ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Αναφορικά με τα αρθρα 146, 28, του Συντάγματος

Κ.K. NEW EXTRA LTD,

ν.

ΑΡΧΗΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,

_________

_________________

Στις 11.1.2002 η Αιτήτρια εταιρεία K.K. New Extra Ltd υπέβαλε προς την Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (ΑΡΚ) αίτηση για άδεια ίδρυσης, εγκατάστασης και λειτουργίας τηλεοπτικού σταθμού παγκύπριας εμβέλειας. Στην Αιτήτρια είχε ήδη δοθεί από την ΑΡΚ με απόφαση ημερομηνίας 31.8.2001 άδειας ίδρυσης, εγκατάστασης και λειτουργίας τηλεοπτικού σταθμού τοπικής κάλυψης στη Λεμεσό. Δεν υπήρχε, όταν η Αιτήτρια υπέβαλε την αίτησή της, διαθέσιμο πακέτο αναλογικών συχνοτήτων για τη δημιουργία νέου τηλεοπτικού σταθμού παγκύπριας εμβέλειας. Η δυνατότητα αυτή προέκυψε στις 31.5.2002 με τη δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας αναθεώρησης του Σχεδίου Ραδιοτηλεοπτικής Κάλυψης. Για να καταστεί όμως διαθέσιμο το πακέτο αυτό για σκοπούς αδειοδότησης ενός επιπλέον σταθμού παγκύπριας εμβέλειας έπρεπε να ακολουθηθεί και συμπληρωθεί η διαδικασία που ορίζεται στο άρθρο 13 του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998, Ν. 7(1)/1998. Παρά ταύτα, η διαδικασία εξέτασης της αίτησης της Αιτήτριας προωθήθηκε με τη διερεύνηση θεμάτων και στοιχείων που την αφορούσαν, στη βάση ότι τελική απόφαση θα ελαμβάνετο, τόσο για την αίτηση της Αιτήτριας όσο και για άλλες αιτήσεις που εκκρεμούσαν, όταν και εφ΄ όσον η εν λόγω αναθεώρηση του Σχεδίου Ραδιοτηλεοπτικής Κάλυψης καθίστατο τελική. Όταν στις 22.11.2002 δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, αφού ενεκρίθη από το Υπουργικό Συμβούλιο, το τελικό αναθεωρημένο εν λόγω σχέδιο, η ΑΡΚ επελήφθη των αιτήσεων και απεφάσισε να δώσει άδεια στην εταιρεία Radio Stage (TV) Co Ltd, που είναι το Ενδιαφερόμενο Μέρος, η οποία κατετάγη πρώτη στην αξιολόγηση της ΑΡΚ. Την απόφαση αυτή προσβάλλει με την προσφυγή της η Αιτήτρια.

Είναι εισήγηση της Αιτήτριας ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη παρανόμως κατά παράβαση του άρθρου 22(1)(β)(ε)(στ) του Νόμου 7(1)/1998 και του Κανονισμού 4(1)(α)(β)(ζ)(η) των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000, ΚΔΠ 10/2000. Το άρθρο 22 (1)(β)(ε)(στ) προνοεί:

Ο δε Κανονισμός 4(1)(α)(β)(ζ)(η) προνοεί:

Ο ευπαίδευτος συνήγορος για την Αιτήτρια εισηγείται ότι η ΑΡΚ δεν έλαβε δεόντως υπ΄όψη της τις εν λόγω πρόνοιες κατά την αξιολόγηση των αιτήσεων και ότι, ενώ η αίτηση της Αιτήτριας πληρούσε τις εν λόγω προϋποθέσεις, η αίτηση του Ενδιαφερόμενου Μέρους δεν τις πληρούσε. Πέραν όμως της γενικής και αόριστης παραπομπής στις αιτησεις σε στήριξη της θέσης αυτής, δεν γίνεται συγκεκριμένη αναφορά που να τη δικαιολογεί. Το μόνο που λέγεται είναι ότι το Ενδιαφερόμενο Μέρος είχε παρουσιάσει με την αίτηση του μόνο επιτελικούς προγραμματισμούς επί χάρτου και την προοπτική υλοποίησης τους αντί να καταδείξει με απτό και πραγματικό τρόπο ότι πληρούσε τις προϋποθέσεις και ότι η ΑΡΚ παρέλειψε να διεξάγει τη δέουσα έρευνα προς εξακρίβωση του ότι η αίτηση του Ενδιαφερόμενου Μέρους όντως πληρούσε τις προϋποθέσεις του Νόμου και των Κανονισμών, ενεργώντας έτσι και υπό πλάνη περί τα πράγματα. Δεν έχει έρεισμα η εισήγηση. Η ΑΡΚ ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία αξιολόγησης των αιτήσεων για την οποία, όπως και για την κατάταξη στην αξιολόγηση, η οποία εμπίπτει στη σφαίρα της αρμοδιότητας της ΑΡΚ, ουδέν το μεμπτό καταδεικνύεται.

Εξ ίσου αβάσιμη είναι η άλλη εισήγηση των Αιτητών ότι η ΑΡΚ ενήργησε εναντίον της αρχής της ισότητας και της αμεροληψίας και της αρχής της καλής πίστης. Οι προς τούτο συνοπτικοί ισχυρισμοί που γίνονται στην αγόρευση στερούνται παντελώς ερείσματος όχι μόνο διότι δεν μπορεί να εισάγεται μαρτυρία μέσω της αγόρευσης αλλά και διότι δεν συνιστούν καν αναφορά σε γεγονότα παρά μόνο ανεπίτρεπτους αφορισμούς.

Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Η Αιτήτρια θα καταβάλει £400 έξοδα στην ΑΡΚ.

Δ.

/ΚΧ"Π