|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ.511/2005)
16 Φεβρουαρίου, 2007
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 12, 19, 24, 25, 26, 28, 35 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
SIGMA RADIO T.V. LTD,
Αιτήτρια,
ΚΑΙ
ΑΡΧΗ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ΄ης η Αίτηση.
- - - - - - -
Α.Σ. Αγγελίδης, για την Αιτήτρια.
Α. Ευαγγέλου, για την Καθ΄ης η Αίτηση.
- - - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Μετά από καταγγελία της κας Θεοφίλας Ανδρέου Θεοδοσίου για από μέρους του Τηλεοπτικού Σταθμού SIGMA (ο σταθμός) παράβαση του άρθρου 26(1)(ε) του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998 (ο Νόμος) και του Κανονισμού 21(3) των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000 (ο Κανονισμός), η Αρχή Ραδιοτηλεόρασης (η Αρχή) ανέθεσε τη διερεύνηση της καταγγελίας σε αρμόδιο Λειτουργό, ο οποίος διαπίστωσε ενδεχόμενες παραβάσεις του υπό αναφορά άρθρου και Κανονισμού. Στο πόρισμά του ο αρμόδιος Λειτουργός ανέφερε:
"Συγκεκριμένα ο σταθμός μετέδωσε σκηνή πραγματικού δυστυχήματος στην οποία είχαν εμπλακεί δύο αυτοκίνητα. Στη συγκεκριμένη σκηνή είναι ευδιάκριτες οι πινακίδες των αυτοκινήτων με αποτέλεσμα την αποκάλυψη της ταυτότητας των κατόχων τους. Κατ΄ επέκταση η σκηνή θα μπορούσε να προκαλέσει αναστάτωση στους οικείους των κατόχων των αυτοκινήτων ή σε άτομα που θα αναγνώριζαν τις πινακίδες των αυτοκινήτων."
Αφού η Αρχή μελέτησε το πόρισμα, αποφάσισε, στις 7.4.2004, την περαιτέρω προώθηση της υπόθεσης, σύμφωνα με τον Κανονισμό 42(6), με ενημέρωση του σταθμού και πρόσκλησή του, εάν επιθυμούσε, να παρίσταται κατά τη διαδικασία. Ο σταθμός, με επιστολή του δικηγόρου του, ημερομηνίας 15.4.2004, απάντησε θετικά. Κατά την ενώπιον της Αρχής διαδικασία, και αφού ο σταθμός αρνήθηκε την κατηγορία και διεξήχθη ακρόαση, η απόφαση επιφυλάχθηκε. Ακολούθως, κατά τη συνεδρία της υπ΄ αρ. 50/2004, ημερομηνίας 10.11.2004, η Αρχή, αφού μελέτησε όλα τα ενώπιόν της στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων και των προφορικών εξηγήσεων του σταθμού, σε συνάρτηση με τη βιντεοταινία που παρουσιάστηκε, έκρινε ότι όντως ο σταθμός είχε παραβιάσει το άρθρο 26(1)(ε) του Νόμου, όπως και τον Κανονισμό 21(3) των Κανονισμών. Η απόφαση στάληκε στο σταθμό με συνοδευτική επιστολή. Με την επιστολή ο σταθμός εκαλείτο, εάν επιθυμούσε, να υποβάλει τις απόψεις του εγγράφως, για σκοπούς επιβολής κυρώσεων, εντός 14 ημερών από τη λήψη της επιστολής. Όμως, ο σταθμός δεν ανταποκρίθηκε. Έτσι, κατά τη συνεδρία της υπ΄ αρ. 6/2005, ημερομηνίας 9.2.2005, η Αρχή εξέτασε το θέμα των κυρώσεων και αποφάσισε να επιβάλει στο σταθμό διοικητικό πρόστιμο εκ £1.500.
Με την παρούσα προσφυγή ο σταθμός επιδιώκει την ακύρωση τόσο της καταδίκης όσο και της κύρωσης που του επιβλήθηκε από την Αρχή.
Προβάλλεται ως λόγος ακυρώσεως ότι η απόφαση της Αρχής της 7.4.2004 για περαιτέρω προώθηση της υπόθεσης, σύμφωνα με τον Κανονισμό 42(6), έγινε από μη νόμιμα συγκροτημένο συλλογικό όργανο, για το λόγο ότι, κατά την εν λόγω ημερομηνία, τα μέλη της Αρχής, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου και του Αντιπροέδρου, ήταν μόνο έξι και όχι επτά, όπως προβλέπει ο Νόμος, καθότι ένα από τα μέλη είχε ήδη παραιτηθεί.
Ο προβαλλόμενος λόγος δεν ευσταθεί. Όντως, στις 7.4.2004 τα μέλη της Αρχής ήταν μόνο έξι, καθότι ένα μέλος είχε ήδη παραιτηθεί. Ωστόσο, σύμφωνα με το άρθρο 7(9) του Νόμου, η χηρεία θέσης της Αρχής δεν επιφέρει ακυρότητα των πράξεων ή των διαδικασιών της, νοουμένου, βέβαια, ότι υπάρχει απαρτία. Στην προκείμενη περίπτωση, έλαβαν μέρος στη συνεδρία πέντε μέλη, καθότι ένα απουσίαζε. Σύμφωνα με το άρθρο 7(5) του ίδιου Νόμου, τέσσερα μέλη συνιστούν απαρτία. Δεν υπήρξε, επομένως, οτιδήποτε το αντικανονικό. Πέραν, όμως, τούτου, δεδομένου ότι η θητεία της Αρχής έληξε στις 28.4.2004, η υπόθεση επανήλθε στην Αρχή με τη νέα της σύνθεση και επανεξετάστηκε για σκοπούς προώθησης στις συνεδρίες της Αρχής της 21.7.2004 και 28.7.2004. Στις συνεδρίες αυτές παρίσταντο έξι από τα επτά μέλη, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου και του Αντιπροέδρου, δεδομένου ότι το έβδομο μέλος, και στις δύο περιπτώσεις, δεν παρευρέθηκε λόγω απουσίας του στο εξωτερικό. (Βλ. τα σχετικά αποσπάσματα από τα πρακτικά των συνεδριών της Αρχής της 21.7.2004 και 28.7.2004, στο Τεκμήριο 1).
Άλλος λόγος ακυρώσεως που προβάλλεται είναι ότι στις συνεδρίες της Αρχής υπ΄ αρ. 50/2004 της 10.11.2004 (οπότε η Αρχή εξέτασε την υπόθεση και εξέδωσε καταδικαστική απόφαση, το κείμενο της οποίας αποτέλεσε χωριστό έγγραφο, όπως και στη συνεδρία της Αρχής υπ΄ αρ. 6/2005, της 9.2.2005, οπότε η Αρχή εξέδωσε απόφαση για την κύρωση το κείμενο της οποίας αποτέλεσε χωριστό έγγραφο) δεν είναι καταγραμμένη η ουσία της απόφασης, ούτε τα πρακτικά υπογράφονται δεόντως.
Ούτε αυτός ο λόγος ευσταθεί. Τα σχετικά πρακτικά (Τεκμήρια 2 και 3 αντίστοιχα) υπογράφονται από τον Πρόεδρο της Αρχής όπως, επίσης, υπογράφεται και το σχετικό χωριστό έγγραφο των δύο αποφάσεων. Όπως εξήγησε ο δικηγόρος της Αρχής, το χωριστό έγγραφο, ίδιας ημερομηνίας, έγινε, και στις δύο περιπτώσεις, για λόγους διοικητικούς και ή πρακτικούς, δεδομένου ότι, κατά τις εν λόγω συνεδρίες, αποφασίστηκαν και άλλα θέματα, υπεγράφη δε, όπως και τα σχετικά πρακτικά, μόνο από τον Πρόεδρο, καθότι σύμφωνα με τον Κανονισμό 42(8) "Κάθε απόφαση της Αρχής πρέπει να είναι αιτιολογημένη και να υπογράφεται από τον Πρόεδρό της και να διαβιβάζεται γραπτώς στον καθ΄ου η καταγγελία και σε περίπτωση παραπόνου και στον παραπονούμενο.". Αυτό είναι ορθό.
Προβάλλεται, επίσης, ως λόγος ακυρώσεως ότι η Αρχή παραβίασε το άρθρο 11 του Νόμου, καθότι ήταν υποχρεωμένη να λάβει γνωμάτευση από τη Συμβουλευτική Επιτροπή, πράγμα το οποίο δεν έγινε, εφόσον, μάλιστα, τέτοια Επιτροπή δεν είχε συσταθεί.
Ούτε αυτός ο λόγος ευσταθεί. Σχετικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από τη Sigma Radio T.V. v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Προσφυγή Αρ. 392/2003, ημερομηνίας 19.9.2005 (Κωνσταντινίδης, Δ.), το οποίο και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο:
"Και η δεύτερη από τις εισηγήσεις είναι αβάσιμη. Στηρίζεται στην πρόνοια του άρθρου 11(1) του Ν.7(Ι)/98 σύμφωνα με την οποία, ανεξάρτητα από το περιεχόμενο του Κανονισμού 10 των περί της Συμβουλευτικής Επιτροπής Ραδιοτηλεόρασης Κανονισμών του 1999 (ΚΔΠ) 154/99), «η Αρχή συστήνει Συμβουλευτική Επιτροπή Ραδιοτηλεόρασης για να τη συμβουλεύει στην άσκηση των αρμοδιοτήτων της». Θεωρούν οι αιτητές πως συνάγεται υποχρέωση, ως «συστατικό στοιχείο για ύπαρξη νόμιμης απόφασης της Αρχής κατά το Νόμο», για κάθε θέμα, η εξασφάλιση συμβουλής από το προβλεπόμενο ως γνωμοδοτικό όργανο. Ιδίως σε σχέση με την επιλογή της διοικητικής αντί της ποινικής διαδικασίας το οποίο και να συστήθηκε, πράγμα που αμφισβητούν, δεν είχε εμπλακεί στη διαδικασία με οποιοδήποτε τρόπο. Οι καθ΄ων η αίτηση κατέθεσαν πρακτικό, ως εξυπακούον σύσταση της Συμβουλευτικής Επιτροπής και επεκτάθηκαν στις πρόνοιες του Κανονισμού 10 της ΚΔΠ.154/99. Με την εισήγηση πως δεν απαιτείτο τέτοια συμβουλή στην περίπτωση οπότε, ούτως ή άλλως, και το ζήτημα της συγκρότησης της Συμβουλευτικής Επιτροπής απολήγει άσχετο. Δεν μπορώ να συμμεριστώ την άποψη των αιτητών. Ανεξάρτητα από το ζήτημα της γενικότερης εμβέλειας του άρθρου 11 του Νόμου, στην οποία δεν χρειάζεται να επεκταθώ, δεν έχει τεκμηριωθεί η αντίληψη πως ήταν υποχρεωτική η εμπλοκή της Συμβουλευτικής Επιτροπής στη διαδικασία προς επιβολή, εφόσον στοιχειοθετείται παράβαση, διοικητικής κύρωσης. Για την οποία ο Κανονισμός 41 της ΚΔΠ 10/00, στον οποίο δεν έγινε καν αναφορά, περιλαμβάνει λεπτομερείς πρόνοιες."
Όσον αφορά τον ισχυρισμό ότι η Συμβουλευτική Επιτροπή δεν είχε καν συσταθεί, παρατηρώ ότι τέτοια Επιτροπή συστάθηκε και λειτουργούσε ήδη από το 1999.
Άλλος λόγος ακυρώσεως που προβάλλεται είναι ότι θα έπρεπε να επιλεγεί η λιγότερο επαχθής για το σταθμό λύση, ήτοι η ποινική υπόθεση, αντί της διαδικασίας ενώπιον της Αρχής, για να τηρηθεί, όπως είναι η εισήγηση, η αρχή της αμεροληψίας και του τεκμηρίου της ορθότητας και γενικότερα της δίκαιης δίκης.
Και αυτός ο λόγος είναι αβάσιμος. Όλα αυτά τα θέματα απαντήθηκαν στη Sigma Radio T.V. v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Προσφυγή Αρ. 320/1999, ημερομηνίας 24.2.2004 (απόφαση Ολομέλειας).
Άλλος λόγος ακυρώσεως που προβάλλεται είναι ότι παράνομα η Αρχή υιοθέτησε το πόρισμα της Ερευνώντος Λειτουργού.
Ούτε αυτός ο λόγος ευσταθεί. Σχετικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την Πολιτιστική και Πληροφορική Εταιρεία ο Λόγος ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Προσφυγή Αρ. 415/2003, ημερομηνίας 6.10.2004:
"Όσον αφορά τον άλλο ισχυρισμό, ότι η Αρχή, με την ενσωμάτωση του πορίσματος της κας Γιαννικκούρη στην απόφαση της 15.1.2003 το υιοθέτησε, χωρίς να ασκήσει η ίδια ουσιαστική κρίση, παρατηρώ ότι, αφενός, η ουσιαστική κρίση του αρμόδιου διοικητικού οργάνου δεν ελέγχεται στα πλαίσια της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας, παρά μόνο αν υπάρχει πλάνη ή υπέρβαση των ακραίων ορίων της διακριτικής ευχέρειας, αφετέρου δε, ότι η ενσωμάτωση πορίσματος μιας έρευνας σε επακόλουθη διοικητική απόφαση και, συνακόλουθα, η υιοθέτηση του, δεν απαγορεύεται. (Βλ. σχετικά Λ. Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (1988) 3 ΑΑΔ 91, όπου απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου κρίθηκε επαρκώς αιτιολογημένη με το να υιοθετεί απλώς την πρόταση του αρμόδιου Υπουργείου)."
Προβάλλεται, τέλος, ως λόγος ακυρώσεως ότι παράνομα η Αρχή "δεν ερεύνησε επίσημα σε ποίον ανήκαν τα αυτοκίνητα" και δέχθηκε ότι ένα από αυτά ήταν της παραπονούμενης επειδή το ανέφερε η ίδια.
Και αυτός ο λόγος είναι αβάσιμος. Σύμφωνα με τον Κανονισμό 42(6)(γ) η Αρχή έχει εξουσία, μεταξύ άλλων, να αποδεχθεί οποιαδήποτε ενώπιόν της μαρτυρία, γραπτή ή προφορική, έστω και αν αυτή δεν θα γινόταν δεκτή σε ποινική ή πολιτική διαδικασία. Στην προκείμενη περίπτωση, όπως αναφέρεται στην απόφαση της Αρχής (Παράρτημα VIII στην ένσταση - σελίδες 4 και 5), η Αρχή μελέτησε όλα τα ενώπιόν της στοιχεία και περιστατικά, συμπεριλαμβανομένων των προφορικών εξηγήσεων του σταθμού, όπως είχαν εκφραστεί από το δικηγόρο του, είχε παρακολουθήσει με προσοχή τη βιντεοταινία της εκπομπής και, αφού αξιολόγησε τη μαρτυρία, με αιτιολογημένη απόφασή της, κατέληξε στην απόφαση περί ενοχής του σταθμού. Δεν βλέπω γιατί, για τους σκοπούς της ενώπιόν της διαδικασίας, η Αρχή έπρεπε να προβεί σε "επίσημη έρευνα" αποτεινόμενη, δηλαδή, στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών, για να εξακριβώσει σε ποιον ανήκαν τα εμπλεκόμενα αυτοκίνητα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος της αιτήτριας.
Ρ. Γαβριηλίδης
Δ.
/ΧΤΘ