|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1253/2011)
2 Δεκεμβρίου, 2011
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. IMAD KAHIL,
2. KAUTHAR JAZAHRA,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Αίτηση ημερ. 20.9.2011 για αναστολή κράτησης και απέλασης
Α. Καρεκλάς, για τους Αιτητές.
Μ. Λοΐζου (κα), για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Με την προσφυγή τους οι δύο Αιτητές ζητούν ακύρωση της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά τους για να τους εκδοθεί σχετική άδεια, για να μπορέσουν να τελέσουν πολιτικό γάμο ή να τους αναγνωριστεί ο μουσουλμανικός γάμος που τελέστηκε στις 10.2.2010 σε τζαμί στη Λάρνακα.
Ταυτόχρονα με την καταχώρηση της προσφυγής του, ο Αιτητής 1 καταχώρησε και ενδιάμεση αίτηση, η οποία αποτελεί αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας και με αυτήν ζητά προσωρινό διάταγμα το οποίο να αναστέλλει το διάταγμα κράτησης και απέλασής του, μέχρι την τελική εκδίκαση της προσφυγής.
Σύμφωνα με τα γεγονότα που αναφέρονται στην ένορκη δήλωση του Αιτητή 1 που συνοδεύει την ενδιάμεση αίτηση, η Αιτήτρια μετά την πολιτικογράφησή της, απέκτησε την κυπριακή υπηκοότητα και κατοικεί στην Κύπρο εδώ και 27 χρόνια. Μετά το θάνατο του πρώτου συζύγου της, δημιούργησε, πριν 5 χρόνια, δεσμό με τον Αιτητή 1. Ο δεσμός τους νομιμοποιήθηκε με μουσουλμανικό γάμο στις 10.2.2010 και έκτοτε διαμένουν μαζί με τα 4 παιδιά της από τον πρώτο γάμο της.
Επειδή πληροφορήθηκαν ότι ο μουσουλμανικός γάμος που έκαναν στη Λάρνακα, δεν αναγνωρίζεται από τις αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, στις 20.2.2010 υπέβαλαν αίτηση στο Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης για εξασφάλιση της σχετικής άδειας για τέλεση πολιτικού γάμου στο Δημαρχείο Λευκωσίας και/ή για την αναγνώριση του μουσουλμανικού τους γάμου. Περί τα τέλη Ιανουαρίου 2011, κλήθηκαν σε προσωπική συνέντευξη και ανέμεναν τη χορήγηση της άδειας που ζήτησαν.
Όμως, αντί απάντησης στο αίτημά τους, ο Αιτητής 1 συνελήφθη από την Αστυνομία στις 10.7.2011 και στη συνέχεια εκδόθηκαν εναντίον του τα διατάγματα κράτησης και απέλασης. Έκτοτε κρατείται στα αστυνομικά κρατητήρια των Κεντρικών Φυλακών στη Λευκωσία, με σκοπό την απέλασή του, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος, όπως ισχυρίζεται, παντρεύτηκε κύπρια υπήκοο και ότι εκκρεμούσε αίτησή του για άδεια τέλεσης γάμου στο Δημαρχείο Λευκωσίας. Τελικά, στις 30.8.2011 οι Καθ' ων η αίτηση απέρριψαν την αίτηση των Αιτητών για την παραχώρηση άδειας τέλεσης γάμου, αγνοώντας το γεγονός ότι ήταν ήδη παντρεμένοι με μουσουλμανικό γάμο.
Ο Αιτητής 1 ζητά προσωρινή θεραπεία με την οποία να αναστέλλεται η εκτέλεση των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, μέχρι να εκδικαστεί η προσφυγή. Ισχυρίζεται ότι έχει καλή υπόθεση, διότι:- (α) έχει τελέσει με την Αιτήτρια 2 στην προσφυγή, θρησκευτικό γάμο στο Ισλαμικό Κέντρο στην Κύπρο και επιθυμία τους είναι να τελέσουν και πολιτικό γάμο στο Δημαρχείο Λευκωσίας και (β) έχουν καλή υπόθεση να κερδίσουν την προσφυγή, κατά της απορριπτικής απόφασης των Καθ' ων η αίτηση.
Οι Καθ' ων η αίτηση καταχώρησαν ένσταση την οποία στηρίζουν στους πιο κάτω λόγους, ότι η αίτηση:- (α) πάσχει δικονομικά και ουσιαστικά κατά μη θεραπεύσιμο τρόπο, (β) στερείται πραγματικού και νομικού υποβάθρου, (γ) δεν συνδέεται με τα επίδικα θέματα των προσφυγών, (δ) είναι καταχρηστική, (ε) δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την έκδοση των αιτουμένων διαταγμάτων, (στ) δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του Νόμου 7(Ι)/2007 και της Οδηγίας 2004/38/ΕΚ σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να Κυκλοφορούν και να Διαμένουν Ελεύθερα στο Έδαφος των Κρατών Μελών.
Ο δικηγόρος του Αιτητή 1 στην αγόρευσή του, επικεντρώνεται περισσότερο επί της ουσίας της προσφυγής, παρά στα επίδικα θέματα που σχετίζονται με την αιτούμενη αναστολή της απόφασης για κράτηση και απέλαση του Αιτητή 1. Ως αποτέλεσμα, τα όσα ανέφερε πολύ λίγη βοήθεια προσφέρουν για επίλυση των νομικών θεμάτων που εγείρονται στη διαδικασία χορήγησης προσωρινής θεραπείας.
Έρχομαι στους λόγους ένστασης που ήγειραν οι Καθ' ων η αίτηση. Η πρώτη αφορά στο ότι η επίδικη αίτηση πάσχει δικονομικά, κατά τρόπο μη θεραπεύσιμο. Συγκεκριμένα ότι η νομική βάση της αίτησης δεν περιλαμβάνει τον Κανονισμό 13 των περί Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου Διαδικαστικών Κανονισμών του 1962, ο οποίος είναι το δικαιοδοτικό βάθρο για αιτήσεις της φύσεως της παρούσας. Περαιτέρω, εισηγήθηκε η κα Λοΐζου στην αγόρευσή της, η συγκεκριμένη δικονομική παρατυπία δεν δύναται να θεραπευτεί και οδηγεί σε ακυρότητα. Προς υποστήριξη των θέσεων της έκαμε αναφορά στις υποθέσεις Valentina Satoeva v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1405/09, ημερ. 10.11.2009, Dulal v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1045/05, ημερ. 27.10.2005 και Kashif v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1144/08, ημερ. 10.7.2008.
Ο λόγος ένστασης ευσταθεί. Είναι γεγονός ότι η αίτηση βασίζεται στο άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/1960, στο άρθρο 9 του Κεφ. 6 και στη Δ.47 θ.1-8 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και όχι στον Κανονισμό 13 των Διαδικαστικών Κανονισμών του 1962. Σύμφωνα με τη νομολογία, ο Κανονισμός 13 αποτελεί την ορθή δικονομική βάση για παροχή προσωρινής θεραπείας σε διοικητικής φύσεως υποθέσεις (βλ. Αντωνίου ν. Συμβουλίου Κεντρικού Σφαγείου Κοφίνου (2001) 3(Α) 1 ΑΑΔ 164, 167, καθώς και τις πιο πάνω τρεις πρωτόδικες υποθέσεις). Η δικονομική παράλειψη που διαπιστώνεται, από μόνη της οδηγεί σε ακυρότητα. Όμως εκ του περισσού αναφέρω ότι υπάρχουν και άλλα κωλύματα.
Ένα από αυτά σχετίζεται με τη δεύτερη ένσταση των Καθ' ων η αίτηση, η οποία αφορά στο ότι ο Αιτητής 1 ουδέποτε αμφισβήτησε με προσφυγή τη νομιμότητα των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης και ούτε υπέβαλε αίτηση για να του παραχωρηθεί αίτηση παραμονής στη Δημοκρατία. Όπως ορθά εισηγήθηκε η κα Λοΐζου, από τη στιγμή που ο Αιτητής δεν προσπάθησε να νομιμοποιήσει την προσωρινή παραμονή του με σκοπό το γάμο και δεν αμφισβήτησε τη νομιμότητα του διατάγματος κράτησης και απέλασης, δεν μπορεί να αξιώνει την αναστολή εκτέλεσης των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, ως ενδιάμεσο μέτρο. Στην ουσία ο Αιτητής 1, ενώ με την προσφυγή του στοχεύει στην ακύρωση της απόφασης για μη παραχώρηση «Βεβαίωσης Μη Τέλεσης Προηγούμενου Γάμου», με την επίδικη ενδιάμεση αίτηση επιζητά την αναστολή διατάγματος κράτησης και απέλασης, που αφορά σε εντελώς διαφορετικό θέμα. Δηλαδή, ενώ προβάλλει με την προσφυγή μια πράξη, με την ενδιάμεση αίτηση για προσωρινή θεραπεία, αξιώνει την αναστολή άλλης διοικητικής πράξης.
Το δεύτερο κώλυμα που θα υπήρχε σε περίπτωση που η αίτηση δεν κατέρρεε λόγω έλλειψης δικονομικής βάσης, είναι ότι εν πάση περιπτώσει, δεν θα πληρούντο οι προϋποθέσεις για παραχώρηση προσωρινής θεραπείας. Πρωτίστως δεν έχει καταδειχθεί οτιδήποτε που να συνιστά σύμφωνα με τη νομολογία «έκδηλη παρανομία». Όπως ο όρος έχει ερμηνευθεί νομολογιακά, αν η έκδηλη παρανομία δεν αναδύεται αυτόματα, όπως εδώ, θα πρέπει να προκύπτει από το διαθέσιμο υλικό «ως αντικειμενικά αναντίλεκτη και μη υποκείμενη σε στάθμιση και έκφραση κρίσης» (Λοϊζίδη ν. Δημοκρατίας (1995) 3 ΑΑΔ 234, Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς Κύπρου ν. Marfin Popular Bank Public Ltd (2007) 3 ΑΑΔ 32). Στην προκειμένη περίπτωση, ούτε αναδύεται αυτόματα οποιαδήποτε παρανομία, αλλά ούτε και από το διαθέσιμο υλικό προκύπτει κάτι τέτοιο.
Ως προς την απόδειξη ανεπανόρθωτης ζημιάς, όπως πολύ ορθά επισημαίνει η δικηγόρος των Καθ' ων η αίτηση, με αναφορά στη Frangos and others v. Republic (1982) 3 CLR 53, απαιτείται η απόδειξη σοβαρής πιθανότητας ότι θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά, αν δεν εκδοθούν τα αιτούμενα προσωρινά διατάγματα. Σε περίπτωση που οι Αιτητές επιτύχουν στην προσφυγή τους, η διοίκηση θα πρέπει να επανεξετάσει το αίτημα για παροχή «Βεβαίωσης Μη Τέλεσης Γάμου». Το ότι ο Αιτητής 1 ενδεχομένως στο μεσοδιάστημα να απελαθεί, δεν συνιστά ανεπανόρθωτη ζημιά, μέσα στην έννοια που η νομολογία αποδίδει στον όρο. Ο Αιτητής 1 κατάγεται από τη Συρία και πολύ εύκολα μπορεί να επανέλθει σε περίπτωση που του χορηγηθεί η Βεβαίωση.
Παρά το γεγονός ότι οι Αιτητές έχουν τη συμπάθειά μου, εντούτοις δεν κατάφεραν να αποδείξουν αυτό που απαιτείται για να εξασφαλίσουν την αναστολή των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης.
Η ενδιάμεση αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ των Καθ' ων η αίτηση, τα οποία να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή στο τέλος της διαδικασίας.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠσ