|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση Αρ. 672/96
ΕΝΩΠΙΟΝ
: ΠΙΚΗ, Π., ΝΙΚΗΤΑ, ΑΡΤΕΜΗ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ,ΚΑΛΛΗ, ΚΡΑΜΒΗ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, Δ/στών
Αναφορικά με τα ΄Αρθρα 28, 146 του Συντάγματος
Μεταξύ
:-Λοΐζου Κυπριανού, από τη Λευκωσία,
Αιτητή
- και -
Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου,
Καθ' ης η Αίτηση
------------------------
29 Μαΐου, 1998
Για τον Αιτητή: Α.Σ. Αγγελίδης.
Για την Καθ' ης η Αίτηση: Κ. Χ" Ιωάννου.
------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΙΚΗΣ, Π.: Θεωρώ υποχρέωσή μου να εκθέσω τις αρχικές μου επιφυλάξεις για την ορθότητα της ερμηνείας του όρου «νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου», που υιοθετούμε, και τους λόγους οι οποίοι με οδήγησαν στην άρση των επιφυλάξεων αυτών και, τελικά, στην ταύτισή μου με την απόφαση του Νικήτα, Δ.
Οι σκοποί του περί Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Αξιολόγηση, Ελευθερία ΄Εκφρασης Γνώμης και Πολιτικά Δικαιώματα Υπαλλήλων) Νομου του 1990, (Ν. 155/90), (ο «Νόμος»), όπως προβάλλουν μέσα από τις διατάξεις του, σχετίζονται με τη λειτουργία κάθε οργανισμού δημοσίου δικαίου. Αφορούν την αξιολόγηση, την αναγνώριση του δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης γνώμης και των πολιτικών δικαιωμάτων του προσωπικού και τη ρύθμιση της άσκησής τους. Τα θέματα, τα οποία ρυθμίζονται, δε σχετίζονται με τις ιδιομορφίες οποιασδήποτε κατηγορίας οργανισμών δημοσίου δικαίου. Η καθιέρωση ξεχωριστών ρυθμίσεων, στο πεδίο που καλύπτει ο Νόμος, στους διάφορους οργανισμούς δικαίου, φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, αυθαίρετη. Ο περιορισμός της εμβέλειας του Νόμου σε οργανισμούς δημοσίου δικαίου, τα κεφάλαια των οποίων είτε παρέχονται είτε είναι εγγυημένα από τη Δημοκρατία, δύσκολα ευρίσκει αντικειμενικό έρεισμα. Είναι γι' αυτούς τους λόγους που
θεωρώ απίθανο ο νομοθέτης να ηθέλησε να περιορίσει την εφαρμογή των διατάξεων του Νόμου μόνο σε οργανισμούς δημοσίου δικαίου, των οποίων τα κεφάλαια είτε παρέχονται είτε είναι εγγυημένα από τη Δημοκρατία. και να αποκλείσει οργανισμούς δημοσίου δικαίου, όπως η Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου, στην οποία ρητά προσδίδεται αυτή η ιδιότητα από το ΄Αρθρο 122 του Συντάγματος.Η προαγωγή των σκοπών του Νόμου συνάδει με την εφαρμογή των προνοιών του σε όλους τους οργανισμούς δημοσίου δικαίου. ΄Ομως, η τελεολογική μέθοδος ερμηνείας των νόμων, όπως και πρόσφατα υποδείξαμε στην Τροκκούδη ν. Πέτρου κ.ά., Εκλογική Αίτηση Αρ. 4/97, 10/4/98, (Απόφαση Ολομέλειας), δεν καθιστά παραδεκτή, ούτε επιτρέπει απόκλιση από ρητές νομοθετικές διατάξεις.
΄Οπως εξηγούμε στην Κ.Ο.Τ. ν. Παπαδόπουλου (1990) 2 Α.Α.Δ. 86:- (σελ. 89)
«Η τελεολογική μέθοδος ερμηνείας των νόμων (teleological, purposive interpretation) επιτρέπει οποτεδήποτε το κείμενο της νομοθεσίας παρέχει την ευχέρεια, την απόδοση της ερμηνείας εκείνης που αποτελεσματικότερα προωθεί την ευόδωση των κατά άλλα έκδηλων σκοπών του νομοθέτη. Δεν δικαιολογεί όμως η τελεολογική μέθοδος ερμηνείας, ούτε καθιστά εφικτή, ούτε επιτρέπει την απόκλιση από τις ρητές διατάξεις της νομοθεσίας ή τη μεταβολή του κειμένου της. ΄Οπου οι πρόνοιες της νομοθεσίας είναι σαφείς το κείμενο της αποτελεί το μόνο αυθεντικό οδηγό για τους συγκεκριμένους σκοπούς του νομοθέτη.»
(Οι ίδιες αρχές υιοθετούνται στη Synek Ltd v. Republic (1987) 3 C.L.R. 162. Βλ., επίσης, την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην Ξενοδοχειακές Επιχειρήσεις Πλάζα Λτδ κ.ά. ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Γερμασόγειας, Α.Ε. 1804, 20/5/98.)
Το λεκτικό του όρου «νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου» στο ΄Αρθρο 2 του Νόμου, ερμηνευόμενο υπό το πρίσμα των κανόνων της γραμματικής, δεν αφήνει περιθώριο για ερμηνεία άλλη από εκείνη η οποία καθορίζεται στην απόφαση του Νικήτα, Δ.
Ενόψει αυτής της διαπίστωσης, ο, κατά τα άλλα, διαφαινόμενος σκοπός του νομοθέτη υποχωρεί μπροστά στο αναντίλεκτο γράμμα του Νόμου, που αποτελεί την αυθεντικότερη πηγή για τη διαπίστωση της βούλησής του.
Γ.Μ. Πικής,
Π.
/ΜΠ