(1989) 1E ΑΑΔ 45

2 Μαρτίου, 1989

[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΠΙΚΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ.Δ.]

ΘΕΟΠΙΣΤΟΣ ΠΑΤΣΑΛΟΣΑΒΒΗΣ,

Εφεσείων-Αιτητής.

ν.

ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΡΟΣΟΔΩΝ,

Εφεσίβλητου.

(Πολιτική Έφεση Αρ. 7798).

Φορολογία - Είσπραξη οφειλόμένων φόρων - Ο Περί Εισπράξεως Φόρων Νόμος, 1962 (Ν. 31/62), άρθρο 9(1) - Αίτηση με βάση το άρθρο αυτό από την Διοίκηση για βεβαίωση της φορολογίας τον εφεσείοντα προς το σκοπό εισπράξεώς της μέσω της νενομισμένης διαδικασίας - Παράλειψη του εφεσείοντα να εμφανισθεί την ημέρα ακροάσεως - Βεβαίωση φορολογίας στην απουσία του και διαταγή για άμεση είσπραξή της - Υποβολή αιτήσεως από τον εφεσείοντα για αναστολή εκτελέσεως της αποφάσεως και διάταγμα αποπληρωμής τον χρέους με δόσεις - Κατά πόσο είναι νομικά δυνατή η ικανοποίηση των αιτημάτων αυτών - Αρνητική η απάντηση και στα δύο ερωτήματα - Το άρθρο 9(1) δεν προνοεί για τρόπο αναθεωρήσεως αποφάσεως, που εκδόθηκε σύμφωνα με αυτό - Εν πάση περιπτώσει και αν ακόμα υπήρχε συμφυής εξουσία αναστολής της αποφάσεως, ο εφεσείων θα έπρεπε κατά πρώτο λόγο να ικανοποήσει το Δικαστήριο για την απουσία του, την ημέρα κατά την οποία είχε ορισθεί για ακρόαση η αίτηση της διοικήσεως για βεβαίωση της φορολογίας τον - Ελλείψει οποιασδήποτε δικαιολογίας, το αίτημα για αναστολή δεν μπορεί να επιτύχει.

Τα γεγονότα και οι νομικές αρχές που εφάρμοσε το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την έφεση, φαίνονται από το πιο πάνω περιληπτικό σημείωμα.

Η έφεση απορρίπτεται.

Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.

 

Αναφερόμενες Αποφάσεις:

Panaou ν. Hadjichristofi and Others (1963) 2 AAA. 19;

Rainbow v. Republic (1984) 3 A.A.Δ. 846.

Έφεση.

Έφεση από τον αιτητή εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Παρπαρίνου, Πρ. Ε. Δ. ) που εκδόθηκε στις 15 Δεκεμβρίου, 1988 στις Αιτήσεις Φόρων Αρ. 6172/82, 3810/85 και 2051/86 με την οποία η αίτηση ημερ. 22. 9. 88 για αναστολή αποφάσεων εις τας πιο πάνω αιτήσεις ως και η αναστολή ενταλμάτων φυλακίσεως και πληρωμής των ποσών με μηνιαίες δόσεις εκ £50 απορρίφθηκε.

Λ. Δημητριάδου (Δνις) και Μ. Τσαγγαρίδης για Τ.

Παπαδόπουλου, για τον εφεσείοντα.

Γ. Λαζάρου, για τον εφεσίβλητο.

ΜΑΛΑΧΤΟΣ Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον αδελφό Δικαστή Πική.

ΠΙΚΗΣ Δ.: Δύο είναι τα θέματα που θα μας απασχολήσουν στην έφεση αυτή. Το πρώτο αφορά την ερμηνεία των διατάξεων του άρθρου 9(1) - Ο Περί Εισπράξεως Φόρων Νόμος του 1962 (Ν 31/62) και, το δεύτερο, την ευχέρεια αναστολής δικαστικών αποφάσεων βάσει των θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Και τα δυο ερωτήματα περιστρέφονται γύρω από την ευχέρεια αναστολής αποφάσεως που εκδίδεται από το Επαρχιακό Δικαστήριο βάσει του άρθρου 9(1) του Ν 31/62 για την είσπραξη επιβληθέντων και μη εισπραχθέντων φόρων.

Ο εφεσείων, Θεόπιστος Πατσαλοσαββής, παρέλειψε να πληρώσει το φόρο εισοδήματος που του επεβλήθηκε για τα έτη 1976 - 1983. Μετά την παράλειψη του εφεσείοντα να αποπληρώσει τα φορολογικά του χρέη, η Διοίκηση αποτάθηκε, βάσει του άρθρου 9(1), στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας για τη βεβαίωση της φορολογίας από πολιτικό δικαστήριο προς το σκοπό εισπράξεως της μέσω της νενομισμένης διαδικασίας. Παρόλογο που του επιδόθηκε η αίτηση, ο Θεόπιστος Πατσαλοσαββής παρέλειψε να εμφανιστεί ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου την ημέρα που ορίστηκε η αίτηση της Διοίκησης για ακρόαση. Το δικαστήριο προχώρησε στην απουσία του εφεσείοντα, βεβαίωσε το φόρο και διέταξε την είσπραξή του. Το ένταλμα κινητών που εκδόθηκε επεστράφηκε ανεκτέλεστο. 'Οταν η Διοίκηση προχώρησε με αίτηση για τη φυλάκιση του εφεσείοντα λόγω της συνεχιζόμενης παράλειψής του να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του, ο εφεσείων προσέφυγε στο Επαρχιακό Δικαστήριο με διπλό αίτημα:

(α) την αναστολή εκτελέσεως της δικαστικής απόφασης που εκδόθηκε βάσει του άρθρου 9(1) και,

(β) την έκδοση διατάγματος για την αποπληρωμή του χρέους με μηνιαίες δόσεις.

Στην ουσία ο αιτητής επιδιώκει την αναθεώρηση της απόφασης του 1985 για την άμεση αποπληρωμή του φορολογητέου χρέους που βεβαιώθηκε δικαστικά βάσει του άρθρου 9(1).

Το άρθρο 9(1) (Ν 31/62) παρέχει διακριτική ευχέρεια στο Δικαστήριο στο στάδιο της δικαστικής βεβαίωσης φορολογικής οφειλής - να διατάξει την αποπληρωμή του χρέους με δόσεις. Ο εφεσείων παρέλειψε να θέσει, κατά τον ουσιώδη χρόνο, ενώπιον του Δικαστηρίου οποιοδήποτε στοιχείο που να δικαιολογεί την αποπληρωμή του χρέους με δόσεις. Στην πραγματικότητα δεν εμφανίστηκε καν ενώπιον του Δικαστηρίου. Είναι πρόδηλο ότι κάτω από την πίεση αποπληρωμής του χρέους επεδίωξε όπως του παρασχεθεί δεύτερη ευκαιρία για την αποπληρωμή του με δόσεις. Η δικηγόρος του αιτητή στην εκτεταμένη αγόρευσή της εισηγήθηκε ότι υπάρχει συμφυής (inherent) δικαιοδοσία στο Δικαστήριο να αναστείλει οποιαδήποτε δικαστική απόφαση όταν το κρίνει δικαιολογημένο. Προς υποστήριξη της επιχειρηματολογίας της επικαλέσθηκε το Σύγγραμμα HALSBURY S LAWS OF ENGLAND, 3rd ed., Vol. 16, σ. 34, και την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Panaou ν. Hadjichristofi and Others.* Η συμφυής εξουσία του Δικαστηρίου να αναστείλει την εκτέλεση δικαστικής απόφασης συναρτάται άμεσα με τους σκοπούς για τους οποίους επιδιώκεται η αναστολή. Κλασσική περίπτωση, όπως επεξηγείται στον πιο πάνω τόμο των HALSBURY 'S LAWS OF ENGLAND, είναι η αναστολή δικαστικής απόφασης μετά την υποβολή και ενώ εκκρεμεί έφεση. Άλλη περίπτωση είναι εκείνη η οποία εξειδικεύεται στη Δ.40 και Κ11 για την αναστολή της εκτέλεσης λόγω γεγονότων τα οποία ήλθαν σε φως πολύ αργά για να περιληφθούν στις έγγραφες προτάσεις του διαδίκου σε αστική διαδικασία.

Το άρθρο 9(1) του Ν 31/62 αποτελεί αυτοτελή πρόνοια. Ο νόμος δεν παρέχει ευχέρεια ούτε για αναθεώρηση απόφασης η οποία εκδίδεται βάσει του άρθρου αυτού, ούτε για την παροχή δεύτερης ευκαιρίας στον φορολογούμενο να ζητήσει την αποπληρωμή του χρέους με δόσεις. Η σημασία της εκπλήρωσης των φορολογικών υποχρεώσεων και οι επιπτώσεις από την παράλειψη εκπλήρωσης του καθήκοντος αυτού, έχουν επισημανθεί στην υπόθεση Rainbow ν. Republic.** Το πιο κάτω απόσπασμα συνοψίζει το θέμα περιεκτικά:

"The payment of income tax constitutes a social duty upon the diligent discharge of which depends the effective functioning of the modem State and realisation of social objectives. Avoidance of tax erodes economic planning and makes for un- even distribution of social burdens contrary to Article 24.1 of the Constitution..."

Ο εφεσείων έχασε την ευκαιρία να θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου γεγονότα τα οποία θα μπορούσαν να οδηγήσουν το Δικαστήριο να διατάξει την αποπληρωμή τού χρέους του με δόσεις. Και αν ακόμα γινόταν δεκτό, κάτι που δε συμβαίνει, ότι ο εφεσείων δικαιούται να επικαλεσθεί τις πρόνοιες των θεσμών Πολιτικής Δικονομίας που διέπουν την αναστολή εκτέλεσης, θα έπρεπε πρώτα να δικαιολογήσει την παράλειψή του να εμφανιστεί στο Δικαστήριο στις 8/5/85.

Καμιά προσπάθεια δεν έγινε προς εκείνη την κατεύθυνση. Ουσιαστικά η έφεση, όπως και η αίτηση του εφεσείοντα ενωρίτερα ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου, αποβλέπουν στην επανάνοιξη του θέματος της αποπληρωμής του χρέους του χωρίς να έχει επιδειχθεί κανένας έγκυρος λόγος που να δικαιολογεί την παράκαμψη της απόφασης της 8/5/85.

Η έφεση απορρίπτεται. Ενόψει τού ότι δε ζητούνται έξοδα από τη Δημοκρατία, δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.

Έφεση απορρίπτεται

χωρίς έξοδα.