|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 507/2011)
6 Απριλίου 2012
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
Αιτητής
ν.
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ & Κ. ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ
Καθ΄Ου η Αίτηση.
_________
Ο Αιτητής εμφανίζεται προσωπικά.
Ζ. Κυριακίδου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
_________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Την 30.8.2010 ο Αιτητής υπέβαλε στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων αίτηση για σύνταξη ανικανότητας στη βάση ιατρικής έκθεσης του θεράποντα ιατρού του η οποία τη συνόδευε και η οποία περιείχε γνωμάτευση για «περιφερική νευροπάθεια». Στο ερώτημα κατά πόσον ο Αιτητής ήταν ανίκανος να ασκεί το επάγγελμα του αποθηκάριου που ασκούσε, ο ιατρός απάντησε καταφατικά και ότι αυτό ίσχυε από το 2008. Καταφατικά απάντησε και στο ερώτημα κατά πόσον ο αιτητής θα παρέμενε μονίμως ανίκανος για άσκηση του εν λόγω επαγγέλματός του. Καταφατική ήταν όμως και η απάντηση στο ερώτημα κατά πόσον ο αιτητής μπορούσε να ασκεί άλλο επάγγελμα, με τη διευκρίνιση ότι αυτό θα έπρεπε να αφορά «εργασία που απαιτεί περιορισμένες δυνάμεις» και την καταληκτική παρατήρηση «μόνιμη αναπηρία». Την 12.10.2010 ο Αιτητής εξετάσθηκε και από το Νευρολογικό Ιατρικό Συμβούλιο του Υπουργείου. Η γνωμάτευση του ήταν «ελαφριά νευροπάθεια», με το σχόλιο «στο παρόν στάδιο αρχικά στάδια ασθένειας», και την περαιτέρω διάγνωση «νευροπάθεια». Το Συμβούλιο εξέφρασε τη γνώμη ότι ο Αιτητής ήταν ικανός να εκτελεί κάθε βαθμό φόρτου εργασίας και μπορούσε να εργάζεται με πλήρη απασχόληση ως αποθηκάριος. Στη βάση αυτή της γνωμάτευσης, το Υπουργείο απέρριψε την αίτηση του Αιτητή την 1.11.2010. Την 7.11.2010 ο Αιτητής άσκησε το δικαίωμα υποβολής ιεραρχικής προσφυγής στην Υπουργό, επισυνάπτοντας, πέραν της προαναφερθείσας ιατρικής έκθεσης του θεράποντα ιατρού του στο Ινστιτούτο Νευρολογίας και Γενετικής όπου παρακολουθείται, και βεβαίωση του ότι πάσχει από περιφερική νευροπάθεια που του προκαλεί «ατροφία και αδυναμία στα κάτω άκρα με αποτέλεσμα την εύκολη κόπωση και ιδιαίτερα μεγάλη δυσκολία στην ορθοστασία». Ο Αιτητής εξετάσθηκε τότε από το Δευτεροβάθμιο Ιατρικό Συμβούλιο το οποίο γνωμάτευσε ότι:
«Ο αιτητής πάσχει από οικογενή πρωϊούσα περιφερική νευροπάθεια. Η πάθηση αυτή έχει εξελικτική πορεία με επιδείνωση των συμπτωμάτων με την πάροδο του χρόνου.
Ο αιτητής στην παρούσα φάση είναι ικανός για το επάγγελμα του αποθηκάριου ενώ στο μέλλον με βάση την εξέλιξη της νόμου να επανέλθει με νέα αίτηση.»
Ανάλογη ήταν και η παρατήρηση ότι «στην παρούσα φάση της νόσου του είναι ικανός για το επάγγελμά του». Στη βάση αυτή της γνωμάτευσης, η ιεραρχική προσφυγή απερρίφθη, οπότε ο Αιτητής κατεχώρησε την προσφυγή αυτή.
Χειριζόμενος την υπόθεση του ο ίδιος χωρίς δικηγόρο, ο Αιτητής εισηγείται ότι η γνωμάτευση του Ιατροσυμβουλίου πάσχει αφού πολλές σελίδες της έκθεσης του είναι ασυμπλήρωτες, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η επάρκεια και πληρότητα της γνωμάτευσης. Εισηγείται ακόμα ότι η γνωμάτευση και η απόφαση πάσχει αφού το Ιατροσυμβούλιο δεν απαρτίζετο από ιατρούς με ειδικότητα στην πάθησή του, ενώ οι γνωματεύσεις που ο ίδιος υπέβαλε προήρχοντο από ειδικούς και δεν έπρεπε να είχαν αγνοηθεί.
Ως προς την πρώτη εισήγηση του Αιτητή, δεν βρίσκω λόγο παρέμβασης του Δικαστηρίου. Η έκθεση του Ιατροσυμβουλίου δεν μπορεί να θεωρηθεί ανεπαρκής ως εκ του ότι πολλές παράγραφοι δεν έχουν συμπληρωθεί. Διεξερχόμενος την, διαπιστώνω ότι το έντυπο της είναι διατυπωμένο ώστε να καλύπτει κάθε δυνατή περίπτωση και ότι συνεπληρώθησαν οι παράγραφοι εκείνες που αφορούσαν την περίπτωση του αιτητή με σαφή διατύπωση των διαπιστώσεων του Ιατροσυμβουλίου. Ο Αιτητής παραπέμπει στα της παραγράφου 4.10, παρατηρώντας ότι δεν υπάρχουν διαπιστώσεις ως προς την κίνηση, στα της παραγράφου 11.11, παρατηρώντας ότι δεν υπάρχει απάντηση ως προς τη δυνατότητα βελτίωσης, και στα της παραγράφου 10.1 ως προς τις συνθήκες δυνατότητας εργασίας. Τα θέματα που αφορούν όμως αυτές οι παράγραφοι καλύπτονται σε άλλες αναφορές στην έκθεση και δη τις αναφορές στις παραγράφους 3.1., 3.2, 4.8.1, στη γνωμάτευση, η οποία έχει παρατεθεί ανωτέρω, όπως και στο όλο ιστορικό το οποίο αποτελούσε το υπόβαθρο της έκθεσης και το οποίο περιείχετο στα στοιχεία που ήσαν ενώπιον του Ιατροσυμβουλίου.
Ως προς την άλλη εισήγηση του αιτητή, δεν είναι ορθό να λέγεται ότι το Ιατροσυμβούλιο δεν ήταν αρμοδίως συγκροτημένο. Νευρολόγος μετείχε όχι μόνο στο Δευτεροβάθμιο Ιατρικό Συμβούλιο αλλά και στο Νευρολογικό Ιατρικό Συμβούλιο. Εξ άλλου, δεν υπάρχει διάσταση μεταξύ της διάγνωσης των Ιατροσυμβουλίων και εκείνης του θεράποντα ιατρού, αφού συμφωνούν ότι πρόκειται περί περιφερικής νευροπάθειας. Η διάσταση αφορά την παρούσα ικανότητα του Αιτητή για την εργασία του, εκείνη του αποθηκάριου, με τον θεράποντα ιατρό να αποφαίνεται ότι δεν είναι ικανός και το Ιατροσυμβούλιο να αποφαίνεται ότι, προκειμένου περί νόσου με εξελικτική πορεία, στο παρόν στάδιο της ο Αιτητής είναι ικανός. Σε αυτό το πλαίσιο το Δικαστήριο δεν μπορεί να παρέμβει στην κρίση του Ιατροσυμβουλίου, που είναι και το αρμόδιο να αποφανθεί, στη βάση και μόνο ότι ο θεράπων ιατρός έχει άλλη άποψη. Κάτι τέτοιο θα εξυπάκουε πρωτογενή κρίση του Δικαστηρίου ως προς την ορθότητα των ιατρικών γνωμών, που είναι πέραν του αναθεωρητικού ελέγχου.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Ο Αιτητής θα καταβάλει €300 έξοδα στη Δημοκρατία.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
/ΚΧ"Π