- και -

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας

------------------

Για την αιτήτρια: Α. Σ. Αγγελίδης

Για την καθής η αίτηση: Γ. Φράγκου, Εισαγγελέας της

Δημοκρατίας

Για το ενδιαφερόμενο μέρος: Ι. Τυπογράφος

-------------------------

Με την προσφυγή της η αιτήτρια προσβάλλει την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ. ή Επιτροπή), ημερομηνίας 25/7/96, με την οποία έχουν προαχθεί στη θέση Λειτουργού Τύπου και Πληροφοριών Α' , Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών, οι (1) Ιωακείμ Λοϊζίδης, (2) Μίλτος Μιλτιάδους και (3) Ανδρέας Χριστοδούλου. Τη θέση, που είναι προαγωγής, διεκδίκησε για τον εαυτό της χωρίς επιτυχία και η αιτήτρια. Η απόφαση, που τέθηκε σε ισχύ από 1/8/86, δημοσιεύθηκε στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 13/9/96.

Πρέπει να λεχθεί από την αρχή ότι η προσφυγή εναντίον των αναφερομένων ως ενδιαφερόμενα μέρη 2 και 3 αποσύρθηκε με πρωτοβουλία του δικηγόρου της αιτήτριας και στη συνέχεια απορρίφθηκε από το δικαστήριο. Την πορεία αυτή υπαγόρευσε, προφανώς, το γεγονός ότι οι προαγωγές ήταν αποτέλεσμα χωριστών και ανεξάρτητων μεταξύ τους διαδικασιών. Συνεπώς, η προσφυγή παραμένει - και θα εξεταστεί - αναφορικά με τον Ιωακείμ Λοϊζίδη (το μόνο πια ενδιαφερόμενο μέρος). Θα μπορούσα να συμπληρώσω τα στοιχειώδη από το ιστορικό λέγοντας ότι ο Διευθυντής του Τμήματος, που παρέστη κατά την κρίσιμη συνεδρίαση, σύστησε για προαγωγή το ενδιαφερόμενο μέρος και δύο άλλους υποψηφίους, οι οποίοι επιλέγηκαν για κατάληψη των κενών θέσεων.

Έρεισμα για τον πρώτο λόγο ακύρωσης της επίδικης απόφασης παρέχει η πρόνοια του σχεδίου υπηρεσίας 3(β) που απαιτεί:

Η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι δεν έγινε η δέουσα έρευνα για να διαπιστωθεί κατά πόσο το ενδιαφερόμενο μέρος κατέχει το παραπάνω προσόν. Το θέμα δεν διαφωτίζουν τα στοιχεία του φακέλου του, η δε Ε.Δ.Υ. σιωπά, αφήνοντας το ανερεύνητο.

Η δικηγόρος της καθής η αίτηση με παρέπεμψε στο κυανούν 7Α του φακέλου του ενδιαφερόμενου μέρους. Από αυτό φαίνεται ότι το θέμα του προσόντος (το οποίο απαιτούσε το σχέδιο υπηρεσίας της θέσης πρώτου διορισμού, στην οποία υπηρέτησε προηγουμένως το ενδιαφερόμενο μέρος), είχε ερευνηθεί κατά το χρόνο διορισμού του από την Ε.Δ.Υ., και κρίθηκε πως το κατείχε. Επομένως, οιαδήποτε έρευνα ήταν αχρείαστη. Για ενίσχυση της θέσης αυτής με παρέπεμψε στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Πογιατζή (1992) 3 Α.Α.Δ. 422, 428-429.

Έχει νομομολογηθεί στην παραπάνω υπόθεση Δημοκρατία ν. Πογιατζή, ότι δεν απαιτείται νέα έρευνα εκ μέρους της Ε.Δ.Υ., προς διαπίστωση κατοχής προσόντος, το οποίο προβλέφθηκε από το σχέδιο υπηρεσίας προηγούμενης θέσης, την οποία κατέλαβε ο υποψήφιος για προαγωγή. Ασφαλώς η επάρκεια ή εγκυρότητα της έρευνας που είχε διεξαχθεί τότε δεν μπορεί να αποτελέσει επίδικο θέμα στην υπό εκδίκαση υπόθεση. Έτσι, από τη στιγμή που εδώ διαπιστώνεται από το φάκελο ότι το εν λόγω προσόν είναι ακριβώς το ίδιο με εκείνο της προτέρας θέσης, στην οποία διορίστηκε το ενδιαφερόμενο μέρος, οι ισχυρισμοί της αιτητρίας για την αναγκαιότητα επαναδιερεύνησης δεν ευσταθούν. Ο σχετικός λόγος έφεσης απορρίπτεται.

Ο δεύτερος λόγος αφορά το κύρος της σύστασης του Διευθυντή. Η μεταφορά ολόκληρου του κειμένου θα διευκολύνει την καταγραφή των πλημμελειών που της προσάπτει ο δικηγόρος της αιτητρίας:

Αποδίδεται στη σύσταση ανεπίτρεπτη γενικότητα αναφορικά με τις "ιδιότητες" και "ικανότητες" του ενδιαφερόμενου μέρους, στις οποίες αναφέρθηκε ο Διευθυντής στην τελευταία παράγραφο της σύστασης του. Ο ισχυρισμός είναι αβάσιμος. Τα στοιχεία αυτά εξειδικεύονται στη δεύτερη παράγραφο της σύστασης.

Η συζήτηση περιστράφηκε και γύρω από τη συμμετοχή σε επιμορφωτικά σεμινάρια. Η αιτήτρια παρακολούθησε σεμινάριο του Παντείου πανεπιστημίου από 30/10/91 μέχρι 19/12/91, με θέμα τη "Διεθνή Πολιτική στις Μεταβαλλόμενες Διεθνείς Συνθήκες". Το ενδιαφερόμενο μέρος συμμετείχε σε ταχύρρυθμο σεμινάριο για την "Επικοινωνία και τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας". Κι αυτό ήταν υπό την επίβλεψη του Παντείου και διάρκεσε 6 μήνες. Όπως σημειώνει στην υπηρεσιακή έκθεση του 1983 ο αξιολογητής του ενδιαφερόμενου μέρους, ο τελευταίος παρακολούθησε και δεύτερο σεμινάριο από 12/9/83 μέχρι 4/11/83. Τούτο οργανώθηκε σε συνεργασία με το Κεντρικό Γραφείο Πληροφοριών του Ηνωμένου Βασιλείου. Το ενδιαφερόμενο μέρος όμως δεν έτυχε του σχετικού πιστοποιητικού λόγω απουσιών του, οι οποίες οφείλονταν, όπως βεβαιώνεται, στις υπηρεσιακές του υποχρεώσεις.

Τα προαναφερθέντα αποτελούν απάντηση στον ισχυρισμό της αιτητρίας ότι η αναφορά του Διευθυντή "σε δύο σειρές μαθημάτων" δεν τεκμηριώνεται. Έστω και αν, για το δεύτερο σεμινάριο, ο ενδιαφερόμενος δεν έτυχε σχετικού πιστοποιητικού, η αναφορά του Διευθυντή υπήρξε ακριβής. Παρατηρώ ότι το πιστοποιητικό της αιτητρίας για ό,τι παρακολούθησε (παραπονέθηκε πως δεν το ανέφερε ο Διευθυντής) υπήρχε στο φάκελο της. Από το τεκμήριο της κανονικότητας, που δεν ανατράπηκε, προκύπτει ότι λήφθηκε υπόψη.

Με την ευκαιρία αυτή θα πρόσθετα ότι η σημασία παρακολούθησης σεμιναρίων για την προαγωγική διαδικασία είναι περιορισμένη. Πολλές φορές είναι αμελητέος παράγων. Στην προκείμενη περίπτωση δεν συνιστούσαν πλεονέκτημα. Ούτε φαίνεται το ζήτημα αυτό να άσκησε ουσιαστική επίδραση στη λήψη της επίδικης απόφασης. Δεν είναι επιλήψιμο το ότι ο Διευθυντής δεν ανέφερε το γεγονός της συμμετοχής της αιτητρίας σε σεμινάρια εφόσον δεν περιλήφθηκε στις συστάσεις: βλ. Α.Ε. 789, 791, 796 Κλέαρχος Μιλτιάδους ν. Δημοκρατίας ημερ. 30/5/89. Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί και για το παράπονο ότι ο Διευθυντής "παρασιώπησε" το γεγονός ότι η αιτήτρια υπηρέτησε σε όλους τους κλάδους, ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος στην Υπηρεσία Ειδήσεων μόνο. Τα καθήκοντα τους δηλώνονται στις εκθέσεις αξιολόγησης, που ήταν ενώπιον του Διευθυντή και της Ε.Δ.Υ.

Το ότι "οι ιδιότητες και οι ικανότητες" του προαχθέντος περιέχονται και στα στοιχεία των φακέλων δεν αλλοιώνει την εγκυρότητα της σύστασης. Σημασία έχει ότι ιδωμένη σφαιρικά, η σύσταση ανταποκρίνεται στα κριτήρια που έχει θέσει η νομολογία αναφορικά με την αιτιολόγηση της. Ούτε ο λόγος αυτός μπορεί να ευσταθήσει. Απορρίπτεται.

Ο τελευταίος λόγος, που έχει προβληθεί για ακύρωση της επίδικης προαγωγής, βασίζεται σε ισχυρισμούς για έλλειψη δέουσας έρευνας εκ μέρους της Ε.Δ.Υ. και ανεπαρκούς αιτολόγησης της απόφασης της. Προκύπτει όμως από τα πρακτικά που τηρήθηκαν ότι η Ε.Δ.Υ. έλαβε υπόψη κάθε σχετικό παράγοντα καθώς και τη σύσταση του Διευθυντή. Εν πάση περιπτώσει τα στοιχεία ήταν στη διάθεση της και τεκμαίρεται, ελλείψει απόδειξης για το αντίθετο, ότι συσταθμίστηκαν όταν λήφθηκε η απόφαση. Δεν βλέπω, ούτε υποδείχθηκε, τί περαιτέρω έπρεπε να είχε διερευνηθεί. Η επιλογή του ενδιαφερόμενου αιτιολογήθηκε ύστερα και από αξιολογικές συγκρίσεις με ανθυποψήφιο του. Η απευθείας σύγκριση και ονομαστική αναφορά σε όλους δεν ήταν απαραίτητη.

Υπό το πρίσμα των παραπάνω δεδομένων η επίδικη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή. Η προσφυγή κατά συνέπεια απορρίπτεται. Τα έξοδα επιδικάζονται σε βάρος της αιτητρίας.