(1989) 1E ΑΑΔ 648

31 Οκτωβρίου 1989

[ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ ΥΠ' ΑΡ. 395/88 ΗΜΕΡ.

29.11.88 ΓΙΑ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ LINDOS

CONSTRUCTIONS LTD.

και

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ LINDOS

CONSTRUCTION LTD. ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓ­ΜΑΤΩΝ

CERTIORARI. ΚΑΙ/Ή ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΩΣ ΠΡΟΣ

ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΟΠΩΣ H ΑΙΤΗΣΗ ΔΙΑΛΥΣΕΩΣ

«ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΓΙΑ NA ΑΚΥΡΩΘΕΙ Ή ΑΝΑΣΤΑΛΕΙ».

(Αρ. Αιτήσεως 128/89).

Προνομιακά Διατάγματα - Certiorari και Prohibition - Άδεια για κατα­χώριση αιτήσεως προς έκδοσή των - «Εκ πρώτης όψεως υπόθεση» - Τούτο σημαίνει ότι από πρώτη εξέταση του συγκεκριμένου ζητήματος διαγράφεται πειστικά ότι υπάρχει θέμα για συζήτηση.

Προνομιακά Διατάγματα - Prohibition - Σκοπός - Να αποτρέψει την άσκηση αρμοδιότητας από κατώτερο Δικαστήριο, εκεί όπου δεν υπάρ­χει αρμοδιότητα

Προνομιακά Διατάγματα - Certiorari - Σκοπός - Είναι διπλός, δηλαδή η αποτροπή της δράσης κατωτέρου Δικαστηρίου εκτός αρμοδιότητας ή η παροχή άμεσης θεραπείας, με την διερεύνηση της νομιμότητας του πρακτικού ή Διατάγματος τον κατωτέρου Δικαστηρίου.

Εταιρείες - Διάλυση - Αίτηση διά διάλυση λόγω μή πληρωμής δικαστι­κών χρεών, στερήσεως κινητής περιουσίας και αδυναμίας εξοφλήσεως των - Παράλειψη καταχωρίσεως ενστάσεως κατά της αιτήσεως για διάλυση, αλλά καταχώριση αιτήσεως για άδεια καταχωρίσεως αιτήσεως για έκδοση προνομιακών Διαταγμάτων Certiorari και prohibition - Ισχυρισμός ότι η εταιρεία δεν στερείται κινητής περιου­σίας, γιατί τρίτοι της οφείλουν διάφορα ποσά για τα οποία εκκρεμούν 4 αγωγές, που επανειλημμένα είχαν αναβληθεί - Δεν θεμελιώ­θηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση για παροχή της ζητηθείας άδειας - Τους πιο πάνω ισχυρισμούς της η εταιρεία μπορεί να τους θέσει ενώ­πιον του Δικαστηρίου, που θα εκδικάσει την αίτηση διαλύσεως - Ορίζοντας την αίτηση διαλύσεως για ακρόαση, το εν λόγω Δικαστήριο δεν υπέρβηκε την δικαιοδοσία του.

Τα γεγονότα και οι νομικές Αρχές, που το Ανώτατο Δικαστήριο εφάρμοσε, αρνούμενο να παράσχει άδεια για καταχώριση αιτήσεως προς έκδοση Certiorari και prohibition, διαγράφονται στις πιο πάνω περιληπτικές σημειώσεις.

H αίτηση απορρίπτεται.

Αναφερόμενες αποφάσεις:

R. ν. Electricity Commissioners [1924] 1 Κ.Β. 171;

Frome United Breweries v. Bath J.J. [1926] A.C. 586;

In Re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250.

Αίτηση.

Αίτηση από την LINDOS CONSTRUCTIONS LTD για άδεια να καταχωρίσει αίτηση για έκδοση διαταγμάτων certiorari και/ή απαγορεύσεως προς τον σκοπό όπως η αί­τηση διαλύσεως της εταιρείας αποσυρθεί για να ακυρωθεί η αναστολή.

Χρ. Μιχαήλ, Διευθυντής της εταιρείας, για την αιτήτρια εταιρεία.

O Δικαστής κ. Νικήτας ανέγνωσε την ακόλουθη απόφαση. H αιτήτρια είναι ιδιωτική εταιρεία περιορισμένης ευθύνης με έδρα τον Στρόβολο, εγγραφείσα την 31/12/82. Κύριος σκο­πός της εταιρείας είναι η ανάληψη εργολαβιών στον τομέα των οικοδομών. Το ονομαστικό της κεφάλαιο καθορίστηκε σε £50,000 αλλά πληρώθηκε ποσό μόνο £10,000. Ή εταιρεία αμ­φισβητεί το γεγονός ισχυρίζόμενη ότι το πληρωμένο της κε­φάλαιο ανέρχεται σε £40,000.

H αιτήτρια αποτάθηκε στο δικαστήριο ζητώντας άδεια να καταχωρίσει αίτηση για έκδοση διαταγμάτων σερτιοράρι και/ ή απαγορεύσεως. Οι περιστάσεις που ώθησαν την εταιρεία στο διάβημά της έχουν εκτεθεί σε ένορκο δήλωση του διευθυντή της κ. Χρ. Μιχαήλ. Ας σημειωθεί ότι ο ίδιος προσωπικά υποστήριξε το αίτημα παρόλο που του λέχθηκε ότι θα μπο­ρούσε να χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες δικηγόρου. Παρου­σιάζοντας την υπόθεση ο κ. Μιχαήλ προχώρησε σε μερικές διευκρινιστικές παρατηρήσεις της ενόρκου δηλώσεώς του και σε πρόσθετους ισχυρισμούς.

H παράθεση των γεγονότων θα αποκαλύψει συγχρόνως και τη φύση της θεραπείας που ζητά η αιτήτρια. Στις 29/11/88 ο Διευθυντής Κοινωνικών Ασφαλίσεων κατέθεσε στο Επαρ­χιακό Δικαστήριο Λευκωσίας την υπ' αρ. 395/88 αίτηση με αντικείμενο τη διάλυση της εταιρείας. Αντίγραφο επισυνάφθηκε στην παρούσα αίτηση ως τεκμήριο. O λόγος που προ­βάλλεται για τη διάλυση της εταιρείας είναι ότι στερείται κι­νητής περιουσίας και αδυνατεί να εξοφλήσει ή να εξασφαλίσει τα προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων χρέη της συμποσούμενα σε £3,121.91. Το ποσό αυτό επιδικάστηκε από το δικαστήριο προς όφελος του Διευθυντή το 1986 και 1987 σε 6 υποθέσεις για οφειλόμενες εισφορές και τέλη. Οι αναλυτικές λεπτομέρειες είναι στην παράγραφο 5 του συνημμένου τεκμηρίου, ενώ οι αριθμοί των υποθέσεων βρίσκονται στην επόμενη παράγραφο.

H αιτήτρια δεν αρνείται την οφειλή της. Διατείνεται όμως ότι δεν στερείται κινητής ιδιοκτησίας. Έχει καταχωρίσει 4 αγωγές τον Απρίλιο του 1988 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεκωσίας για συνολικές αξιώσεις που υπερβαίνουν τις £25,000. Ωστόσο οι οφειλέτες της και εναγόμενοι στις αγωγές αυτές καθυστερούν διαφοροτρόπως την εκδίκασή τους, η δε παρελ­κυστική τακτική τους επιτάθηκε μετά την αίτηση διαλύσεώς της. Λεπτομέρειες δεν παρασχέθηκαν, αλλά ο κ. Μιχαήλ αναφέρθηκε κατά την προφορική συζήτηση στην πορεία της αγωγής 2842/88 που, όπως είπε, η εκδίκασή της αναβλήθηκε επανειλημμένα. Διαφάνηκε όμως ότι στις πλείστες αναβολές συγκατατέθηκε ο ίδιος ως εκπρόσωπος της εταιρείας. Εκκρεμεί δε τώρα εναντίον της στην ίδια αγωγή αίτηση για παροχή εξασφάλισης των εξόδων του εναγόμενου.

Είναι ακόμη και κάτι άλλο. H αιτήτρια, όπως παραδέχε­ται στην ένορκο δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση, οφείλει £32,388 στην Τράπεζα Κύπρου. Επίσης ότι οι εναγόμενοι στις παραπάνω αγωγές αποπληρώνουν το χρέος της αυτό προς την Τράπεζα κατόπιν ειδικής διευθέτησης. Στις 30/6/89 πα­ρουσίαζε υπόλοιπο £30,034 σε βάρος της. Είναι όμως η θέση της αιτήτριας ότι το αντικείμενο των αγωγών εναντίον των ιδίων προσώπων αφορά άλλα χρέη τους προς αυτή.

Απ' ότι έχω αντιληφθεί η αίτηση διαλύσεως ορίστηκε για ακρόαση μετά από αριθμό αναβολών την 21η προσεχούς μήνα. Στο μεταξύ την 21/2/89 η αιτήτρια είχε καταχωρίσει αίτηση κάτω από το άρθρο 215 του νόμου περί Εταιρειών Κεφ. 113, που ο κ. Μιχαήλ αποκαλεί ένσταση στη δήλωσή του. Στην παράγραφο 6 της ίδιας δήλωσης αναφέρεται ότι το δικαστήριο απέρριψε την ένσταση ή αποσύρθηκε από το δικηγόρο του. Για την ακρίβεια δεν αποσαφηνίστηκε πλήρως η φύση του ένδικου μέσου που χρησιμοποιήθηκε. Φυσικά εφόσον πρόκειται για διάβημα κάτω από το άρθρ. 215 πρέπει να επισημανθεί ότι η εξουσία του αρμοδίου δικαστηρίου να αναστέλλει εκκρεμούσες αγωγές ή διαδικασίες ασκείται αποκλειστικά μετά την παρουσίαση της αίτησης για διάλυση και πριν το δικαστήριο εκδώσει διάταγμα εκκαθάρισης.

Όπως και να 'χει το πράγμα ένα είναι γεγονός. H αιτήτρια δεν υπέβαλε ένσταση στην αίτηση για διάλυση της. Γιατί, όπως είπε ο κ. Μιχαήλ κατά την προφορική συζήτηση, η ένασταση δεν θα είχε νόημα εφόσον το διάβημα του βάσει του 215 δεν είχε αποτέλεσμα. Έτσι με την κρινόμενη αίτηση η εταιρεία επιδιώκει τελικά την ακύρωση ή αναστολή της εκδί­κασης της αίτησης για διάλυση σε τρόπον ώστε να εκδικαστούν κατά προτεραιότητα οι αγωγές της.

Απαράβατη προϋπόθεση για τη χορήγηση άδειας αυτής της φύσεως είναι ότι το υλικό που τίθεται ενώπιον του δικαστη­ρίου πρέπει να τεκμηριώνει εκ πρώτης όψεως υπόθεση, που να δικαιολογεί επέμβαση του δικαστηρίου διά προνομιούχου διατάγματος. Αυτό σημαίνει ότι από μια πρώτη εξέταση του συγκεκριμένου ζητήματος διαγράφεται πειστικά ότι υπάρχει θέμα για συζήτηση έστω και αν η μετέπειτα ολοκληρωμένη θεώρηση του δυνατό να διαλύσει τις πρώτες θετικές εντυπώ­σεις: In re Kakos (1985) 3 Α.Α.Δ. 350, 358.

Καιρός να δούμε ποιο είναι το πεδίο εφαρμογής των διαταγμάτων των οποίων η αιτήτρια τελικά επιδιώκει την έκδοση. Ασφαλώς δεν πρόκειται να κάμω ολοκληρωμένη αναφορά του φάσματος εφαρμογής τους (είναι άλλωστε αχρείαστο), αλλά θα περιοριστώ μονάχα σ' ότι θεωρώ αναγκαίο για τους σκοπούς της κρινόμενης αίτησης. Καταρχήν τα δύο αυτά διατάγματα, certiorari και prohibi­tion, αποσκοπούν στον έλεγχο εκτός άλλων και των κατώτερων δικαστηρίων με την έννοια ότι οι ενέργειες ή αποφάσεις τους διατηρούνται αυστηρά μέσα στα πλαίσια δικαιοδοσίας που τους παρέχουν οι σχετικοί νόμοι. Με τη χρήση των ελεγκτικών διαταγμάτων αποτρέπεται ή ακόμα μπορεί να θεραπευθεί κάθε σχετική υπέρβαση ή κατάχρηση της αρμοδιότητας τους. Πιο συγκεκριμένα το διάταγμα prohibition αποτρέπει την άσκηση αρμοδιότητας στην περί­πτωση που δεν υπάρχει, απαγορεύοντας τη συνέχιση διαδι­κασίας καθ' υπέρβαση εξουσίας· ενώ το διάταγμα certiorari εξυπηρετεί διπλό σκοπό: αποτροπή της δράσης ενός δι­καστηρίου εκτός της αρμοδιότητάς του ή παροχή άμεσης θεραπείας. Αυτό επιτυγχάνεται με τη διερεύνηση της νομιμότητας του πρακτικού ή διατάγματος του κατώτερου δικαστηρίου και εν ανάγκη την ακύρωση τέτοιου διατάγματος ή απόφασης: R. ν. Electricity Commissioners [1924] 1 Κ.Β. 171 C.A., Frome United Breweries v. Bath JJ [1926] A.C. 586.

Έρχομαι τώρα στο προκείμενο. Τίποτε απ' ότι τέθηκε υπόψη μου δεν θεμελιώνει έστω και απομακρυσμένα την πι­θανότητα υπέρβασης ή κατάχρησης της δικαιοδοσίας του από το δικαστήριο που εκδικάζει την αίτηση διαλύσεως εναντίον της αιτήτριας. Ή έστω ότι ενήργησε ή προτίθεται να ενεργή- ­σει κατά παράβαση οποιωνδήποτε θεμελιωδών δικαιωμάτων της αιτήτριας που κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα. O ορι­σμός δικασίμου της αίτητης για διάλυση, θέματος που άπτεται και των δικαιωμάτων της άλλης πλευράς, για την τελική διάγνωση των δικαιωμάτων των διαδίκων, ήταν πρωταρχική υποχρέωση του εκδικάζοντος δικαστηρίου και είναι περιττό κάθε άλλο νομικό σχόλιο. H αιτήτρια είχε ή ίσως έχει ακόμη την ευχέρεια, καταχωρίζοντας ένσταση, να θέσει όλους τους λόγους που κρίνει ότι δεν δικαιολογούν την εκκαθάριση της συμπεριλαμβανομένου και εκείνου της φερεγγυότητάς της.

Δεν είναι επιτρεπτό τη μια να αρνείται η Εταιρεία ου­σιαστική συμμετοχή της στη διαδικασία και από την άλλη να προβάλλει την παράλειψή της σαν λόγο επέμβασης του δικα­στηρίου αυτού. Αυτό ισοδυναμεί με κατάχρηση της διαδικα­σίας. Σχολιάζω σύντομα το θέμα των τεσσάρων εκκρεμών αγωγών. Εν πρώτοις δεν μπορεί να συσχετιστεί άμεσα με τη διαδικασία διάλυσης. Αν όντως υπάρχει σχέση είναι δικαίω­μα της αιτήτριας, όπως προλέχθηκε να το αναφέρει στην έν­σταση για να τύχει εξέτασης πρώτα από το αρμόδιο δικαστή­ριο. Οι τυχόν αναβολές θα ήταν δυνατό να αντιμετωπισθούν από την αιτήτρια με βάση τις ειδικές και συγκεκριμένες δια­δικασίες που προβλέπουν οι σχετικοί νόμοι και διαδικαστι­κοί κανονισμοί σε κάθε περίπτωση που το αρμόδιο δικαστή­ριο αδικαιολόγητα ανέβαλλε παρά τις ενστάσεις, αν βεβαίως υπήρξαν ενστάσεις, της αιτήτριας. Θα παρατηρούσα πάντως ότι η μοναδική περίπτωση για την οποία έδωσε λεπτομέρειες ο κ. Μιχαήλ στην αγόρευσή του δεν φαίνεται να δικαιολογεί το παράπονό του.

Από οποιαδήποτε σκοπιά και για τους λόγους που εξέθεσα έχω την άποψη ότι δεν δικαιολογείται η παραχώρηση άδειας. H αίτηση απορρίπτεται.

Αίτηση απορρίπτεται.

 

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο