|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ. 109/00
ΕΝΩΠΙΟΝ:
Σ.ΝΙΚΗΤΑ, Δ.Αναφορικά με τα άρθρα 14, 15, 28, 30, 32, 144 και 146 του Συντάγματος
Μεταξύ -
Ivan Todorov Todorov, από τη Βουλγαρία
Αιτητή
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω του
Υπουργού Εσωτερικών και του
Λειτουργού Μετανάστευσης
Καθών η αίτηση
--------------------
Ημερομηνία:
14 Δεκεμβρίου, 2000Για τον αιτητή: Ε. Μιχαήλ (κα)
Για τους καθών η αίτηση: Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄
-----------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο αιτητής ζητά την παρακάτω θεραπεία:
"Απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία η ειδοποίηση απέλασης ημερομηνίας 23.11.99 και η κοινοποίηση ακύρωσης της προσωρινής άδειας παραμονής και εργασίας του Αιτητή ιδίας ημερομηνίας και η οποία έληγε στις 31.10.2000 να ακυρώνεται και να κηρύσσεται στερημένη οιουδήποτε έννομου αποτελέσματος."
Ο αιτητής είναι βούλγαρος υπήκοος. Ήρθε στην Κύπρο στις αρχές του 1998. Ευθύς αμέσως αποτάθηκε στην Κεντρική Τράπεζα για την παροχή άδειας να συστήσει υπεράκτια εταιρεία με την επωνυμία "Clarkstone Holdings Ltd." H σχετική άδεια χορηγήθηκε στις 20/11/98. Στις 19/1/99 του παραχωρήθηκε προσωρινή άδεια παραμονής και εργασίας ως διευθυντής της πιο πάνω εταιρείας, που θα ίσχυε μέχρι 31/10/2000. Άδεια παραμονής και εργασίας, υπό τους ιδίους όρους, εξασφάλισε και η σύζυγος του αιτητή, επίσης
βουλγαρικής υπηκοότητας. Στο γιο του ζεύγους δόθηκε άδεια παραμονής της αυτής χρονικής ισχύος υπό την ιδιότητα όμως του επισκέπτη.Στις 14/9/99 ο Βοηθός Υπεύθυνος ΤΑΕ Λεμεσού (στη Λεμεσό φαίνεται ότι κατοικούσαν) εισηγήθηκε με επιστολή του προς τον Αστυνομικό Διευθυντή Λεμεσού ακύρωση των αδειών του ζεύγους Todorov και απέλασης του από την Κύπρο. Όπως αναφέρεται στην πιο πάνω επιστολή, η σύζυγος του αιτητή είχε οικονομικές διαφορές (για ποσό γύρω στα $2.000.000) με πρώην αλλοδαπό συνεργάτη της, που κατονομάζεται στην επιστολή. Ο τελευταίος τη θεώρησε ύποπτη για τον εμπρησμό του αυτοκινήτου του στις 20/8/99, όπως και για τον εμπρησμό των γραφείων υπεράκτιας εταιρείας που ανήκε στη σύζυγο του. Με την παραπάνω εισήγηση συμφώνησε ο Αστυνομικός Διευθυντής που έγραψε σχετικά στις 15/9/99 στον Αρχηγό της Αστυνομίας.
Το θέμα απασχόλησε σύσκεψη ημερ. 25/10/99 υπό το Βοηθό Αρχηγό της Αστυνομίας κατά την οποία αποφασίστηκε όπως "για λόγους ασφάλειας του κράτους" γίνει εισήγηση στο Λειτουργό Μετανάστευσης: (α) για απέλαση του αιτητή και της συζύγου του, όπως και του ζεύγους με το οποίο είχε προστριβές
. και (β) για συμπερίληψη των ονομάτων τους στον κατάλογο απαγορευμένων μεταναστών σύμφωνα με το άρθρ. 6(1)(ζ) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου. Με την εισήγηση, που διαβιβάστηκε με επιστολή ημερ. 10/11/99, συμφώνησε και ο Διευθυντής της Κ.Υ.Π.Σε παρόμοια εισήγηση προέβη προηγουμένως στις 22/9/99 ο υπεύθυνος Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Λεμεσού προς το Διοικητή του. Στην εν λόγω επιστολή αναφέρθηκε συγκεκριμένα:
"Από περαιτέρω έρευνα που έκανε το γραφείο μας εξακριβώθηκε πως ανάμεσα στις δυο οικογένειες έχουν δημιουργηθεί επικίνδυνες διαφορές. Από την άλλη λαμβάνοντας υπόψη το περιεχόμενο της επιστολής του Β/Υπ. του ΤΑΕ προς τον οικείο Αστυνομικό Δ/ντή, μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως τόσο ο αναφερόμενος στο θέμα όσο και η Viliana Todorova και ο σύζυγος της είναι άτομα τα οποία προσπάθησαν να επιλύσουν τις διαφορές που δημιουργήθηκαν ανάμεσα τους παίρνοντας το νόμο στα χέρια τους χωρίς να τους ενδιαφέρει πως μπορούσε να βρεθούν σε κίνδυνο τόσο περιουσίες όσο και ανθρώπινες ζωές στην Κύπρο. Δεν αποκλείονται νέες πιθανές παράνομες ενέργειες τους στην προσπάθεια τους να επιλύσουν τις μεταξύ τους διαφορές."
Για τη συμπλήρωση του ιστορικού αναφέρεται, παρόλο που δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, ότι το Δεκέμβριο του 1999 η Κεντρική Τράπεζα τροποποίησε την άδεια λειτουργίας της Clarkstone Holdings Ltd έτσι ώστε να μη δικαιούται να εργοδοτεί αλλοδαπό προσωπικό.
Ο Λειτουργός Μετανάστευσης με ξεχωριστές επιστολές του ημερομ. 23/11/99 πληροφόρησε τον αιτητή και τη σύζυγο του ότι οι άδειες που τους χορηγήθηκαν είχαν ακυρωθεί για λόγους δημοσίου συμφέροντος και τους κάλεσε να προβούν σε διευθετήσεις για να αναχωρήσουν σε 14 ημέρες. Ο αιτητής έφυγε από την Κύπρο. Τα στοιχεία του δε καταχωρήθηκαν στον κατάλογο των προσώπων των οποίων απαγορεύεται η είσοδος. Ας σημειωθεί ότι παράλληλα με την προσφυγή καταχωρήθηκε αίτηση για προσωρινό διάταγμα αναστολής της εκτέλεσης της "ειδοποίησης απέλασης" και της ακύρωσης της προσωρινής άδειας παραμονής και εργασίας του αιτητή, η οποία απορρίφθηκε ύστερα από δικό του αίτημα.
Η είσοδος αλλοδαπών και η παραμονή τους στη χώρα ρυθμίζεται από τον περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμο, Κεφ. 105, όπως τροποποιήθηκε και από τους περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Κανονισμούς του 1972 (Κ.Δ.Π. 242/72). Ο καν. 9(1) ορίζει σχετικά με την άδεια εισόδου:
"9 (1) Άδεια εισόδου εκδιδομένη εις αλλοδαπόν παρέχουσα εις αυτόν δικαίωμα εισόδου και παραμονής προσωρινώς εν τη Δημοκρατία είναι μία εκ των ακολούθων ειδών -
(α) άδεια διαμετακομίσεως (τρανσίτ)
(β) άδεια απασχολήσεως
(γ) άδεια επιχειρήσεως
.(δ) άδεια μαθητού
.(ε) άδεια επισκέπτου
.(στ) ειδική άδεια."
Μας ενδιαφέρει εδώ και η παράγραφος 4 του ιδίου κανονισμού:
"(4) Άδεια εισόδου δύναται να ακυρωθή υπό του Υπουργού αφού ο κάτοχος αυτής τύχη προειδοποιήσεως περί της ακυρώσεως ουχί βραχυτέρας των δεκατεσσάρων ημερών:
Νοείται ότι, εάν ο κάτοχος ανακαλυφθή ότι είναι απηγορευμένος μετανάστης ή ότι έχει παραβή τους όρους και προϋποθέσεις υφ' ούς εξεδόθη η άδεια εισόδου, η τοιαύτη ακύρωσις δύναται να εφαρμοσθή πάραυτα."
Στην κρινόμενη περίπτωση η άδεια παραμονής και εργασίας του αιτητή ακυρώθηκε, αφού δόθηκε προειδοποίηση 14 ημερών να εγκαταλείψει το έδαφος της Δημοκρατίας. Προκύπτει εντούτοις από τα στοιχεία του φακέλου ότι δεν είχε εκδοθεί - όπως άλλωστε έγινε δεκτό από τη δικηγόρο του αιτητή - διάταγμα απέλασης. Συνεπώς η εκτελεστή πράξη που θα μπορούσε να προσβληθεί είναι μόνο η ακύρωση της προσωρινής άδειας παραμονής και εργασίας. Από καμιά διάταξη του Νόμου ή των Κανονισμών δεν προβλέπεται "ειδοποίηση απέλασης" έτσι ώστε μια τέτοια πράξη να καθίσταται προσβλητή με προσφυγή.
Το κράτος έχει ευρεία διακριτική εξουσία να δέχεται αλλοδαπούς στην επικράτεια. Μπορεί όμως, σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου και των Κανονισμών, να τους αποκλείει. Η εξουσία αυτή είναι απόρροια της αρχής της εθνικής και εδαφικής κυριαρχίας. Όπως έχει λεχθεί στην υπόθεση
Fong Yace Ting 149 (1893) US 698, 711:"The right to exclude or expel aliens or any class of aliens, absolutely or upon certain conditions, in war or in peace. ....
is an inherent and inalienable right of every sovereign and independent nation, essential to its safety, its independence and its welfare."
Στην προσφ. αρ. 167/95 Dogan v. Δημοκρατίας ημερ. 10/4/95, αναφέρθηκα στο άρθρ. 14Α του Νόμου το οποίο επιτρέπει την απέλαση εργαζομένων στην επικράτεια αλλοδαπών αν "καταστούν επικίνδυνοι για την ασφάλεια του κράτους ή παραβλάπτουν το δημόσιο συμφέρον ή παραβαίνουν τα χρηστά ήθη." Η διακριτική εξουσία που έχει η διοίκηση στο προκείμενο πρέπει να ασκείται καλόπιστα. Αυτός είναι ο μόνος ουσιαστικός φραγμός που έθεσε η νομολογία στην άσκηση της:
Amanda Marga Ltd v. The Republic (1985) 3 C.L.R. 2583, Leventis v. Republic (1988) 3 C.L.R. 2483. Εφόσον η εξουσία ασκείται καλόπιστα το δικαστήριο δεν επεμβαίνει (βλ. Amanda Marga Ltd., ανωτέρω). Ας σημειωθεί, τέλος, ότι υπάρχει μαχητό τεκμήριο ότι οποιαδήποτε τέτοια ενέργεια της διοίκησης είναι καλόπιστη: Suleiman v. Republic (1987) 3 C.L.R. 224, 227).Δεν είναι απαραίτητο στις υποθέσεις αυτές η δοθείσα αιτιολογία να παρατίθεται στο σώμα της αίτησης. Μπορεί να συναχθεί από τα στοιχεία του φακέλου. Σχετική με το υπό συζήτηση θέμα είναι η κατάληξη του Σ.τ.Ε στην υπόθεση αρ. 2879/89, της οποίας παραθέτω σύνοψη:
"Κατ' αρθρ. 6, 7, 13, 14 Ν. 4310/29, εις αλλοδαπόν, εις τον οποίον επετράπη η είσοδος και παραμονή εις την Ελλάδα, δύναται μεν να αποκλεισθή η περαιτέρω διαμονή εις την χώραν, αλλά δέον να επιβάλλουν τούτο λόγοι δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος, 2879/89.
....... αι κατ' εφαρμογήν δε των άρθρων αυτών εκδιδόμεναι πράξεις δεν είναι απαραίτητον να φέρουν εις το σώμα αυτών αιτιολογίαν περιλαμβάνουσαν τα πραγματικά περιστατικά, κατ' εκτίμησιν των οποίων εθεωρήθη ότι λόγοι δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος επέβαλον την λήψιν του επαχθούς δια τον αλλοδαπόν μέτρου, δέον όμως όπως τα πραγματικά ταύτα περιστατικά, εξ ων αιτιολογείται η λήψις του εν λόγω μέτρου, προκύπτουν εκ των στοιχείων, εφ ων εστηρίχθη η πράξις, ίνα ούτω καθίσταται δυνατός ο από απόψεως της ορθής του νόμου εφαρμογής έλεγχος του ακυρωτικού δικαστού, 2879/89."
Πρόκειται για νομοθετικές πρόνοιες αλλά όμοιου περιεχομένου, όπως προκύπτει από την απόφαση.
Εδώ υπάρχουν τα στοιχεία στα οποία η διοίκηση βασίστηκε για την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης. Έχω ήδη παραθέσει την ουσία των στοιχείων αυτών, που συνδέονται με την έννομη τάξη, την εσωτερική γαλήνη και τους κινδύνους μελλοντικής διατάραξης της. Δεν έχει στοιχειοθετηθεί ο πρώτος λόγος ακύρωσης. Ως προς το δεύτερο λόγο η ποινική δίωξη του αιτητή δεν μπορεί να συσχετίζεται με την προσβαλλόμενη πράξη. Δεν αποτελεί προϋπόθεση έκδοσης της.
Για τους παραπάνω λόγους, η αίτηση απορρίπτεται. Δεν επιδικάζονται έξοδα.
Σ. Νικήτας, Δ.
/Κασ