|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 1E ΑΑΔ 686
[ΠΙΚΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ. ΔΑ ]
ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΛΑΓΚΟΦΑΣ,
Εφεσείων,
ν
ΑΤΑΛΕΖΑ ΛΤΔ.,
Εφεσίβλητης.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 7841).
Πολιτική Δικονομία - Αποπληρωμή εξ αποφάσεων χρέους με μηνιαίες δόσεις - O Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμος, Κεφ.6, Μέρος ΣΧ - H διαδικασία έρευνας σχετικά με τα μέσα του εξ αποφάσεως οφειλέτη είναι ανακριτικού χαρακτήρα - H οικονομική ευχέρεια του οφειλέτη συναρτάται άμεσα με τις ανάγκες του ίδιου και της οικογένειάς του για αξιοπρεπή διαβίωση, (στέγαση, διατροφή, ιατρική περίθαλψη, μόρφωση παιδιών, και ευχέρεια για οικονομική διακίνηση του οφειλέτη) - Μετά την διαπίστωση της οικονομικής ευχέρειας ο επακριβής καθορισμός του ποσού της δόσεως επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Συντάξεις και ωφελήματα - O Περί Συντάξεων Νόμος, Κεφ. 311, Άρθρο 12 - Αποπληρωμή χρέους συνταξιούχου εξ αποφάσεως οφειλέτη με δόσεις - Το Άρθρο 12 δεν περιορίζει την ευχέρεια του αρμοδίου Δικαστηρίου να εκδώσει διάταγμα βάσει του Άρθρου 91 του Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6.
Οι νομικές αρχές, που to Ανώτατο Δικαστήριο εφάρμοσε στην προκειμένη περίπτωση, προκύπτουν από τα πιο πάνω περιληπτικά σημειώματα. Το άλλο θέμα, που εξέτασε το Δικαστήριο, ήταν κατά πόσο μπορούσε να επέμβει στο εύρημα τού πρωτοδίκου Δικαστηρίου ότι ο εφεσείων δεν πληρώνει ενοίκιο στην θυγατέρα του, στο σπίτι της οποίας μένει. Το σπίτι αυτό ανήκε κάποτε στον ίδιο τον εφεσείοντα, ο οποίος το δώρησε στην θυγατέρα του. Παρά το ότι η μαρτυρία του εφεσείοντα στο σημείο αυτό ήταν αναντίλεχτη, εν τούτοις δε συντρέχει λόγος επεμβάσεως του Εφετείου.
H έφεση απορρίπτεται με το 1/2 εξόδων εις βάρος του εφεσείοντα.
Αναφερόμενες αποφάσεις:
Kokoni ν. Ioannides (1963) 2 C.L.R. 468;
Rolandis, Louca & Soteriades Ltd. v. Koutsiou (1970) 1 C.L.R. 25,
Chrysostomou v. Athanassiou (1981) 1 C.L.R. 669.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Παρπαρίνος, Προσ. Ε.Δ.) που δόθηκε στις 28 Φεβρουαρίου, 1989 (Αρ. Αγωγής 4612/85) με την οποία διατάχθηκε να πληρώσει το εξ αποφάσεως χρέος του ανερχόμενο σε £150 με μηνιαίες δόσεις.
Μ. Ιωάννου, για τον Εφεσείοντα.
Στ. K. Στυλιανού, για την Εφεσίβλητη.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: H απόφαση του Δικαστηρίου εκδίδεται από τον Δικαστή Γ. Μ. Πική.
ΠΙΚΗΣ, Δ.: Δεν κρίνουμε αναγκαίο να καλέσουμε τον δικηγόρο του εφεσίβλητου να απαντήσει στην έφεση του Αντώνη Φλαγκοφά.
H έφεση στρέφεται εναντίον απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, με την οποία ο εφεσείων διατάχθηκε να αποπληρώσει εξ αποφάσεως χρέος του, ανερχόμενο σε £150 πλέον τόκοι και έξοδα, με μηνιαίες δόσεις £10. H διαταγή εκδόθηκε βάσει των διατάξεων του Μέρους IX του Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου - ΚΕΦ. 6 - με τις οποίες παρέχεται δικαιοδοσία σε αρμόδιο δικαστήριο να διατάξει μετά την εξέταση του χρεώστη ως προς τα μέσα του, την αποπλη- ρωμή του χρέους με δόσεις.
H κατάθεση του χρεώστη ήταν ουσιαστικά η μόνη μαρτυρία η οποία έτεινε να ρίψει φως στα μέσα που διαθέτει τις ανάγκες και υποχρεώσεις του ιδίου και της συζύγου του με την οποία διαμένουν στο Κοιλάνι. H μόνη άλλη μαρτυρία που δόθηκε από υπάλληλο των εφεσίβλητων, βασιζόταν όπως αποκαλύφθηκε στην αντεξέταση της μάρτυρος, σε εξ ακοής μαρτυρία, η οποία έπρεπε να αγνοηθεί και όπως φαίνεται πράγματι αγνοήθηκε γιατί δεν γίνεται καμιά αναφορά σ' αυτή στην απόφαση.
O εφεσείων είναι άτομο προχωρημένης ηλικίας, 76 χρόνων και αποζεί από τη σύνταξή του που κατά τον χρόνο της εξέτάσης του ανερχόταν σε £98 τον μήνα. Όπως κατέθεσε, το ποσό αυτό μετά δυσκολίας αρκεί για την ικανοποίηση των βασικών αναγκών του ηλικιωμένου ζεύγους. H σημαντικότερη δαπάνη που πρέπει να αντιμετωπισθεί είναι το ενοίκιο για την εξασφάλιση κατοικίας για τη διαμονή τους ανερχόμενη σε £60 μηνιαίως. H κατοικία την οποία τώρα ενοικιάζει ανήκε σε προγενέστερο χρόνο στον εφεσείοντα. Τη δώρισε στη θυγατέρα του η οποία είναι η σημερινή ιδιοκτήτριά της. Αμφισβητήθηκε ο ισχυρισμός του ότι πληρώνει οποιοδήποτε ενοίκιο στη θυγατέρα του. Όπως είπε στο δικαστήριο δεν εκδίδονται αποδείξεις για την πληρωμή του ενοικίου ούτε ο εφεσείων ήταν σε θέση να παρουσιάσει οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό στοιχείο που να υποστηρίζει τη θέση του ότι πράγματι πληρώνει το ενοίκιο που καθόρισε ή οποιοδήποτε ενοίκιο στην κόρη του. Όχι μόνο το σπίτι στο οποίο σήμερα κατοικεί το είχε δωρίσει στη θυγατέρα του αλλά όπως απεκάλυψε και ποσό £1,500 το οποίο είχε εισπράξει το δώρισε στα παιδιά του αποστερώντας τον εαυτό του από την ευχέρεια να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του σε τρίτους.
H έφεση στρέφεται κυρίως εναντίον του ευρήματος του Πρωτόδικου Δικαστηρίου με το οποίο απορρίφθηκε ο ισχυρισμός για την καταβολή ενοικίου ως αναληθής. Οι άλλες ανάγκες του εφεσείοντα εκτός από την πληρωμή ενοικίου αποτι- μούνται σύμφωνα με την κατάθεση του σε £58 περίπου τον μήνα. O δικηγόρος του εφεσείοντα εισηγήθηκε ότι το εύρημα του Δικαστηρίου με το οποίο απορρίφθηκε η εκδοχή του για την πληρωμή ενοικίου είναι αυθαίρετο ενόψει της απουσίας οποιασδήποτε άλλης μαρτυρίας η οποία να αντικρούσει τον ισχυρισμό αυτό.
Πρέπει να επισημάνουμε ότι η διαδικασία που προβλέπει το Μέρος IX του ΚΕΦ. 6 έχει ουσιαστικά ανακριτικό χαρακτήρα και αποβλέπει στην παροχή ευχέρειας στο Δικαστήριο μετά την διεξαγωγή της αναγκαίας έρευνας σχετικά με τα μέσα του χρεώστη να αποφασίσει κατά πόσο είναι σε θέση να αποπληρώσει με δόσεις το χρέος του. H οικονομική ευχέρεια για την αποπληρωμή εξ αποφάσεως χρέους με δόσεις, μετά τον προσδιορισμό των μέσων του χρεώστη, συναρτάται άμεσα με τις ανάγκες του χρεώστη και της οικογένειάς του για αξιοπρεπή διαβίωση. Αυτές περιλαμβάνουν τη στέγαση, τη διατροφή και την ιατρική περίθαλψη των μελών της οικογένειας καθώς και τη μόρφωση των παιδιών και κάποια ευχέρεια για την κοινωνική διακίνηση του χρεώστη.
Δεν έχει τεθεί κανένα στοιχείο ενώπιόν μας που να δικαιολογεί επέμβαση στο εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ως προς τη μη πληρωμή ενοικίου. Όχι μόνο το εύρημα αυτό ήταν εύλογο αλλά μπορεί να λεχθεί υπό το φως των σχέσεων ενοικιαστή και ιδιοκτήτη και της έλλειψης οποιωνδήποτε άλλων στοιχείων που να καταμαρτυρούν την ύπαρξη συμβατικής σχέσης μεταξύ τους ότι ήταν αναπόφευκτο. Οι άλλες βασικές ανάγκες του ζεύγους καθορίστηκαν από τον ίδιο τον εφεσείοντα σε £58. Όπως ορθά παρατηρεί το πρωτόδικο Δικαστήριο πρέπει να αφεθεί και κάποιο περιθώριο στον εφεσείοντα για την αντιμετώπιση έκτακτων δαπανών τις οποίες ζεύγος της ηλικίας του εφεσείοντα και της συζύγου του μπορεί να παραστεί ανάγκη να αντιμετωπίσουν. Αφού διαπιστωθεί μετά από συνεκτίμηση των πόρων και των αναγκών του χρεώστη, ότι ο χρεώστης είναι σε θέση να αποπληρώσει το χρέος του με δόσεις ο επακριβής καθορισμός του ποσού επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Στην προκείμενη περίπτωση δεν συντρέχει κανένας λόγος που να δικαιολογεί την επέμβαση του Εφετείου με την πρωτόδικη απόφαση.
O δικηγόρος του εφεσείοντα στην επιχειρηματολογία του προς υποστήριξη της έφεσης επικαλέστηκε και τις πρόνοιες του άρθρου 12 του Περί Συντάξεως Νόμου - ΚΕΦ. 311 - που απαγορεύει την εκχώρηση και τη μεταβίβαση των συντάξεων δημοσίων υπαλλήλων εκτός για τους σκοπούς που καθορίζονται στη νομοθεσία και που δεν περιλαμβάνουν την αποπληρωμή ιδιωτικού χρέους. Υποδείξαμε κατά τη συζήτηση της έφεσης στον κ. Ιωάννου ότι οι πρόνοιες του ΚΕΦ. 311 αφορούν συντάξεις δημοσίων υπαλλήλων ενώ η σύνταξη του εφεσειόντα προήρχετο σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις από το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Άσχετα από τη διαπίστωση αυτή διευκρινίζεται ότι οι διατάξεις του άρθρου 12 δεν περιορίζουν την ευχέρεια αρμόδιου Δικαστηρίου να εκδώσει διάταγμα βάσει του άρθρου 91 του ΚΕΦ. 6. Διάταγμα για αποπληρωμή χρέους με δόσεις δεν συνεπάγεται ούτε την εκχώρηση ούτε τη μεταβίβαση της σύνταξης.
Καταλήγουμε ότι η έφεση πρέπει να απορριφθεί και απορρίπτεται.
Δεν αποκρύπτουμε την ανησυχία μας για την αύξηση του οφειλόμενου ποσού με την προσθήκη εξόδων. Το αποτέλεσμα της έφεσης μας επιβάλλει όπως ασκήσουμε τη διακριτική μας ευχέρεια για την έκδοση διαταγής για την πληρωμή των εξόδων από τον εφεσείοντα εκτός αν δεν εγείρεται απαίτηση για τα έξοδα εκ μέρους του εφεσίβλητου.
Στυλιανού: Ζητώ μόνο τα μισά έξοδα της έφεσης.
Δικαστήριο: H έφεση απορρίπτεται. O εφεσείων θα πληρώσει το 1/2 των εξόδων του εφεσίβλητου.
Έφεση απορρίπτεται.
* Βλέπε μεταξύ άλλων, Kokoni ν. loannides (1963) 2 C.L.R. 468 Rolandis, Louca & Soteriades Ltd v. Koutsiou (1970) 1 C.L.R. 25, Chrysostomou v. Athanassiou (1981) 1 C.L.R. 669.