Σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 15 των περί Εθνικής Φρουράς Νόμων του 1964 έως 2000, όσοι εκπλήρωσαν τη θητεία τους ανήκουν στην εφεδρεία. Ο αιτητής, τοποθετήθηκε ως έφεδρος στο 286 ΜΤΠ (Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού) και μετά στο ΛΑΑ/ΕΛΔΥΚ. Κατά διάφορα χρονικά διαστήματα εκαλείτο να παρουσιάζεται στη Μονάδα του για άσκηση επιστράτευσης. Όταν παρέλειψε να παρουσιαστεί σε ασκήσεις που είχε κληθεί, ασκήθηκε εναντίον του ποινική δίωξη. Στις 14.4.1990 καταδικάστηκε από το Στρατιωτικό Δικαστήριο σε φυλάκιση έξι (6) εβδομάδων για ανυποταξία και στις 11.10.1999 σε πρόστιμο £1.000 για το ίδιο αδίκημα.

Ο αιτητής με επιστολή του ημερ. 13.5.94 προς τον Υπουργό Άμυνας, ανέφερε ότι είναι μέλος της Ελεύθερης Χριστιανικής Εκκλησίας από το 1983 και γι΄ αυτό, ως αντιρρησίας συνειδήσεως δεν παρουσιάζεται προς εκτέλεση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων στην εφεδρεία της Εθνικής Φρουράς. Ζήτησε επίσης να του αναγνωριστεί αυτή η ιδιότητά βάσει των σχετικών διατάξεων των περί Εθνικής Φρουράς Νόμων.

Σημειώνεται ότι το θέμα που άπτεται των στρατιωτικών υποχρεώσεων των αντιρρησιών συνειδήσεως, ρυθμίστηκε νομοθετικά με το Νόμο αρ. 2/92 (τροποποιητικό) των περί Εθνικής Φρουράς Νόμων.

Ακολούθησε αλληλογραφία μεταξύ αιτητή και Υπουργείου Αμυνας η οποία καταλήγει με την πιο κάτω επιστολή του Υπουργείου ημερομηνίας 3.1.2000 προς τον αιτητή:

Ο αιτητής, απέστειλε ακόμα δύο επιστολές προς το Υπουργείο Άμυνας για το ίδιο θέμα. Ωστόσο, η θέση του Υπουργείου παρέμεινε αμετάβλητη. Στις 15.2.2000 επιδόθηκε στον αιτητή Φύλλο Ατομικής Πρόσκλησης (ΦΑΠ) με το οποίο εκαλείτο να παρουσιαστεί στη Μονάδα του στις 21.3.2000 και να εκτελέσει ένοπλη υπηρεσία ως έφεδρος. Αντικείμενο της παρούσας προσφυγής είναι το εν λόγω Φύλλο Ατομικής Πρόσκλησης.

Με την προσφυγή ζητείται η πιο κάτω θεραπεία:

Οι καθ΄ ων η αίτηση, ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη πράξη στερείται εκτελεστότητας. Είναι η θέση τους ότι το αίτημα του αιτητή να θεωρηθεί ως αντιρρησίας συνειδήσεως είχε απορριφθεί από τη διοίκηση γεγονός το οποίο, γνωστοποιήθηκε στον αιτητή με την επιστολή του Υπουργείου ημερ. 3.1.2000. Το περιεχόμενο της εν λόγω επιστολής, δημιούργησε όλες τις έννομες συνέπειες στο πρόσωπο του αιτητή και συνεπώς ήταν αυτή που έπρεπε να είχε προσβληθεί ως συνιστώσα τη μόνη εκτελεστή πράξη και/ή απόφαση της διοίκησης.

Οι καθ΄ων η αίτηση επισημαίνουν πως ο αιτητής δεν ακολούθησε ούτε και εξάντλησε τα διαβήματα τα προβλεπόμενα από το νόμο για να του αναγνωριστεί η ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης. Ακόμα και στην περίπτωση που θα ήθελε θεωρηθεί ότι η επιστολή ημερ. 3.1.2000 δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη, ο αιτητής όφειλε να ακολουθήσει τη διαδικασία που προνοείται στο άρθρο 5Α(3) του νόμου που αφορά τους αντιρρησίες συνειδήσεως και εφαρμόζεται κατ΄ αναλογία και στις περιπτώσεις που αναφέρονται στο εδάφιο (5) του ιδίου άρθρου δηλαδή, να υποβάλει αίτηση στον αρμόδιο Υπουργό Άμυνας για να του αποδοθεί η ιδιότητα του αντιρρησία συνείδησης.

Τέλος, υποστηρίζουν πως και αν ακόμα η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρωθεί, η απόφαση που περιέχεται στην επιστολή της 3.1.2000 παραμένει έγκυρη εφόσον ποτέ δεν έχει προσβληθεί.

Από πλευράς αιτητή προβάλλεται ακόμα ο ισχυρισμός ότι το Φύλλο Ατομικής Πρόσκλησης (Φ.Α.Π.) ημερομηνίας 21.9.1999, συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη που εκδόθηκε ύστερα από την υποβολή του αιτήματός του δυνάμει των άρθρων 5Α, 15 και 16 των περί Εθνικής Φρουράς Νόμων και με τη σύμπραξη του Υπουργικού Συμβουλίου και του Υπουργού Άμυνας. Υποστηρίζει εν προκειμένω ο αιτητής ότι το περιεχόμενο του Φύλλου Ατομικής Πρόσκλησης περιέχει απόφαση της διοίκησης για εκτέλεση υπηρεσίας στην εφεδρεία που λήφθηκε μετά την υποβολή του αιτήματός του για να κηρυχθεί αντιρρησίας συνείδησης.

Αναφορικά με την εισήγηση των καθ΄ ων η αίτηση ότι όφειλε να υποβάλει αίτηση με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 5Α(3)(5) για να αναγνωριστεί ως αντιρρησίας συνείδησης, ο αιτητής απαντά πως κατά το χρόνο που τέθηκε σε εφαρμογή (1992) η εν λόγω διάταξη, αυτός, βρισκόταν ήδη στην εφεδρεία. Οταν εκτελούσε την υποχρεωτική του θητεία (1985-1987) δεν είχε εκ του νόμου τη δυνατότητα υποβολής τέτοιας αίτησης. Αλλωστε, δεν προβλέπεται ούτε ειδικός τύπος αίτησης ούτε συγκεκριμένη διαδικασία υποβολής ενός τέτοιου αιτήματος για ένα έφεδρο. Πρέπει συνεπώς να θεωρηθεί ότι το αίτημα υποβλήθηκε δεόντως και επαρκώς και ότι με την προσβαλλόμενη απόφαση (Φύλλο Ατομικής Πρόσκλησης), συνάγεται ότι οι καθ΄ ων η αίτηση απέρριψαν το εν λόγω αίτημα συμπερασματικά.

Η επιστολή ημερ. 3.1.2000 με την οποία οι καθ΄ ων η αίτηση πληροφορούν τον αιτητή για τις πρόνοιες του Νόμου και διαπιστώνουν ότι η περίπτωσή του δεν εμπίπτει στα άρθρα 5Α και 11(3) του Νόμου, έχει χαρακτήρα διαπιστωτικό και πληροφοριακό.

Εξάλλου, είναι σημαντικό ότι εξ αρχής εστερείτο ο αιτητής της δυνατότητας να χαρακτηρισθεί ως αντιρρησίας συνείδησης λόγω των σαφών διατάξεων του Νόμου και ενδεχόμενο δικαίωμα που θα συναρτάτο προς την ιδιότητά αυτή, δεν θα μπορούσε να επηρεαστεί ή να αναγνωριστεί μέσω της απάντησης της Διοίκησης. Συνεπώς, η επιστολή ημερ. 3.1.2000 μπορεί να θεωρηθεί ως επεξηγηματική των προϋποθέσεων που πρέπει να πληρούνται για την αναγνώριση της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης, χωρίς να εμπεριέχει οποιαδήποτε αρνητική απάντηση της Διοίκησης, παράγωγης νέας υποχρέωσης για τον αιτητή.

Ο αιτητής στρέφεται εναντίον του ΦΑΠ που του επιδόθηκε στις 15.2.2000 ως μέσο κοινοποίησης της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση να παρουσιαστεί ως έφεδρος για εκτέλεση ένοπλης υπηρεσίας στην Εθνική Φρουρά αντί εκτέλεσης άοπλης υπηρεσίας.

Οι προϋποθέσεις για το χαρακτηρισμό ενός στρατεύσιμου ως αντιρρησία συνείδησης καθορίζονται ρητά από τις διατάξεις του 5Α(2)(α) και 5Α(3) του περί Εθνικής Φρουράς Νόμου. Ο αιτητής δεν υπέβαλε, ούτε θα μπορούσε εκ των πραγμάτων να υποβάλει αίτηση εντός της προβλεπόμενης από το Νόμο προθεσμίας των 30 ημερών πριν από την ημερομηνία κατάταξης του και συνεπώς δεν υπάγεται στις κατηγορίες στρατευσίμων που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως αντιρρησίες συνείδησης, αφού έχει ήδη εκπληρώσει τη θητεία του.

Σύμφωνα με το άρθρο 5Α(2)(α) του Νόμου:

Το ίδιο το άρθρο του Νόμου αναφέρει ρητά ότι το αρμόδιο όργανο προς έκδοση σχετικής απόφασης για τον χαρακτηρισμό ενός ατόμου ως αντιρρησία συνείδησης, είναι ο Υπουργός Αμυνας.

Καμία τέτοια πράξη δεν προσβάλλεται διά του αιτητικού της προσφυγής. Αντίθετα, η προσφυγή στρέφεται εναντίον του ΦΑΠ το οποίο όμως δεν περιέχει απάντηση αρμοδίου οργάνου στο αίτημα του αιτητή για εκτέλεση άοπλης υπηρεσίας ως αντιρρησίας συνείδησης.

Α. Κραμβής, Δ.

ΣΦ.