|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(Υπόθεση Αρ.104/2006)
23 Ιανουαρίου, 2008.
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Αιτητές,
ν.
(α) ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
(β) ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
2. ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΛΙΑΝΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
Α. Ταλιαδώρος, για τους Αιτητές.
Α. Μαππουρίδης, για τους Καθ΄ ων η αίτηση αρ. 1.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Το Κοινοτικό Συμβούλιο Καλιάνων στις 26.10.2003 αποφάσισε να προχωρήσει στην απαλλοτρίωση μέρους του τεμαχίου 1275 του Φ/Σχ ΧΧΧVIII/4E.2 στο χωριό Καλιάνα, ιδιοκτησίας των αιτητών, για σκοπούς διεύρυνσης δημόσιου μονοπατιού. Σχετική ειδοποίηση με βάση το άρθρο 63(2) του περί Κοινοτήτων Νόμου (Ν. 86(1)/1999) δημοσιεύθηκε στο Τρίτο Παράρτημα (Μέρος ΙΙ), διοικητική πράξη αρ. 456 της Επίσημης Εφημερίδας της Δημοκρατίας ημερ. 20.5.2005. Η ένσταση που υπέβαλαν οι αιτητές μέσω του δικηγόρου τους διαβιβάστηκε μαζί με όλα τα αναγκαία έγγραφα στον Υπουργό Εσωτερικών ο οποίος, ενασκώντας τις εξουσίες του ενέκρινε, καθώς λέγεται, την προτεινόμενη απαλλοτρίωση. Το Διάταγμα Έγκρισης της απαλλοτρίωσης δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 11.11.2005 ως Α.Δ.Π. αρ. 1118. Το γραφείο Επάρχου Λευκωσίας με επιστολή του ημερ. 4.1.2006 ενημέρωσε τους δικηγόρους των αιτητών για την προαναφερόμενη δημοσίευση του Διατάγματος έγκρισης της Απαλλοτρίωσης. Στη συνέχεια, δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 3.2.2006 Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης, ΑΔΠ 92 σύμφωνα με το άρθρο 4 του περί Αναγκαστικής Απαλλοτριώσεως Νόμου Ν. 15/1962. Η Δημοσίευση Διατάγματος Απαλλοτριώσεως αρ. 51, σύμφωνα με το άρθρο 6 του νόμου, έγινε στις 26.1.2007.
Με την παρούσα προσφυγή επιδιώκεται η ακύρωση της πράξης και/ή απόφασης η οποία περιέχεται στο Διάταγμα Εγκρισης Απαλλοτριώσεως το οποίο, καθώς είπαμε, δημοσιεύθηκε ως ατομική διοικητική πράξη αρ. 1118 στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 11.11.2005. Οι αιτητές θεωρούν ότι η προσβαλλόμενη πράξη πάσχει νομικά για τους πιο κάτω λόγους.
1. Ανυπαρξία απόφασης του Υπουργού Εσωτερικών για την έκδοση διατάγματος απαλλοτρίωσης.
2. Η προσβαλλόμενη απόφαση δεν λήφθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο που είναι το αρμόδιο όργανο.
3. (α) Ανέφικτος ο καθορισθείς σκοπός της απαλλοτρίωσης και/ή δόθηκε πεπλανημένη αιτιολογία για την απαλλοτρίωση.
(β) Μη συμμόρφωση με την ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ημερ. 19.5.2000 στην προσφυγή των αιτητών αρ. 1115/989 και παραβίαση του δεδικασμένου.
4. Παράλειψη του καθ΄ ου η αίτηση 2 να προσπαθήσει να αποκτήσει το επίδικο τεμάχιο με συμφωνία.
5. Παραβίαση των κανόνων της χρηστής διοίκησης και της καλής πίστης.
6. Παραβίαση της αρχής της ισότητας και της ίσης μεταχείρισης.
7. Η προσβαλλόμενη πράξη και/ή απόφαση στερείται νόμιμης και/ή επαρκούς αιτιολογίας.
8. Ελλειψη δέουσας έρευνας.
Οι καθ΄ ων η αίτηση υποβάλλουν ότι η προσφυγή είναι χωρίς αντικείμενο και ότι εν πάση περιπτώσει είναι πρόωρη. Λέγουν συναφώς ότι η προσβαλλόμενη απόφαση, αποτελεί μέρος μιας σύνθετης διοικητικής πράξης που προβλέπεται στο άρθρο 63 του περί Κοινοτήτων Νόμου η οποία, συμπληρώθηκε ήδη με τη δημοσίευση του Διατάγματος Απαλλοτρίωσης με αριθμό 51, ημερομηνίας 26.1.2007 στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.
Οι καθ΄ ων η αίτηση εκτός από την πιο πάνω εισήγηση δεν λέγουν ο,τιδήποτε άλλο αναφορικά με τη νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης ούτε απαντούν στους λόγους ακυρότητας που προβάλλουν οι αιτητές.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος των αιτητών στην απαντητική του αγόρευση υποβάλλει ότι στις περιπτώσεις όπου η απαλλοτριούσα αρχή είναι το Κοινοτικό Συμβούλιο και το υπό απαλλοτρίωση ακίνητο βρίσκεται εντός των ορίων του Κοινοτικού Συμβουλίου, εφαρμόζεται αποκλειστικά η προβλεπόμενη στις πρόνοιες του άρθρου 63 του περί Κοινοτήτων Νόμου διαδικασία.
Το άρθρο 63 του περί Κοινοτήτων Νόμου περιέχει λεπτομερείς πρόνοιες με τις οποίες ρυθμίζεται η διαδικασία απαλλοτρίωσης ακινήτου και οι σχετικές προς τούτου εξουσίες του Κοινοτικού Συμβουλίου, ως απαλλοτριούσα αρχή. Φαίνεται πως η εν λόγω διάταξη αποβλέπει στην αποκλειστική ρύθμιση του θέματος χωρίς τη συνδρομή του γενικού περί Αναγκαστικής Απαλλοτριώσεως Νόμου του 1962 γιατί διαφορετικά δεν θα είχαν νόημα οι προβλεπόμενες στο άρθρο ρυθμίσεις αν χρειαζόταν η εκ νέου εφαρμογή ανάλογων προνοιών του περί Αναγκαστικής Απαλλοτριώσεως Νόμου. Επομένως, έχω τη γνώμη πως η προσβαλλόμενη απόφαση συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη υποκείμενη σε αναθεωρητικό έλεγχο με βάση το άρθρο 146 του Συντάγματος και ότι η προσφυγή δεν είναι πρόωρη, όπως εισηγείται ο ευπαίδευτος δικηγόρος των καθ΄ ων η αίτηση.
Η νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης πρέπει επομένως να εξεταστεί ασχέτως αν δεν υπάρχει αντίλογος ή αμφισβήτηση των λόγων ακύρωσης από τους καθ΄ ων η αίτηση.
Προβάλλεται ως λόγος ακύρωσης η ανυπαρξία απόφασης του Υπουργού Εσωτερικών για την έκδοση διατάγματος έγκρισης της απαλλοτρίωσης της υπό αναφορά ακίνητης ιδιοκτησίας. Ο διοικητικός φάκελος με αριθμό 16.05.08.07.01.1. (τεκμ. Α), είναι σχετικός με το θέμα και σ΄ αυτόν παραπέμπουν οι αιτητές. Εξέτασα το περιεχόμενο του εν λόγω φακέλου και διαπίστωσα ότι :
(α) Η ένσταση των αιτητών κατά της ειδοποίησης απαλλοτρίωσης που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα με αριθμό 3994 ημερ. 20.5.05 ως ΑΔΠ εξετάστηκε από λειτουργό του Γραφείου Επάρχου Λευκωσίας ο οποίος ετοίμασε έκθεση την οποία υπέβαλε στον Επαρχο.
(β) Ο Επαρχος Λευκωσίας με επιστολή του ημερ. 18.10.2005 ενημέρωσε το Γενικό Διευθυντή για το θέμα και διαβίβασε τα σχετικά έγγραφα.
(γ) Παρά το γεγονός ότι στο φάκελο υπάρχει ένα έγγραφο ημερ. 8.9.2005 που έχει ως υπότιτλο «Διάταγμα έγκρισης απαλλοτρίωσης σύμφωνα με το άρθρο 63(κ)» το περιεχόμενο του οποίου υποδηλώνει έγκριση της απαλλοτρίωσης από τον Υπουργό Εσωτερικών εντούτοις, δεν αποδεικνύεται ότι ο Υπουργός προέβη όντως στην εξέταση του θέματος και ότι η έγκριση της απαλλοτρίωσης είναι το προϊόν ουσιαστικής εξέτασης. Το περιεχόμενο του πιο πάνω εγγράφου ημερ. 8.9.2005 είναι ανυπόγραφο και βρίσκεται σε απόλυτη λεκτική αντιστοιχία προς το δημοσιευθέν διάταγμα έγκρισης απαλλοτριώσεως που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα ημερ. 11.11.2005, που είναι και η προσβαλλόμενη απόφαση.
Η έγκριση της απαλλοτρίωσης από το Υπουργικό Συμβούλιο μέσω του Υπουργού Εσωτερικών (κατ΄ εκχώρηση εξουσιών), συνιστά πράξη ουσιαστικού περιεχομένου και σημασίας. Ο Υπουργός εξετάζει όλες τις πτυχές του θέματος, διαμορφώνει τη δική του κρίση και αναλόγως εγκρίνει ή απορρίπτει την προτεινόμενη απαλλοτρίωση. Στην προκείμενη περίπτωση, ο Υπουργός ούτε καν ασχολήθηκε με το θέμα. Είναι δε άξιο απορίας το γεγονός ότι η προαναφερόμενη επιστολή του Επάρχου προς το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών φέρει ημερομηνία 18.10.2005 και το διάταγμα της έγκρισης φέρεται πως έγινε στις 8.9.2005 δηλαδή, σε χρόνο μεταγενέστερο της επιστολής του Επάρχου προς το Γενικό Διευθυντή.
Εν όψει των πιο πάνω αποφαίνομαι ότι κατά παράβαση του νόμου, ο Υπουργός Εσωτερικών δεν ασχολήθηκε με το θέμα της έγκρισης της απαλλοτρίωσης. Η προσβαλλόμενη απόφαση η οποία εμφανίζεται ως «έγκριση» του Υπουργού είναι χωρίς πραγματικό αντίκρισμα εφόσον, με βάση τα στοιχεία του φακέλου, δεν αποδεικνύεται ότι το θέμα έτυχε εξέτασης και συνακόλουθα της έγκρισης του Υπουργού.
Για τον πιο πάνω λόγο η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται με €1900.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΣΦ.