ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 335/2005)

 

16 Μαρτίου, 2007

 

[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ  ΤΑ  ΑΡΘΡΑ  146,  24,  28,  144  ΚΑΙ  169

ΤΟΥ  ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

PAVLOS  PH.  VARELLAS  TRADING  CO.  LIMITED,

Αιτητές,

ν.

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,  ΜΕΣΩ

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ  ΤΜΗΜΑΤΟΣ  ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ,

Καθ' ων η Αίτηση.

________________________

 

Εύδωρος Μυριανθεύς, για τους Αιτητές.

Στ. Θεοδούλου, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η Αίτηση.

________________________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.:  Οι αιτητές, εισαγωγείς και έμποροι μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, καταχώρισαν έγγραφα διασάφησης εισαγωγής από το Ηνωμένο Βασίλειο του μεταχειρισμένου οχήματος MERCEDES E200 KOMP ELEGANCE A, «ηλικίας» 9 μηνών, με σκοπό τη μεταπώλησή του.  Στις 3/3/2005, με βάση τα στοιχεία που οι ίδιοι έδωσαν, ο φόρος κατανάλωσης υπολογίστηκε, κατ' εφαρμογή των ΄Αρθρων 4(1), 5(1) και 100(2) του περί Φόρων Κατανάλωσης Νόμου του 2004, (Ν. 91(Ι)/2004), (ο «Νόμος»), στο ποσό των Λ.Κ.4.140,00.  Επειδή το όχημα ήταν ηλικίας μικρότερης του ενός έτους από την πρώτη εγγραφή, αφαιρέθηκε ποσοστό 15% από το υπολογισθέν ποσό του φόρου. 

 

Οι αιτητές κατέβαλαν, υπό διαμαρτυρία και με πλήρη επιφύλαξη των δικαιωμάτων τους, τον υπολογισθέντα φόρο και, στη συνέχεια, καταχώρισαν την παρούσα προσφυγή, ζητώντας τις ακόλουθες θεραπείες:-

 

«Α.  Δήλωση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση να υπολογίσουν και επιβάλουν Φόρο Κατανάλωσης ύψους Λ.Κ.4.140,00 διά το τελωνισθέν μεταχειρισμένο όχημα τύπου MERCEDES E200 KOMP ELEGANCE A, με αριθμό πλαισίου WDB2110422A575751 και αριθμό μηχανής 27194130370808 και αριθμό εγγραφής KRO4DMV, με βάση τον κυβισμό του, είναι άκυρος και/ή εστερημένη οιουδήποτε νομίμου αποτελέσματος και/ή παράνομος και/ή γενομένη εσφαλμένως και/ή κατά κατάχρηση εξουσίας και/ή εκ πλάνης περί τα πράγματα και τον νόμο και/ή αντισυνταγματικά και/ή αυθαίρετα και/ή άλλως πώς.

 

 Β.  Δήλωση του Σεβαστού Δικαστηρίου κηρύσσουσα άκυρο και/ή εστερημένη οιουδήποτε νομίμου αποτελέσματος και/ή παράνομο και/ή αντισυνταγματική την ως άνω πράξη των καθ' ων η αίτηση και/ή την υποχρέωση καταβολής υπό των Αιτητών, φόρων Κατανάλωσης υπολογισθέντων με βάση τον κυβισμό του ως άνω οχήματος και/ή η τοιαύτη υποχρέωση είναι παράνομη και/ή αντισυνταγματική.»

 

 

 

Ισχυρίζονται οι αιτητές ότι ο προβλεπόμενος τρόπος υπολογισμού του φόρου κατανάλωσης οδηγεί σε αύξηση της τιμής του οχήματος έναντι άλλου ομοειδούς (τύπος, κυβισμός, ηλικία, κατάσταση και διανυθέντα χιλιόμετρα) που έχει εισαχθεί και φορολογηθεί προηγουμένως ως καινούργιο στην Κύπρο, με αποτέλεσμα να δημιουργείται δυσμενής διάκριση μεταξύ των ήδη κυκλοφορούντων στη Δημοκρατία οχημάτων και των εισαγομένων ως μεταχειρισμένων από άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.  Ειδικότερα, υποστηρίζουν ότι οι πρόνοιες του Νόμου, που καθορίζουν τον τρόπο υπολογισμού του φόρου κατανάλωσης, αντίκεινται στο ΄Αρθρο 90 της Συνθήκης περί Ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, (η «Συνθήκη»), καθώς και στα ΄Αρθρα 24.1, 24.4 και 28 του Συντάγματος, καθότι πλήττουν την ισότητα και δημιουργούν ανισότητα στα δικαιώματα και τις φορολογικές υποχρεώσεις των πολιτών, γενικά, και των αιτητών, ειδικά.  Είναι η θέση τους ότι, με βάση το ισχύον σύστημα υπολογισμού της φορολογίας, πλήττονται δυσανάλογα οι οικονομικά ασθενέστερες τάξεις και ότι οι σχετικές πρόνοιες είναι καταστρεπτικής ή απαγορευτικής φύσης, αφού η τιμή του εισαγόμενου μεταχειρισμένου αυτοκινήτου, με την πιο πάνω φορολογία, καθίσταται μεγαλύτερη από εκείνη ενός παρόμοιου μεταχειρισμένου οχήματος, ήδη εγγεγραμμένου στην Κύπρο.  Υποβάλλεται ότι η επίδικη φορολογία επιβλήθηκε, χωρίς να ληφθεί υπόψη η γενικότερη κατάσταση του οχήματος, η οποία επηρεάζει την τελική του αξία.  Λήφθηκε υπόψη μόνο ο κυβισμός και η ηλικία του.  Τέλος, ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αποτέλεσμα ελλιπούς έρευνας και στερείται αιτιολογίας.

 

Οι καθ' ων η αίτηση, αντίθετα, υποστηρίζουν ότι, με βάση τις διατάξεις του Νόμου, δεν είχαν άλλη επιλογή.  Κατά την άποψή τους, ο τρόπος υπολογισμού του φόρου συνάδει απόλυτα με το ΄Αρθρο 90 της Συνθήκης. 

 

Οι ισχυρισμοί ότι οι επίδικες πρόνοιες του Νόμου έρχονται σε αντίθεση με τα ΄Αρθρα 28, 24.1 και 24.4 του Συντάγματος δεν ευσταθούν.  Δεν έχει καταδειχθεί, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, όπως η νομολογία προβλέπει - (The Attorney-General of the Republic v. Mustafa Ibrahim and Others (1964) C.L.R. 195, σελ. 232^. The Board for Registration of Architects & Civil Engineers v. Christodoulos Kyriakides (1966) 3 C.L.R. 640^. Πιτσιλλίδης κ.ά. ν. Επιτρ. Κεφαλαιαγοράς Κύπρου (2004) 3 Α.Α.Δ. 7) - ότι οι επίδικες πρόνοιες παραβιάζουν την αρχή της ισότητας και πλήττουν  δυσανάλογα τις οικονομικά ασθενέστερες τάξεις, ή ότι είναι καταστρεπτικής ή απαγορευτικής φύσης.  Δεν έχουν δοθεί, πέραν των γενικών αναφορών των αιτητών, στοιχεία, ή εξηγηθεί πώς αυτές επιφέρουν τα όσα ισχυρίζονται οι αιτητές.

 

Στο Τέταρτο Παράρτημα του Νόμου, σελ. 1488 - 1489, προβλέπονται τα εξής:-

 

«Για τα μεταχειρισμένα οχήματα τα οποία εισάγονται και τελωνίζονται μετά την 24η Νοεμβρίου 2003 και για τα μεταχειρισμένα οχήματα που εισάγονται μετά την 24η Νοεμβρίου 2003 με το καθεστώς προσωρινής εισαγωγής σύμφωνα με τους περί Προσωρινής Εισαγωγής (Ιδιωτικά Οχήματα και Αεροσκάφη) Κανονισμούς του 1968 και τελωνίζονται μετά την ημερομηνία αυτή, ο φόρος κατανάλωσης διαφοροποιείται, με βάση την ηλικία του οχήματος ως ακολούθως:

 

(α)   αφαιρείται ποσό φόρου ίσο προς το 15% του αναλογούντος φόρου εάν το όχημα κατά το χρόνο της εισαγωγής του είναι ηλικίας μέχρι ενός έτους^.

 

(β)   αφαιρείται ποσό φόρου ίσο προς το 20% του αναλογούντος φόρου εάν το όχημα κατά το χρόνο της εισαγωγής του είναι ηλικίας άνω του ενός έτους και μέχρι 3 ετών^.

 

(β)  επιβάλλεται  πρόσθετη επιβάρυνση ίση με το 25% του αναλογούντος φόρου εάν το όχημα κατά το χρόνο της εισαγωγής του είναι άνω των 5 ετών.»

 

 

 

Το ΄Αρθρο 90 της Συνθήκης προβλέπει:-

 

«Κανένα κράτος μέλος δεν επιβάλλει άμεσα ή έμμεσα στα προϊόντα άλλων κρατών μελών εσωτερικούς φόρους οποιασδήποτε φύσεως, ανώτερους από εκείνους που επιβαρύνουν άμεσα ή έμμεσα τα ομοειδή εθνικά προϊόντα.

 

Κανένα κράτος μέλος δεν επιβάλλει στα προϊόντα των άλλων κρατών μελών εσωτερικούς φόρους, η φύση των οποίων οδηγεί έμμεσα στην προστασία άλλων προϊόντων.»

 

 

 

Πανομοιότυπος ισχυρισμός για αντίθεση των επίδικων προνοιών του Νόμου με το ΄Αρθρο 90 της Συνθήκης προβλήθηκε από τους ίδιους αιτητές και εξετάστηκε στις υποθέσεις Pavlos Ph. Varellas Trading Co Limited ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 703/05, 29/5/06^. Pavlos Ph. Varellas Trading Co. Limited ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 334/05, 11/7/06^. Pavlos Ph. Varellas Trading Co. Limited ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 333/05, 17/7/06^. Pavlos Ph. Varellas Trading Co. Limited ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 336/05, 6/9/06 και Pavlos Ph. Varellas Trading Co. Limited v. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 325/05, 21/12/06.

 

Συμφωνώ και υιοθετώ όσα λέχθηκαν από το Φωτίου, Δ., στην Pavlos Ph. Varellas Trading Co. Limited ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 336/05, 6/9/06, από την οποία και παραθέτω το σχετικό απόσπασμα:-

 

«Μένει λοιπόν να εξεταστεί κατά πόσον το άρθρο αυτό αντιβαίνει προς το άρθρο 90 της Συνθήκης.  Λαμβάνοντας υπόψη ότι η αξία ενός μεταχειρισμένου οχήματος δεν κρίνεται μόνο με βάση την ηλικία του αλλά σημαντικό κριτήριο είναι και άλλοι παράγοντες, όπως για παράδειγμα τα χιλιόμετρα που έχει ήδη διανύσει, η μηχανική και η γενική του κατάσταση, είμαι της άποψης ότι με το να μειώνεται το ποσό του φόρου σε σταθερά και προκαθορισμένα ποσοστά που έχουν καθοριστεί με κριτήριο μόνο την ηλικία του οχήματος, ο σχετικός νόμος που προβλέπει τούτο δε συνάδει με το άρθρο 90 της Συνθήκης.  Το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στην υπόθεση JAO NUNES TADEV C 345/93 συλλογή 1995 σελ. 1-479 αποφάσισε ότι πρέπει να λαμβάνεται υπόψη 'η πραγματική απόσβεση της αξίας του οχήματος'.  Το ίδιο έχει λεχθεί από το ίδιο δικαστήριο στην υπόθεση C 393/98 ANTONIO GOMES VELANTE κατά FAZENDA Pblica συλλογή 2001, σελ. 1-1327 στις οποίες υποθέσεις γίνεται αναφορά και στις προαναφερθείσες υποθέσεις 1164/04 και 703/05 από τους Κρονίδη Δ. και Κραμβή Δ. αντίστοιχα.

 

Στην ίδια γραμμή είναι και η απόφαση του ΔΕΚ στην υπόθεση C100/00 ημερ. 19/9/02(1) που αφορούσε παραπομπή με βάση το άρθρο 234 από Φιλλανδικό δικαστήριο για ερμηνεία του άρθρου 95 της Συνθήκης (τώρα άρθρου 90) σε σχέση με νομοθεσία που προέβλεπε επιβολή φορολογίας με κάποια μείωση για κάθε συμπληρωμένο ημερολογιακό μήνα που υπολογίζετο από την ημερομηνία που εγγράφηκε ή τέθηκε σε χρήση το όχημα, κ.λ.π.

 

Με βάση όλα τα πιο πάνω καταλήγω ότι η προαναφερθείσα νομοθετική πρόνοια που προβλέπει για προκαθορισμένα ποσοστά μείωσης του φόρου τα οποία καθορίζονται μόνο με βάση την ηλικία του οχήματος, δε συνάδει με το άρθρο 90 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης η οποία έχει άμεση ισχύ στην Κύπρο και κατ' επέκταση η δική μας νομοθετική πρόνοια είναι άκυρη.  Με τον υφιστάμενο τρόπο υπολογισμού του φόρου δε διασφαλίζεται ότι το κατάλοιπο του φόρου που παραμένει ενσωματωμένο σε εθνικό μεταχειρισμένο αυτοκίνητο του ιδίου τύπου με το εισαγόμενο μεταχειρισμένο αυτοκίνητο είναι ανάλογο με την πραγματική υποτίμηση της αξίας του.  Συμφωνώ δηλαδή με την κατάληξη του Κρονίδη Δ. στην προαναφερθείσα υπόθεση Θωμάς Τριφυλλής ν. Τμήματος Τελωνείων[1].»

 

 

 

Η προσφυγή επιτυγχάνει, με £400,00 έξοδα υπέρ των αιτητών.

 

Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται, με βάση το ΄Αρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.

 

                                                                                           Ε. Παπαδοπούλου,

                                                                                                          Δ.

 

/ΜΠ