|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(1989) 1E ΑΑΔ 377
[ΣΑΒΒΙΔΗΣ, ΚΟΥΡΡΗΣ, ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ Δ.Δ.]
RAMEZ KARANOUH,
Εφεσείων,
ν.
1. ΜΑΡΩΣ ΑΓΑΠΙΟΥ,
2. ΑΝΔΡΕΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
Εφεσίβλητων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 7085).
Έφεση - Ευρήματα πρωτόδικου Δικαστηρίου - Επέμβαση εφετείου - Πότε επιτρέπεται.
Έφεση - Αξιοπιστία μαρτύρων - Ευρήματα σχετικά με αξιοπιστία μάρτυρα από πρωτόδικο Δικαστήριο - Επέμβαση εφετείου - Πότε επιτρέπεται.
Αποζημιώσεις - Παράβαση συμβάσεως - Καθήκον μετριασμού ζημιάς - Εγκατάλειψη από τον μισθωτή μισθίου προ της λήξεως της συμβατικής περιόδου της μίσθωσης - H μίσθωση αφορούσε επιπλωμένο διαμέρισμα - Ανάθεση εξευρέσεως νέου μισθωτή σε κτηματομεσιτικό γραφείο - Εξεύρεση νέου μισθωτή μετά από παρέλευση 3 μηνών - Μαρτυρία ότι αν αντί να είχε επιζητηθεί η εκμίσθωση του διαμερίσματος με τα έπιπλα του, επιδιώκετο η εκμίσθωσή του χωρίς έπιπλα, θα μπορούσε να βρεθεί ενοικιαστής γρηγορότερα - Κατά πόσο ο ιδιοκτήτης παρέλειψε να εκπληρώσει το καθήκον του για μετριασμό της ζημιάς του - Αρνητική η απάντηση στο ερώτημα.
Τα γεγονότα της υποθέσεως αυτής πολύ σύντομα είναι τα ακόλουθα:
O εφεσείων εμίσθωσε επιπλωμένο διαμέρισμα από τους εφεσίβλητους για περίοδο ενός έτους από 20.1.79 έναντι μηνιαίου ενοικίου £100. O εφεσείων εγκατέλειψε κατά παράβαση της εν λόγω συμφωνίας το διαμέρισμα στις 20.4.79. Οι εφεσίβλητοι ανέθεσαν σε κτηματο- μεσιτικό γραφείο την εξεύρεση νέου ενοικιαστή. Τούτο επετεύχθηκε την 1.8.79.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο επεδίκασε ως αποζημώσεις £300, δηλ. τα ενοίκια της περιόδου κατά την οποίαν το διαμέρισμα είχε παραμείνει κενό. Το εύρημά του ήταν ότι το διαμέρισμα ενοικιάσθηκε εκ νέου την 1.8.79 χωρίς έπιπλα. Σχετικά με το θέμα κατά πόσο η νέα ενοικίαση αφορούσε και έπιπλα ή όχι, δόθηκε αντιφατική μαρτυρία. Όμως, το έγγραφον της νέας ενοικίασης αναφερόταν καθαρά σε "επιπλωμένο διαμέρισμα".
Υπήρξε κάποια μαρτυρία ότι αν οι εφεσίβλητοι επιζητούσαν την εξεύρεση νέου ενοικιαστή για το διαμέρισμα χωρίς τα έπιπλά του, θα ήταν ευκολότερη η νέα ενοικίαση. Γι' αυτό η εισήγηση του εφεσείοντα είναι ότι το Δικαστήριο δεν έπρεπε να δώσει αποζημιώσεις, που να αντιστοιχούν σε ενοίκιο μεγαλύτερο περιόδου 1 εβδομάδας.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε:
1) Είναι γνωστή η νομολογία σχετικά με το πότε το Δικαστήριο μπορεί να επέμβει σε ευρήματα γεγονότων πρωτόδικου Δικαστηρίου και σε ευρήματα γεγονότων σχετικά με αξιοπιστία μαρτύρων (σχετικά με τα ζητήματα αυτά αναλύθηκε η σχετική νομολογία).
2) H καλύτερη μαρτυρία για το αν η νέα ενοικίαση αφορούσε διαμέρισμα επιπλωμένο ή όχι ήταν το έγγραφο της νέας ενοικίασης, που είχε κατατεθεί ως τεκμήριο ενώπιον του Δικαστηρίου. Το έγγραφο έχει ιδιαίτερη σημασία λόγω και του γεγονότος ότι είχαν παρέλθει 5 χρόνια από την εποχή της μισθώσεως, για την οποία οι μάρτυρες έδωσαν προφορική μαρτυρία. Παρά το ότι το ζήτημα είναι ακαδημαϊκό, εν τούτοις το Δικαστήριο αυτό αντικαθιστά το σχετικό εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου με εύρημα ότι η νέα ενοικίαση αφορούσε επιπλωμένο διαμέρισμα.
3) Το καθήκον των εφεσίβλητων να λάβουν όλα τα λογικά μέτρα για μετριασμό της ζημιάς τους στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, δεν σημαίνει ότι είχαν υποχρέωση με την ελπίδα αύξησης των πιθανοτήτων εξεύρεσης νέου ενοικαστή, να απομακρύνουν από το διαμέρισμά τους τα έπιπλά τους, μόλις το τελευταίο είχε εκκενωθεί. H μεταφορά της επίπλωσης εξυπακούει εξασφάλιση ή ύπαρξη στη διάθεση του ιδιοκτήτη αναγκαίου χώρου φυλάξεως ή πώληση σε αγοραστή πρόθυμου να καταβάλει λογική τιμή. Κάτι τέτοιο απαιτεί χρόνο. Επιπρόσθετα η προτεινόμενη λύση συνεπάγεται και απώλεια εισοδήματος από την ενοικίαση των επίπλων.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του εφεσείοντα.
Αναφερόμενες Αποφάσεις:
Σπύρου ν. Χατζηχαραλάμπους (1989) 1 Α.Α.Δ. (E) 298,
Mamas ν. The Firm ARMA Tyres (1966) 1C.L.R. 158,
Charalambous v. Demetriou, 1961 C.L.R. 14,
Mavrovouniotis v. Nicolaou, 14 C.L.R. 272,
Αδελφοί Πίτρη και Άλλοι ν. Σιαμτάνη (1989) 1 C.L.R. 255.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Κραμβής, Ε.Δ.) που δόθηκε στις 31 Οκτωβρίου, 1985 (Αρ. Αγωγής 2941/79) με την οποία το Δικαστήριο επεδίκασε στους ενάγοντες το ποσό των £310.35 σεντ τέλη ηλεκτρικού ρεύματος και νερού και αποζημιώσεις για διάρρηξη συμφωνίας.
Στ. Κιττής, για τον εφεσείοντα.
I. Αβρααμίδης, για τους εφεσίβλητους.
ΣΑΒΒΙΔΗΣ Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει ο Δικαστής I. Πογιατζής.
ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ Δ. H έφεση αυτή στρέφεται εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας στην αγωγή αρ. 2941/79 με την οποία οι εφεσίβλητοι αξιούσαν εναντίον του εφεσείοντα αποζημιώσεις για διάρρηξη συμφωνίας. Με την προσβαλλόμενη απόφασή του το Πρωτόδικο Δικαστήριο επεδίκασε στους εφεσίβλητους τα πιο κάτω ποσά: £10.35 σ. τέλη ηλεκτρικού ρεύματος και νερού που οι εφεσίβλητοι πλήρωσαν για λογαριασμό του εφεσείοντα, £100 δεδουλευμένο ενοίκιο ενός μηνός, και £300 αποζημιώσεις ίσες με το ενοίκιο που οι εφεσίβλητοι απώλεσαν για περίοδο τριών μηνών στη διάρκεια των οποίων το διαμέρισμά τους είχε παραμείνει άδειο μετά την παράνομη, όπως βρήκε το Δικαστήριο, εκκένωσή του από τον εφεσείοντα.
H έφεση στρέφεται εναντίον ολόκληρης της απόφασης και στηρίζεται πάνω σε οκτώ λόγους εφέσεως που εκτίθενται στην Ειδοποίηση Εφέσεως, πέντε από τους οποίους αποσύρθηκαν από τον ευπαίδευτο δικηγόρο του εφεσείοντα στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας.
Οι τρείς εναπομείναντες λόγοι εφέσεως αναφορικά με τους οποίους ο δικηγόρος του εφεσείοντα ανάπτυξε την επιχειρηματολογία του, είναι εκείνοι με αύξοντα αριθμό 5, 7 και 8, έχουν δε ως εξής, σύμφωνα με την Ειδοποίηση Εφέσεως:
"5. The reasoning behind the findings made and the inferences drawn by the trial court are unsatisfactory and such findings and inferences are not warranted by the evidence adduced when considered as a whole.
7. The trial court in view of the evidence adduced erred in holding that the respondents plaintiffs took reasonable steps to mitigate their loss.
8. The trial court erred in awarding to the respondents - plaintiffs the sum of £300.- as damages which was in the circumstances unreasonable and excessive."
Συμπεραίνουμε από την αγόρευση του δικηγόρου του ότι ο εφεσείων έχει περιορίσει την έφεσή του εναντίον του μέρους εκείνου της απόφασης με την οποία το πρωτόδικο Δικαστήριο επιδίκασε στους εφεσίβλητους ποσό £300 αποζημιώσεις για απώλεια ενοικίων στη διάρκεια που το διαμέρισμά τους, πλήρως επιπλωμένο, παρέμεινε κενό. Αναφορικά δε με τα ευρήματα του Δικαστηρίου πάνω σε πρωτογενή γεγονότα και τα συμπεράσματα που εξήγαγε, η αμφισβήτηση περιορίζεται σε εκείνα που αναφέρονται στη λήψη από τους εφεσίβλητους των μέτρων και διαβημάτων που αναντίλεκτα είχαν υποχρέωση να λάβουν για μετριασμό της ζημιάς που απέρρεε από την παράβαση της σύμβασης μισθώσεως του διαμερίσματός τους στον εφεσείοντα, την οποία ο τελευταίος έπαυσε να αμφισβητεί ότι διέπραξε όταν εγκατέλειψε το διαμέρισμα πριν λήξει η διάρκεια της μίσθωσης που συμφωνήθηκε.
H εισήγηση του εφεσείοντα είναι ότι, εν όψει των αντικρουόμενων εκδοχών και αντιφάσεων στη μαρτυρία που προσήγαγαν οι εφεσίβλητοι για απόδειξη της ζημιάς που ισχυρίστηκαν ότι υπέστησαν, το ποσό των αποζημιώσεων που επιδίκασε το Δικαστήριο έπρεπε να μην υπερέβαινε τις £25 που αντιπροσωπεύουν το ενοίκιο που απωλέστηκε για μια μόνο βδομάδα. Σύμφωνα με την εισήγηση του εφεσείοντα, η σχετική μαρτυρία των εφεσίβλητων πάνω σ' αυτό το θέμα, ορθά αξιολογούμενη και ερμηνευόμενη, θα έπρεπε να οδηγούσε το Δικαστήριο στο συμπέρασμα ότι δεν έκαμαν όσα έπρεπε να είχαν κάμει για να μετριάσουν τη ζημιά τους. Όφειλαν, λέγει ο εφεσείων, να αδειάσουν αμέσως το διαμέρισμα από τα έπιπλά του και να το ενοικιάσουν χωρίς έπιπλα σε άλλο ενοικιαστή, κάτι που ήταν εφικτό να γίνει μέσα σε μια μόνο βδομάδα από την ημέρα που εκκενώθηκε από τον εφεσείοντα, αντί να περιμένουν να βρούν ενοικιαστή για το διαμέρισμα μαζί με τα έπιπλά του.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι το διαμέρισμα είχε ενοικιαστεί στον εφεσείοντα πλήρως επιπλωμένο για διάρκεια ενός έτους από 20/1/1979 έναντι ενοικίου £100 μηνιαίως, ότι ο εφεσείων το εγκατέλειψε στις 20/4/1979 και ότι το διαμέρισμα ενοικιάστηκε σε κάποιο Ελλαδίτη αξιωματικό για περίοδο ενός έτους από 1/8/1979 έναντι μηνιαίου ενοικίου £63 μόνο δυνάμει της έγγραφης μίσθωσης ημερομηνίας 25/7/1979, Τεκ. 3, στην οποία μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι το διαμέρισμα ενοικιάστηκε επιπλωμένο. H μίσθωση αυτή πραγματοποιήθηκε με τη μεσιτεία του μεσιτικού γραφείου Καλησπέρα στο οποίο οι εφεσίβλητοι είχαν αποταθεί για εξεύρεση νέου ενοικιαστή αμέσως μετά την εκκένωση του διαμερίσματος από τον εφεσείοντα.
Αφορμή για το παράπονο και τα επιχειρήματα του εφεσείοντα έδωσαν τα πιο κάτω δυο γεγονότα:
(α) Ενώ η εφεσίβλητη - ενάγουσα 1 είπε στη μαρτυρία της ότι το διαμέρισμα ενοικιάστηκε χωρίς έπιπλα στο νέο ενοικιαστή, ο μάρτυράς της Μέδων X" Αντωνίου, υπάλληλος του μεσιτικού γραφείου Καλησπέρα, είπε στη μαρτυρία του ότι το διαμέρισμα ενοικιάστηκε με έπιπλα.
(β) H εφεσίβλητη - ενάγουσα 1 είπε στη μαρτυρία της ότι, κατά τη γνώμη της, το πρόβλημα στην πιο γρήγορη ενοικίαση του διαμερίσματος ήταν η ύπαρξη των επίπλων και ότι αν δεν υπήρχαν τα έπιπλα θα έβρισκαν πιο εύκολα νέο ενοικιαστή. Πάνω στο ίδιο σημείο ο μάρτυρας Μέδων X" Αντωνίου εξέφρασε την ίδια γνώμη στη διάρκεια της αντεξέτασης. Είπε επί λέξει τα εξής:
"E. Αν δεν υπήρχαν τα έπιπλα, εσείς που είσαστε ειδικός, θα ενοικιάζετο πιο εύκολα το διαμέρισμα;
Α. Ναι, βεβαίως ο κύκλος των υποψηφίων ενοικιαστών χωρίς έπιπλα είναι μεγαλύτερος.
E. Είναι σε καλή θέση το διαμέρισμα από ενοικιαστικής πλευράς;
Α. Πάρα πολύ καλή θέση.
E. Εσείς που είσαστε ειδικός πόσο καιρό υπολογίζετε ότι θα έπαιρνε να ενοικιαστεί εάν ήτο χωρίς έπιπλα;
Α. Περίπου ένα μήνα συνήθως.
E. Μπορεί και πιο λίγο;
Α. Μπορεί και λιγότερο, μπορεί και περισσότερο.
E. Δηλαδή μπορεί να ενοικιαζόταν και από την πρώτη βδομάδα;
Α. Μπορούσε."
Οι πιο πάνω ισχυρισμοί του εφεσείοντα εγείρουν δυο ερωτήματα που πρέπει να απαντήσουμε. Το πρώτο ερώτημα είναι αν ο εφεσείων έχει αποσείσει το βάρος που εναποθέτει στους ώμους του η νομολογία ώστε να ενδείκνυται επέμβασή μας στα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Το δεύτερο ερώτημα είναι αν, κάτω από τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης, οι εφεσίβλητοι είχαν υποχρέωση που πηγάζει από το καθήκον τους να μετριάσουν τη ζημιά τους, να απομακρύνουν αμέσως τα έπιπλα από το διαμέρισμά τους και να το προσφέρουν για ενοικίαση χωρίς έπιπλα.
Αναφορικά με το πρώτο ερώτημα, σύμφωνα με την πάγια νομολογία του, το Ανώτατο Δικαστήριο "δεν επεμβαίνει στα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, εκτός εάν ο εφεσείων ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι η αιτολογία είναι ανεπαρκής, ή ότι τα ευρήματα δεν δικαιολογούνται από τη μαρτυρία θεωρουμένης στο σύνολό της. Το Δικαστήριο με απροθυμία επεμβαίνει στα ευρήματα γεγονότων, εκτός στις περιπτώσεις όπου η δικαιοσύνη το απαιτεί, όταν τα ευρήματα αυτά δεν είναι εύλογα επιτρεπτά, με βάση τα πρωτογενή γεγονότα: Ανδρέας Σ. Σπύρου ν. Άριστου Α. Χατζηχαραλάμπους, (1989) 1 Α.Α.Δ. (E) 298 στην οποία υιοθετήθηκε η αρχή ως είχε διατυπωθεί στην υπόθεση Sofoclis Mamas ν. The Firm "ARMA" Tyres (1966) 1 C.L.R. 158.
Σχετικά με ευρήματα που αναφέρονται στην αξιοπιστία των μαρτύρων η ορθή προσέγγιση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην κατ' έφεση δικαιοδοσία του επαναλήφθηκε στην υπόθεση Φίλιππος Χαραλάμπους ν. Σωτήρη Δημητρίου, 1961 C.L.R. 14 στην οποία υιοθετήθηκε η αρχή που διατυπώθηκε ως εξής στην υπόθεση Μιλτιάδης Μαυροβουνιώτης ν. Περιουσίας Χρυσταλλένης Νικολάου, 14 C.L.R. 272, στη σελ. 273.
"Where a Judge's findigs of fact depend upon the credibility of witnesses an appellate Court has power to set such findings aside where the trial Judge has failed to take account of circumstances material to an estimate of the evidence, or where he has believed testimony which is inconsistent with itself, or with indisputable fact."
Καθοδηγητική πάνω στο υπό εξέταση θέμα είναι επίσης η υπόθεση Αδελφοί Πίτρη και Άλλοι ν. Θεοδώρου Σιαμτάνη (1989)1 C.L.R. 255.
Εξετάσαμε τις αντιφάσεις στις καταθέσεις των μαρτύρων των εφεσίβλητων στις οποίες επέσυρε την προσοχή μας ο ευπαίδευτος δικηγόρος του εφεσείοντα και το αντίστοιχο εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου υπό το φως των αρχών που έχουμε αναφέρει και οι διαπιστώσεις μας είναι οι εξής:
Στην απόφασή του στη σελίδα 67 των πρακτικών, το πρωτόδικο Δικαστήριο, έκαμε το εξής εύρημα:
"Το διαμέρισμα νοικιάστηκε ξανά χωρίς έπιπλα για περίοδο 12 μηνών αρχομένης από 1.8.1979 μέχρι 31.7.1980 προς £63. - μηνιαίως, ως η συμφωνία (Τεκ. 3)."
Όπως αναφέρεται στο ίδιο το εύρημα, το πρωτόδικο Δικαστήριο βασίστηκε στη γραπτή συμφωνία., Τεκ. 3, η οποία όμως ρητά προνοεί ότι το διαμέρισμα ενοικιάστηκε επιπλωμένο και όχι χωρίς έπιπλα.
Όπως εξάγεται από τη γραμμή της αντεξέτασης των μαρτύρων των εφεσίβλητων από τον ευπαίδευτο δικηγόρο του εφεσείοντα, η εκδοχή του τελευταίου ήταν ότι το διαμέρισμα ενοικιάστηκε χωρίς έπιπλα όπως ισχυρίστηκε στην μαρτυρία της η εφεσίβλητη - ενάγουσα 1, σ' αντίθεση με το μάρτυρά της Μέδωνα X" Αντωνίου. H εκδοχή αυτή προβλήθηκε χωρίς να γίνει ποτέ οποιαδήποτε αναφορά στο περιεχόμενο του Τεκ. 3 το οποίο παρουσιάστηκε στο Δικαστήριο χωρίς οποιαδήποτε ένσταση η αμφισβήτηση από τον εφεσείοντα. H σχετική πρόνοια του Τεκ. 3 αγνοήθηκε, κατά πάσα πιθανότητα εκ παραδρομής, και από το δικηγόρο των εφεσίβλητων και από τον ευπαίδευτο πρωτόδικο Δικαστή ο οποίος δέχεται την ύπαρξη και εγκυρότητά του, κάμνει ρητή αναφορά σ' αυτό στην απόφασή του, και, παρ' όλα αυτά, παραβλέπει το γεγονός ότι παρέχει την πλέον αξιόπιστη μαρτυρία αναφορικά με το αν το διαμέρισμα ενοικιάστηκε στο νέο ενοικιαστή μαζί με τα έπιπλα ή χωρίς αυτά, ιδιαίτερα εν όψει του γεγονότος ότι παρήλθε πολύς χρόνος, πέντε ολόκληρα χρόνια, από τη μίσθωση του διαμερίσματος μέχρι την ημέρα που οι μάρτυρες έδιδαν τη μαρτυρία τους στο Δικαστήριο, με όλες τις επιπτώσεις που λογικά έχει ο τόσο μακρύς χρόνος στην ικανότητα των μαρτύρων να θυμούνται ορθά και με βεβαιότητα τα γεγονότα.
Το όλο ζήτημα είναι μόνο ακαδημαϊκό. H κατάσταση παραμένει η ίδια ανεξάρτητα αν το διαμέρισμα ενοικιάστηκε με τα έπιπλα ή χωρίς τα έπιπλά του. Για σκοπούς όμως τάξεως, με βάση το Τεκ. στο οποίο βασίστηκε ο πρωτόδικος Δικαστής, κάμνουμε δικό μας εύρημα διάφορο εκείνου του πρωτόδικου Δικαστηρίου μόνο στο σημείο που λέγει ότι το διαμέρισμα ενοικιάστηκε χωρίς έπιπλα.
Το μοναδικό άλλο εύρημα του οποίου η ορθότητα αμφισβητείται από τον εφεσείοντα είναι επίσης στη σελίδα 67 των πρακτικών και λέγει τα εξής:
"Οι ενάγοντες από τον καιρό που εγκατέλειψε ο εναγόμενος το διαμέρισμα κατέβαλαν εύλογες προσπάθειες για να το ξανανοικιάσουν προς ελάττωση της ζημιάς τους."
Το εύρημα αυτό σχετίζεται άμεσα με το δεύτερο ερώτημα που εγείρεται από τα επιχειρήματα του εφεσείοντα και επομένως θα κρίνουνε την ορθότητά του, εν όψει της προσαχθείσης μαρτυρίας, μετά που θα απαντήσουμε το δεύτερο αυτό ερώτημα.
Έχουμε τη γνώμη ότι οι εφεσίβλητοι είχαν καθήκον να λάβουν όλα τα λογικά μέτρα ώστε η ζημιά τους να μετριασθεί στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Τούτο όμως δε σημαίνει ότι είχαν υποχρέωση, για το σκοπό και με την ελπίδα αύξησης των πιθανοτήτων εξεύρεσης νέου ενοικιαστή, να απομακρύνουν από το διαμέρισμα τα έπιπλά τους μόλις είχε εκκενωθεί. H μεταφορά ολόκληρης της επίπλωσης διαμερίσματος δυο υπνοδωματίων εξυπακούει την εξασφάλιση ή ύπαρξη στη διάθεση των εφεσίβλητων του αναγκαίου χώρου για τη φύλαξη των επίπλων ή την πώληση τους σε αγοραστή πρόθυμο να καταβάλει λογική τιμή. Και η εξασφάλιση του αναγκαίου χώρου και η εξεύρεση αγοραστή χρειάζονται χρόνο για να πραγματοποιηθούν, όπως και καταβολή εξόδων μεταφοράς και αποθήκευσης ή εξόδων υπό μορφή προμήθειας για την εξεύρεση του αγοραστή. H προτεινόμενη λύση της μεταφοράς των επίπλων συνεπάγεται επιπρόσθετα και απώλεια εισοδήματος από την ενοικίαση τους. Λαμβανομένων υπόψη όλων των περιστάσεων, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι βρέθηκε ενοικιαστής για το διαμέρισμα επιπλωμένο μέσα σε διάστημα τριών μόνο μηνών από την εκκένωσή του, είμαστε ικανοποιημένοι ότι οι εφεσίβλητοι ενήργησαν λογικά και ότι δεν είχαν την υποχρέωση που ο εφεσείων εισηγείται ότι είχαν. Απορρίπτουμε, επομένως τον ισχυρισμό του εφεσείοντα ως απαράδεκτο και υιοθετούμε σαν απόλυτα δικαιολογημένο το σχετικό εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, εν όψει του συνόλου της μαρτυρίας ενώπιόν του.
Για τους λόγους που επεξηγούμε πιο πάνω, η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου επικυρώνεται και η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του εφεσείοντα.
Έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του εφεσείοντα.