|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1087/2009)
11 Σεπτεμβρίου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ
2. ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ
3. ΑΛΜΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ
4. ΤΖΙΩΡΤΖΙΝΑ ΣΩΤΗΡΙΑΔΗ
5. ΣΩΡΙΝΑ ΣΩΤΗΡΙΑΔΗ
6. ΑΝΔΡΟΥΛΛΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Α. Λάντος, για τους Αιτητές.
Γ. Χατζηχάννα-Ευαγόρου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η αίτηση.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Mε την παρούσα προσφυγή αξιώνεται η ακύρωση της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση να απορρίψουν τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας για διαχωρισμό τεμαχίων σε οικόπεδα στο Δήμο Παραλιμνίου.
Η πολεοδομική αρχή απέρριψε την υποβληθείσα αίτηση στις 5.3.2008 διότι τα τεμάχια στα οποία προτεινόταν να πραγματοποιηθεί η ανάπτυξη, δεν διαθέτουν ικανοποιητική προσπέλαση, κατά παράβαση των προνοιών της παραγράφου 1(γ) της Πολιτικής 3(Α) της Δήλωσης Πολιτικής, καθώς και των προνοιών της Εντολής 1/94 του Υπουργού Εσωτερικών, αφού ο εφαπτόμενος στα τεμάχια δρόμος έχει εξαιρετικά περιορισμένο πλάτος, επηρεάζει ιδιωτικές ιδιοκτησίες και επιτόπου δεν είναι εγγεγραμμένος και δημόσιος, δεδομένου ότι διακόπτεται από αργάκι. Επισημαίνεται επίσης ότι λόγω των πιο πάνω σοβαρών κατ΄ αρχήν προβλημάτων, δεν έγινε ολοκληρωμένη μελέτη των σχεδίων που υποβλήθηκαν, οπότε ήταν δυνατόν να υπάρχουν και άλλες παρατηρήσεις σχετικά με την υποβληθείσα αίτηση.
Οι αιτητές υπέβαλαν ιεραρχική προσφυγή υποστηρίζοντας ότι υπήρχε ικανοποιητική προσπέλαση και ότι τα τεμάχια εφάπτονται δημόσιου δρόμου εγγεγραμμένου στα μητρώα του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, ενώ παρακείμενο τεμάχιο είχε διαχωριστεί σε οικόπεδα. Υποστήριξε ακόμα ότι ο ισχυρισμός της πολεοδομικής αρχής ότι ο δημόσιος δρόμος διακόπτεται από δημόσιο αργάκι δεν ευσταθεί, καθώς το έτος που ετοιμάστηκαν τα επίσημα κτηματολογικά σχέδια, δεν υπήρχε γέφυρα για να καταγραφεί σ΄ αυτά.
Υποστήριξαν ακόμα ότι η αίτηση υποβλήθηκε σε χρόνο κατά τον οποίο βρισκόταν σε ισχύ η Δήλωση Πολιτικής και ως εκ τούτου η πολεοδομική αρχή δεν έπρεπε να την αξιολογήσει με βάση τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Παραλιμνίου, αλλά με το καθεστώς το οποίο ίσχυε κατά το χρόνο υποβολής της, βάσει του άρθρου 9 του Ν.158(Ι)/1999.
Σύμφωνα με το άρθρο 9 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999, Ν.158(Ι)/1999, όταν η διοίκηση πρόκειται να εκδώσει πράξη ύστερα από αίτηση, βασίζεται στο νομοθετικό καθεστώς που ίσχυε κατά το χρόνο της έκδοσης της πράξης, ανεξαρτήτως αν αυτό ήταν διαφορετικό κατά το χρόνο της υποβολής της σχετικής αίτησης. Όταν η διοίκηση, έπειτα από πάροδο εύλογου χρόνου, παραλείπει να προβεί στην εξέταση της αίτησης, λαμβάνεται υπ΄ όψιν το καθεστώς που ίσχυε κατά το τέλος της εκπνοής του εύλογου χρόνου.
Η αίτηση υποβλήθηκε στις 25.10.2006 και το Τοπικό Σχέδιο Παραλιμνίου δημοσιεύτηκε στις 5.4.2007, λιγότερο από πέντε μήνες αργότερα. Η πάροδος του χρόνου από την καταχώρηση της αίτησης μέχρι και τη δημοσίευση του Τοπικού Σχεδίου Παραλιμνίου δεν ήταν τέτοιος που να θεωρηθεί ότι η πολεοδομική αρχή καθυστέρησε ούτως ώστε οι αιτητές να δικαιούνται όπως η αίτησή τους εξεταστεί με το υφιστάμενο, κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης, καθεστώς. Πέραν τούτου θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι αιτητές δεν υποστήριξαν ότι, ακόμα και με το υφιστάμενο κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης καθεστώς, θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν έγκριση, ενώ οι καθ΄ων η αίτηση επεσήμαναν ότι οι αιτητές δεν θα δικαιούνταν να λάβουν άδεια διαχωρισμού ούτε και με το προηγούμενο νομικό καθεστώς, αφού το τεμάχιο δεν διέθετε ικανοποιητική προσπέλαση.
Στη γραπτή τους αγόρευση οι αιτητές υπονόησαν, παρά υποστήριξαν καθαρά, ότι τίθεται θέμα νόμιμης σύνθεσης της εξ Υπουργών Επιτροπής, αλλά το θέμα αποσύρθηκε κατά τη διάρκεια των διευκρινίσεων στις 7.2.2011.
Οι αιτητές υποστηρίζουν ότι λανθασμένα οι καθ΄ ων η αίτηση απέρριψαν την αίτησή τους λόγω μη ικανοποιητικής προσπέλασης. Υποστηρίζουν ότι τα συγκεκριμένα τεμάχια εφάπτονται εγγεγραμμένου δημόσιου δρόμου, οι δε αρμόδιες αρχές της Δημοκρατίας προέβηκαν σε ευθυγράμμιση, ακριβώς στο σημείο όπου ο δρόμος εφάπτεται στα κτήματά τους.
Οι καθ΄ ων η αίτηση απέρριψαν την αίτηση των αιτητών γιατί σύμφωνα με την παράγραφο 1 (γ) της Πολιτικής 3(Α) της Δήλωσης Πολιτικής, καθώς και των προνοιών της Εντολής 1/94 του Υπουργού Εσωτερικών, η οποία εκδόθηκε σύμφωνα με το άρθρο 6 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, ο εφαπτόμενος στο τεμάχιο δρόμος, όπως φαίνεται στα χωρομετρικά σχέδια, δεν έχει ικανοποιητικό πλάτος, ενώ δεν υφίσταται επιτόπου, άνκαι είναι εγγεγραμμένος. Περαιτέρω, η συνέχειά του διακόπτεται από δημόσιο αργάκι.
Οι αιτητές υποστηρίζουν ότι η ερμηνεία που έδωσε ο Υπουργός στην προαναφερόμενη Εντολή είναι λανθασμένη. Όμως, οποιαδήποτε Κανονιστική Διοικητική Πράξη, όπως είναι η Εντολή, που εκδίδεται νόμιμα σύμφωνα με το Νόμο, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, εκτός αν έχει εκδοθεί κατά κατάχρηση εξουσίας, κάτι βέβαια που δεν συμβαίνει στην παρούσα περίπτωση. Η συγκεκριμένη Υπουργική Εντολή είναι δεσμευτική για τις αρμόδιες αρχές, οι οποίοι οφείλουν και να την εφαρμόσουν.
Ως προς το πλάτος του δρόμου και τα άλλα χαρακτηριστικά του, το δικαστήριο δεν μπορεί να επέμβει και να αμφισβητήσει τα δεδομένα γιατί πρόκειται για καθαρά τεχνικό θέμα το οποίο βρίσκεται εκτός της δικαιοδοσίας του.
Οι αιτητές υποστηρίζουν ότι υπάρχει έλλειψη νόμιμης και επαρκούς αιτιολογίας. Ο ισχυρισμός αυτός θα πρέπει να απορριφθεί, αφού οι λόγοι απόρριψης της αίτησής τους αναφέρονται με σαφήνεια και είναι αυτοί που αναφέραμε πιο πάνω. Η αιτιολογία της προσβαλλόμενης πράξης δεν αφήνει αμφιβολίες ως προς τον πραγματικό λόγο που οδήγησαν τους καθ΄ ων η αίτηση στη λήψη της απόφασής τους, ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι η αιτιολογία μπορεί να συμπληρώνεται και από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου (άρθρο 29 του Ν.158(Ι)/1999).
Από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτει αβίαστα τόσο η διενέργεια δέουσας έρευνας, όσο και η επαρκής αιτιολογία της προσβαλλόμενης απόφασης, η οποία, όπως είδαμε, είναι η μη ικανοποιητική προσπέλαση του τεμαχίου.
Ως προς τη δέουσα έρευνα έχει επανειλημμένα λεχθεί ότι κατά πόσο έρευνα είναι επαρκής, εξαρτάται από τα συγκεκριμένα περιστατικά της υπόθεσης. Εναπόκειται στη διοίκηση να καταλήξει στον ενδεδειγμένο τρόπο εκπλήρωσης της υποχρέωσής της σε κάθε συγκεκριμένη υπόθεση. Η διαδικασία και ο τρόπος έρευνας που θα ακολουθεί ανάγεται στην ευχέρεια της διοίκησης.
Οι αιτητές υποστηρίζουν ότι η εξ υπουργών επιτροπή σε ουδεμία έρευνα προέβη. Η θέση αυτή δεν είναι ορθή, αφού όπως φαίνεται από τα πρακτικά της επιτροπής κλήθηκαν αρμόδιοι λειτουργοί οι οποίοι παρουσίασαν τις ιεραρχικές προσφυγές, ενώ τέθηκαν υπ΄ όψιν της οι διοικητικοί φάκελοι της υπόθεσης και δόθηκαν επεξηγήσεις και διευκρινίσεις για τα σχετικά θέματα. Επιπλέον, ζητήθηκαν οι απόψεις του Δήμου Παραλιμνίου, αλλά και οι απόψεις του Επαρχιακού Κτηματολογικού Λειτουργού Αμμοχώστου.
Οι αιτητές προβάλλουν επίσης τον ισχυρισμό ότι η απόφαση παραβιάζει την αρχή της ισότητας, υπονοώντας ότι έχει δοθεί σχετική άδεια σε γειτονικά τεμάχια.
Ο ισχυρισμός είναι γενικός και στερείται επαρκούς θεμελίωσης. Εκτός τούτου, ακόμα και αν έτσι είχαν τα πράγματα και πράγματι είχαν εκδοθεί άδειες διαχωρισμού οικοπέδων σε παρακείμενα οικόπεδα, αν οι αιτητές δεν δικαιούνταν σύμφωνα με τη Δήλωση Πολιτικής να προχωρήσουν σε διαχωρισμό οικοπέδων, η τυχόν παράνομη έκδοση άδειας σε άλλους, δεν ενισχύει τη θέση τους, αφού η παρανομία δεν διορθώνεται με άλλη παρανομία. Και αυτό, παρά τον ισχυρισμό των καθ΄ ων η αίτηση, ότι εξέτασαν τους σχετικούς ισχυρισμούς των αιτητών και διαπιστώθηκε ότι επρόκειτο για ξεχωριστές υποθέσεις, που δεν είχαν καμία σχέση με την παρούσα.
Εν όψει όλων των πιο πάνω, η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον των αιτητών, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ