and Another (1982) 1 C.L.R. 145·
Drummond-Jackson v. British M. Ass. and Others [1970] 1 All E.R. 1094·
Mavromoustaki v. Geroudis (1965) 1 C.L.R. 176.
Αίτηση.
Αίτηση από τους εναγόμενους για την απόρριψη της αγωγής σαν κακόβουλης και πεισματικής και/ή ότι δεν αποκαλύπτεται λογική αιτία αγωγής.
Α. Χαβιαράς, για τους αιτητές-εναγόμενους.
Α. Θεοφίλου, για τους καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση: Οι ενάγοντες καταχώρησαν την παρούσα αγωγή την 1.12.87 και αξιώνουν εναντίον των εναγομένων, μεταξύ άλλων, πληρωμή ποσού 150,000,000 Δολλαρίων Αμερικής ή του αντίστοιχου ποσού σε Λίρες Κύπρου, για ναύλο, επισταλίες, ασφάλιστρα και συναφείς ζημιές, τις οποίες οι ενάγοντες κατ' ισχυρισμό υπέστησαν, ένεκα της υπό των εναγομένων παραβάσεως των όρων εγγράφου συμβάσεως ναυλώσεως, ημερ. 6.3.85, του πλοίου των εναγομένων "NIC", για τη μεταφορά ποσότητας ρυζιού από τη Μπανγκόγκ στην Αγκόλα.
Οι εναγόμενοι αμφισβήτησαν την αξίωση των εναγόντων και εκδόθηκαν οι σχετικές οδηγίες του Δικαστηρίου για την καταχώρηση των δικογράφων.
Στις 16.9.88, κατόπιν αίτησης των εναγόντων, εκδόθηκε εκ συμφώνου διάταγμα τροποποίησης του τίτλου της αγωγής διά της τροποποίησης του ονόματος των εναγόντων από "Gargill Gestion S.A." εκ Γενεύης σε "Cargill International S.A." εκ Γενεύης. Η δικαιολογία που δόθηκε στην ένορκη δήλωση του Λεωνίδα Καλογήρου, δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο του δικηγόρου των εναγόντων, ημερ. 22.7.88, προς υποστήριξη της αίτησης, ήταν ότι εκ παραδρομής και/ή αβλεψίας, κατά την σύνταξη της αγωγής, δεν γράφτηκε ορθά το όνομα των Εναγόντων.
Το τροποποιημένο κλητήριο καταχωρήθηκε και εκδόθηκαν από το Δικαστήριο νέες οδηγίες για καταχώρηση δικογράφων.
Στις 20.2.89 καταχωρήθηκε ειδοποίηση αλλαγής δικηγόρου από τους ενάγοντες. Ακολούθως καταχωρήθηκαν τα δικόγραφα και η υπόθεση ορίστηκε για ακρόαση. Στο μεταξύ έγινε από μέρους των εναγόντων αποκάλυψη εγγράφων.
Στις 6.2.90 που ήταν ορισμένη η υπόθεση για ακρόαση, ζητήθηκε αναβολή και στις 19.2.90 ο δικηγόρος των εναγόντων καταχώρησε δεύτερη αίτηση για τροποποίηση του τίτλου της αγωγής διά της διαγραφής του ονόματος και διεύθυνσης των εναγόντων και της αντικαταστάσεως των εις "Tradax Ocean Transportation S.A." εκ Παναμά. Επίσης ζητήθηκε διαγραφή και αντικατάσταση της παραγράφου 1 της Αναφοράς και η διαγραφή και επαναρίθμιση ορισμένων παραγράφων της. Η δικαιολογία που δόθηκε για την αίτηση αυτή αναφέρεται στην υποστηρίζουσα την αίτηση ένορκη δήλωση της Μάχης Γεωργίου, δικηγορικού υπάλληλου του κ. Θεοφίλου, δικηγόρου των εναγόντων, ημερ. 15.2.90, η οποία μεταξύ άλλων, αναφέρει τα ακόλουθα:
"1. .............
2. Η πιο πάνω αγωγή ηγέρθη υπό άλλου Δικηγορικού Γραφείου σαν συνέχεια και συνέπεια της αγωγής ναυτοδικείου 113/85 με Ενάγοντες τους TRADΑΧ OCEAN TRANSPORTATION S.A. (εν της εφεξής η TRADΑΧ) και ιδίους Εναγομένους με ιδίαν βάσιν αγωγής και αξίωσιν (ως εμφαίνεται εις την επισυνημμένη σαν τεκμήριο 1 φωτοτυπία του κλητηρίου της εν λόγω αγωγής 113/85), και η οποία απεσύρθη διά να εγερθεί η παρούσα αγωγή.
3. Ο λόγος διά τον οποίο απεσύρθη η ως άνω αγωγή 113/85 διά να εγερθεί η παρούσα ήτο, ως με πληροφορούν οι Ενάγοντες, το γεγονός ότι σε κάποιο στάδιο η εταιρεία TRADAX είχε συμφωνήσει με τους φερόμενους σαν Ενάγοντες εις την παρούσα αγωγή και οι Ενάγοντες ανέλαβαν συμβατικά την κάλυψιν των χρεών και είσπραξιν των δικαιωμάτων της TRADAX εν ήδη υποκαταστάσεως (SUBROGATION), και εκρίθη τότε ότι η αγωγή έδει να είχε εγερθεί εξ ονόματος των Εναγόντων.
4. Αρχάς του 1989 οι Ενάγοντες άλλαξαν δικηγόρο και η υπόθεσις παρεδόθη εις το γραφείο μας.
5. Κατά τη μελέτη της υποθέσεως προς καταχώρησιν της Αναφοράς ελήφθησαν υπόψιν τα δεδομένα που υπήρχαν στο φάκελλο της υποθέσεως ως παρελήφθη από τους προηγούμενους δικηγόρους και στην ουσία της, με πολύ λίγες τροποποιήσεις, η κατατεθείσα αναφορά ήτο η ήδη ετοιμασθείσα από τους προηγούμενους δικηγόρους, βασικά από λάθος εκτίμηση των γεγονότων και ελλειπή ενημέρωσιν.
6. Λόγω του ότι οι Ενάγοντες είναι αλλοδαποί ο κ. Θεοφίλου δεν είχε την ευχέρεια να συζητήσει πλήρως τις λεπτομέρειες της υποθέσεως και ήτο μόνο μετά την αίτησιν των Εναγομένων δι' αποκάλυψιν εγγράφων που ήλθε εις γνώσιν του η συμφωνία Εναγόντων και TRADΑΧ της παραγράφου 3 ανωτέρω.
7. Ως ειλικρινώς πιστεύω και ως με συμβουλεύει ο κ. Θεοφίλου η αγωγή εκ λάθους ηγέρθη εκ μέρους των Εναγόντων και δεν μπορεί να προχωρήσει ως έχει επειδή οι Ενάγοντες ουδεμίαν συμβατική σχέσιν είχαν ποτέ τύποις με τους Εναγόμενους. Η TRADΑΧ είχε συμβληθεί με τους Εναγόμενους η οποία εξακολουθεί να υφίσταται σαν εταιρεία και μόνο αυτή μπορεί να ενάγει ανεξαρτήτως της ιδιωτικής συμφωνίας της παραγράφου 3 ανωτέρω, το όλο δε πρόβλημα εδημιουργήθει από κακή συνεννόηση και/ή ασαφείς οδηγίες της TRADAX προς τους τότε και τους νυν δικηγόρους των.
8. .............."
Οι εναγόμενοι καταχώρησαν ένσταση στην πιο πάνω αίτηση και στις 2.3.90, που η αίτηση αυτή ήταν ορισμένη για ακρόαση, οι ενάγοντες την απόσυραν.
Στο μεταξύ και συγκεκριμένα στις 28.2.90, καταχωρήθηκε η υπό κρίση αίτηση με την οποία οι εναγόμενοι ζητούν διάταγμα που να διατάσσει την απόρριψη της αγωγής σαν κακόβουλης και πεισματικής και/ή λόγω του ότι δεν αποκαλύπτεται λογική αιτία αγωγής και/ή λόγω των παραδοχών που έγιναν υπό/ή από μέρους των εναγόντων και/ή λόγω των αντιφατικών θέσεων και ενόρκων δηλώσεων που κατατέθηκαν στην παρούσα αγωγή υπό ή από μέρους των εναγόντων.
Η αίτηση αυτή βασίζεται στους Θεσμούς του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Δικαιοδοσία Ναυτοδικείου, θ. 203, 204, 207, 208, 212 και 237, στους Θεσμούς του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αγγλίας, Δ.25 θ.4, Δ.32 θ.6 (Annual Practice 1960 σελ. 573 και επόμενα και σελ. 735 και επόμενα) και στις συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου.
Τα γεγονότα πάνω στα οποία στηρίχτηκε η αίτηση, αναφέρεται σ' αυτή πως εμφαίνονται στο φάκελο της παρούσας αγωγής και ιδιαίτερα στο κλητήριο ένταλμα, στα δικόγραφα και στην ένορκο δήλωση του Λεωνίδα Καλογήρου, ημερ. 22.7.88, που καταχωρήθηκε για στήριξη της πρώτης αίτησης για τροποποίηση υπό των εναγόντων και στην ένορκη δήλωση της Μάχης Γεωργίου, ημερ. 15.2.90, που καταχωρήθηκε για στήριξη της δεύτερης τους αίτησης για τροποποίηση.
Οι ενάγοντες καταχώρησαν ένσταση στην υπό κρίση αίτηση και η κα. Δώρα Σωκράτους, δικηγόρος στο γραφείο του κ. Θεοφίλου, στην ένορκό της δήλωση ημερ. 27.3.90, προς υποστήριξη της ένστασης, αρνείται πως η αγωγή είναι πεισματική ή κακόβουλη ή άνευ λογικής αιτίας και ισχυρίζεται, μεταξύ άλλων, πως η δεύτερη αίτηση για τροποποίηση του ονόματος των εναγόντων έγινε από κακή εκτίμηση από μέρους των της νομικής θέσης. Μετά την καταχώρηση, είπε, της αίτησης για τροποποίηση, η νομική τους θέση άλλαξε και τώρα πιστεύουν πως ο μη αποκαλυφθείς αντιπρόσωπος, δηλαδή οι ενάγοντες, έχουν αγώγιμο δικαίωμα εναντίον των εναγομένων, γι' αυτό μαζί με άλλους νομικούς λόγους απόσυραν την δεύτερη αίτηση για τροποποίηση για να προχωρήσει η υπόθεση ως έχει.
Κατά την ακρόαση της αίτησης, ο δικηγόρος των αιτητών-εναγομένων, αναπτύσσοντας την επιχειρηματολογία του, ανάφερε πως στην ένορκη δήλωση προς υποστήριξη της αίτησης για την δεύτερη τροποποίηση, γίνεται ρητή παραδοχή ότι οι ενάγοντες δεν έχουν αιτία αγωγής εναντίον των εναγομένων και ζήτησαν την απόρριψη της σαν κακόβουλης βασιζόμενος στις υποθέσεις Ellis v. Allen [1911-1913] All E.R. Rep. 906 και In Re Beeny Ffrench v. Sproston [1894] 1 Ch.D. 499. Επίσης υπόβαλε πως οι ενάγοντες εμποδίζονται από του να ισχυριστούν λάθος στη θέση που πήραν για να ζητήσουν την δεύτερη τροποποίηση και αναφέρθηκε στο σύγγραμμα Halsbury's Laws of England 4η έκδοση, τόμος 16, σελ. 1012, παρα. 1507, κάτω από τον τίτλο "Approbation and Reprobation".
Ακολούθως ανάφερε πως οι ενάγοντες απέσυραν την αγωγή 113/85 εναντίον της Tradax για την ίδια αιτία αγωγής, για να καταχωρήσουν την παρούσα αγωγή και παραπονέθηκε για πολλαπλότητα διαδικασιών, γιατί για την ίδια αιτία αγωγής η Tradax καταχώρησε την αγωγή 219/85 στο Ανώτατο Δικαστήριο της Συγκαπούρης και γύρω στις 18.5.85 άρχισε διαιτησία στο Λονδίνο. Ακόμα ανάφερε πως εκκρεμεί η αγωγή Ναυτοδικείου 101/86 μεταξύ των εναγομένων και της Tradax.
Ο κ. Θεοφίλου απαντώντας, ανάφερε πως το θέμα της πολλαπλότητας των διαδικασιών δεν είναι θέμα της παρούσας αίτησης. Επίσης αρνήθηκε ότι οι ενάγοντες έκαμαν οποιαδήποτε παραδοχή και επεξήγησε τους λόγους που τον οδήγησαν στη λανθασμένη νομική θέση που ακολούθησε για τη δεύτερη τροποποίηση και τη μεταγενέστερη νέα θέση του που τον οδήγησε στην απόσυρση της αίτησης εκείνης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, επιπρόσθετα προς τις εξουσίες και τη δικαιοδοσία που του ανατέθηκε από το Σύνταγμα, έχει αποκλειστική πρωτόδικη δικαιοδοσία Ναυτοδικείου δυνάμει του άρθρου 19 του Περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν. 14/60) και είναι περιβεβλημένο και ασκεί τις εξουσίες που περιβάλλετο και τις οποίες ασκούσε το Ανώτατο Δικαστήριο της Δικαιοσύνης της Αγγλίας στην επί ναυτικών υποθέσεων δικαιοδοσία του, ευθύς αμέσως πριν από την ημέρα της Κυπριακής Ανεξαρτησίας, δηλαδή στις 15.8.60.
Η πρακτική και η δικονομία του Ναυτοδικείου στην Κύπρο ρυθμίζεται από τους Θεσμούς του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Δικαιοδοσία Ναυτοδικείου, που περιλαμβάνονται στο παράρτημα του Διατάγματος περί Κυπριακής Δικαιοδοσίας Ναυτοδικείου 1893. Επίσης, δυνάμει του θ.237 των πιο πάνω Θεσμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου, σε όλες τις περιπτώσεις που δεν καλύπτονται από τους Θεσμούς αυτούς, ακολουθείται, κατά την έκταση που τούτο είναι εφαρμόσιμο, η πρακτική και οι Αγγλικοί Θεσμοί του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Δικαιοσύνης της Αγγλίας στην επί ναυτικών υποθέσεων δικαιοδοσία του που ήταν σε ισχύ την 15.8.60. (Βλ. Nigeria Produce Marketing Co. Ltd and Another v. Sonora Shipping Co. Ltd and Another (1979) 1 C.L.R. 395, Asimenios v. Paraskeva and Another (1982) 1 C.L.R. 145). Είναι γι' αυτό το λόγο που η αίτηση των Εναγομένων βασίζεται κυρίως στους Αγγλικούς Θεσμούς Δ.25 θ.4 και Δ.32 θ.6.
Το Αγγλικό Δ.25, θ.2, 3 & 4, αφορούν πρόνοιες που είναι χρήσιμες για την επιβολή των κανόνων που σχετίζονται με τη σύνταξη των δικογράφων. Ιδιαίτερα το Δ.25 θ.4, πάνω στο οποίο βασίζεται η υπό κρίση αίτηση, προνοεί για τη διαγραφή ισχυρισμών σε δικόγραφα που δεν αποκαλύπτουν λογική αιτία αγωγής ή υπεράσπιση και το Αγγλικό Δ.19 θ.27 προνοεί για τη διαγραφή ή τροποποίηση ισχυρισμών που δεν χρειάζονται ή που είναι κακόβουλοι ή πεισματικοί (frivolous or vexatious) ή που τείνουν να επηρεάσουν δυσμενώς ή να εμβάλουν σε αμηχανία (prejudice or embarrass) τον αντίδικο ή να καθυστερήσουν την δίκαιη εκδίκαση της υπόθεσης.
Το Αγγλικό Δ.32 θ.6 πάνω στο οποίο επίσης βασίζεται η αίτηση των αιτητών-εναγομένων, αφορά παραδοχές γεγονότων που γίνονται στα δικόγραφα των διαδίκων ή άλλως πως, που δημιουργούν το δικαίωμα στον αντίδικο διάδικο να ζητήσει από το Δικαστήριο απόφαση ή διάταγμα δυνάμει των παραδοχών αυτών, χωρίς να περιμένει την εκδίκαση οποιουδήποτε άλλου θέματος μεταξύ των διαδίκων.
Παρόλο που ο κανόνας, πως το Δικαστήριο δεν πρέπει να υπαγορεύει τον τρόπο με τον οποίο ένας διάδικος θα διατυπώσει την υπόθεσή του στις γραπτές του προτάσεις, είναι σεβαστός, εντούτοις οι κανόνες που αφορούν τη σύνταξη των γραπτών προτάσεων πρέπει να ακολουθούνται. Όμως η εξουσία του Δικαστηρίου να αναστέλλει την περαιτέρω εκδίκαση υποθέσεων ή να τις απορρίπτει συνοπτικά πριν προχωρήσουν στην ακρόαση, με βάση τα πιο πάνω Διατάγματα, θα πρέπει να ασκείται με πολλή φειδώ και μόνο σε εξαιρετικά κατάδηλες υποθέσεις. Στην υπόθεση Drummond-Jackson v. British Μ. Ass. & Others [1970] 1 All E.R. 1094, ο Λόρδος Pearson στη σελ. 1101, γράμμα b είπε:
"Over a long period of years it has been firmly established by many authorities that the power to strike out a statement of claim as disclosing no reasonable cause of action is a summary power which should be exercised only in plain and obvious cases. ...... but, I think, 'reasonable cause of action' means a cause of action with some chance of success when (as required by r.l9(2)) only the allegations in the pleading are considered. If when those allegations are examined it is found that the alleged cause of action is certain to fail, the statement of claim should be struck out."
Και στη σελ. 1102, γράμμα a:
"..The plaintiff should not be 'driven from the judgment-seat' at this very early stage unless it is quite plain that his alleged cause of action has no chance of success."
Στην ίδια υπόθεση ο Ser Gordon Willmer στη σελ. 1105 γράμμα a είπε:
"The power to strike out in limine is no doubt a valuable weapon in the hands of the Court, enabling it to prevent abuse of its process by the prosecution of vexatious or frivolous litigation. But it is clear that such a drastic power must be sparingly exercised, and it has long been established that recourse will be had to it only in plain and obvious cases."
Στην υπόθεση Μαυρομουστάκη ν. Ιάκωβος Γερούδης (1965) 1 CLR 176, το Ανώτατο Δικαστήριο βασίστηκε στο Annual Practice του 1960 που αναφέρει τις αρχές εφαρμογής των προνοιών του Δ.25 θ.4 και στις σελ. 183-184 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
"According to the notes to the English R.S.C. Order 25, rule 4, in the Annual Practice, it has been held in many cases that it is only in plain and obvious cases that recourse should be had to the summary process under this rule, and that this procedure can only be adopted when it can be clearly seen that a claim is, on the face of it, obviously unsustainable, or that the case is clear beyond doubt. So long as the statement of claim discloses some cause of action, or raises some question fit to be decided by a court, the mere fact that the case is weak, and not likely to succeed, is no ground for striking it out."
Οι εναγόμενοι με την υπό κρίση αίτηση ζητούν την απόρριψη της αγωγής συνοπτικά, κυρίως, για το λόγο των ισχυριζομένων παραδοχών πάνω σε γεγονότα από πλευράς εναγόντων.
Κατά την άποψή μου, η θέση αυτή δεν μπορεί να ευσταθήσει γιατί το τι αναφέρθηκε στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει τη δεύτερη αίτηση για τροποποίηση, δεν αποτελεί παραδοχές γεγονότων από μέρους των εναγόντων, αλλά έκφραση νομικής άποψης ή θέσης από μέρους των δικηγόρων των εναγόντων. Σε μεταγενέστερο στάδιο η νομική αυτή άποψη ή γνώμη άλλαξε και η αίτηση για τροποποίηση αποσύρθηκε. Αυτή η αλλαγή δεν δημιούργησε νομικό κώλυμα για τους ενάγοντες έτσι που να εμποδίζονται από του να ανακαλέσουν τη νομική γνώμη των δικηγόρων τους. Συνεπώς, αφού η δεύτερη αίτηση για τροποποίηση αποσύρθηκε, η Αναφορά των εναγόντων παραμένει ως έχει, η οποία αποκαλύπτει αιτία αγωγής εναντίον των εναγομένων και δεν μπορεί να ειπωθεί πως οι Ενάγοντες φάσκουν και αντιφάσκουν, έστω και αν ληφθούν υπόψη οι πιο πάνω αναφερόμενες ένορκες δηλώσεις.
Επίσης η Αναφορά εγείρει θέματα γεγονότων και νόμου που αν η υπόθεση δεν προχωρήσει σε ακροαματική διαδικασία, δεν θα είμαι σε θέση να αποφασίσω και ιδιαίτερα σ' αυτό το στάδιο, κατά πόσον η αξίωση των εναγόντων ευσταθεί ή όχι.
Για το θέμα της πολλαπλότητας των διαδικασιών δεν δόθηκαν επαρκή στοιχεία που να αποδεικνύουν τους ισχυρισμούς των αιτητών και που να δικαιολογούν το Δικαστήριο να εκδώσει το αιτούμενο διάταγμα.
Επίσης ευρίσκω ότι η αίτηση των εναγομένων είναι ανεδαφική και σε όλους τους άλλους λόγους πάνω στους οποίους στηρίζεται η αξίωση των εναγομένων για συνοπτική απόρριψη της αγωγής στο παρόν στάδιο της διαδικασίας. Η αγωγή δεν εμπίπτει στα νομολογημένα κρητήρια που δικαιολογούν το Δικαστήριο να την απορρίψει συνοπτικά.
Συνεπώς, η αίτηση απορρίπτεται και οι αιτητές-εναγόμενοι διατάσσονται να πληρώσουν τα έξοδα τα οποία να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.