Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή αμφισβητείται η νομιμότητα προαγωγής του Τρύφωνα Κουτσόλουκα (ενδιαφερομένου μέρους) στη θέση του Δημοτικού Γραμματέα στο Δήμο Παραλιμνίου (καθ΄ων η αίτηση).

Ο αιτητής είχε προσληφθεί το 1992 στη θέση του προϊσταμένου των τεχνικών υπηρεσιών των καθ΄ων η αίτηση και από το 1998 κατείχε τη θέση του πολιτικού μηχανικού. Οι καθ΄ων η αίτηση στις 16 Μαΐου 2001 προκήρυξαν τη θέση του Δημοτικού Γραμματέα και τόσο ο αιτητής όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος υπέδειξαν ενδιαφέρον υποβάλλοντας αίτηση για τη θέση. Οι καθ΄ων η αίτηση με απόφαση τους ημερ. 16 Νοεμβρίου 2001 προήγαγαν στην επίδικη θέση το ενδιαφερόμενο μέρος. Εναντίον της πιο πάνω προαγωγής ο αιτητής καταχώρησε προσφυγή και το Ανώτατο Δικαστήριο, με απόφαση του ημερ. 19 Απριλίου 2004, ακύρωσε την απόφαση λόγω του ότι το σχέδιο υπηρεσίας της θέσης δεν είχε εγκριθεί από το Υπουργικό Συμβούλιο, όπως προνοούσαν οι σχετικοί Κανονισμοί (Γεωργίου ν. Δήμου Παραλιμνίου, Υπόθεση Αρ. 248/02, ημερ 19 Απριλίου 2004).

Ακολούθως, οι καθ΄ων η αίτηση σε συνεδρία τους ημερ. 3 Μαΐου 2005 ακύρωσαν το διορισμό του ενδιαφερóμενου μέρους, διορίζοντας τον ταυτόχρονα ως αναπληρωτή γραμματέα.

Στις 17 Αύγουστου 2007 έγινε επαναπροκύρηξη της θέσης. Οι καθ΄ων η αίτηση αφού κάλεσαν τους υποψηφίους σε προφορική συνέντευξη αποφάσισαν όπως προάξουν στην επίδικη θέση και πάλι το ενδιαφερόμενο μέρος. Ο αιτητής ενημερώθηκε σχετικά με επιστολή ημερ 30 Οκτώβριου 2008.

Ως πρώτος λόγος ακυρώσεως προβάλλεται η ύπαρξη πλάνης αναφορικά με την αναγκαιότητα τήρησης υπηρεσιακών εκθέσεων. Ο αιτητής εισηγήθηκε ότι δεν υπήρχαν υπηρεσιακές εκθέσεις για τους υπαλλήλους κατ΄αντίθεση με το τι προβλέπουν οι σχετικοί Κανονισμοί. Ισχυρίζεται ότι οι υπηρεσιακές εκθέσεις αποτελούν ουσιαστικό μέρος της αξιολόγησης της αξίας των υπάλληλων και η απουσία τους οδηγεί σε ακύρωση της απόφασης.

Οι καθ΄ων η αίτηση σε απάντηση των πιο πάνω προβληθέντων ισχυρισμών αναφέρουν ότι η διαδικασία ετοιμασίας υπηρεσιακών εκθέσεων εισήχθηκε με τους περί Δημοτικής Υπηρεσίας Κανονισμούς του Δήμου Λευκωσίας του 2000 (ΚΔΠ 71/00), οι οποίοι υιοθετήθηκαν από τους περί Δημοτικής Υπηρεσίας Κανονισμούς του Δήμου Παραλιμνίου) του 2000 (ΚΔΠ 374/00). Επομένως, πρόβαλαν, πριν το 2000 δεν ήταν δυνατή η σύνταξη των υπηρεσιακών εκθέσεων. Ως προς τη μη ετοιμασία εκθέσεων, μετά το 2000, ισχυρίστηκαν ότι υπήρχαν αντικειμενικοί λόγοι οι οποίοι δικαιολογούν τη μη σύνταξη τους, συνιστάμενοι αφενός στη μη πλήρωση της θέσης του Δημοτικού Γραμματέα, και αφετέρου στην προσφυγή που εκκρεμούσε εναντίον της προαγωγής του ενδιαφερομένου μέρους στην εν λόγω θέση.

Οι περί Δημοτικής Υπηρεσίας Κανονισμοί του Δήμου Λευκωσίας (ΚΔΠ 71/00) προβλέπουν στο άρθρο 27(1) ότι «για κάθε υπάλληλο θα ετοιμάζονται και υποβάλλονται στο δήμαρχο υπηρεσιακές εκθέσεις».

Στο άρθρο 22 (1) αναφέρεται ότι:

«τα κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη για προαγωγή των υπάλληλων είναι η αξία, τα προσόντα και η αρχαιότητα. Για την εκτίμηση της αξίας των υποψήφιων για προαγωγή το Συμβούλιο λαμβάνει δεόντως υπόψη το περιεχόμενο των Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψήφιων, αιτιολογημένες συστάσεις του Δημοτικού Γραμματέα και την εντύπωση την οποία το Συμβούλιο αποκόμισε για τους υποψηφίους κατά την προφορική εξέταση, αν έγινε τέτοια εξέταση.»

Η αναγκαιότητα σύνταξης υπηρεσιακών εκθέσεων υπαγορεύεται από την πιο πάνω κατηγορηματική διάταξη των Κανονισμών. Οι υπηρεσιακές εκθέσεις αποτελούν ουσιαστικό παράγοντα κατά τη διαδικασία προαγωγής ενός υπαλλήλου. Η μη σύνταξη τους αποτελεί παράβαση ουσιώδους τύπου.

Το πιο κάτω απόσπασμα από την υπόθεση Αlvanis v Cyprus Telecommunications authority (1985) 3 CLR 2695, είναι χαρακτηριστικό της πιο πάνω αρχής:

«Ιt is settled that formalities prescribed by the law must be observed as a condition for the validity of an administrative act. Unless the formality ignored is of an inessential character and, as such, inconsequential for the decision taken, breach of a formality laid down by law taints the decision with invalidity. A similar result must follow where action is taken outside the framework of a regulatory decision of the rule-making body. The preparation and content of confidential reports was an essential formality for the promotion of personnel of the Authority»

Σε συνάρτηση με τον προβληθέντα ισχυρισμό για αδυναμία καταρτισμού υπηρεσιακών εκθέσεων, κρίνω ότι είναι ανεδαφικός. Οι σχετικοί Κανονισμοί εκδόθηκαν το 2000. Η θέση του Δημοτικού Γραμματέα είχε πληρωθεί από το 2001, μέχρι και το 2004 που εκδόθηκε η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Μεταξύ των καθηκόντων του ενδιαφερομένου μέρους, που τότε κατείχε τη θέση, ήταν και η ετοιμασία υπηρεσιακών εκθέσεων. Ακόμη και μετά την εν λόγω ακύρωση, που έγινε το 2004 οι καθ΄ων η αίτηση διόρισαν ως αναπληρωτή Δημοτικό Γραμματέα το ενδιαφερόμενο μέρος. Ταυτοχρόνως, με κανένα τρόπο μπορεί να τεκμηριωθεί αντικειμενική αδυναμία ετοιμασίας των υπηρεσιακών εκθέσεων, η ύπαρξη προσφυγής εναντίον του διορισμού του ενδιαφερομένου μέρους. Ο διορισμός ήταν νόμιμος μέχρι να κηρυχθεί άκυρος από το Δικαστήριο, συνεπώς δεν δικαιολογείτο αφού ακολούθησε και ο αναπληρωτικός διορισμός.

Στην υπόθεση Λιμνάτου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1990) 3(Ε) Α.Α.Δ. 4057, είχε γίνει αποδεκτό ότι η μη τήρηση ουσιώδους τύπου δικαιολογείται λόγω εξαιρετικών περιστάσεων, παραπέμποντας στο σύγγραμμα ΣΤ. Ι Δεληκωστόπουλου Η Παράβασις Ουσιώδους Τύπου ως Λόγος Ακυρώσεως των Διοικητικών Πράξεων, στο οποίο αναφέρεται ότι η ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων εξομοιώνεται με κατάσταση ανωτέρας βίας.

(Σχετικές είναι οι υποθέσεις Χ΄Παυλής κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1991)4(Β) ΑΑΔ 1528, Σκορδή κ.α ν. Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας κ.ά. (1994)4(Γ) ΑΑΔ 1766).

Με δοσμένη την απουσία των υπηρεσιακών εκθέσεων η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει καθότι καθιστά άγνωστο το αποτέλεσμα της απόφασης των καθ΄ων η αίτηση εάν είχαν ενώπιον τους και τις υπηρεσιακές εκθέσεις.

Όπως αναφέρεται στην Υποθ. Αρ. 1092/2000 κά. Αντωνίου κ.ά ν. Αρχής Ανάπτυξης Ανθρωπινού Δυναμικού, ημερ. 10 Σεπτεμβρίου 2003, από το Νικολάου Δ.:

«Με άγνωστο ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα, αν δηλαδή θα ήταν δυνατή η ετοιμασία νέων εκθέσεων και, σε περίπτωση καταφατικής απάντησης, ποιο θα ήταν το περιεχόμενο τους, έλειπε η αναγκαία βάση για τη συγκριτική θεώρηση της βαθμολογημένης αξίας των υποψηφίων. Γι αυτό η προσβαλλόμενη απόφαση δεν μπορεί να υποστηριχθεί.»

Με γνώμονα τα πιο πάνω, η εισήγηση του αιτητή γίνεται δεχτή χωρίς να απαιτείται η εξέταση των υπολοίπων λόγων ακυρώσεως. Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα, όπως θα υπολογιστούν από τον πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το δικαστήριο. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρούται με βάση το ΄Αρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.

Κ. Παμπαλλής,

Δ.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία